เมื่อองค์เจ้าเลห์ ลงประทับ พ่อโก หลังจากคืน เมาเหล้า เมารัก

โกโบริตอบอย่างโมเมแถมยังใช้ปลายนิ้วพันผมหญิงสาวเล่นอย่างสบายอารมฌ์ ด้วยเหตุนี้เองทำให้อังศุมาลินพลิกตัวตะแครง
หันหน้ามาแหวเข้าใสอย่างลืมตัว (นางถนัดในด้านนี้)
      " ฉันไม่ได้ห่วงคุณ แต่ฉันว่า "
      " ทำไมล่ะ ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ผมจะนอนที่ฟูกโน้น หรือนอนที่เสื่อตรงนี้ ก็อยู่ใกล้คุณอยู่นั้นเอง " he พยายาม
      " แต่ที่นอนคุณอยู่ตรงโน้น ไม่ใช้ตรงนี้ " นางแถ
      " บนฝูกผมไม่มีผ้าห่ม" แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆจนได้
      " มีค่ะต้องมีแน่ เพราะฉันเป็นคนวางไว้เอง "
     อังศุมาลินพยายามสะกดน้ำเสียงให้เป็นปกติเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งพยายามยั่ว
      "ไหนล่ะ ?"
     คำถามแสดงอาการเนือยๆอย่างไมสนใจ หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่งสบัดผ้าห่มออกจากตัว อ้อมทางด้านปลายเท้าไปยังฝูกตรงข้าม
     ดึงผ้าห่มที่พับไว้ตามยาวทางด้านปลายเท้ายกขึ้น สบัดอย่างมีชัย
      "นี่ไงค่ะผ้าห่ม คุณมานอนทางนี้ได้แล้ว !" ร่างสูงใหญ่พลิกตัวกลิ้งกลับขึ้นมาบนฝูกด้นตรงข้ามจนเบียดชิดหญิงสาว ด้วยอาการคล้ายเด็ก
     "อ้อ......มีจริงๆแหละ"
     "คราวนี้นอนได้แล้วน่ะ "
      อังศุมาลินกำชับแกมขู่ (เก่งอีกแหระ) แต่พอจะอ้อมด้านปลายเท้ากลับไป วงแขนล่ำสันแ็ข็งแรงก็รั้งจนเซทรุดลงอยู่ในอ้อมอกนั้น
      " นอนได้แล้ว!" เสียงห้าว แกมหัวเราะ ทวนคำอย่างเป็นต่อบ้าง"
       "ปล่อยค่ะ ฉันจะไปนอนทางโน้น "
      " คุณมาทางนี้เอง แล้วจะโทษใคร ผมเป็นคนใจดีไม่เหมือนคุณหรอก อาศัยนอนใกล้ๆนิดเดียวยังว่า นี่คุณจะนอนให้เต็มฟูกก็ได้ ผม
      ขอที่นิดเดียว"
       " หลับเสียดึกแล้ว"
       เสียงชายหนุ่มถอนใจหนักๆ แต่มิได้ขยับเขยื้อนตัว นอกจากกระซิบ อีกครั้งว่า
       " ผมรักคุณ ฮิเดโกะ "
       "คัต" เสียงผกก.สันต์ สั่งตัด
       ปล่อยให้ จิ้กจก ตุ๊กแก ฯลฯ ทั้งหลาย ที่แอบสิงอยู่ตามแผ่นกระดาน ที่ นอน หมอนมุง ไป ฟิน ต่อกันเอง