สงสัยมากเลยว่า สมัยที่ท่านทักษิณ เป็นนายกฯ แล้วถูกกล่าวหาว่าใช้เงิน (หรือทอง) จนหมดคลัง ความจริงเป็นอย่างไร?

ส่วนเรื่องราวตามความเห็น 25 นั้น  ผมอ่านแล้วก็อดไม่ได้ครับ เพราะข้อมูลบิดเบือนอย่างมากๆ

พอดีผมเรียนมาทางการเงินระหว่างประเทศ พอมีความรู้อยู่บ้าง ขออธิบายสั้นๆดังนี้นะครับ

1. ประเทศไทยเรา มีเศรษฐกิจที่ร้อนแรงเติบโตมาต่อเนื่อง  ทำให้ต้องมีการขึ้นดอกเบี้ยเพื่อชะลอการเติบโตลงบ้าง  ทำให้มีดอกเบี้ยสูง (คนในยุคนั้น คงจำกันได้ครับ ดอกเบี้ยประจำก่อนวิกฤติ อยู่ที่ประมาณ 12% ซึ่งเทียบกับต่างประเทศคือสูงมากครับ)

2. เดิมก่อนรัฐบาลชวนนั้น  ประเทศเรามีการควบคุมการนำเงินเข้าออกค่อนข้างเข้มงวด  แต่พอมารัฐบาลชวน ก็ทำการเปิด BIBF ผ่อนคลายเงื่อนไขการกู้เงินต่างประเทศครับ ทำให้บริษัทต่างๆ กู้เงินต่างประเทศได้ง่ายขึ้น

ผลที่ตามมาคืออย่างไรครับ   เงินที่กู้จากต่างประเทศนั้น ดอกเบี้ยถูกครับ  อยู่ที่ 1-3% เท่านั้น  ทำให้บริษัทเหล่านี้กู้เงินจากต่างประเทศมาจำนวนมาก เอาแค่มาฝากธนาคารในเมืองไทย กินดอกเบี้ยตรงส่วนต่าง  ก็รวยไม่รู้เรื่องแล้วครับ

ในความเป็นจริง ตามหลักการบริหารเงิน  ถ้าเปิด BIBF ให้สามารถกู้เงินได้สะดวกขึ้น  จะต้องเปลี่ยนแปลงระบบอัตราแลกเปลี่ยน จากแบบ fix หรือแบบตระกร้าเงิน(คือรัฐเป็นคนกำหนดว่า 1US แลกได้กี่บาท) เป็นแบบ Float คือให้ค่าเงินวิ่งขึ้นวิ่งลงได้ตามเงินที่เข้าออก  ตาม demand & supply ของเงินตราจริงๆ

ซึ่งถ้าหากระบบอัตราแลกเปลี่ยนเป็นแบบ float ทำให้คนที่กู้เงินมา มีความเสี่ยง เพราะกู้มาตอน US$1= 25 บาท   แต่ตอนจะใช้คืน ค่าเงินเปลี่ยนเป็น US$1=40 บาท ก็อาจจะไม่คุ้มกับส่วนต่างดอกเบี้ยที่ได้ (ส่วนต่างเงินฝาก 12% กับต้นทุนเงินกู้ 3%)

แต่ทีนี้ ท่านธารินทร์ ยังไม่ได้ปรับระบบอัตราแลกเปลี่ยนครับ (ผมคิดว่าท่านก็รู้เหมือนที่ผมรู้เนี่ยแหละ เพราะเรียนมาไม่ต่างกันหรอก แล้วท่านก็คงวางแผนจะทำแล้ว แต่ยังไม่กล้าตัดสินใจทำ เพราะการเปลี่ยนระบบอัตราแลกเปลี่ยนเป็นเรื่องใหญ่มาก)   พอดีก็เกิดกรณี สปก 4-01  พรรคพลังธรรมถอนตัวออกจากการร่วมรัฐบาลก่อน  รัฐบาลชวนก็ล้มไป โดยยังไม่ได้เปลี่ยนระบบอัตราแลกเปลี่ยน แต่กลับเปิด BIBF ไว้แล้ว  ทำให้คนต่างชาติ แค่กู้เงินต่างประเทศ เอามาฝากในไทยกินดอกเบี้ยส่วนต่าง  พอถึงกำหนด ก็ถอนเงินออกไป  นึกดูว่าแค่เงินดอกเบี้ยส่วนต่างที่ประเทศเราต้องจ่ายให้เขา มันก็มหาศาลขนาดไหน

พอต่อมา รัฐบาลบรรหารมาครับ   ไม่ต้องบอกว่าจอร์ส โซรอส อ่านงบการเงินประเทศไทย (ให้ดูรูปในความเห็น 28 ของผม)  ก็ดูเห็นแล้วว่า ไทยมีหนี้มากกว่าทุน  ถ้ายังคงกำหนดค่าเงินไว้ตามเดิม  พังแน่ๆ เพราะค่าเงินที่แท้จริง อ่อนกว่านี้  เขาก็เริ่มโจมตีค่าเงินบาทครับ

สุดท้าย ฝีที่ปลูกมาตั้งนาน   บ่มไว้ด้วย BIBF  ก็มาแตกตอนสมัย ชวลิต ในปี 2539 อย่างที่เราเห็น และรมต ทนง  ก็ไม่มีทางเลือก ก็ต้องเปลี่ยนระบบอัตราแลกเปลี่ยนเป็นอย่างที่ผมอธิบายไว้ข้างบนให้เป็น float (ลอยตัว) หรือ managed float(ลอยตัวแบบมีการจัดการ) ในที่สุด อันเป็นเหตุให้ค่าเงินบาทอ่อนลงไป หนี้ของบริษัทต่างๆ เพิ่มอย่างมหาศาลจนเจ๊งกันระนาวอย่างที่ทราบๆกันอยู่ครับ

นี่ผมอธิบายภาพรวมให้เห็นทั้งหมดนะครับ  แต่ถ้าใครยังงมงาย เลือกเชื่อเฉพาะข้อมูลที่เป็นคุณกับนักการเมืองที่ตนเองชอบ ก็คงต้องปล่อยให้งมงายกันต่อไปครับ