ก่อนอื่นต้องออกตัวนะครับว่าไม่เคยโพสท์ในพันทิปมาก่อน และไม่ได้ตามอ่านเป็นประจำแต่เนื่องจากเมื่อวานเผอิญได้คุยกับคุณครูท่านหนึ่งที่กำลังจะตัดสินใจว่าจะส่งลูกไปเรียนมัธยมที่ไหน ใกล้หรือไกลบ้านดีผมเลยลองมองย้อนมามองดูตัวเองสมัยยังเรียนอยู่ แล้วเกิดความสงสัย อยากรู้ความคิดเห็นจากคนอื่นๆเลยลองมาตั้งดู
ขอเริ่มจากประสบการณ์ตัวเองก่อนละกันนะครับ เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น
ตอนเรียนประถม ผมเรียนโรงเรียนเอกชนคริสต์แถวบ้าน แต่พอขึ้นมัธยมคุณแม่อยากให้เรียนโรงเรียนรัฐบาลจึงให้เราไปสอบที่โรงเรียนรัฐบาลมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในเมือง (ไกลบ้านมากแต่ใกล้ที่ทำงานแม่) แต่แม่ก็ยังให้เราไปสมัครโรงเรียนที่เน้นดนตรีที่อยู่แถวบ้านเผื่อไว้ ทีนี้ดันสอบติดทั้งสองที่ คุณแม่ก็บอกไว้แล้วแหละว่าถ้าติดทั้งสองที่จะให้เรียนอันที่ไกลบ้านนะ(ในวัยเด็กประถม เราก็ไม่อะไรมากหรอก เชื่อแม่ ตามใจแม่ แต่พอมองย้อนกลับไปก็แอบเสียดาย เพราะตอนเรียนมหาวิทยาลัย สุดท้ายก็มาเลือกเรียนดนตรี เลยแอบรู้สึกอยู่ลึกๆว่าถ้าได้เรียนตั้งแต่เด็กก็อาจจะไปไกลกว่านี้)
ทีนี้ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ผมเข้าไปเรียนที่โรงเรียนรัฐบาลแห่งนี้(ไม่ขออนุญาตเอ่ยชื่อ) ในช่วงที่หลากหลายสถาบันฮิตทำ ISO พัฒนาคุณภาพการศึกษามาก ผมไม่แน่ใจหรอกนะครับว่าในความเป็นจริง ISO มันมีประสิทธิภาพดีแค่ไหนในการเข้ามาพัฒนาการเรียนการสอน (หากใครมีความรู้ยินดีให้เข้ามาแชร์ทรรศนะ) แต่ในสมัยนั้น รู้สึกเพียงแต่ว่า ไอเอสโออะไรวะ ทำให้พวกอาจารย์บางคนไม่เคยจะสอน วันๆบอกแต่จะทำไอเอสโอๆ ปล่อยให้นักเรียนว่างๆไปงั้น เท่านั้นไม่พอ เวลามีคนมาตรวจที โรงเรียนก็จะสร้างโน่นปลูกนี่ เพื่อให้สถาบันดูสวยงามขึ้น (ที่ปลูกๆสร้างๆนี่ผักชีรึเปล่า นักเรียนก็จะแซวกัน)
พอจะขึ้นม.ปลาย คุณแม่ก็ให้ไปสอบเข้าอีกสถาบันที่มีชื่อเสียงกว่าเดิม มีเฉพาะม.ปลาย ขึ้นชื่อว่าเรียนที่นี่แล้วจะเข้ามหาวิทยาลัยดีๆได้ ก็ดันสอบได้อีก ถ้าจำไม่ผิดตอนเข้าไปใหม่ๆก็รู้สึกว่าที่สถาบันแห่งนี้ก็มีอะไรทำนองนี้อีกเช่นเดียวกัน มันก็เลยเป็นปมฝังใจมาตั้งแต่สมัยนั้นละ ว่าสรุปไอเอสโอนี่มันมีไว้ทำอะไร แล้วมันช่วยอะไรเด็กนักเรียนหรอ
ออกตัวว่าปัจจุบันทำงานบริษัทเอกชนที่ดูแลเรื่องการศึกษาเช่นเดียวกัน เจอเด็กๆหลายคนแล้วหวั่นใจมาก เพราะถามอะไรไปจะเงียบ หรือบอกปัดว่าไม่รู้ๆๆๆ การตอบว่าไม่รู้ไม่ใช่สิ่งผิด แต่บางครั้งถ้าตอบว่าไม่รู้บ่อยๆ ดูออกเลยว่าเพราะเด็กไม่คุ้นเคยกับการที่ตัวเองต้องเป็นจุดสนใจ ต้องเป็นคนคิดคนพูดเอง
ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่า การศึกษาที่ดีที่สุดไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าชื่อเสียงสถาบันกึกก้องแค่ไหน แต่การสอนนั้นช่วยจุดประกายความคิดให้เด็กนักเรียนมากแค่ไหน การสอนที่ดี อาจารย์แทบจะไม่จำเป็นต้องพูดเลย แต่ทำอย่างไรก็ได้ให้เด็กกล้าต่อยอดความคิด กล้าลองผิดลองถูก กล้าแสดงความคิดเห็นของตัวเอง ตั้งคำถาม และถกเถียง โดยไม่ต้องกลัวผิด กลัวโดนเพื่อนล้อ หรือหมั่นไส้(เพราะอยากรีบๆเรียนให้จบชั่วโมงแล้วไปพัก) ซึ่งจากประสบการณ์แล้ว โรงเรียนรัฐบาลทั้งสองแห่งที่ตนเรียนมาก็มีข้อดีในตัวทั้งคู่ แต่ก็ยังไม่ได้ตอบโจทย์ในสิ่งเหล่านี้ขนาดนั้น
เพื่อไม่ให้ยืดยาวไปกว่านี้ ผมขอตั้งคำถามเลยละกัน
1. ISO มีข้อดีอย่างไรในการพัฒนาคุณภาพการศึกษา เดี๋ยวนี้ยังมีการใช้มาตรฐานนี้วัดประเมินอยู่หรือไม่ ถ้าไม่ เดี๋ยวนี้เค้าใช้อะไรเป็นตัววัด
2. แชร์ประสบการณ์ให้ฟังหน่อยครับ สำหรับนักเรียนที่เกิดมาในยุค ISO เฟื่องฟู มีความสุขในการเรียนกันมั้ย
3. จำเป็นแค่ไหนกับการเรียนสถาบันที่มีชื่อเสียง ถ้ายิ่งต้องตื่นแต่เช้าไปเรียนโรงเรียนไกลๆอาจจะรถติด มันคุ้มมั้ย ถ้าเป็นไปได้ขอประสบการณ์ส่วนตัวด้วยนะครับ
4. คิดเห็นอย่างไรกับคุณภาพการศึกษาในไทย มันมีอะไรที่สถาบันการศึกษา รัฐ เด็ก ผู้ปกครอง น่าจะทำได้ดีกว่านี้เพื่อพัฒนาประเทศไทย
ขอบคุณครับ ^^
มาตรฐานการศึกษาในไทย/ชื่อเสียงของสถาบันจำเป็นแค่ไหน
ขอเริ่มจากประสบการณ์ตัวเองก่อนละกันนะครับ เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น
ตอนเรียนประถม ผมเรียนโรงเรียนเอกชนคริสต์แถวบ้าน แต่พอขึ้นมัธยมคุณแม่อยากให้เรียนโรงเรียนรัฐบาลจึงให้เราไปสอบที่โรงเรียนรัฐบาลมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในเมือง (ไกลบ้านมากแต่ใกล้ที่ทำงานแม่) แต่แม่ก็ยังให้เราไปสมัครโรงเรียนที่เน้นดนตรีที่อยู่แถวบ้านเผื่อไว้ ทีนี้ดันสอบติดทั้งสองที่ คุณแม่ก็บอกไว้แล้วแหละว่าถ้าติดทั้งสองที่จะให้เรียนอันที่ไกลบ้านนะ(ในวัยเด็กประถม เราก็ไม่อะไรมากหรอก เชื่อแม่ ตามใจแม่ แต่พอมองย้อนกลับไปก็แอบเสียดาย เพราะตอนเรียนมหาวิทยาลัย สุดท้ายก็มาเลือกเรียนดนตรี เลยแอบรู้สึกอยู่ลึกๆว่าถ้าได้เรียนตั้งแต่เด็กก็อาจจะไปไกลกว่านี้)
ทีนี้ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ผมเข้าไปเรียนที่โรงเรียนรัฐบาลแห่งนี้(ไม่ขออนุญาตเอ่ยชื่อ) ในช่วงที่หลากหลายสถาบันฮิตทำ ISO พัฒนาคุณภาพการศึกษามาก ผมไม่แน่ใจหรอกนะครับว่าในความเป็นจริง ISO มันมีประสิทธิภาพดีแค่ไหนในการเข้ามาพัฒนาการเรียนการสอน (หากใครมีความรู้ยินดีให้เข้ามาแชร์ทรรศนะ) แต่ในสมัยนั้น รู้สึกเพียงแต่ว่า ไอเอสโออะไรวะ ทำให้พวกอาจารย์บางคนไม่เคยจะสอน วันๆบอกแต่จะทำไอเอสโอๆ ปล่อยให้นักเรียนว่างๆไปงั้น เท่านั้นไม่พอ เวลามีคนมาตรวจที โรงเรียนก็จะสร้างโน่นปลูกนี่ เพื่อให้สถาบันดูสวยงามขึ้น (ที่ปลูกๆสร้างๆนี่ผักชีรึเปล่า นักเรียนก็จะแซวกัน)
พอจะขึ้นม.ปลาย คุณแม่ก็ให้ไปสอบเข้าอีกสถาบันที่มีชื่อเสียงกว่าเดิม มีเฉพาะม.ปลาย ขึ้นชื่อว่าเรียนที่นี่แล้วจะเข้ามหาวิทยาลัยดีๆได้ ก็ดันสอบได้อีก ถ้าจำไม่ผิดตอนเข้าไปใหม่ๆก็รู้สึกว่าที่สถาบันแห่งนี้ก็มีอะไรทำนองนี้อีกเช่นเดียวกัน มันก็เลยเป็นปมฝังใจมาตั้งแต่สมัยนั้นละ ว่าสรุปไอเอสโอนี่มันมีไว้ทำอะไร แล้วมันช่วยอะไรเด็กนักเรียนหรอ
ออกตัวว่าปัจจุบันทำงานบริษัทเอกชนที่ดูแลเรื่องการศึกษาเช่นเดียวกัน เจอเด็กๆหลายคนแล้วหวั่นใจมาก เพราะถามอะไรไปจะเงียบ หรือบอกปัดว่าไม่รู้ๆๆๆ การตอบว่าไม่รู้ไม่ใช่สิ่งผิด แต่บางครั้งถ้าตอบว่าไม่รู้บ่อยๆ ดูออกเลยว่าเพราะเด็กไม่คุ้นเคยกับการที่ตัวเองต้องเป็นจุดสนใจ ต้องเป็นคนคิดคนพูดเอง
ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่า การศึกษาที่ดีที่สุดไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าชื่อเสียงสถาบันกึกก้องแค่ไหน แต่การสอนนั้นช่วยจุดประกายความคิดให้เด็กนักเรียนมากแค่ไหน การสอนที่ดี อาจารย์แทบจะไม่จำเป็นต้องพูดเลย แต่ทำอย่างไรก็ได้ให้เด็กกล้าต่อยอดความคิด กล้าลองผิดลองถูก กล้าแสดงความคิดเห็นของตัวเอง ตั้งคำถาม และถกเถียง โดยไม่ต้องกลัวผิด กลัวโดนเพื่อนล้อ หรือหมั่นไส้(เพราะอยากรีบๆเรียนให้จบชั่วโมงแล้วไปพัก) ซึ่งจากประสบการณ์แล้ว โรงเรียนรัฐบาลทั้งสองแห่งที่ตนเรียนมาก็มีข้อดีในตัวทั้งคู่ แต่ก็ยังไม่ได้ตอบโจทย์ในสิ่งเหล่านี้ขนาดนั้น
เพื่อไม่ให้ยืดยาวไปกว่านี้ ผมขอตั้งคำถามเลยละกัน
1. ISO มีข้อดีอย่างไรในการพัฒนาคุณภาพการศึกษา เดี๋ยวนี้ยังมีการใช้มาตรฐานนี้วัดประเมินอยู่หรือไม่ ถ้าไม่ เดี๋ยวนี้เค้าใช้อะไรเป็นตัววัด
2. แชร์ประสบการณ์ให้ฟังหน่อยครับ สำหรับนักเรียนที่เกิดมาในยุค ISO เฟื่องฟู มีความสุขในการเรียนกันมั้ย
3. จำเป็นแค่ไหนกับการเรียนสถาบันที่มีชื่อเสียง ถ้ายิ่งต้องตื่นแต่เช้าไปเรียนโรงเรียนไกลๆอาจจะรถติด มันคุ้มมั้ย ถ้าเป็นไปได้ขอประสบการณ์ส่วนตัวด้วยนะครับ
4. คิดเห็นอย่างไรกับคุณภาพการศึกษาในไทย มันมีอะไรที่สถาบันการศึกษา รัฐ เด็ก ผู้ปกครอง น่าจะทำได้ดีกว่านี้เพื่อพัฒนาประเทศไทย
ขอบคุณครับ ^^