ได้รู้จักคนคนนึงในการทำงานด้วยกัน ก็ถูกใจกันทั้งสองฝ่าย มีความชอบที่เหมือนกันเยอะมาก และรู้สึกมีแรงดึงดูดให้เข้าหากันตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ไม่ใช่เรื่องอย่างนั้นนะ แต่เป็นความรู้สึกที่แบบอยากอยู่ใกล้ ๆ ไปไหนมาไหนด้วยกัน ดูแลกันอย่างนี้ นิสัยเค้ากับเรามันเติมเต็มกันและกัน เช่น เค้าเป็นคนเข้าสังคมไม่ค่อยเก่ง ส่วนเราจะเพื่อนเยอะ ชวนคนนู้นคนนี้คุยเก่ง ส่วนเค้าจะเป็นคนขรึม ๆ เรียบร้อย สุภาพ แต่ถ้าสนิทก็คุยเยอะมาก แต่ไม่เยอะเท่าเรา ระดับการศึกษาก็ไม่ต่างกัน เรียนมาคนละด้าน แต่ต่างคนก็ต่างสนใจในด้านที่อีกคนเรียนมา ไม่มีเบื่อเลย พื้นฐานครอบครัวก็เหมือนกัน ไลฟ์สไตล์ทุกอย่างเข้ากันได้ดีมาก ๆ
ยกเว้นเรื่องศาสนาและการเมืองเพราะครอบครัวเค้าเป็นคริสเตียนคาทอลิกกันหมดเลย แล้วทำกิจกรรมเพื่อรับใช้พระเจ้ามาตั้งแต่เค้ายังเด็ก ๆ ส่วนบ้านเราคุณพ่อมีอาชีพที่ต้องทำงานกับคนต่างศาสนามาตลอดโดยเฉพาะชาวมุสลิมและคริสเตียน ส่วนตัวเราจึงเคารพในศาสนาทุกศาสนา 100% ในกลุ่มเพื่อนที่รู้จักกันดีมีทั้งคริสเตียน มุสลิม พุทธ และไม่นับถือศาสนา
ที่เราคิดก็คือว่า เค้ามีความสุขในการนับถือศาสนาของเค้า เราก็อยากจะเป็นส่วนหนึ่งที่เป็นความสุขของเค้า อยากไปโบสถ์กับเค้า อยากนั่งอ่านพระคัมภีร์ด้วยกัน แต่ใจเรามันไม่ศรัทธา มันก็เป็นบาปเปล่า ๆ แล้วก็เราไม่เคยคิดอยากจะให้เค้ามาเป็นเหมือนเราแต่อย่างใด เราไม่ต้องการเปลี่ยนอะไรในตัวเค้าเลย ชอบทุกอย่างที่เค้าเป็น แต่ก็เสียใจตรงที่ว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเค้าในด้านนั้นไม่ได้ แล้วเค้าก็เป็นส่วนหนึ่งของเราในด้านนั้นไม่ได้เหมือนกัน ส่วนเรื่องการเมืองนี่ไม่เคยเอามาคุยกัน
ก็เลยคิดว่า เราควรจะรักษาความสัมพันธ์ให้เป็นเพื่อนกันแบบนี้ไปดีกว่าไหม ดีกว่าที่จะจริงจัง แล้วต่อไปจะได้ไม่เสียเพื่อนดี ๆ เพราะตอนนี้มันแค่ตอนเริ่ม ๆ ต้น ถ้าตัดสินใจจะเป็นแค่เพื่อน ก็สามารถทำได้ โดยไม่เสียน้ำใจกันและกัน เค้าจะได้ไปเจอคนที่มีความศรัทธาเหมือนกัน เวลาทำกิจกรรมทางศาสนา คนที่เป็นแฟน/ภรรยาก็เป็นส่วนหนึ่งของเค้าได้ เราไม่ได้เอาความศรัทธาทางศาสนามาเป็นจุดศูนย์กลางในความสัมพันธ์นะคะ แต่เค้ามีความมุ่งมั่นในการรับใช้พระเจ้าในสิ่งต่าง ๆ ที่เค้าทำ เราเลยต้องมานั่งคิดว่าจะไปต่อหรือจะรักษาระดับให้เป็นเพื่อนกันรู้จักคุ้นเคยกันก็พอ
อายุเกินวัยรุ่นซักพักแล้ว แต่ขอแท็กความรักวัยรุ่นนะคะ อยากได้ความเห็นจากหลาย ๆ ห้อง
ความรักระหว่างคนไม่นับถือศาสนากับคนเคร่งศาสนา อีกทั้งความเห็นทางการเมืองก็คนละขั้วนั้นเป็นไปได้หรือไม่
ยกเว้นเรื่องศาสนาและการเมืองเพราะครอบครัวเค้าเป็นคริสเตียนคาทอลิกกันหมดเลย แล้วทำกิจกรรมเพื่อรับใช้พระเจ้ามาตั้งแต่เค้ายังเด็ก ๆ ส่วนบ้านเราคุณพ่อมีอาชีพที่ต้องทำงานกับคนต่างศาสนามาตลอดโดยเฉพาะชาวมุสลิมและคริสเตียน ส่วนตัวเราจึงเคารพในศาสนาทุกศาสนา 100% ในกลุ่มเพื่อนที่รู้จักกันดีมีทั้งคริสเตียน มุสลิม พุทธ และไม่นับถือศาสนา
ที่เราคิดก็คือว่า เค้ามีความสุขในการนับถือศาสนาของเค้า เราก็อยากจะเป็นส่วนหนึ่งที่เป็นความสุขของเค้า อยากไปโบสถ์กับเค้า อยากนั่งอ่านพระคัมภีร์ด้วยกัน แต่ใจเรามันไม่ศรัทธา มันก็เป็นบาปเปล่า ๆ แล้วก็เราไม่เคยคิดอยากจะให้เค้ามาเป็นเหมือนเราแต่อย่างใด เราไม่ต้องการเปลี่ยนอะไรในตัวเค้าเลย ชอบทุกอย่างที่เค้าเป็น แต่ก็เสียใจตรงที่ว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเค้าในด้านนั้นไม่ได้ แล้วเค้าก็เป็นส่วนหนึ่งของเราในด้านนั้นไม่ได้เหมือนกัน ส่วนเรื่องการเมืองนี่ไม่เคยเอามาคุยกัน
ก็เลยคิดว่า เราควรจะรักษาความสัมพันธ์ให้เป็นเพื่อนกันแบบนี้ไปดีกว่าไหม ดีกว่าที่จะจริงจัง แล้วต่อไปจะได้ไม่เสียเพื่อนดี ๆ เพราะตอนนี้มันแค่ตอนเริ่ม ๆ ต้น ถ้าตัดสินใจจะเป็นแค่เพื่อน ก็สามารถทำได้ โดยไม่เสียน้ำใจกันและกัน เค้าจะได้ไปเจอคนที่มีความศรัทธาเหมือนกัน เวลาทำกิจกรรมทางศาสนา คนที่เป็นแฟน/ภรรยาก็เป็นส่วนหนึ่งของเค้าได้ เราไม่ได้เอาความศรัทธาทางศาสนามาเป็นจุดศูนย์กลางในความสัมพันธ์นะคะ แต่เค้ามีความมุ่งมั่นในการรับใช้พระเจ้าในสิ่งต่าง ๆ ที่เค้าทำ เราเลยต้องมานั่งคิดว่าจะไปต่อหรือจะรักษาระดับให้เป็นเพื่อนกันรู้จักคุ้นเคยกันก็พอ
อายุเกินวัยรุ่นซักพักแล้ว แต่ขอแท็กความรักวัยรุ่นนะคะ อยากได้ความเห็นจากหลาย ๆ ห้อง