ทำไมมนุษย์ใฝ่หาความจริง?  หรือ ปรารถนาความจริง

เพราะ  มนุษย์  เป็น-อยู่ใน-และคือ ...สภาวะที่ไม่สมบูรณ์
ได้แก่ ...ขาดพร่องมาแต่แรกบังเกิด  เป็น ตัวตน แล้ว

ระหว่างทาง   จึงเป็น   สภาวะวิบากของการแสวงหา บางสิ่งบางอย่าง เพื่อการเติมเต็มส่วนขาดพร่องนั้น
เป็นภาคบังคับที่ขาดไม่ได้โดยสภาวะมนุษย์เอง  ไม่ใช่ความจำเป็น   แต่เป็นสิ่งที่ต้องเป็น..


มนุษย์จะต้องสนองตอบร่างกายอันเป็นส่วนหนึ่งของโลกกายภาพ หรือ โลกธรรมชาติที่ใกล้ยิ่งกว่าใกล้ จนเขาคิด-เชื่อว่า คือตัวเขา
มันคือ สวนเอเดน  ที่จิตวิญญาณเขาได้ ตัดขาดจากสัญชาตญาณไป  โดย  การเลือกของมนุษย์ก่อนหน้า
และกลายเป็นสังคมรวมหมู่   ที่ไปสร้างขอบเขต ของ ข้อห้ามแห่งความรู้ดีรู้ชั่ว

เมื่อสัญชาตญาณไม่อาจหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับจิตวิญญาณได้   แต่เขาก็ยังจำต้องอยู่ในร่างกาย
ดังนั้น   มนุษย์จึงแปลกแยกจากรากฐานของตนเอง   คือ  ไม่อาจรู้จักร่างกายอย่างถี่ถ้วนได้
เพราะ   ความจำเป็นที่เป็นภาคบังคับของ  สภาวะชีวิต ที่ปะทะผลักดัน  ซัดพาให้ร่างกายต้องไหลเลื่อนไปในสายธารของการเคลื่อนไหว  
การลองผิดลองถูก  จึงเป็นวิธีคลาสิคของการเรียนรู้  ...โดยเฉพาะต่อสิ่งใหม่ๆ

แนวโน้มความเป็นวัตถุของร่างกาย   จึงส่อนัยยะ  ของ ความไม่สมบูรณ์
ที่เป็นภาคบังคับให้มนุษย์ต้องดิ้นรนต่อสู้    เพื่อ  เป็นส่วนหนึ่งของโลกธรรมชาติ
และค้นหาความหมายที่ขาดพร่อง  ในนามของ ความจริง .......เรื่อยไป