อธิบายก่อนนิดนึงนะคะ เราเพิ่งลาออกมาเลี้ยงลูกเมื่อกลางเดือนที่แล้วนี่เอง
ก่อนหน้านี้เวลาเค้าไม่พอใจเค้าจะบอกแค่ว่า กลับไปอยู่บ้านเถอะ จนตอนนี้ เราเอาลูกมาเลี้ยงที่ กทม.
เวลาเค้าโมโหอะไรมาบวกกับลูกร้อง เอะอะอะไรก็บอกว่าลูกงี่เง่า กลับไปอยู่บ้านทั้งแม่ทั้งลูกเลยไป
แล้วตั้งแต่เอาลูกมาอยู่ด้วย 1 เดือน เค้าก็ไล่อีก ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 เรื่องของวันนี้คือ
เราชวนเค้าไปตลาด เราจะไปซื้อสีมาสกรีนเสื้อส่งลูกค้าของแม่เรา ก็เลยพากันไปสามคนเลย
กะว่าจะหาอะไรกินกันซะทีเดียว พอไปถึงให้เค้าอุ้มลูกเดิน เค้าก็เดินช้า เรากลัวลูกหิวเราเลยรีบเดินไป
หันมาดูเห็นกำลังดูพระ [ชอบดูพระมาก] เราเลยรีบเดินไปซื้อสี ประมาณสิบนาทีได้ เราเดินมาดูหาไม่เจอ
รีบเดินตามหาก็ไม่เจอ รอจนเค้าเดินมา เราก็รู้ว่าเค้าไม่พอใจเราเลยเงียบไม่พูดอะไร พอกลับมาถึงห้องพัก
เค้าหิวข้าวหาช้อนไม่เจอ ก็บ่นเราโดยเอาเรื่องเมื่อกี๊มารวมด้วยเราก็เฉยไปหยิบให้แล้วมาป้อนข้าวลูกต่อ
ลูกเราเล่นกล้องส่องพระ ก็หาว่าไม่สนลูก ว่าลูกทำไมพูดไม่รู้เรื่อง ทั้งๆที่ลูกเพิ่งขวบกว่าแท้ๆ เค้าเลยโมโห
ด่าเราด้วย บอกว่าตะโกนเรียกตอนอยู่ที่ตลาดทำไมไม่หัน เราก็งงนะ ก็ไม่ได้ยินนี่ แต่ก็เงียบไม่อยากทะเลาะ
พอป้อนข้าวลูกแล้วเราไปล้างจาน ซักผ้า ลูกร้องตามเรา เราก็ให้อยู่กับพ่อบอกลูกว่าเดี๋ยวแม่มานะ ยุงเยอะ
เงียบไปแปปนึงก็ร้องอีก เรามองเข้ามาเค้ากำลังเล่นคอมอยู่ แล้วก็โมโหลูก เราทนไม่ไหวเลยเข้ามาจูงแขนลูก
พอปิดประตูก็ตะโกนด่า ไล่เรากับลูกให้กลับไปอยู่บ้านแม่ทั้งคู่ เราก็งงนะ แค่ลูกร้อง ก่อนหน้านี้เราไม่อยากมีลูก
เราก็ยอมมีให้ เพราะเค้าอายุเยอะแล้วเราก็รักเค้า แต่พอมามีลูกจริงๆ มันเป็นอะไรที่บรรยายไม่ถูกเลย
เมื่อตอนสามทุ่ม ลูกวิ่งมาแล้วเหยียบหมอนล้มหัวโน เราก็ยังโดนด่า เฮ้อ ไม่รู้จะทำไงจริงๆ อยากพูดบ้าง
ก็จะกลายเป็นทะเลาะ ถึงอายุเรายังน้อย เราก็ว่าเราทำหน้าที่แม่และเมียอย่างดีที่สุดแล้วนะ จนตอนนี้เราท้อไปหมด
เคยคุยกัน เค้าบอกเค้าเครียดเรื่องงานบ้างล่ะ บางทีดูพระอยู่ก็บอกว่าแค่ดูไม่ได้ซื้อ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ทั้งตอนเราทำงาน
และตอนนี้ เราไม่เคยขอเงินเค้าเลยใช้เงินเก็บเราเอง ถ้าให้เงินเรา เราก็เอาไว้ซื้อนมและกับข้าว ไม่รู้จะทำไงจริงๆ
ขอระบายหน่อยเถอะค่ะ เรารู้ว่าเค้ารักเรานะ แต่เกินไปมั๊ยแค่คำว่าทำงานเหนื่อยแล้วมาเอ่ยปากไล่ลูกเมียแบบนี้...
ถามความเห็นคุณสามีที่ทำงานเลี้ยงครอบครัวค่ะ สามีไล่เรากับลูก...
ก่อนหน้านี้เวลาเค้าไม่พอใจเค้าจะบอกแค่ว่า กลับไปอยู่บ้านเถอะ จนตอนนี้ เราเอาลูกมาเลี้ยงที่ กทม.
เวลาเค้าโมโหอะไรมาบวกกับลูกร้อง เอะอะอะไรก็บอกว่าลูกงี่เง่า กลับไปอยู่บ้านทั้งแม่ทั้งลูกเลยไป
แล้วตั้งแต่เอาลูกมาอยู่ด้วย 1 เดือน เค้าก็ไล่อีก ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 เรื่องของวันนี้คือ
เราชวนเค้าไปตลาด เราจะไปซื้อสีมาสกรีนเสื้อส่งลูกค้าของแม่เรา ก็เลยพากันไปสามคนเลย
กะว่าจะหาอะไรกินกันซะทีเดียว พอไปถึงให้เค้าอุ้มลูกเดิน เค้าก็เดินช้า เรากลัวลูกหิวเราเลยรีบเดินไป
หันมาดูเห็นกำลังดูพระ [ชอบดูพระมาก] เราเลยรีบเดินไปซื้อสี ประมาณสิบนาทีได้ เราเดินมาดูหาไม่เจอ
รีบเดินตามหาก็ไม่เจอ รอจนเค้าเดินมา เราก็รู้ว่าเค้าไม่พอใจเราเลยเงียบไม่พูดอะไร พอกลับมาถึงห้องพัก
เค้าหิวข้าวหาช้อนไม่เจอ ก็บ่นเราโดยเอาเรื่องเมื่อกี๊มารวมด้วยเราก็เฉยไปหยิบให้แล้วมาป้อนข้าวลูกต่อ
ลูกเราเล่นกล้องส่องพระ ก็หาว่าไม่สนลูก ว่าลูกทำไมพูดไม่รู้เรื่อง ทั้งๆที่ลูกเพิ่งขวบกว่าแท้ๆ เค้าเลยโมโห
ด่าเราด้วย บอกว่าตะโกนเรียกตอนอยู่ที่ตลาดทำไมไม่หัน เราก็งงนะ ก็ไม่ได้ยินนี่ แต่ก็เงียบไม่อยากทะเลาะ
พอป้อนข้าวลูกแล้วเราไปล้างจาน ซักผ้า ลูกร้องตามเรา เราก็ให้อยู่กับพ่อบอกลูกว่าเดี๋ยวแม่มานะ ยุงเยอะ
เงียบไปแปปนึงก็ร้องอีก เรามองเข้ามาเค้ากำลังเล่นคอมอยู่ แล้วก็โมโหลูก เราทนไม่ไหวเลยเข้ามาจูงแขนลูก
พอปิดประตูก็ตะโกนด่า ไล่เรากับลูกให้กลับไปอยู่บ้านแม่ทั้งคู่ เราก็งงนะ แค่ลูกร้อง ก่อนหน้านี้เราไม่อยากมีลูก
เราก็ยอมมีให้ เพราะเค้าอายุเยอะแล้วเราก็รักเค้า แต่พอมามีลูกจริงๆ มันเป็นอะไรที่บรรยายไม่ถูกเลย
เมื่อตอนสามทุ่ม ลูกวิ่งมาแล้วเหยียบหมอนล้มหัวโน เราก็ยังโดนด่า เฮ้อ ไม่รู้จะทำไงจริงๆ อยากพูดบ้าง
ก็จะกลายเป็นทะเลาะ ถึงอายุเรายังน้อย เราก็ว่าเราทำหน้าที่แม่และเมียอย่างดีที่สุดแล้วนะ จนตอนนี้เราท้อไปหมด
เคยคุยกัน เค้าบอกเค้าเครียดเรื่องงานบ้างล่ะ บางทีดูพระอยู่ก็บอกว่าแค่ดูไม่ได้ซื้อ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ทั้งตอนเราทำงาน
และตอนนี้ เราไม่เคยขอเงินเค้าเลยใช้เงินเก็บเราเอง ถ้าให้เงินเรา เราก็เอาไว้ซื้อนมและกับข้าว ไม่รู้จะทำไงจริงๆ
ขอระบายหน่อยเถอะค่ะ เรารู้ว่าเค้ารักเรานะ แต่เกินไปมั๊ยแค่คำว่าทำงานเหนื่อยแล้วมาเอ่ยปากไล่ลูกเมียแบบนี้...