(repost) กระต่ายตัวหนึ่ง เรียนจบหมาดๆ ไปสมัครเข้าทำงานบริสัตว์เอกชน เงินเดือนสตาร์ทหมื่นห้า ทำไปซักระยะเงินขึ้นเป็นสองหมื่น จนสุดท้ายเงินเดือนสามหมื่น บริสัตว์ก็ตันเงินเดือนและเริ่มบีบออก หากระต่ายเด็กตัวใหม่ที่เงินเดือนน้อยๆให้จ่าย สุดท้ายพอกระต่ายแก่ ก็หนีไม่พ้นโรคภัยไข้เจ็บ มีเงินเก็บหนึ่งก้อน สุดท้ายก็ต้องเอาไอ้เงินก้อนนั้นแหละมาเป็นค่ารักษาพยาบาลตัวเองในบั้นปลาย ทำงานมา สุดท้ายเงินที่ได้ก็แค่เอาไว้ซื้อชีวิตเท่านั้นเอง
เต่าตัวหนึ่ง เรียนจบหมาดๆ ไปสมัครเข้าทำงานองค์กรรัฐวิสาหกิจ เงินเดือนสตาร์ทหมื่นต้น ทำไปเรื่อยๆคลานเนิบๆ ขึ้นทีละห้าร้อยทีละพัน แต่งงาน มีลูกเต่า พ่อเต่าก็เบิกค่าเล่าเรียนลูกได้ ลูกเต่าไม่สบาย ผ่าตัดใหญ่หลายแสน พ่อเต่าแม้เงินเดือนไม่สูงแต่พ่อเต่าก็เบิกค่ารักษาพยาบาลให้ลูกได้ ก่อนเกษียณ พ่อเต่าเงินเดือนแปดหมื่น และวัยเกษียณมีเงินก้อนใหญ่ให้พ่อเต่าไปใช้ชีวิตในบั้นปลาย
ระบบงานหลวง จึงเย้ายวนให้เต่าน้อยหลายๆตัวแก่งแย่งกันเข้าไปสอบเพื่อหวังบรรจุ ถึงเงินเดือนจะไม่เปรี้ยงก้อนเหมือนกระต่าย แต่เต่าก็หวังไปเนิบๆเพราะเต่าคิดว่ามันเป็นงานของอนาคตที่ต้องใช้เวลาสะสมแต่มั่นคง ยังไงแล้วองค์กรรัฐก็คงไม่มีวันล่มปิดกิจการเหมือนบริสัตว์
หน้าฉากในวันสอบ เต่าน้อยหลายหมื่นรวมถึงกระต่ายที่อยากกลายร่างมาเป็นเต่า ต่างตั้งใจอ่านหนังสือ มุ่งมั่นกับการสอบเข้า ทุกตัวตั้งใจ ทุกตัวหวัง
หลังฉากในวันสอบ พ่อเต่าแม่เต่าต่างวิ่งวุ่นสาละวน ท่านผอ.เต่าครับ ฝากลูกสาวเต่าผมด้วยนะครับ ถ้าผอ.เต่าช่วยลูกสาวผมได้ ผมจะสมนาคุณอย่างงาม ... ท่านรองผู้ช่วยเต่าคะ ฝากลูกชายเต่าหนูด้วยนะคะ สอบมาหลายรอบแล้วไม่ได้ซักที ให้ทำอะไรก็ยอมค่ะ
ในระหว่างการสอบอันแสนมุ่งมั่นนั่นเอง ทุกตัวต่างใช้ความรู้ความสามารถของตนมุ่งมั่นตั้งใจทำข้อสอบ โดยที่หารู้ไม่เลยว่าการกระทำคนตนนั้นแสนไร้ค่า เต่าน้อยที่ไม่มีพาวเวอร์ใดๆในสังคม ไม่มีเส้นสายใหญ่โต ก็นั่งสอบไปแบบน่าสงสารโดยที่ไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่าข้างในองค์กรเค้าล็อคตัวลูกเต่ากันเอาไว้หมดแล้ว การสอบเป็นเพียงพิธีบังหน้าหนึ่งฉากละครเท่านั้น บางที่แม่งทำบัตรพนักงานกันเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำ
สุดท้าย ลูกเต่าที่มีความหวังจะก้าวไปอย่างช้าๆเนิบๆแต่มั่นคง ก็ต้องกลายร่างมาเป็นกระต่ายที่รับเงินเดือนก้อนใหญ่แต่เปลี่ยนงานเล่นบ่อยๆร่ำไป องค์กรรัฐหลากหลายจึงอุดมไปด้วยผู้ที่ไร้ความสามารถที่แท้จริง พนักงานที่วันๆปล่อยพวกลูกจ้างสัญญาจ้างทำงานงกๆแล้วกรอกหูรดน้ำให้ความหวังลมๆแล้งๆไปว่า ซักวันพวกจะได้บรรจุเป็นพนักงานเต่า ลูกจ้างเต่าจึงตั้งใจทำงานด้วยความหวังที่ริบหรี่เลือนลาง ส่วนพนักงานเต่าก็ออกไปดอกทองตามห้างสรรพสินค้ายามเที่ยง กลับเข้ามาถึงบ่ายสามเตรียมตัวเก็บกระเป๋ากลับบ้าน สิ้นปีรับโบนัสสี่เดือนสบายอุรา
"จวบจนฉันจบการศึกษา รับใบปริญญาที่ฉันชอบ สุขใจแค่ไหนไม่ต้องบอก ยิ้มพลางเดินพลางสบายดี รีบเดินย้ำต๊อกหางาน ความสุขชื่นบานที่เคยมี เริ่มหดเริ่มหายลงทุกที ไม่มี ไม่มี ไม่มีงาน รับคน15 คนทำงาน เด็กฝากเด็กท่านเอา 1 โหล ที่เหลือหมื่นพันร้องไห้โฮ ระบบทางแก้ไม่มี ..."
ความยุติธรรมมันไม่มีในสังคมหรอก มันเลือกที่จะยุติธรรมกับใคร มันไม่ยุติธรรมกับทุกคนหรอก
by เสด็จพ่ออนันดา/ เพจ กายหยาบ.
https://www.facebook.com/zuck.diary?ref=stream 
เอาบทความ เกี่ยวกับการงาน มาให้น้องๆจบใหม่อ่าน เผื่อได้ข้อคิดครับ
เต่าตัวหนึ่ง เรียนจบหมาดๆ ไปสมัครเข้าทำงานองค์กรรัฐวิสาหกิจ เงินเดือนสตาร์ทหมื่นต้น ทำไปเรื่อยๆคลานเนิบๆ ขึ้นทีละห้าร้อยทีละพัน แต่งงาน มีลูกเต่า พ่อเต่าก็เบิกค่าเล่าเรียนลูกได้ ลูกเต่าไม่สบาย ผ่าตัดใหญ่หลายแสน พ่อเต่าแม้เงินเดือนไม่สูงแต่พ่อเต่าก็เบิกค่ารักษาพยาบาลให้ลูกได้ ก่อนเกษียณ พ่อเต่าเงินเดือนแปดหมื่น และวัยเกษียณมีเงินก้อนใหญ่ให้พ่อเต่าไปใช้ชีวิตในบั้นปลาย
ระบบงานหลวง จึงเย้ายวนให้เต่าน้อยหลายๆตัวแก่งแย่งกันเข้าไปสอบเพื่อหวังบรรจุ ถึงเงินเดือนจะไม่เปรี้ยงก้อนเหมือนกระต่าย แต่เต่าก็หวังไปเนิบๆเพราะเต่าคิดว่ามันเป็นงานของอนาคตที่ต้องใช้เวลาสะสมแต่มั่นคง ยังไงแล้วองค์กรรัฐก็คงไม่มีวันล่มปิดกิจการเหมือนบริสัตว์
หน้าฉากในวันสอบ เต่าน้อยหลายหมื่นรวมถึงกระต่ายที่อยากกลายร่างมาเป็นเต่า ต่างตั้งใจอ่านหนังสือ มุ่งมั่นกับการสอบเข้า ทุกตัวตั้งใจ ทุกตัวหวัง
หลังฉากในวันสอบ พ่อเต่าแม่เต่าต่างวิ่งวุ่นสาละวน ท่านผอ.เต่าครับ ฝากลูกสาวเต่าผมด้วยนะครับ ถ้าผอ.เต่าช่วยลูกสาวผมได้ ผมจะสมนาคุณอย่างงาม ... ท่านรองผู้ช่วยเต่าคะ ฝากลูกชายเต่าหนูด้วยนะคะ สอบมาหลายรอบแล้วไม่ได้ซักที ให้ทำอะไรก็ยอมค่ะ
ในระหว่างการสอบอันแสนมุ่งมั่นนั่นเอง ทุกตัวต่างใช้ความรู้ความสามารถของตนมุ่งมั่นตั้งใจทำข้อสอบ โดยที่หารู้ไม่เลยว่าการกระทำคนตนนั้นแสนไร้ค่า เต่าน้อยที่ไม่มีพาวเวอร์ใดๆในสังคม ไม่มีเส้นสายใหญ่โต ก็นั่งสอบไปแบบน่าสงสารโดยที่ไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่าข้างในองค์กรเค้าล็อคตัวลูกเต่ากันเอาไว้หมดแล้ว การสอบเป็นเพียงพิธีบังหน้าหนึ่งฉากละครเท่านั้น บางที่แม่งทำบัตรพนักงานกันเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำ
สุดท้าย ลูกเต่าที่มีความหวังจะก้าวไปอย่างช้าๆเนิบๆแต่มั่นคง ก็ต้องกลายร่างมาเป็นกระต่ายที่รับเงินเดือนก้อนใหญ่แต่เปลี่ยนงานเล่นบ่อยๆร่ำไป องค์กรรัฐหลากหลายจึงอุดมไปด้วยผู้ที่ไร้ความสามารถที่แท้จริง พนักงานที่วันๆปล่อยพวกลูกจ้างสัญญาจ้างทำงานงกๆแล้วกรอกหูรดน้ำให้ความหวังลมๆแล้งๆไปว่า ซักวันพวกจะได้บรรจุเป็นพนักงานเต่า ลูกจ้างเต่าจึงตั้งใจทำงานด้วยความหวังที่ริบหรี่เลือนลาง ส่วนพนักงานเต่าก็ออกไปดอกทองตามห้างสรรพสินค้ายามเที่ยง กลับเข้ามาถึงบ่ายสามเตรียมตัวเก็บกระเป๋ากลับบ้าน สิ้นปีรับโบนัสสี่เดือนสบายอุรา
"จวบจนฉันจบการศึกษา รับใบปริญญาที่ฉันชอบ สุขใจแค่ไหนไม่ต้องบอก ยิ้มพลางเดินพลางสบายดี รีบเดินย้ำต๊อกหางาน ความสุขชื่นบานที่เคยมี เริ่มหดเริ่มหายลงทุกที ไม่มี ไม่มี ไม่มีงาน รับคน15 คนทำงาน เด็กฝากเด็กท่านเอา 1 โหล ที่เหลือหมื่นพันร้องไห้โฮ ระบบทางแก้ไม่มี ..."
ความยุติธรรมมันไม่มีในสังคมหรอก มันเลือกที่จะยุติธรรมกับใคร มันไม่ยุติธรรมกับทุกคนหรอก
by เสด็จพ่ออนันดา/ เพจ กายหยาบ. https://www.facebook.com/zuck.diary?ref=stream