วานนี้จับเจ้าดำควบทะยานออกไปข้างนอก โดยที่สภาพการจราจรย่ำแย่เอามาก ๆ ต้องบอกก่อนเลยว่า ผมเป็นคนปั่นจักรยานค่อนข้างช้าครับ (Avg ราว ๆ 20-24 km/h ไม่เกินนี้) ซึ่งผมมองว่า การได้มาซึ่งจักรยานผม ผมไม่ได้เอามาแข่งขันกับใคร
ผมถอยเจ้าดำออกมา เพื่อทำให้ชีวิตผมช้าลง ไม่อยากไปเร่งรีบตามใครทั้งสิ้น (อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่ได้ว่าคนที่ปั่นเอาความเร็ว เพราะเข้าใจว่าวัตถุประสงค์คนมันไม่เหมือนกัน)
ซึ่งเคยเห็นน้อง ๆ ขับแซงผมไปหลาย ๆ คน หันมามองด้วยสายตาที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก (ประมาณว่า "ลุง .. ถ้าเอ็งขับช้าแบบนี้ ไปเดินเถอะ" อะไรประมาณนั้น) แต่ผมหาสนใจไม่ครับ ผมเน้นปั่นไปเรื่อย ๆ เสพสิ่งต่าง ๆ สองข้างทางให้ได้มากที่สุด ทำชีวิตให้ช้าลงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อจะได้อยู่บนหลังเจ้าดำนานที่สุดเท่าที่จำได้
และเหตุการณ์ที่ทำให้ผมแอบอมยิ้มเล็ก ๆ ก็มาเยือนอีกครั้ง เมื่อผมปั่นไปเรื่อย ๆ มีน้องท่านนึง ขับเสือภูเขาสีส้ม (น่าจะ merida นะครับ ถ้าจำไม่ผิด) เร่งเครื่องสับขาปั่นตามผมขึ้นมาจากระยะห่างราว ๆ 500-600 เมตร จนมาจี้ผม และแซงมาตีคู่ผม ในใจตอนนั้นผมคิดว่า "เอาละ สงสัยมาเยาะเย้ยตูอีกคัน" .. น้องท่านนั้น ปั่นมาตีคู่ แงะมองผม เปิดผ้าบัฟ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังชัดเจนแข็งขันว่า
"สวัสดีครับ" .. ก่อนที่จะส่งยิ้มให้นิดนึง แล้วปิดผ้าบัฟ สปีดออกนำผมไป จนลับตา .. ผมอยากจะบอกน้องท่านนั้นว่า "สวัสดีครับ และขอบคุณมากครับ" ที่ผมไม่ได้ตอบกลับไป เพราะผมอึ้งอยู่ อึ้งว่า ปฏิสัมพันธ์ดี ๆ แบบนี้ บางที เราสามารถทำได้เพียงแค่ถ้อยคำสั้น ๆ แต่มันกินใจไปถึงไหนต่อไหน บางทีเราหลงลืมมันไป บางทีเรามัวแต่อคติว่า "เฮ้ย .. ไอนั่น
ขับจักรยานแพง หมั่นไส้แม่ม" , "ขับช้าวะ" ฯลฯ แต่ลืมมองไปว่า เราก็ส่งปฏิสัมพันธ์ดี ๆ แบบนี้ให้กับคนรอบข้างได้ โดยไม่ต้องออกแรงอะไรมากมายเลย
ขอบคุณนะครับ น้องเสือภูเขาสีส้ม (ไม่รู้จักชื่อน้องขออภัยจริง ๆ) และผมเชื่อว่า สังคมคนจักรยาน เป็นแบบนี้เกิน 95% และอยากให้สืบทอดวัฒนธรรมดี ๆ บนหลังอานแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ครับ ขอบคุณเจ้าดำที่ทำให้ผมได้ผม "โลกในอีกมุมมองนึง" .. ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณปฏิสัมพันธ์ดี ๆ ที่มอบให้กันครับ
ซึ่งเคยเห็นน้อง ๆ ขับแซงผมไปหลาย ๆ คน หันมามองด้วยสายตาที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก (ประมาณว่า "ลุง .. ถ้าเอ็งขับช้าแบบนี้ ไปเดินเถอะ" อะไรประมาณนั้น) แต่ผมหาสนใจไม่ครับ ผมเน้นปั่นไปเรื่อย ๆ เสพสิ่งต่าง ๆ สองข้างทางให้ได้มากที่สุด ทำชีวิตให้ช้าลงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อจะได้อยู่บนหลังเจ้าดำนานที่สุดเท่าที่จำได้
และเหตุการณ์ที่ทำให้ผมแอบอมยิ้มเล็ก ๆ ก็มาเยือนอีกครั้ง เมื่อผมปั่นไปเรื่อย ๆ มีน้องท่านนึง ขับเสือภูเขาสีส้ม (น่าจะ merida นะครับ ถ้าจำไม่ผิด) เร่งเครื่องสับขาปั่นตามผมขึ้นมาจากระยะห่างราว ๆ 500-600 เมตร จนมาจี้ผม และแซงมาตีคู่ผม ในใจตอนนั้นผมคิดว่า "เอาละ สงสัยมาเยาะเย้ยตูอีกคัน" .. น้องท่านนั้น ปั่นมาตีคู่ แงะมองผม เปิดผ้าบัฟ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังชัดเจนแข็งขันว่า
"สวัสดีครับ" .. ก่อนที่จะส่งยิ้มให้นิดนึง แล้วปิดผ้าบัฟ สปีดออกนำผมไป จนลับตา .. ผมอยากจะบอกน้องท่านนั้นว่า "สวัสดีครับ และขอบคุณมากครับ" ที่ผมไม่ได้ตอบกลับไป เพราะผมอึ้งอยู่ อึ้งว่า ปฏิสัมพันธ์ดี ๆ แบบนี้ บางที เราสามารถทำได้เพียงแค่ถ้อยคำสั้น ๆ แต่มันกินใจไปถึงไหนต่อไหน บางทีเราหลงลืมมันไป บางทีเรามัวแต่อคติว่า "เฮ้ย .. ไอนั่น
ขอบคุณนะครับ น้องเสือภูเขาสีส้ม (ไม่รู้จักชื่อน้องขออภัยจริง ๆ) และผมเชื่อว่า สังคมคนจักรยาน เป็นแบบนี้เกิน 95% และอยากให้สืบทอดวัฒนธรรมดี ๆ บนหลังอานแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ครับ ขอบคุณเจ้าดำที่ทำให้ผมได้ผม "โลกในอีกมุมมองนึง" .. ขอบคุณมากครับ