ขอกำลังใจหน่อยค่ะ

ตอนนี้จะไม่ไหวแล้ว  รู้สึกว่าปวดร้าวในใจจังเลย  ภาระหน้าที่อยู่บนบ่าทั้ง 2 ข้าง  หันหน้าไปทางไหน ไม่มีใครช่วยอะไรได้  อยากกลับไปอยู่กับพ่อ ดูแลแกเราก็ทำไม่ได้ เพราะกลับไปไม่รู้จะทำงานอะไร  ด้วยวุฒิภาวะทั้งหลายแหล่ จำกัด มันท้อแท้ทรมานหาความสุขไม่ได้เลย เหมือนเครียดอยู่ตลอดเวลา ความเข้มแข็งที่เคยมีอยู่ไม่รู้มันเหือดหายไปไหนหมด  ช่วยด้วยค่ะ ขอกำลังใจหน่อย ทำไมเรารู้สึกหัวใจมันไหวโยน แล้วอาการเหมือนใจมันแป้ว ๆ ยังไงชอบกล

บางทีปวดหัวตัวร้อน หาสาเหตุไม่ได้ คนที่คิดว่ามีคนเดียวในโลก หวังจะพึ่งพา กลับกลายเป็นเหมือนศัตรู คอยหาทางทำความเชื่อมั่น ความสุข ไม่สามารถไว้วางใจได้

ขอโทษด้วยค่ะ ขอระบายหน่อย ไม่รู้จะพูดกับใครแล้ว กลัวเค้าว่าเราบ้า คิดมากและ คงเบื่อที่จะฟังเรื่องซ้ำซาก กับปัญหาเดิม ๆ เฮ้อ