ต่อจากตอนที่ 9
http://pantip.com/topic/30145992
ตอนนี้ เป็นตอนที่ 10 จุดหมายปลายทางของทริปนี้ คือกรุงกัวลาลัมเปอร์ ตอนนี้ใกล้จุดหมายปลายทางเข้าไปแล้ว และตอนที่9-10 เป็นแง่มุมของประเทศมาเลเซีย
วันที่71:กัวลา กังซาร์ ไป อิโปห์
วันอังคารที่ 19 กพ. 2013, 52 กม. ระยะทางรวม 4,614 กม.
เพราะไม่อยากให้ผิวหนังถูกแดดเผามากขึ้นไปอีก, ตัดสินใจข้ามรายการอาหารเช้าในเมืองและออกเดินทางตั้งแต่เช้า. อยู่บนถนนเวลา 06.45 น. ถนนและท้องฟ้ายังมืด. ไม่ได้ติดไฟจักรยาน, มีความสบายใจที่เห็นไฟส่องสว่างข้างทางทั้งในเมืองและเวลาที่ออกไปขี่บนทางหลวง.
การขี่ตอนกลางคืนโดยไม่มีไฟส่องสว่าง เป็นอันตรายมากขึ้น, แต่พอ พบว่าผู้ใช้จักรยานคนอื่นๆ, คนในท้องถิ่นที่ส่วนมาก กำลังไปโรงเรียนหรือทำงาน ก็ไม่มีไฟส่องสว่างเช่นเดียวกัน ทำให้ผมสบายใจ. แต่การไม่มีไฟส่องสว่าง ไม่ได้ทำให้ผมรู้ปลอดภัย, คิดว่า”ถ้าคนอื่นนำไฟจักรยานมาใช้ ทำไมผมจะหามาใช้ไม่ได้” จนถึงเวลาที่ท้องฟ้าสว่างมากขึ้นและมองเห็นผิวถนนชัดเจนยิ่งขึ้น. ผมขี่มาได้ 10 กม. ตอนที่ดวงอาทิตย์ขึ้น. พอขี่มาได้ 18 กม.รู้สึกว่ายังไม่มีอะไรตกลงท้อง. ยังแปลกใจว่าทำไม รู้สึกหิวเร็วเมื่อท่องเที่ยวด้วยจักรยาน. พบเมืองครั้งแรก เมื่อขี่มาได้ 22 กม. หยุดกินก๋วยเตี๋ยว.
คนจีนอพยพในมาเลเซีย เริ่มแรก , มาจากคน 4 กลุ่ม แตกต่างกัน: จีนกวางตุ้ง, จีนไหหลำ , จีนฮกเกี้ยน (จากฟูเจี้ยน) และ จีนหักก๋า-ฮากกา(จากมณฑลกวางตุ้ง เหนือ, ทางตะวันตกเฉียงใต้ของฟูเจี้ยนและยูนนานภาคใต้) เหมือนกับคนจีนอพยพทั่วโลก, คนที่เดินทางมาถึงก่อน จะส่งข้อความกลับไปบ้านเกิดของพวกเขา บอกว่ามาเลเซียเป็นสถานที่มีโอกาส, ควรมา. ฉะนั้นถ้าเมืองใดมีคนฮกเกี้ยนอยู่ ไม่นานก็จะกลายเป็นเมืองที่มีคนฮกเกี้ยนมาอยู่กันมาก ในหมู่บ้านเดียวกัน และพื้นที่เดียวกัน . ในปีนัง มีคนฮกเกี้ยนและไหหลำ จำนวนมาก.ในเมืองนี้(เมืองกัวลา กังซาร์) .ดูเหมือนคนจีนส่วนใหญ่มาจากเมืองกวางตุ้ง; ส่วนมากพูดภาษาจีนกวางตุ้ง.ก๋วยเตี๋ยวแตกต่างจากที่กินในปีนัง. หวานกว่า,เค็มน้อยกว่า พอกินได้ แต่ไม่มีอะไรพิเศษโดดเด่น.
ตอนนี้ เวลา08.30น. มีลมพัดแรงเล็กน้อย เหลือระยะทางอีก 30 กม. จะถึงอิโปห์ ตอนนี้มีลมพัดส่งมาจากข้างหลัง ทำให้ผมถึงเมืองเวลา 10.00 น.
อิโปห์ ทันสมัยสวยงาม, ที่ได้อ่านมา. มีอาคารใหญ่ สไตล์โคโลเนียน ที่ยังพบเห็นทั่วเมือง และ บรรยากาศที่ค่อนข้างพลุกพล่านที่นี่.
ปาดัง อิโปห์ คำว่า ปาดัง หมายถึง สถานหญ้า. เมืองใหญ่ๆ ส่วนมาก ในมาเลเซีย มีสนามหญ้า เช่นเดียวกับ ในเมืองสิงคโปร์.สนามหญ้า ที่เมืองอิโปห์ ใช้เป็นสนามฟุตบอล.
โรงเรียนไมเคิล ก่อตั้งปี 1927.
เช่นเดียวกับเมืองอื่นๆ ที่เข้าเมืองได้ค่อนข้างยาก และต้องขี่อ้อม.ถนนหลายสายรถวิ่งทางเดียว,แม้ถนนกว้าง. ต้องขี่ออกไปทางด้านซ้าย, แต่จะเลี้ยวให้ถูก ต้องข้ามทางที่มี 5 เลน มีการจราจรหนาแน่น รถวิ่งกันเร็วๆ. เป็นเวลาที่น่ากลัว, แต่ถ้าคุณกำลังอ่านถึงตอนนี้ , ก็เพราะว่าผมยังมีชีวิตอยู่.
เนื่องจาก ผมมาถึงเมืองแต่เช้า,จึงไม่อยากไปหาโรงแรมตอนนี้, ด้วยคิดว่าแขกคืนที่แล้ว จะยังคงไม่เช็คเอาท์. จึงไปหาอาหารกลางวันกิน. อาหารที่มีชื่อเสียง อย่างหนึ่งที่นี่ คือก๋วยเตี่ยวใส่ถั่วงอก. ได้ยินว่า ถั่วงอกที่นี่ดีมากเป็นพิเศษ ”มาดูกัน” ผมคิด ”ถั่วงอก ก็คือถั่วงอก จะพิเศษ ไปได้ไง?” .
สั่งก๋วยเตี๋ยว และนั่งกิน. ตอนแรกจานถั่วงอกมาก่อน หนึ่งจาน, ถั่วงอก ถูกฟอกจนขาว เหยาะซอสบางๆ, มีหัวหอมเล็กและพริกไทยขาว. ลองชิมดู.ไม่เหมือนที่ไหน.ที่นี่ใส่ถั่วงอกมากกว่าที่อื่น, กรอบ เคี้ยวง่ายเคี้ยวหงุบๆและหวาน. จากนั้น ก๋วยเตี๋ยวไก่ก็มา. เป็นก๋วยเตี๋ยวไก่ที่อร่อยจากหนึ่งเท่าที่กินมา. ร้านเสริฟไก่ ในจานแยกต่างหาก, เป็นไก่บริเวณหน้าอกทั้งหมด, สับเป็นชิ้นๆ ราดน้ำซอส, ราดน้ำมันกระเทียมที่ทำขึ้นเอง, ใส่น้ำมันงา. ใส่ใบผักคึ่นช่าย . นุ่มและฉ่ำน้ำ. การเคี่ยวหน้าอกไก่และไม่ให้แห้งเกินไป ยากมาก. แต่ที่นี่ทำได้นุ่มและฉ่ำน้ำเหมือนขาไก่. อาหารทั้งหมด 3 ชนิด ก๋วยเตี๋ยวก็น่ากินน้อยที่สุด แต่เมื่อรวมๆกัน มันเป็นยิ่งกว่าการนำมาผสมรวมกัน. เป็นจานก๋วยเตี๋ยวไก่/ไก่ ที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมา.
ก๋วยเตี๋ยวและถั่วงอก,ดูเรียบๆ ไม่มีอะไร.แต่อร่อยมาก จานนี้ให้ดาว ระดับมิชิลิน ได้ 2 ดาว . “เป็นเส้นทางที่น่าอ้อม เข้าไปลองชิม” ถ้าคุณอยู่ในมาเลเซีย มันมีค่าในการเดินทางเข้ามาที่อิโปห์ และลองชิมอาหารจานนี้. ไมว่าคุณจะขี่จักรยานเข้ามาหรือไม่
ขณะที่กำลังนั่งในร้านอาหาร. ผมดูโรงแรมในอิโปห์บนโทรศัพท์ โรงแรมTUNE ดูน่าพัก, เป็นโรงแรมเครือข่าย, เจ้าของคือสายการบินแอร์เอเซีย. เหมือนสายการบินแอร์เอเชีย ที่คุณต้องจ่ายเพิ่ม จ่ายโน้นจ่ายนี้ , หากมีอะไร เพิ่มเติมเข้ามา. สตีฟ รูเล็ต ได้กล่าวไว้ในบันทึกการเดินทางของเขาว่า ต้องจ่ายเงินหยุมหยิม ในเครือข่ายนี้ และตอนนี้ ถึงเวลาที่ต้องดูให้เห็นกับตาของผมเอง ผมเข้าไปในเว๊บไซค์ของโรงแรม บอกว่าห้องพักมีราคาที่อิโปห์ มีราคา 45 ริงกิต, ราคาไม่แพง, ไม่ใช่ , เรียกว่า ถูกมากก็ได้.โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโรงแรมที่ทันสมัย ผมจึงเลือกห้องและคลิ๊กไปหน้าต่อไป. ทีนี้ เลือก add-ons. คำว่า แอด ออน (add-ons) คือ 'cozy package' แล้วคำว่า cozy package คืออะไร? cozy package คือ รายการเหมาเป็นชุด ที่อบอุ่นสะดวกสบาย รายการเหมาเป็นชุดนี้ประกอบด้วย ทีวี, wifi ,ผ้าเช็ดตัว และห้องน้ำชักโครก, รายการพวกนี้ โรงแรมอื่น รวมไว้หมดแล้ว(ไม่ต้องมาเลือกแลจ่ายเงินเพิ่มทีหลัง) รายการเหมาเป็นชุด มีราคา 35 ริงกิต (ราคาห้อง 45 บวกรายการเหมาเป็นชุด35 เป็น 80 ริงกิต) ถ้าไม่เลือกเหมาเป็นชุด, ตามรายการต่างๆที่ว่านั้น คุณจะไม่ได้สักรายการ ยังมีบวกค่าภาษีและค่าบริการด้วย , รวมๆแล้ว คุณต้องจ่าย 100 ริงกิต ดูแล้ว ไม่น่าซื้อ.
ถึงเวลานี้ ผมมาพักที่โรงแรมซากูระ อิโปห์ ราคาห้อง 65 ริงกิต รวมทุกอย่างแล้ว.
ตอนเย็น ออกไปเดินเล่น ข้ามสะพานแม่น้ำเบรอก เห็นสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่ง ยาว 5 ฟุต กำลังว่ายน้ำอยู่ข้างล่าง ตอนนี้กลางใจเมือง. สิ่งที่มองเห็น ทำให้ผมตื่นเต้น ขณะที่ผมยังเดินต่อไป, รู้สึกว่าเมืองไม่ได้มีความเป็นเมือง เช่นที่ควรจะเป็น. ร้านหลายแห่งปิดและไม่กว้างมาก แต่นั่นคือความมีเสน่ห์ ด้วยเช่นกัน.
ภาพสัตว์เลื้อยคลาน ตัวใหญ่ตัวหนึ่งยาว 5 ฟุต หรือ 1.5 เมตร.
บางครั้ง ผมหนักใจกับสิ่งนี้
ขณะนี้ กลัวและตื่นเต้นเล็กน้อย. พรุ่งนี้ วางแผนคือจะขี่ไปที่คาเมรอน ไฮแลนด์. เมืองอิโปห์ อยู่ที่ระดับความสูง 60 เมตร. จะไปที่คาเมรอน ไฮแลนด์ ต้องขี่ขึ้นไปที่ระดับความสูง 1,660 เมตร หมายถึงต้องไต่ที่ระดับความสูง 5,300 ฟุต. นี่จะเป็นภูเขาครั้งแรก ตั้งแต่ขี่ที่ภาคเหนือของประเทศไทยและเป็นภูเขาครั้งสุดท้ายของการท่องเที่ยวนี้. จะเป็นความยากลำบากครั้งหนึ่ง.
เส้นทางวันนี้
[SR] ไปดูรีวิวของนักท่องเที่ยวด้วยจักรยาน(ตอนที่10)
ตอนนี้ เป็นตอนที่ 10 จุดหมายปลายทางของทริปนี้ คือกรุงกัวลาลัมเปอร์ ตอนนี้ใกล้จุดหมายปลายทางเข้าไปแล้ว และตอนที่9-10 เป็นแง่มุมของประเทศมาเลเซีย
วันที่71:กัวลา กังซาร์ ไป อิโปห์
วันอังคารที่ 19 กพ. 2013, 52 กม. ระยะทางรวม 4,614 กม.
เพราะไม่อยากให้ผิวหนังถูกแดดเผามากขึ้นไปอีก, ตัดสินใจข้ามรายการอาหารเช้าในเมืองและออกเดินทางตั้งแต่เช้า. อยู่บนถนนเวลา 06.45 น. ถนนและท้องฟ้ายังมืด. ไม่ได้ติดไฟจักรยาน, มีความสบายใจที่เห็นไฟส่องสว่างข้างทางทั้งในเมืองและเวลาที่ออกไปขี่บนทางหลวง.
การขี่ตอนกลางคืนโดยไม่มีไฟส่องสว่าง เป็นอันตรายมากขึ้น, แต่พอ พบว่าผู้ใช้จักรยานคนอื่นๆ, คนในท้องถิ่นที่ส่วนมาก กำลังไปโรงเรียนหรือทำงาน ก็ไม่มีไฟส่องสว่างเช่นเดียวกัน ทำให้ผมสบายใจ. แต่การไม่มีไฟส่องสว่าง ไม่ได้ทำให้ผมรู้ปลอดภัย, คิดว่า”ถ้าคนอื่นนำไฟจักรยานมาใช้ ทำไมผมจะหามาใช้ไม่ได้” จนถึงเวลาที่ท้องฟ้าสว่างมากขึ้นและมองเห็นผิวถนนชัดเจนยิ่งขึ้น. ผมขี่มาได้ 10 กม. ตอนที่ดวงอาทิตย์ขึ้น. พอขี่มาได้ 18 กม.รู้สึกว่ายังไม่มีอะไรตกลงท้อง. ยังแปลกใจว่าทำไม รู้สึกหิวเร็วเมื่อท่องเที่ยวด้วยจักรยาน. พบเมืองครั้งแรก เมื่อขี่มาได้ 22 กม. หยุดกินก๋วยเตี๋ยว.
คนจีนอพยพในมาเลเซีย เริ่มแรก , มาจากคน 4 กลุ่ม แตกต่างกัน: จีนกวางตุ้ง, จีนไหหลำ , จีนฮกเกี้ยน (จากฟูเจี้ยน) และ จีนหักก๋า-ฮากกา(จากมณฑลกวางตุ้ง เหนือ, ทางตะวันตกเฉียงใต้ของฟูเจี้ยนและยูนนานภาคใต้) เหมือนกับคนจีนอพยพทั่วโลก, คนที่เดินทางมาถึงก่อน จะส่งข้อความกลับไปบ้านเกิดของพวกเขา บอกว่ามาเลเซียเป็นสถานที่มีโอกาส, ควรมา. ฉะนั้นถ้าเมืองใดมีคนฮกเกี้ยนอยู่ ไม่นานก็จะกลายเป็นเมืองที่มีคนฮกเกี้ยนมาอยู่กันมาก ในหมู่บ้านเดียวกัน และพื้นที่เดียวกัน . ในปีนัง มีคนฮกเกี้ยนและไหหลำ จำนวนมาก.ในเมืองนี้(เมืองกัวลา กังซาร์) .ดูเหมือนคนจีนส่วนใหญ่มาจากเมืองกวางตุ้ง; ส่วนมากพูดภาษาจีนกวางตุ้ง.ก๋วยเตี๋ยวแตกต่างจากที่กินในปีนัง. หวานกว่า,เค็มน้อยกว่า พอกินได้ แต่ไม่มีอะไรพิเศษโดดเด่น.
ตอนนี้ เวลา08.30น. มีลมพัดแรงเล็กน้อย เหลือระยะทางอีก 30 กม. จะถึงอิโปห์ ตอนนี้มีลมพัดส่งมาจากข้างหลัง ทำให้ผมถึงเมืองเวลา 10.00 น.
อิโปห์ ทันสมัยสวยงาม, ที่ได้อ่านมา. มีอาคารใหญ่ สไตล์โคโลเนียน ที่ยังพบเห็นทั่วเมือง และ บรรยากาศที่ค่อนข้างพลุกพล่านที่นี่.
ปาดัง อิโปห์ คำว่า ปาดัง หมายถึง สถานหญ้า. เมืองใหญ่ๆ ส่วนมาก ในมาเลเซีย มีสนามหญ้า เช่นเดียวกับ ในเมืองสิงคโปร์.สนามหญ้า ที่เมืองอิโปห์ ใช้เป็นสนามฟุตบอล.
โรงเรียนไมเคิล ก่อตั้งปี 1927.
เช่นเดียวกับเมืองอื่นๆ ที่เข้าเมืองได้ค่อนข้างยาก และต้องขี่อ้อม.ถนนหลายสายรถวิ่งทางเดียว,แม้ถนนกว้าง. ต้องขี่ออกไปทางด้านซ้าย, แต่จะเลี้ยวให้ถูก ต้องข้ามทางที่มี 5 เลน มีการจราจรหนาแน่น รถวิ่งกันเร็วๆ. เป็นเวลาที่น่ากลัว, แต่ถ้าคุณกำลังอ่านถึงตอนนี้ , ก็เพราะว่าผมยังมีชีวิตอยู่.
เนื่องจาก ผมมาถึงเมืองแต่เช้า,จึงไม่อยากไปหาโรงแรมตอนนี้, ด้วยคิดว่าแขกคืนที่แล้ว จะยังคงไม่เช็คเอาท์. จึงไปหาอาหารกลางวันกิน. อาหารที่มีชื่อเสียง อย่างหนึ่งที่นี่ คือก๋วยเตี่ยวใส่ถั่วงอก. ได้ยินว่า ถั่วงอกที่นี่ดีมากเป็นพิเศษ ”มาดูกัน” ผมคิด ”ถั่วงอก ก็คือถั่วงอก จะพิเศษ ไปได้ไง?” .
สั่งก๋วยเตี๋ยว และนั่งกิน. ตอนแรกจานถั่วงอกมาก่อน หนึ่งจาน, ถั่วงอก ถูกฟอกจนขาว เหยาะซอสบางๆ, มีหัวหอมเล็กและพริกไทยขาว. ลองชิมดู.ไม่เหมือนที่ไหน.ที่นี่ใส่ถั่วงอกมากกว่าที่อื่น, กรอบ เคี้ยวง่ายเคี้ยวหงุบๆและหวาน. จากนั้น ก๋วยเตี๋ยวไก่ก็มา. เป็นก๋วยเตี๋ยวไก่ที่อร่อยจากหนึ่งเท่าที่กินมา. ร้านเสริฟไก่ ในจานแยกต่างหาก, เป็นไก่บริเวณหน้าอกทั้งหมด, สับเป็นชิ้นๆ ราดน้ำซอส, ราดน้ำมันกระเทียมที่ทำขึ้นเอง, ใส่น้ำมันงา. ใส่ใบผักคึ่นช่าย . นุ่มและฉ่ำน้ำ. การเคี่ยวหน้าอกไก่และไม่ให้แห้งเกินไป ยากมาก. แต่ที่นี่ทำได้นุ่มและฉ่ำน้ำเหมือนขาไก่. อาหารทั้งหมด 3 ชนิด ก๋วยเตี๋ยวก็น่ากินน้อยที่สุด แต่เมื่อรวมๆกัน มันเป็นยิ่งกว่าการนำมาผสมรวมกัน. เป็นจานก๋วยเตี๋ยวไก่/ไก่ ที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมา.
ก๋วยเตี๋ยวและถั่วงอก,ดูเรียบๆ ไม่มีอะไร.แต่อร่อยมาก จานนี้ให้ดาว ระดับมิชิลิน ได้ 2 ดาว . “เป็นเส้นทางที่น่าอ้อม เข้าไปลองชิม” ถ้าคุณอยู่ในมาเลเซีย มันมีค่าในการเดินทางเข้ามาที่อิโปห์ และลองชิมอาหารจานนี้. ไมว่าคุณจะขี่จักรยานเข้ามาหรือไม่
ขณะที่กำลังนั่งในร้านอาหาร. ผมดูโรงแรมในอิโปห์บนโทรศัพท์ โรงแรมTUNE ดูน่าพัก, เป็นโรงแรมเครือข่าย, เจ้าของคือสายการบินแอร์เอเซีย. เหมือนสายการบินแอร์เอเชีย ที่คุณต้องจ่ายเพิ่ม จ่ายโน้นจ่ายนี้ , หากมีอะไร เพิ่มเติมเข้ามา. สตีฟ รูเล็ต ได้กล่าวไว้ในบันทึกการเดินทางของเขาว่า ต้องจ่ายเงินหยุมหยิม ในเครือข่ายนี้ และตอนนี้ ถึงเวลาที่ต้องดูให้เห็นกับตาของผมเอง ผมเข้าไปในเว๊บไซค์ของโรงแรม บอกว่าห้องพักมีราคาที่อิโปห์ มีราคา 45 ริงกิต, ราคาไม่แพง, ไม่ใช่ , เรียกว่า ถูกมากก็ได้.โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโรงแรมที่ทันสมัย ผมจึงเลือกห้องและคลิ๊กไปหน้าต่อไป. ทีนี้ เลือก add-ons. คำว่า แอด ออน (add-ons) คือ 'cozy package' แล้วคำว่า cozy package คืออะไร? cozy package คือ รายการเหมาเป็นชุด ที่อบอุ่นสะดวกสบาย รายการเหมาเป็นชุดนี้ประกอบด้วย ทีวี, wifi ,ผ้าเช็ดตัว และห้องน้ำชักโครก, รายการพวกนี้ โรงแรมอื่น รวมไว้หมดแล้ว(ไม่ต้องมาเลือกแลจ่ายเงินเพิ่มทีหลัง) รายการเหมาเป็นชุด มีราคา 35 ริงกิต (ราคาห้อง 45 บวกรายการเหมาเป็นชุด35 เป็น 80 ริงกิต) ถ้าไม่เลือกเหมาเป็นชุด, ตามรายการต่างๆที่ว่านั้น คุณจะไม่ได้สักรายการ ยังมีบวกค่าภาษีและค่าบริการด้วย , รวมๆแล้ว คุณต้องจ่าย 100 ริงกิต ดูแล้ว ไม่น่าซื้อ.
ถึงเวลานี้ ผมมาพักที่โรงแรมซากูระ อิโปห์ ราคาห้อง 65 ริงกิต รวมทุกอย่างแล้ว.
ตอนเย็น ออกไปเดินเล่น ข้ามสะพานแม่น้ำเบรอก เห็นสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่ง ยาว 5 ฟุต กำลังว่ายน้ำอยู่ข้างล่าง ตอนนี้กลางใจเมือง. สิ่งที่มองเห็น ทำให้ผมตื่นเต้น ขณะที่ผมยังเดินต่อไป, รู้สึกว่าเมืองไม่ได้มีความเป็นเมือง เช่นที่ควรจะเป็น. ร้านหลายแห่งปิดและไม่กว้างมาก แต่นั่นคือความมีเสน่ห์ ด้วยเช่นกัน.
ภาพสัตว์เลื้อยคลาน ตัวใหญ่ตัวหนึ่งยาว 5 ฟุต หรือ 1.5 เมตร.
บางครั้ง ผมหนักใจกับสิ่งนี้
ขณะนี้ กลัวและตื่นเต้นเล็กน้อย. พรุ่งนี้ วางแผนคือจะขี่ไปที่คาเมรอน ไฮแลนด์. เมืองอิโปห์ อยู่ที่ระดับความสูง 60 เมตร. จะไปที่คาเมรอน ไฮแลนด์ ต้องขี่ขึ้นไปที่ระดับความสูง 1,660 เมตร หมายถึงต้องไต่ที่ระดับความสูง 5,300 ฟุต. นี่จะเป็นภูเขาครั้งแรก ตั้งแต่ขี่ที่ภาคเหนือของประเทศไทยและเป็นภูเขาครั้งสุดท้ายของการท่องเที่ยวนี้. จะเป็นความยากลำบากครั้งหนึ่ง.
เส้นทางวันนี้