คือ ผมเองอายุก็เริ่มเยอะขึ้นแล้ว (32) งานการก็ค่อนข้างดีระดับนึงละ เป็น ผจก. ทำงานด้าน IT
ทีนี้เพื่อนๆก็ทยอยๆแต่งงานไป เวลาไปเจอใครต่อใครก็มักจะถามเราถึงว่า เมื่อไหร่แต่ง? แฟนเป็นไง? ขนาดพ่อแม่ยังบ่นเลยว่า ทำไมไม่มีแฟนสักที?
เป็นคำถามที่ตอบจนเบื่อจะตอบในงานสังคมที่เราจะไปพบปะจริงๆ ซึ่งคือ เราเป็นคนชอบผู้หญิงที่น่ารักๆ(ไม่ต้องสวยนะ) ไม่อวบไม่อ้วน ตัวขาวๆ แต่งตัวพอสมควร จะชอบมากๆๆๆๆ เช่น เห็นแบบตรงสเป๊กเดินผ่านนี่ จะเหลียวหลังคอแทบหัก ฮ่าๆๆ
พอเล่าให้เพื่อนๆฟัง ก็มักจะบอกว่า เฮ้ย! เลือกไมมากมายฟระ อายุขนาดนี้แล้ว แถมเราไม่ได้หล่อระดับเทพ หาคบๆไปเถอะ แค่นิสัยดีๆก็พอ ไม่งั้นแกต้องไปลดความอ้วนให้หุ่นดี ถึงจะหาได้ ดูอย่างเค้าสิ (บลาๆๆๆๆ)
ผมก็มานั่งคิดคำเพื่อนพูดนะ ก็จริงนะ ทำไมเราจะต้องไปสนใจอะไรเปลือกนอกมากมาย แค่จิตใจดี มีความรับผิดชอบก็น่าจะเพียงพอแล้ว ทั้งที่เราเอง หน้าตาก็ไม่หล่อ อ้วนก็อ้วน คารมณ์การจีบ ผญ. ก็ไม่มี ชีวิตจืดชืดสุดๆ ทำไมถึงกลับไปขวนขวายโดยมองแต่เปลือกนอกขนาดนั้น อายุก็เริ่มจะเยอะแล้วด้วย
เคยมีเพื่อนมาแนะนำ ผญ. ให้รู้จักนะ เช่น มีคนนึงยอมรับว่านิสัยดีเลยหละ การงานก็ดี หน้าตาก็น่ารัก หุ่นก็ใช้ได้ แต่งตัวเก่ง แต่ผิวแทน ซึ่งผมพยายามคุย ไปนั่งกินข้าว ก็ทำให้ยิ่งรู้ว่า เค้านี้ดีเลยนะเนี่ย แต่กลายเป็นว่า ผมเองกลับไม่รู้สึกถึงแรงดึงดูดเฉยเลย ไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะเจอ อยากจะคุยเลย สุดท้ายผมก็ค่อยๆห่างๆๆๆๆเค้าไป และในที่สุดก็ขาดการติดต่อ ด้วยเหตุผลเดียวคือ เค้าไม่ขาวในแบบที่ผมชอบ
หลังจากนั้นมา ก็มีเพื่อนๆแนะนำอีก และก็เข้าสู่ภาวะเดิมคือ งวดนี้คือ เค้าอวบ แต่อย่างอื่นดี น่ารัก ขาว แต่งตัวเก่ง นิสัยดีหมด สุดท้ายเหมือนเดิม ขาดแรงดึงดูด และผมก็ขาดการติดต่อไป
จนครั้งล่าสุด เพื่อนแนะนำมาอีก คนนี้ใช่เลย เป๊ะ ตามที่ชอบทุกอย่าง แถมมีแรงดึงดูดมากๆด้วย อยากเจอตลอด แต่!!!! เค้าไม่ชอบผมในลักษณะจะคบเป็นแฟน แต่ให้เต็มที่แค่เป็นเพื่อนกัน กินข้าวคุยกัน แล้วแยกจากกันได้ เพราะเ้้ค้าตั้งมั่นแล้วว่า เค้าจะอยู่คนเดียวตลอดไป ฮ่าๆ...
มานั่งมองตัวเองว่า ทำไมเราถึงไม่เหมือนหลายๆคน ที่ควรจะมองหาคู่ครองที่จิตใจดี แต่เรากลับมองเพียงแค่เปลือกนอก ทั้งๆที่ตัวเราก็ไม่ได้สมบูรณ์ (ที่มีดีที่ภายนอกให้เค้าสนใจ)
จะเปลี่ยนทัศนะคติแบบนี้ได้ยังไงดี เผื่อเราจะได้พบคู่ครองกับเขาบ้าง เพราะช่วงเวลาที่ไม่มีแรงดึงดูด สมองมันบอกกับตัวเองเลยว่า "อยู่คนเดียวดีกว่า" ฮ่วย!!!
กลายเป็น คนเลือกมากๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนที่จะมีใครมาให้เลือก ซะงั้น
แปลกกับตัวเอง ทำไมถึงจะต้องค้นหาคนที่น่ารักในแบบฉบับของเรา
ทีนี้เพื่อนๆก็ทยอยๆแต่งงานไป เวลาไปเจอใครต่อใครก็มักจะถามเราถึงว่า เมื่อไหร่แต่ง? แฟนเป็นไง? ขนาดพ่อแม่ยังบ่นเลยว่า ทำไมไม่มีแฟนสักที?
เป็นคำถามที่ตอบจนเบื่อจะตอบในงานสังคมที่เราจะไปพบปะจริงๆ ซึ่งคือ เราเป็นคนชอบผู้หญิงที่น่ารักๆ(ไม่ต้องสวยนะ) ไม่อวบไม่อ้วน ตัวขาวๆ แต่งตัวพอสมควร จะชอบมากๆๆๆๆ เช่น เห็นแบบตรงสเป๊กเดินผ่านนี่ จะเหลียวหลังคอแทบหัก ฮ่าๆๆ
พอเล่าให้เพื่อนๆฟัง ก็มักจะบอกว่า เฮ้ย! เลือกไมมากมายฟระ อายุขนาดนี้แล้ว แถมเราไม่ได้หล่อระดับเทพ หาคบๆไปเถอะ แค่นิสัยดีๆก็พอ ไม่งั้นแกต้องไปลดความอ้วนให้หุ่นดี ถึงจะหาได้ ดูอย่างเค้าสิ (บลาๆๆๆๆ)
ผมก็มานั่งคิดคำเพื่อนพูดนะ ก็จริงนะ ทำไมเราจะต้องไปสนใจอะไรเปลือกนอกมากมาย แค่จิตใจดี มีความรับผิดชอบก็น่าจะเพียงพอแล้ว ทั้งที่เราเอง หน้าตาก็ไม่หล่อ อ้วนก็อ้วน คารมณ์การจีบ ผญ. ก็ไม่มี ชีวิตจืดชืดสุดๆ ทำไมถึงกลับไปขวนขวายโดยมองแต่เปลือกนอกขนาดนั้น อายุก็เริ่มจะเยอะแล้วด้วย
เคยมีเพื่อนมาแนะนำ ผญ. ให้รู้จักนะ เช่น มีคนนึงยอมรับว่านิสัยดีเลยหละ การงานก็ดี หน้าตาก็น่ารัก หุ่นก็ใช้ได้ แต่งตัวเก่ง แต่ผิวแทน ซึ่งผมพยายามคุย ไปนั่งกินข้าว ก็ทำให้ยิ่งรู้ว่า เค้านี้ดีเลยนะเนี่ย แต่กลายเป็นว่า ผมเองกลับไม่รู้สึกถึงแรงดึงดูดเฉยเลย ไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะเจอ อยากจะคุยเลย สุดท้ายผมก็ค่อยๆห่างๆๆๆๆเค้าไป และในที่สุดก็ขาดการติดต่อ ด้วยเหตุผลเดียวคือ เค้าไม่ขาวในแบบที่ผมชอบ
หลังจากนั้นมา ก็มีเพื่อนๆแนะนำอีก และก็เข้าสู่ภาวะเดิมคือ งวดนี้คือ เค้าอวบ แต่อย่างอื่นดี น่ารัก ขาว แต่งตัวเก่ง นิสัยดีหมด สุดท้ายเหมือนเดิม ขาดแรงดึงดูด และผมก็ขาดการติดต่อไป
จนครั้งล่าสุด เพื่อนแนะนำมาอีก คนนี้ใช่เลย เป๊ะ ตามที่ชอบทุกอย่าง แถมมีแรงดึงดูดมากๆด้วย อยากเจอตลอด แต่!!!! เค้าไม่ชอบผมในลักษณะจะคบเป็นแฟน แต่ให้เต็มที่แค่เป็นเพื่อนกัน กินข้าวคุยกัน แล้วแยกจากกันได้ เพราะเ้้ค้าตั้งมั่นแล้วว่า เค้าจะอยู่คนเดียวตลอดไป ฮ่าๆ...
มานั่งมองตัวเองว่า ทำไมเราถึงไม่เหมือนหลายๆคน ที่ควรจะมองหาคู่ครองที่จิตใจดี แต่เรากลับมองเพียงแค่เปลือกนอก ทั้งๆที่ตัวเราก็ไม่ได้สมบูรณ์ (ที่มีดีที่ภายนอกให้เค้าสนใจ)
จะเปลี่ยนทัศนะคติแบบนี้ได้ยังไงดี เผื่อเราจะได้พบคู่ครองกับเขาบ้าง เพราะช่วงเวลาที่ไม่มีแรงดึงดูด สมองมันบอกกับตัวเองเลยว่า "อยู่คนเดียวดีกว่า" ฮ่วย!!!
กลายเป็น คนเลือกมากๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนที่จะมีใครมาให้เลือก ซะงั้น