เพิ่งจะสอบวิทยานิพนธ์เสร็จมาหมาดๆ แทนที่จะรู้สึกโล่ง แต่กลับรู้สึกเครียดยิ่งกว่าเดิม รู้สึกว่าทำไมตัวเองถึงได้โง่มากมาย โดนคำถามก็ตอบไม่ได้ บางคำถามก็มีคำตอบนะ แต่ไม่กล้าพูดออกไป บางครั้งก็ยอมรับไปซะอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ในใจคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น อืม..ชีวิต
เกรดที่สวยหรูเหมือนจะเป็นอะไรที่ค้ำคอตัวเองและแสดงเป็นยี่ห้อว่า ผลงานคุณน่าจะออกมาได้ดีนะ แต่ความเป็นจริงนั้นไม่เลย รู้สึกเหมือนยิ่งเรียนยิ่งโง่ เหมือนไฟในตัวเองมอดดับเร็วเกินไป ความพยายาม ความเอาใจใส่ต่องานลดน้อยลง ความตั้งใจที่จะทำอะไรซักอย่าง ตอนแรกๆ ก็
วางแผนอย่างดิบดี เอาไปเอามาก็แพ้ใจตัวเอง เลิกล้มกลางคันซะงั้น แต่เดิมเคยมีความใฝ่ฝันอยากจะเรียนต่อเอก แต่ตอนนี้ใจเริ่มโลเล ไม่มั่นใจในตัวเอง ว่าตัวเองจะไปรอดไหม เครียด คิดมาก รู้สึกเซ็งตัวเอง อยากปรับปรุงพฤติกรรมของตัวเองใหม่
อยากรู้ำคำแนะนำหรือข้อเสนอแนะ ของคนอื่นๆ บ้าง
มีใครเคยคิดเหมือนเราไหมว่า ยิ่งเรียนทำไมถึงยิ่งโง่ ??
เกรดที่สวยหรูเหมือนจะเป็นอะไรที่ค้ำคอตัวเองและแสดงเป็นยี่ห้อว่า ผลงานคุณน่าจะออกมาได้ดีนะ แต่ความเป็นจริงนั้นไม่เลย รู้สึกเหมือนยิ่งเรียนยิ่งโง่ เหมือนไฟในตัวเองมอดดับเร็วเกินไป ความพยายาม ความเอาใจใส่ต่องานลดน้อยลง ความตั้งใจที่จะทำอะไรซักอย่าง ตอนแรกๆ ก็
วางแผนอย่างดิบดี เอาไปเอามาก็แพ้ใจตัวเอง เลิกล้มกลางคันซะงั้น แต่เดิมเคยมีความใฝ่ฝันอยากจะเรียนต่อเอก แต่ตอนนี้ใจเริ่มโลเล ไม่มั่นใจในตัวเอง ว่าตัวเองจะไปรอดไหม เครียด คิดมาก รู้สึกเซ็งตัวเอง อยากปรับปรุงพฤติกรรมของตัวเองใหม่
อยากรู้ำคำแนะนำหรือข้อเสนอแนะ ของคนอื่นๆ บ้าง