วาเลนไทน์ทั้งที เลยนำคำดีๆจาก "ปรัชญาชีวิต" ของคาลิล ยิบราน มาฝากทุกคนค่ะ
แอบลองถอดความหมายมาด้วย ไม่แน่ใจจะแปลผิดหรือเปล่า? ยังไงก็ลองดู ติชมดูนะคะ

...เมื่อความรักร้องเรียกเธอ จงตามมันไป แม้ทางของมันนั้นจะขรุขระและชันเพียงใด

และเมื่อปีกของมันโอบรอบกายเธอ จงยอมทน แม้หนามแหลมอันซ่อนอยู่ในปีกนั้นจะเสียดแทงเธอ

และเมื่อมันพูดกับเธอ จงเชื่อตาม แม้เสียงของมันจะทำลายความฝันของเธอ...

บางครั้งเรื่องของความรัก เราต้องปล่อยหัวใจของเราเป็นผู้นำทางมากกว่าสมอง ยิบรานสอนให้เราอดทนต่อความรักแม้บางครั้งเส้นทางของความรักจะขรุขระ และลำบากยากเย็นขนาดไหนก็ตาม และถึงแม้จะต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดในบางครั้ง

เพราะแม้ขณะที่ความรักสวมมงกุฎให้เธอ มันก็จะตรึงกางเขนเธอ และขณะที่มันให้ความเติบโตแก่เธอนั้น มันก็จะลิดรอนเธอด้วย

ชอบประโยคนี้มากค่ะ ฟังดูเหมือนกับว่า ความรัก เมื่อเราได้มาแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะมีแต่ความสุขเพียงอย่างเดียว เพราะบางครั้งบนเส้นทางของความรักก็ย่อมต้องมีการทะเลาะ การไม่เข้าใจกัน ซึ่งอาจจะทำใ้ห้เราต้องเสียน้ำตาก็ได้ และแน่นอนการที่เราตัดสินใจที่จะรักใครสักคนไปแล้วนั้น มันเท่ากับว่าเรายินดีที่จะให้ใครอีกคน เข้ามาแชร์สิ่งที่เขาเป็นร่วมกับเรา ยอมที่จะรับในสิ่งที่เขาเป็น และเสียสละบางอย่างเพื่อให้รักคงอยู่

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ ไม่มีรักแบบแฟนไม่เห็นเป็นไร? เพราะสุดท้ายเรายังสามารถมีรักแบบอื่นได้อีกนะ