ก่อนอื่นต้องสวัสดีปีใหม่แบบจีนกับทุกทานที่ห้องไร้สังกัดนะครับ
ขอให้ทุกท่านรวยๆ เฮงๆ ตลอดไปละกันครับผม ^_^
อ่านทุกวันจนเปลี่ยนเป็นบอร์ดแบบใหม่..
เพิ่งได้ตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกสำหรับบอร์ดใหม่น่ะครับ....
....เข้าเรื่องเลยดีกว่า.....
คิดอยู๋ตั้งนานว่าจะตั้งกระทู้ระบายดีมั้ย ? แต่มันอึดอัด.....เลยต้องเอา (ว่ะ )
ผมอยู่กับบริษัทนี้มา 18 จะ 19 ปีนี้แล้ว....
บริษัทที่ทำ ก็เป็น Home Office น่ะครับ...
ผมมีบ้านพักเล็กๆ เป็นสวัสดิการ และมีที่ทำงานในตัว ในขอบเขตรั้วบ้านเดียวกัน...
อยู่กันมานาน เฉพาะที่นี่ ( Home Office ) ก็ขึ้น 16 ปีเข้าไปแล้ว...
เจ้านายไปๆ มาๆ เดือนละ 1-2 ครั้ง...( เค้าอยู๋ต่างจังหวัดครับ )
โอเค ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เสมอมา....
ต้องบอกก่อน ผมเป็นคนประเภทที่ว่า จริงใจ....ตรงๆ ...ไม่เรียกไม่ขาน ไม่วานไม่ไป...
ไม่ฆ่าลูกน้อง ไม่ฟ้องเจ้านาย ไม่ขายเพื่อน ไม่เอาดีเข้าตัว ไม่เอาชั่วให้คนอื่น...
ผมเป็นของผมอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร...ทุกคนในบริษัทรู้ดี...
เรียกว่า เป็นนิสัยอันถาวรของผมล่ะครับ....
อ้อ ผมจะ 50 แล้วนะครับ ไม่ใช่เด็กแล้ว
ผมก็ทำงานของผมไปตามปกติ....ออกพบลูกค้า...ทำงาน...ของผมไป...
จนมาวันหนึ่ง....
เจ้านายถามกับลูกน้องผม....ตั้งแต่มาไม่ค่อยเจอหน้าเลย...ผมหายไปไหน....
เอ้า...ผมทำงาน...ออกพบลุกค้า.....เลิกงาน....
ผมก็กลับบ้านพักกับแฟน....( เรื่องแฟน ผมจำเป็นต้องรายงานเจ้านายมั้ยครับ ? )
ผมไปๆ มาๆ บ้านพักสวัสดิการ ( Home Office ) กับบ้านแฟน...
อาจจะดูว่า ปกติในสายตาคนอ่าน...จะมาเล่าทำไม ?
มันไม่ใช่อย่างนั้นซิครับ...
บอกไว้ก่อนงานผมไม่เคยเสีย...ทำงานมีงานทุกวัน...ซึ่งถือว่าปกติ....
แต่ที่ไม่ปกติคือ เจ้านาย...ถามลุกน้องแบบคาดคั้นว่า ชีวิตผมเป็นอย่างไร....
ซ้ำไปซ้ำมา ผมไม่เข้าใจว่า เค้าต้องการอะไร ?
จนมาไม่นานมานี้เอง...ความอดทนผมภึงขีดสุด....
ผมบอกกับเค้าไปว่า....
การที่ผมกับเจ้านายพักที่เดียวกัน ทำงานในขอบเขตที่เรียกว่า Home Office เดียวกัน...
นั่นไม่ใช่หมายความว่า ผมจะต้องเอาเรื่องชีวิตส่วนตัวของผม มาสาธยายให้เค้าฟังทั้งหมด...
ผมมีแฟน มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ และจิปาถะในชีวิตส่วนตัว...
การอยู๋บ้านเดียวกัน ไม่ใช่ว่าผมจะต้องมานั่งเฝ้าเค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้ายัน 5 โมงเย็น..
นั่งให้เค้าเห็นหน้าอย่างนั้นเหรอ ?
ซึ่งไม่เกี่ยวกับดารทำงานและตัวเค้าเลยแม้แต่นิดเดียว....
ฟังดูอาจจะแรงนะ แต่ผมก็พุดแบบสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตนกับเค้า
ทำนองว่า เรือ่งงานกับเรื่องส่วนตัว ผมขอล่ะ ประมาณนี้....
ไม่รู้นะ ว่าจะเกิดขึ้นอีกมั้ย ?
แค่ระบายครับ ...
ขอบคุณที่รับฟังละกัน เฮ้อ !!! -_-"
ระบายหลังตรุษจีน...เจ้านายยุ่งเรื่องส่วนตัวผมน่ะครับ !!!!
ขอให้ทุกท่านรวยๆ เฮงๆ ตลอดไปละกันครับผม ^_^
อ่านทุกวันจนเปลี่ยนเป็นบอร์ดแบบใหม่..
เพิ่งได้ตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกสำหรับบอร์ดใหม่น่ะครับ....
....เข้าเรื่องเลยดีกว่า.....
คิดอยู๋ตั้งนานว่าจะตั้งกระทู้ระบายดีมั้ย ? แต่มันอึดอัด.....เลยต้องเอา (ว่ะ )
ผมอยู่กับบริษัทนี้มา 18 จะ 19 ปีนี้แล้ว....
บริษัทที่ทำ ก็เป็น Home Office น่ะครับ...
ผมมีบ้านพักเล็กๆ เป็นสวัสดิการ และมีที่ทำงานในตัว ในขอบเขตรั้วบ้านเดียวกัน...
อยู่กันมานาน เฉพาะที่นี่ ( Home Office ) ก็ขึ้น 16 ปีเข้าไปแล้ว...
เจ้านายไปๆ มาๆ เดือนละ 1-2 ครั้ง...( เค้าอยู๋ต่างจังหวัดครับ )
โอเค ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เสมอมา....
ต้องบอกก่อน ผมเป็นคนประเภทที่ว่า จริงใจ....ตรงๆ ...ไม่เรียกไม่ขาน ไม่วานไม่ไป...
ไม่ฆ่าลูกน้อง ไม่ฟ้องเจ้านาย ไม่ขายเพื่อน ไม่เอาดีเข้าตัว ไม่เอาชั่วให้คนอื่น...
ผมเป็นของผมอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร...ทุกคนในบริษัทรู้ดี...
เรียกว่า เป็นนิสัยอันถาวรของผมล่ะครับ....
อ้อ ผมจะ 50 แล้วนะครับ ไม่ใช่เด็กแล้ว
ผมก็ทำงานของผมไปตามปกติ....ออกพบลูกค้า...ทำงาน...ของผมไป...
จนมาวันหนึ่ง....
เจ้านายถามกับลูกน้องผม....ตั้งแต่มาไม่ค่อยเจอหน้าเลย...ผมหายไปไหน....
เอ้า...ผมทำงาน...ออกพบลุกค้า.....เลิกงาน....
ผมก็กลับบ้านพักกับแฟน....( เรื่องแฟน ผมจำเป็นต้องรายงานเจ้านายมั้ยครับ ? )
ผมไปๆ มาๆ บ้านพักสวัสดิการ ( Home Office ) กับบ้านแฟน...
อาจจะดูว่า ปกติในสายตาคนอ่าน...จะมาเล่าทำไม ?
มันไม่ใช่อย่างนั้นซิครับ...
บอกไว้ก่อนงานผมไม่เคยเสีย...ทำงานมีงานทุกวัน...ซึ่งถือว่าปกติ....
แต่ที่ไม่ปกติคือ เจ้านาย...ถามลุกน้องแบบคาดคั้นว่า ชีวิตผมเป็นอย่างไร....
ซ้ำไปซ้ำมา ผมไม่เข้าใจว่า เค้าต้องการอะไร ?
จนมาไม่นานมานี้เอง...ความอดทนผมภึงขีดสุด....
ผมบอกกับเค้าไปว่า....
การที่ผมกับเจ้านายพักที่เดียวกัน ทำงานในขอบเขตที่เรียกว่า Home Office เดียวกัน...
นั่นไม่ใช่หมายความว่า ผมจะต้องเอาเรื่องชีวิตส่วนตัวของผม มาสาธยายให้เค้าฟังทั้งหมด...
ผมมีแฟน มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ และจิปาถะในชีวิตส่วนตัว...
การอยู๋บ้านเดียวกัน ไม่ใช่ว่าผมจะต้องมานั่งเฝ้าเค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้ายัน 5 โมงเย็น..
นั่งให้เค้าเห็นหน้าอย่างนั้นเหรอ ?
ซึ่งไม่เกี่ยวกับดารทำงานและตัวเค้าเลยแม้แต่นิดเดียว....
ฟังดูอาจจะแรงนะ แต่ผมก็พุดแบบสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตนกับเค้า
ทำนองว่า เรือ่งงานกับเรื่องส่วนตัว ผมขอล่ะ ประมาณนี้....
ไม่รู้นะ ว่าจะเกิดขึ้นอีกมั้ย ?
แค่ระบายครับ ...
ขอบคุณที่รับฟังละกัน เฮ้อ !!! -_-"