ลูกที่ดี และพ่อที่แย่

เคยได้ยินเกี่ยวกับสะใภ้ไทยกับครอบครัวคนจีนมาก็เยอะ ซึ่งดูเหมือนจะเคยชินไปซะแล้ว แต่พอได้ยินเรื่องของพี่สาวอีกคนที่เพิ่งได้โอกาสทำงานด้วยกัน ก็กลับมานั่งคิดว่า ผู้ชายคนนึงซึ่งก็รู้แล้วว่าหากเขาต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่บอกว่าเขารัก ฝ่ายหญิงต้องผจญกับอะไรบ้างภายในครอบครัวเดิมของเขา แต่เขากลับสัญญาว่าวันนึงเขาทั้งสองคนจะมีครอบครัวที่ดี พอแต่งงาน ฝ่ายหญิงต้องเสียสละทุกอย่าง งานของตัวเองเพื่อมาเป็นแม่บ้าน เพราะคำมั่นสัญญาว่า เราจะสร้างครอบครัวด้วยกัน ทนอยู่กับสภาพสังคมที่แตกต่าง ทำงานไม่ต่างจากคนใช้ และพอมีลูก ผู้หญิงก็เริ่มมาคิดได้ว่า ถ้าเราไม่มีงานทำเราจะอยู่เป็นที่พึ่งของลูกได้ยังไง จึงตัดสินใจกลับไปทำงานและย้ายตัวเองและลูกกลับไปยังบ้านเกิดของตนเอง ส่วนฝ่ายชายก็ไปมาหาสู่นานๆครั้ง และเคยสัญญาว่าสักวันเขาอาจจะย้ายไปอยู่กับเธอเพื่อครอบครัว แต่คำสัญญานั้นก็คล้ายจะเหมือนลมแล้งที่พัดและหาย เพราะเขามักจะอ้างว่า เขาต้องเป็นลูกกตัญญู พ่อแม่มีเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียว (แต่มีพี่สาวอีกสองคนที่ไม่ได้แต่งงานอยู่กับพ่อแม่อยู่แล้ว) เขาไม่สามารถย้ายไปไหนได้
เรากลับมาคิด หากย้อนกลับไปได้ ผู้ชายก็รู้อยู่แล้วว่าบ้านตนเองเป็นเช่นไร แต่ก็ยังขอพี่เขาแต่งงาน และผูกมัดด้วยคำสัญญา ซึ่งมันก็ถูกหักล้างไปด้วยคำว่า กตัญญู
คุณผู้ชายคะ คำว่าลูก กับคำว่า พ่อ คุณว่าอะไรสำคัญกับชีวิตคุณที่สุด เลือกเถอะค่ะ อยากทำอะไรให้ดีที่สุด