ไม่มีอะไรมากครับ...
ด้วยความที่เมื่อวันอาทิตย์ผมเพิ่งไปเซ็นสัญญาจะซื้อจะขายกับคอนโดโครงการหนึ่งย่าน BTS ส่วนต่อขยายฝั่งธนบุรี แน่นอนว่ามันเกิดอารมณ์ฮึกเหิมอยากตกแต่งห้องของตัวเองใจจะขาด (แม้ห้องจะเสร็จปี 57 โน่นก็ตาม) ผมก็เลยชวนแฟนไปเดินดูเฟอร์นิเจอร์เล่นๆ เพื่อจะได้เป็นไอเดียตกแต่งห้อง เราไปที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้าครับ ด้วยเหตุผลที่ว่าคุ้นเคยและที่สำคัญคือไม่เสียค่าจอดรถ อิอิ
ที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้าจะจัดให้ชั้น 4 เป็นแหล่งรวมเฟอร์นิเจอร์และบริการตกแต่งที่อยู่อาศัย แต่มีอยู่ร้านนึงที่มีพื้นที่เยอะมากจนทะลักไปถึงชั้น 5 ผมกับแฟนก็เริ่มต้นที่ร้านนั้นแหละครับ...
ร้านนี้แบ่งเป็นโซนๆ ทั้งถูกๆ ก็มุมนึง...แพงหน่อยก็มุมนึง เดินสบายใจมากครับ พนักงานเข้ามาทักทายตามปกติ ขอชื่นชมนะครับ...พนักงานที่นี่สามารถรักษา "ระยะปลอดภัย" ที่ทำให้ลูกค้าไม่รู้สึกอึดอัดได้ดีมาก แต่ก็สามารถโผล่มาตอบคำถามได้ทุกเมื่อ (ตอบเสร็จแล้วก็ออกไปอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เหมือนเดิม) ชื่นชมมากครับ
แต่...
พอผมกับแฟนเดินเข้าไปในโซน "Vintage" ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมในปัจจุบัน (แต่ผมกับแฟนไม่ได้ชอบนะ อยากไปดูเพราะนึกถึงของเก่าๆ สมัยเป็นเด็กเฉยๆ) พนักงานชายร่างท้วมคนหนึ่งเข้าชาร์จเลยครับ ทีแรกผมก็คิดว่าเหมือนกับพนักงานโซนอื่นๆ เสียอีก แต่พนักงานคนที่มีปฏิสัมพันธ์กับผมและแฟนมากกว่านั้นครับ นี่คือบทสนทนาที่เกิดขึ้น (S = พนักงาน, M = ผม)
S: สวัสดีครับ สนใจเฟอร์นิเจอร์ชิ้นไหนสอบถามได้นะครับ
M: ครับ ขอบคุณมากครับ ขอเดินดูรอบๆ ก่อนนะครับ (ยิ้มให้)
S: บ้านสร้างเสร็จเมื่อไหร่ครับ?
M: (เออดีวุ้ย...มีสอบถามด้วย) อ๋อ...เสร็จประมาณต้นปี 57 น่ะครับ ตอนนี้ก็มาเดินดูเป็นไอเดียไปเรื่อยๆ ยังไม่ได้ตัดสินใจแบบไหนเป็นพิเศษ
S: ถ้าแบบนั้นดูไปก็เสียเวลาเปล่าครับ เพราะเฟอร์นิเจอร์พวกนี้หมดแล้วหมดเลย กว่าบ้านจะเสร็จก็ไม่มีของแล้วครับ
M: หรอครับ แปลว่ามีของใหม่เข้ามาเรื่อยๆ หรอครับ? (แฟนผมเริ่มบีบมือส่งสัญญาณ ผมรับรู้ได้ก็เลยบีบมือตอบไป)
S: มุมนั้นไม่มีอะไรแล้วครับ ไม่ต้องเข้าไปก็ได้
M: (มองเข้าไปในมุมนั้น...มีตู้ลิ้นชักกับโซฟาวางตั้งหลายตัว แต่ทำไมไม่ให้เข้าฟะ?)
จากนั้นผมกับแฟนก็เดินออกจากโซนนั้นเลยครับ บอกตรงๆ ว่าลักษณะการพูดไม่ถูกชะตาอย่างแรงเลย (แต่ก็ไม่ได้เอามาเป็นอารมณ์นะครับ) คิดว่าวันๆ เขาคงเจอคนที่มาเดินๆ แต่ไม่ได้ซื้อเยอะ แต่ถ้าผมเป็นพนักงานคนนั้นผมจะพูดกับลูกค้าที่บ้านยังสร้างไม่เสร็จว่า "ถ้าพี่ชอบแนะนำให้ซื้อเก็บไว้ก่อนเลยนะครับ เพราะสินค้ามีจำนวนไม่มาก หมดแล้วหมดเลย" ไม่ใช่พูดในลักษณะที่คุยกับผมข้างต้น
ชาวชายคาเคยเจอพนักงานร้านเฟอร์นิเจอร์บริการหรือพูดแย่ๆ แบบไหนกันบ้าง? เอามาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ
วันก่อนครับ ไปดูเฟอร์นิเจอร์ที่ร้านดังแห่งหนึ่งมาครับ...
ด้วยความที่เมื่อวันอาทิตย์ผมเพิ่งไปเซ็นสัญญาจะซื้อจะขายกับคอนโดโครงการหนึ่งย่าน BTS ส่วนต่อขยายฝั่งธนบุรี แน่นอนว่ามันเกิดอารมณ์ฮึกเหิมอยากตกแต่งห้องของตัวเองใจจะขาด (แม้ห้องจะเสร็จปี 57 โน่นก็ตาม) ผมก็เลยชวนแฟนไปเดินดูเฟอร์นิเจอร์เล่นๆ เพื่อจะได้เป็นไอเดียตกแต่งห้อง เราไปที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้าครับ ด้วยเหตุผลที่ว่าคุ้นเคยและที่สำคัญคือไม่เสียค่าจอดรถ อิอิ
ที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้าจะจัดให้ชั้น 4 เป็นแหล่งรวมเฟอร์นิเจอร์และบริการตกแต่งที่อยู่อาศัย แต่มีอยู่ร้านนึงที่มีพื้นที่เยอะมากจนทะลักไปถึงชั้น 5 ผมกับแฟนก็เริ่มต้นที่ร้านนั้นแหละครับ...
ร้านนี้แบ่งเป็นโซนๆ ทั้งถูกๆ ก็มุมนึง...แพงหน่อยก็มุมนึง เดินสบายใจมากครับ พนักงานเข้ามาทักทายตามปกติ ขอชื่นชมนะครับ...พนักงานที่นี่สามารถรักษา "ระยะปลอดภัย" ที่ทำให้ลูกค้าไม่รู้สึกอึดอัดได้ดีมาก แต่ก็สามารถโผล่มาตอบคำถามได้ทุกเมื่อ (ตอบเสร็จแล้วก็ออกไปอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เหมือนเดิม) ชื่นชมมากครับ
แต่...
พอผมกับแฟนเดินเข้าไปในโซน "Vintage" ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมในปัจจุบัน (แต่ผมกับแฟนไม่ได้ชอบนะ อยากไปดูเพราะนึกถึงของเก่าๆ สมัยเป็นเด็กเฉยๆ) พนักงานชายร่างท้วมคนหนึ่งเข้าชาร์จเลยครับ ทีแรกผมก็คิดว่าเหมือนกับพนักงานโซนอื่นๆ เสียอีก แต่พนักงานคนที่มีปฏิสัมพันธ์กับผมและแฟนมากกว่านั้นครับ นี่คือบทสนทนาที่เกิดขึ้น (S = พนักงาน, M = ผม)
S: สวัสดีครับ สนใจเฟอร์นิเจอร์ชิ้นไหนสอบถามได้นะครับ
M: ครับ ขอบคุณมากครับ ขอเดินดูรอบๆ ก่อนนะครับ (ยิ้มให้)
S: บ้านสร้างเสร็จเมื่อไหร่ครับ?
M: (เออดีวุ้ย...มีสอบถามด้วย) อ๋อ...เสร็จประมาณต้นปี 57 น่ะครับ ตอนนี้ก็มาเดินดูเป็นไอเดียไปเรื่อยๆ ยังไม่ได้ตัดสินใจแบบไหนเป็นพิเศษ
S: ถ้าแบบนั้นดูไปก็เสียเวลาเปล่าครับ เพราะเฟอร์นิเจอร์พวกนี้หมดแล้วหมดเลย กว่าบ้านจะเสร็จก็ไม่มีของแล้วครับ
M: หรอครับ แปลว่ามีของใหม่เข้ามาเรื่อยๆ หรอครับ? (แฟนผมเริ่มบีบมือส่งสัญญาณ ผมรับรู้ได้ก็เลยบีบมือตอบไป)
S: มุมนั้นไม่มีอะไรแล้วครับ ไม่ต้องเข้าไปก็ได้
M: (มองเข้าไปในมุมนั้น...มีตู้ลิ้นชักกับโซฟาวางตั้งหลายตัว แต่ทำไมไม่ให้เข้าฟะ?)
จากนั้นผมกับแฟนก็เดินออกจากโซนนั้นเลยครับ บอกตรงๆ ว่าลักษณะการพูดไม่ถูกชะตาอย่างแรงเลย (แต่ก็ไม่ได้เอามาเป็นอารมณ์นะครับ) คิดว่าวันๆ เขาคงเจอคนที่มาเดินๆ แต่ไม่ได้ซื้อเยอะ แต่ถ้าผมเป็นพนักงานคนนั้นผมจะพูดกับลูกค้าที่บ้านยังสร้างไม่เสร็จว่า "ถ้าพี่ชอบแนะนำให้ซื้อเก็บไว้ก่อนเลยนะครับ เพราะสินค้ามีจำนวนไม่มาก หมดแล้วหมดเลย" ไม่ใช่พูดในลักษณะที่คุยกับผมข้างต้น
ชาวชายคาเคยเจอพนักงานร้านเฟอร์นิเจอร์บริการหรือพูดแย่ๆ แบบไหนกันบ้าง? เอามาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ