ชอบบ่นว่าเหงา งั้นเรามาเป็นแฟนกัน

.. เพียงคิดพลาด คาดผิด ไปนิดหน่อย
กลับล่องคอย ลอยคว้าง บนทางเปลี่ยว
วาเลนไทม์ เหลือทน เพียงคนเดียว
ที่ยึดเหนี่ยว เกี่ยวใจ จึงไม่มี

.. ขาดคนเขา เข้าใจ ในความรัก
เหมือนขาดศักดิ์ ทั้งสิ้น หมิ่นศักดิ์ศรี
ขาดคนเขา เข้าใจ ในวจี
เหมือนขาดที่ ถิ่นรัก ให้พักใจ

.. จึงเหยียดตรง ตั้งตน จนตั้งฉาก
เพื่อกระชาก ฉากเหงา ที่เส้าใส่
ฉีกสะบัด ปัดทิ้ง ที่ไกลไกล
ตามหาความ รักครั้งใหม่ ให้เข้ามา

.. หลายคนเหงา เขาบ่น จนน่าเบื่อ
บ้างก็บ่น พ่นเพื่อ หาเชื่อหนา
มีบ้างไหม ใครเหงา เศร้าอุรา
และตามหา ห้วงรัก ที่พักใจ