ประมาณสองวันก่อน หลักจากเสร็จภาระกิจการงานที่วุ่นวาย เวิ่นเว้อ และน่าเบื่อ ผมรีบบึ่งรถเพื่อกลับบ้านให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะไปกลับไปพาเจ้าดำปั่นเพื่อคลายความเหนื่อยล้าไป ระหว่างทางกลับบ้านโดยผมเืลือกใช้บริการเส้นสาทรเพราะมันน่าจะเป็นทางเดียวที่ตรงที่สุด และเร็วที่สุดที่จะพาผมกลับบ้านได้อย่างรวดเร็ว
เลี้ยวขวาตรงแยกถนนวิทยุ เข้ามาบริเวณหน้าตีก QH เห็นทางจักรยาน ที่ตีเส้นคู่ขนานกับทาง ผมก็แอบยิ้มในใจว่า สักวันจะพาเจ้าจักรยานคันน้อย ๆ ของผมลัดเลาะมาตามเส้นทางนี้ให้ได้ และข้างทางที่ผมเห็น ก็ยังมีนักปั่น ปั่นอยู่ 2-3 คัน (ถ้าจำไม่ผิด จะเป็นเสือภูเขาทั้ง 3 คัน) ผมอยากจะเข้าไปเทียบทักทายแต่ก็กลัวว่าเขาจะตกใจและเป็นอันตราย เลยได้แต่ชะลอ ๆ มองและขับผ่านไป .. พอผ่านไปสักพัก (เกือบ ๆ ถึงสถานฑูตเยอรมัน) เห็น Taxi จอดชิดริมข้างทางเหมือนรอคอยผู้โดยสาร อยู่ประมาณ 3-4 คัน บางคันเปิดกระโปรงหน้าคาไว้เลย โชเฟอร์ลงมายืนคุยกัน ดูดบุหรี่ข้างทางอย่างสนุกสนาน (หยิบ iphone มาถ่ายไม่ทัน -"- ..)
ผมในใจแบบ "เฮ้ย .. มันใช่ที่จอดปะเนี่ย?" .. แต่โอเค มองในแง่ดี เขาอาจจะมีลูกค้าประจำ หรือ จอดหารายได้อะไรของเขา ขับไปได้อีกสักพัก ระยะไม่น่าจะเกิน 400-500 เมตร เจออีกละ ทีนี้เป็นรถยนต์ส่วนบุคคล จอดใต้สะพาน โดยไม่มีไฟฉุกเฉิน ไฟเลี้ยว หรืออะไรทั้งสิ้น อันนี้ผมไม่เข้าใจแล้วครับ
ผมไม่ได้คนจิตใจคับแคบนะครับ คือถ้าคุณจะจอดทับเลนจักรยาน (ที่เห็นว่าเป็นเลนจักรยานเพราะเขามีป้ายติดไว้เป็นระยะว่า "เฮ้ย ไอช่องเนี่ย มันช่องสำหรับจักรยานนะเว้ย!!") แล้วเปิดไฟฉุกเฉิน หรือ ไฟเีลี้ยว เพราะคุณจะทำธุระอะไร ไม่มีใครต่อว่าคุณหรอกครับ ผมเชื่อว่าชาวจักรยานเข้าใจ ว่า คุณอาจจะทำธุระเร่งด่วนจริง ๆ แต่คุณเล่นจอดนิ่งสนิทแบบนี้ ไม่ทำสัญญาณ ไม่ทำอะไรสักอย่าง ถนนมีตั้งกว้าง คุณยังมาเบียดเบียนพื้นที่เล็ก ๆ ของจักรยานอีกเหรอครับ? (เอ๊ะ .. หรือว่าเพราะถนนมันโล่ง รถยนต์เป็นใหญ่ในไตรภพ สามารถจอดตรงไหน อะไรยังไง ก็ได้เหรอครับ?) ..
สิ่งที่ผม ซึ่งเป็นหนึ่งเสียงสำหรับคนปั่นจักรยาน อยากเรียกร้องในเรื่องของเลนจักรยานนี้ละครับ ว่าขอแค่พื้่นที่เล็ก ๆ เพื่อความปลอดภัยของผม ของผู้ที่ใช้จักรยานสัญจรผ่านบริเวณนั้น แค่นี้เองครับ ผมไม่ได้เรียกร้องว่า ขอเลนอีกหนึ่งเลนเพิ่มเลย และถ้าผมจำไม่ผิด เลยจากจุดที่คุณจอดไปจะเป็นปั๊มน้ำมัน คุณเข้าไปจอดในนั้น ทำธุระอะไร มันจะสะดวกกว่าไหมครับ?
แต่พูดไปก็เท่านั้น .. เอาเป็นว่า ผมขอมาบ่น ๆ ในเรื่องเล่าของผม เพื่อเป็นเรื่องเล่าเล็ก ๆ เพื่อปลูกฝังจิตสำนึกของเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ได้ให้เกียรติ์เข้ามาอ่านเรื่องเล่าของผมละกันครับ คนละไม้ คนละมือ คนละความคิด ช่วยผลิตสิ่งดี ๆ สู่สังคมครับ
จบเรื่องด้านบน พอถึงบ้าน เกิดอารมณ์หงุดหงิด (เพราะใจคิดเรื่องนี้มาตลอดทาง ปล่อยวางไม่ลง 55+) เลยช่วยน้องชาย เอาเจ้าขาว (หมอบ Coyote) ควบทะยานตีคู่เจ้าดำ อัดกันบนเส้น บางไผ่-หนองเพรางาย แบบ 35km/h ลากยาว ๆ 8 km จนน้องต้องตะโกนบอก "เฮ้ย .. ควายเมิ..หายเหรอวะ!!!" ตามดูด ตามแซงกัน จ้าละหวั่น สุดท้าย .. มาจอดหอบอยู่หน้าปากทาง (ฮา .. ตรงนี้เหมือนสุนัขทั้งคู่เลยครับ หอบกันแบบ หายใจไม่ทัน) แต่ก็ได้เหงื่อ และได้ระบายอะไรหลาย ๆ อย่าง .. สุดท้าย ลดรอบเหลือแค่ 18-19 km/h ไปนั่งกินเกาเหลาต้มยำ กับ กระเพราไข่เยี่ยวม้าทอดกรอบ หน้าปากทาง บ้านกล้วย-ไทรน้อย .. อิ่มหน่ำสำราญกันแล้ว ก็ปั่นกลับอีกทาง สู่บ้านอย่างสวัสดิภาพครับ
ผิดพลาดประการใด กราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับ
เรื่องเล่าริมทาง : ก็เป็นซะอย่างเนี้ย
ประมาณสองวันก่อน หลักจากเสร็จภาระกิจการงานที่วุ่นวาย เวิ่นเว้อ และน่าเบื่อ ผมรีบบึ่งรถเพื่อกลับบ้านให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะไปกลับไปพาเจ้าดำปั่นเพื่อคลายความเหนื่อยล้าไป ระหว่างทางกลับบ้านโดยผมเืลือกใช้บริการเส้นสาทรเพราะมันน่าจะเป็นทางเดียวที่ตรงที่สุด และเร็วที่สุดที่จะพาผมกลับบ้านได้อย่างรวดเร็ว
เลี้ยวขวาตรงแยกถนนวิทยุ เข้ามาบริเวณหน้าตีก QH เห็นทางจักรยาน ที่ตีเส้นคู่ขนานกับทาง ผมก็แอบยิ้มในใจว่า สักวันจะพาเจ้าจักรยานคันน้อย ๆ ของผมลัดเลาะมาตามเส้นทางนี้ให้ได้ และข้างทางที่ผมเห็น ก็ยังมีนักปั่น ปั่นอยู่ 2-3 คัน (ถ้าจำไม่ผิด จะเป็นเสือภูเขาทั้ง 3 คัน) ผมอยากจะเข้าไปเทียบทักทายแต่ก็กลัวว่าเขาจะตกใจและเป็นอันตราย เลยได้แต่ชะลอ ๆ มองและขับผ่านไป .. พอผ่านไปสักพัก (เกือบ ๆ ถึงสถานฑูตเยอรมัน) เห็น Taxi จอดชิดริมข้างทางเหมือนรอคอยผู้โดยสาร อยู่ประมาณ 3-4 คัน บางคันเปิดกระโปรงหน้าคาไว้เลย โชเฟอร์ลงมายืนคุยกัน ดูดบุหรี่ข้างทางอย่างสนุกสนาน (หยิบ iphone มาถ่ายไม่ทัน -"- ..)
ผมในใจแบบ "เฮ้ย .. มันใช่ที่จอดปะเนี่ย?" .. แต่โอเค มองในแง่ดี เขาอาจจะมีลูกค้าประจำ หรือ จอดหารายได้อะไรของเขา ขับไปได้อีกสักพัก ระยะไม่น่าจะเกิน 400-500 เมตร เจออีกละ ทีนี้เป็นรถยนต์ส่วนบุคคล จอดใต้สะพาน โดยไม่มีไฟฉุกเฉิน ไฟเลี้ยว หรืออะไรทั้งสิ้น อันนี้ผมไม่เข้าใจแล้วครับ
ผมไม่ได้คนจิตใจคับแคบนะครับ คือถ้าคุณจะจอดทับเลนจักรยาน (ที่เห็นว่าเป็นเลนจักรยานเพราะเขามีป้ายติดไว้เป็นระยะว่า "เฮ้ย ไอช่องเนี่ย มันช่องสำหรับจักรยานนะเว้ย!!") แล้วเปิดไฟฉุกเฉิน หรือ ไฟเีลี้ยว เพราะคุณจะทำธุระอะไร ไม่มีใครต่อว่าคุณหรอกครับ ผมเชื่อว่าชาวจักรยานเข้าใจ ว่า คุณอาจจะทำธุระเร่งด่วนจริง ๆ แต่คุณเล่นจอดนิ่งสนิทแบบนี้ ไม่ทำสัญญาณ ไม่ทำอะไรสักอย่าง ถนนมีตั้งกว้าง คุณยังมาเบียดเบียนพื้นที่เล็ก ๆ ของจักรยานอีกเหรอครับ? (เอ๊ะ .. หรือว่าเพราะถนนมันโล่ง รถยนต์เป็นใหญ่ในไตรภพ สามารถจอดตรงไหน อะไรยังไง ก็ได้เหรอครับ?) ..
สิ่งที่ผม ซึ่งเป็นหนึ่งเสียงสำหรับคนปั่นจักรยาน อยากเรียกร้องในเรื่องของเลนจักรยานนี้ละครับ ว่าขอแค่พื้่นที่เล็ก ๆ เพื่อความปลอดภัยของผม ของผู้ที่ใช้จักรยานสัญจรผ่านบริเวณนั้น แค่นี้เองครับ ผมไม่ได้เรียกร้องว่า ขอเลนอีกหนึ่งเลนเพิ่มเลย และถ้าผมจำไม่ผิด เลยจากจุดที่คุณจอดไปจะเป็นปั๊มน้ำมัน คุณเข้าไปจอดในนั้น ทำธุระอะไร มันจะสะดวกกว่าไหมครับ?
แต่พูดไปก็เท่านั้น .. เอาเป็นว่า ผมขอมาบ่น ๆ ในเรื่องเล่าของผม เพื่อเป็นเรื่องเล่าเล็ก ๆ เพื่อปลูกฝังจิตสำนึกของเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ได้ให้เกียรติ์เข้ามาอ่านเรื่องเล่าของผมละกันครับ คนละไม้ คนละมือ คนละความคิด ช่วยผลิตสิ่งดี ๆ สู่สังคมครับ
จบเรื่องด้านบน พอถึงบ้าน เกิดอารมณ์หงุดหงิด (เพราะใจคิดเรื่องนี้มาตลอดทาง ปล่อยวางไม่ลง 55+) เลยช่วยน้องชาย เอาเจ้าขาว (หมอบ Coyote) ควบทะยานตีคู่เจ้าดำ อัดกันบนเส้น บางไผ่-หนองเพรางาย แบบ 35km/h ลากยาว ๆ 8 km จนน้องต้องตะโกนบอก "เฮ้ย .. ควายเมิ..หายเหรอวะ!!!" ตามดูด ตามแซงกัน จ้าละหวั่น สุดท้าย .. มาจอดหอบอยู่หน้าปากทาง (ฮา .. ตรงนี้เหมือนสุนัขทั้งคู่เลยครับ หอบกันแบบ หายใจไม่ทัน) แต่ก็ได้เหงื่อ และได้ระบายอะไรหลาย ๆ อย่าง .. สุดท้าย ลดรอบเหลือแค่ 18-19 km/h ไปนั่งกินเกาเหลาต้มยำ กับ กระเพราไข่เยี่ยวม้าทอดกรอบ หน้าปากทาง บ้านกล้วย-ไทรน้อย .. อิ่มหน่ำสำราญกันแล้ว ก็ปั่นกลับอีกทาง สู่บ้านอย่างสวัสดิภาพครับ
ผิดพลาดประการใด กราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับ