ใครจะไปรู้เล่าว่า...ไอ้หนุ่มหน้าตี๋ผอมสะโอดสะอง เสื้อกลีบย่น ยับแล้วยับอีก ในกาลต่อมาดันกลายมาเป็นพ่อของลูก
เช่นเดียวกับ... สาวหน้าสิว หุ่นเจ้าเนื้อ ใส่เสื้อรัดติ้วจนกระดุมแทบหลุด จะกลายเป็นเนื้อคู่ตุนาหงันในอีก 5 ปีให้หลัง
ใช่แล้วครับ...ผมมีโจทย์มาให้พวกเราได้ใช้สมองกันอีกแล้ว
ลองนึกย้อนกลับในวันที่คุณเจอ " เขา " หรือ " เธอ " คนนี้ครั้งแรก เป๊นใคร มาจากไหน ท่าทางเป็นอย่างไร ถูกใจ -
ไม่ถูกใจ หรือเห็นแล้วรำคาญตา นิสัยแย่ถึงแย่ที่สุด ที่สำคัญคือมี " อะไร "เป็นจุดเชื่อมให้คุณทั้งสองได้คุยกัน และ
close up ในเวลาต่อๆมา บางคนอาจเป็น Love at first sight ไม่ก็ second sight หรืออาจจะเป็นเพื่อนของเพื่อน
แล้วมาแลก pin ( สมัย bb กำลังฮิต ) สานต่อสัมพันธ์ในภายหลัง....เห็นมั้ย แค่นึกภาพก็สนุกแล้ว
เพราะงั้นจะช้าอยู่ใย....ใช้เวลายามนี้นั่ง time machine ไปเจาะเวลาหาอดีต ไปดู" เขา " หรือ " เธอ " คนนั้นกันดีกว่า
..........................
ก่อนอื่นใด ในฐานะจขกท.จึงขออนุญาตยก case ตัวเอง เป็น ตัวอย่าง หวานมันส์เปรี้ยวเค็มอย่างไร....ตามไปดู
....ผมเจอแม่ของลูกครั้งแรกในวันที่เธอเข้ามาสมัครงานเป็นเจ้าหน้าที่บัญชี ผมหยิก ขาว จัดว่าสวย เจ้ากรรมแท้ๆ ดัน
มีทหารขับรถมาส่ง แต่ในใจภาวนาให้เจ้านายรับเข้ามาเถอะว่ะ...ที่มีอยู่นี่แก่เกินแกงทั้งนั้น สามวันต่อมาจึงได้เจอเธอ
อีกครั้งที่ป้ายรถเมล์ โอเค.รู้จุด รู้เวลา แล้ว หลังจากนั้นวันถัดมา ผมก็มาดักรอ ออกแนวว่าบังเอิญมาเจอกัน หาเรื่อง
ทักทายไปแบบแกนๆ สาวเจ้าไม่ช่างพูดเท่าไหร่นัก ส่วนเจ้าทหารคนนั้น...มันก็ยังมารอรับกลับอีกต่างหาก
....ความหวังแทบเป็นศูนย์ แต่จู่ๆ เด็กบัญชีที่สนิทกับผมมากระซิบบอก เฮ้ย...เขาทะเลาะกับแฟนทหารแล้วนะ บ๊ะ.....
หูผึ่งเลยตู มีโอกาสจึงพยายามสอดแทรก เริ่มมีความหวังขึ้น 5 เปอร์เซ็นต์ ( ไม่กล้าหวังมาก ) เผอิญไม่นานจากนั้น
ออฟฟิศต้องย้ายไปไกล ผมไม่อยากตาม เธอก็เหมือนกัน จังหวะดีที่พี่สาวผมทำงานย่านราชดำริและสามารถฝากงาน
ให้เธอได้ เท่านี้ลูกมืออยู่ในกำไก่แล้ว....แต่ช้าก่อน ปรากฎว่า เจ้าทหารมันพยายามหาทางรีเทิร์น เส้นทางยังขรุขระ
แต่อาศัยความขยัน มุ่งมั่น และสม่ำเสมอ สามเดือนจากนั้นเราถึงเรียกว่า แฟน ได้เต็มปากเต็มคำ ก่อนที่อีกสามปีต่อมา
ก็ wedding ...
ณ บัดนาวกลายเป็นแม่บ้านจอมค้น อะไรที่ผมซุกไว้ไหน แม่รู้หมด...
รู้งี้ไม่ไปดักรอที่ป้ายรถเมล์เมื่อ 15 ปีก่อนก็ดีหรอก....
จำวันแรก...ของคุณกับเขาได้หรือไม่ ?
เช่นเดียวกับ... สาวหน้าสิว หุ่นเจ้าเนื้อ ใส่เสื้อรัดติ้วจนกระดุมแทบหลุด จะกลายเป็นเนื้อคู่ตุนาหงันในอีก 5 ปีให้หลัง
ใช่แล้วครับ...ผมมีโจทย์มาให้พวกเราได้ใช้สมองกันอีกแล้ว
ลองนึกย้อนกลับในวันที่คุณเจอ " เขา " หรือ " เธอ " คนนี้ครั้งแรก เป๊นใคร มาจากไหน ท่าทางเป็นอย่างไร ถูกใจ -
ไม่ถูกใจ หรือเห็นแล้วรำคาญตา นิสัยแย่ถึงแย่ที่สุด ที่สำคัญคือมี " อะไร "เป็นจุดเชื่อมให้คุณทั้งสองได้คุยกัน และ
close up ในเวลาต่อๆมา บางคนอาจเป็น Love at first sight ไม่ก็ second sight หรืออาจจะเป็นเพื่อนของเพื่อน
แล้วมาแลก pin ( สมัย bb กำลังฮิต ) สานต่อสัมพันธ์ในภายหลัง....เห็นมั้ย แค่นึกภาพก็สนุกแล้ว
เพราะงั้นจะช้าอยู่ใย....ใช้เวลายามนี้นั่ง time machine ไปเจาะเวลาหาอดีต ไปดู" เขา " หรือ " เธอ " คนนั้นกันดีกว่า
..........................
ก่อนอื่นใด ในฐานะจขกท.จึงขออนุญาตยก case ตัวเอง เป็น ตัวอย่าง หวานมันส์เปรี้ยวเค็มอย่างไร....ตามไปดู
....ผมเจอแม่ของลูกครั้งแรกในวันที่เธอเข้ามาสมัครงานเป็นเจ้าหน้าที่บัญชี ผมหยิก ขาว จัดว่าสวย เจ้ากรรมแท้ๆ ดัน
มีทหารขับรถมาส่ง แต่ในใจภาวนาให้เจ้านายรับเข้ามาเถอะว่ะ...ที่มีอยู่นี่แก่เกินแกงทั้งนั้น สามวันต่อมาจึงได้เจอเธอ
อีกครั้งที่ป้ายรถเมล์ โอเค.รู้จุด รู้เวลา แล้ว หลังจากนั้นวันถัดมา ผมก็มาดักรอ ออกแนวว่าบังเอิญมาเจอกัน หาเรื่อง
ทักทายไปแบบแกนๆ สาวเจ้าไม่ช่างพูดเท่าไหร่นัก ส่วนเจ้าทหารคนนั้น...มันก็ยังมารอรับกลับอีกต่างหาก
....ความหวังแทบเป็นศูนย์ แต่จู่ๆ เด็กบัญชีที่สนิทกับผมมากระซิบบอก เฮ้ย...เขาทะเลาะกับแฟนทหารแล้วนะ บ๊ะ.....
หูผึ่งเลยตู มีโอกาสจึงพยายามสอดแทรก เริ่มมีความหวังขึ้น 5 เปอร์เซ็นต์ ( ไม่กล้าหวังมาก ) เผอิญไม่นานจากนั้น
ออฟฟิศต้องย้ายไปไกล ผมไม่อยากตาม เธอก็เหมือนกัน จังหวะดีที่พี่สาวผมทำงานย่านราชดำริและสามารถฝากงาน
ให้เธอได้ เท่านี้ลูกมืออยู่ในกำไก่แล้ว....แต่ช้าก่อน ปรากฎว่า เจ้าทหารมันพยายามหาทางรีเทิร์น เส้นทางยังขรุขระ
แต่อาศัยความขยัน มุ่งมั่น และสม่ำเสมอ สามเดือนจากนั้นเราถึงเรียกว่า แฟน ได้เต็มปากเต็มคำ ก่อนที่อีกสามปีต่อมา
ก็ wedding ...
ณ บัดนาวกลายเป็นแม่บ้านจอมค้น อะไรที่ผมซุกไว้ไหน แม่รู้หมด...
รู้งี้ไม่ไปดักรอที่ป้ายรถเมล์เมื่อ 15 ปีก่อนก็ดีหรอก....