ต่อจากตอนที่แล้ว เมดากะสู้กับอิอิฮิโกะจนตาย แม้เซ็นคิจิจะเชื่อไม่ลงแต่อิอิฮิโกะบอกเลยให้ถอดใจ ไม่มีทางกระตุ้นให้ตื่นจากความตายได้ บอกเลยอยากทำอะไรที่เป็นการทรมานผู้แพ้ดีกว่า อิอิฮิโกะบอกถึงเมดากะจะเป็นมือสมัครเล่นแต่ก็ถือว่าเป็นนักรบที่อึดใช้ได้ที่ยืนต่อหน้าอิอิฮิโกะคนนี้ บอกเลยเขาไม่ยอกให้เซ็นคิจิพูดสบประมาทเมดากะแน่ เซ็นคิจิถึงกับพูดไม่ออก อิอิฮิโกะก็บอกเมดากะเลย...
อิอิฮิโกะ: บางทีเธอคงได้หลับอย่างสงบ
อิอิฮิโกะ: ภูมิใจเถอะ
อิอิฮิโกะ: เธอสู้ได้ดีแล้ว
ในตอนนั้นเมดากะรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ในห้องเรียนแล้ว
เมดากะคิดเลยว่าที่นี่มันที่ไหน พอดูๆก็เหมือนห้องเรียนตอนม.ต้น พอดูร่างกายก็เห็นว่าบาดแผลจากอิอิฮิโกะถูกรักษาแล้วแม้แต่เสื้อผ้าทำเอาเมดากะคิดว่านี่เป็นความฝันรึเปล่า แต่เธอก็รู้เลยว่าไม่ใช่ รู้ว่าตัวเองพึ่งสู้มาแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเธอถึงมาอยู่ที่นี่และที่นี่ที่ไหน ตอนนั้นก็มีเสียงคนๆหนึ่งบอกเมดากะว่าที่นี่เป็นช่องว่างที่อันชินอินสร้างเอาไว้ให้กับเมดากะ แต่อันชินอินตายไปแล้วตอนนี้ก็เลยเป็นเพียงห้องที่ว่างเปล่า และเพราะงั้นตัวเธอก็เลย "สร้างการใช้" โดยไม่ได้รับอนุญาตแต่ก็คิดว่าอันชินอินคงให้อภัยแน่
คนๆนั้นคือ ฮาโตะ แม่ของเมดากะ พอเมดากะเจอแม่ก็งง ฮาโตะบอกเมดากะพยายามอย่างดีแล้ว ถึงแม้จะถึงกับใช้ชีวิตของตัวเองแต่เมดากะก็ทำได้ดีจริงๆ
ฮาโตะบอกยินดีด้วยกับเมดากะที่เมดากะไม่ต้องสู้อีกต่อไปแล้ว แต่เมดากะยอมรับไม่ได้บอกเลยเธอจะขอกลับไปสู้ต่อ บอกเซ็นคิจิ ชิรานุอิ คุมางาวะ และคาโมเมะยังรอเธออยู่ ฮาโตะบอกพอนึกถึงความทรงจำมันก็น่าเศร้า คิดว่าตอนที่เธอยังมีชีวิตเธอก็ต่อสู้อย่างเมดากะตอนนี้
ฮาโตะบอกเลยว่าตัวเธอนั้นตลอดมาจะยืนเป็นผู้นำและเข้าชนก่อนใคร เคยเชื่อว่าถ้าตัวเองนำคนอื่นๆก็จะตามเธอ แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น คนเรามักจะทำสวนทางเสมอ ในความเป็นจริงฮาโตะรู้ว่าตัวเธอได้รับบทบาทฉายานางมารผู้ช่วยทั้งๆที่จริงๆเธอเองก็ไม่ได้เห็นว่าน่าจะเป็นนางมารอะไรแบบนั้นเลย ไม่มีใครสนใจจะรักษาตามความคิดที่เธอยึดถือ นั้นเลยทำให้เมดากะนึกถึงข้อมูลในอดีตของตัวเอง ฮาโตะบอกอีกในทางตรงกันข้ามเธอกลับได้เป็นผู้ที่เป็นศูนย์กลางแห่งความหยิ่งที่มุ่งร้ายที่คิดจะช่วยและพัฒนามนุษย์
เป็นความคิดสุดขั้วและพูดยกตัวอย่างให้ฟังอย่างสงครามที่จะมีคนตายไม่น้อย เช่นเดียวกับสงครามชีวิตเศรษฐกิจ การจ้างงานและความสำคัญของการช่วยเหลือทางวิทยาศาสตร์และการแพทย์ กลายเป็นว่าความจริงดูเหมือนการทำให้มนุษย์เจ็บปวดเป็นกรรมดีและการช่วยมนุษย์เป็นกรรมชั่ว ชวนให้หักล้างกับที่เชื่อเลยใช่มั้ย ฮาโตะบอกเธอไม่ได้พูดเรื่องประวัติศาสตร์แต่เป็นเรื่องประสบการณ์ของตัวเอง ยกตัวอย่างที่ไม่ว่าจะขยะแขยงหรือวิปริตขนาดไหนของน้องชายของเธอ(ฟุคุโร่) แต่ถึงวิปริตแบบนั้นเธอเองก็ยังรักน้อง แม้ตั้งแต่เล็กตัวเธอจะถูกมองเหมือนนางมารแม้จะครอบครัวตัวเอง แต่ก็ยังมาเป็นมนุษย์ได้กับฟุคุโร่ ความจริงที่ไม่สำคัญว่าจะคงความอุดมคติสักกี่ครั้งมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีอะไรเปลี่ยน คนที่เมดากะช่วยนั้นอาจจะเป็นฆาตกรในอนาคตก็ได้ คนที่เมดากะฆ่าอาจเป็นฆาตกรในอนาคตก็ได้เหมือนกัน
ฮาโตะจึงบอกเมดากะให้เรียนรู้หนทางของเมดากะให้ยืดหยุ่นบ้าง ถ้าไม่ได้ในสักวันหนึ่งเมดากะคงจะถูกขยี้ พัง และศูนย์เสียจิตวิญญาณไปเหมือนกันเธอ ฮาโตะรู้ว่าเพื่อนของเมดากะ ชิรานุอิ คือผู้ที่กำลังจะได้เป็นผู้สืบทอดอิอิฮิโกะ แต่แบบนั้นก็เหมือนเด็กที่กำลังปฎิเสธจะสืบทอดกิจการต่อของครอบครัว 4 ปีหลังจากนี้ชิรานุอิอาจเปลี่ยนความคิดและค้นพบความจริงที่มีความหมายของการสืบทอดก็ได้ ชิรานุอิอาจจะดีใจและอยากจะเป็นผู้สืบทอด สักวันอาจจะขอบคุณในวันนี้และอาจจะเกลียดเมดากะในอนาคตก็ได้ ฮาโตะบอกเลยว่านั้นแหละคือโลกที่มุ่งไป นั้นแหละความเป็นจริง เมดากะฟังเงียบๆมาตลอดก็พูดบ้างว่าเธอนั้นอิจฉาที่ฮาโตะได้สู้อย่างเพียงพอแล้วในโลกนี้ถึงได้พูดแบบนั้นได้
และบอกว่าเธอยังไม่รู้จักโลกมากนักที่จะพูดแบบนั้น เธอเลยจำเป็นต้องพยายามต่อ เมดากะบอกในอดีตเธอเชื่อในตัวเองว่าเหตุผลเดียวที่เธอเกิดมาก็เพื่อช่วยคนอื่นๆ ถึงขนาดเคยยอมรับฟังปัญหาตลอด 24 ชั่วโมงต่อวัน 365 วันต่อปี แต่แล้วความทะเยอทะยานนั้นก็พังทลาย ทำให้ไม่รู้ถึงเหตุผลที่ตัวเองเกิดมา แต่แม้ความทะเยอทะยานและศรัทธาจะร่วงหล่น แต่สิ่งหนึ่งก็ไม่เคยเป็น
เมดากะ: ทุกครั้งที่ฉันเห็นผู้คน รู้จักผู้คน
เมดากะ: ฉันก็ได้เติบโตโดยที่จะยอมรับผู้คน
เมดากะ: ฉันรักผู้คน
เมดากะบอกเลยตราบใดที่ความรู้สึกนี้ยังอยู่กับเธอ แทนที่ไปตามโลกที่จะก้าวไป เธออยากจะถามโลกที่จะก้าวไป แต่ฮาโตะบอกเลยว่าแบบนั้นเหมือนฆ่าตัวตาย เมดากะจะต้องตายจริงๆแน่ในครั้งหน้า เมดากะบอกแน่นอนว่าเธอเองก็กลัวตาย แต่สิ่งที่เธอกลัวจริงๆคือการตายโดยที่เป็นสัตว์ประหลาด เธออาจจะทำหน้าน่ากลัวตอนตาย นัยน์ตาขาว ปากเปิดน่าเกลียด ยอมรับเลยว่าเธอเองก็ไม่อยากให้เพื่อนได้เห็นตัวเองสภาพนั้น รู้ว่าถ้าไปตัวเองคงจะตาย แต่เธอก็อยากจะตายอย่างมนุษย์ ไม่ใช่สัตว์ประหลาด
เมดากะ: เห็นแก่ตัวสุดๆเลยนะเนี้ย ที่อยากจะตายด้วยรอยยิ้มน่ารัก
เมดากะ: ก็หนูเองก็เป็นผู้หญิงนิเนอะ
แล้วเมดากะก็ไป ฮาโตะพูดเลยว่าขอถอนคำพูดถึงเรื่องความทรงจำของเธอหรือแบบนั้นควรจะเสียใจดี ตัวเธอนั้นไม่ได้มีไฟแรงที่จะกลับมาต่อสู้เมื่อหลังจากตายไปแล้วเลย แต่ก็คิดว่าแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ไม่มีความสงสัย ไม่มีการเสียใจ ความรู้สึกที่กำลังรู้สึกนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เธอรู้สึกดีใจและยินดีจริงๆที่ให้กำเนิดเมดากะมา และแล้วเมดากะก็คืนชีพกลับมาได้แม้ร่างกายจะโทรมไปหมดแล้ว
พวกเซ็นคิจิตะลึงมากกว่าที่จะดีใจด้วยความคิดที่ไม่น่าเชื่อ เช่นเดียวกับอิอิฮิโกะที่ยังพูดเลยว่าเป็นไปไม่ได้ หัวใจของเมดากะหยุดเต้นไปแล้วแน่ๆ เมดากะก็เริ่มจะขยับตัวแต่เซ็นคิจิก็บอกเมดากะอย่าขยับตัวทั้งๆที่...
แต่พอยื่นมือเข้าไปหาเซ็นคิจิก็รู้สึกเหมือนโดนผลักออกมามากกว่าจะเหมือนถูกออกห่าง ผิวหนังของเมดากะเหมือนกำลังสั่น ตอนนั้นคาเคกาเอะที่แบกโจโทมาด้วยนั้นก็บอกว่ามันเป็นวิชา ใช้"เสียง(คำพูด)"สั่นกระตุ้นกล้ามเนื้อ เมดากะกำลังใช้การสั่นเพื่อปั๊มการไหลเวียนเลือดของตัวเอง คาเคกาเอะบอกเลยว่าการทำแบบนั้นถึงหัวใจจะหยุดไปแล้วก็เป็นไปได้ที่เลือดจะยังไหลเวียนทั่วทั้งร่างกายได้ เหมือนเมื่อตอนเกะเฮียวไคเคยแทงหัวใจของฟุคุโร่ไปแล้วแต่ฟุคุโร่ก็ยังเคลื่อนไหวได้ทั้งๆที่น่าจะตายไปสามปีแล้ว ฟุคุโร่ยังมีชีวิตอยู่ได้แม้หัวใจจะหยุดเต้นไปแล้ว ไคไรถึงกับตกใจที่พึ่งรู้ว่าฟุคุโร่ยังอยู่รอดได้แม้จะเคยตายไปแล้ว
แต่คาเคกาเอะบอกเลยว่านี้เป็นที่พึ่งสุดท้ายอย่างแน่นอนแล้ว วิชาแบบนั้นมันก็แค่ใช้ได้ชั่วคราว จะเป็นอันตรายจริงๆถ้าฟื้นกลับมาได้โดยไม่รักษาตัว มั่นใจเลยว่าตอนนี้แค่ยืนก็คงเต็มที่สุดๆแล้วสำหรับเมดากะ แล้วเมดากะก็พูดขอโทษอิอิฮิโกะบอกดูเหมือนเธอจะเผลอหลับไป ก็บอกมาต่อกัน บอกเมื่อครู่ก็แค่ซ้อมๆ อิอิฮิโกะพูดเลยถึงงั้นชกซ้อมแบบนั้นก็ไม่ได้ผลแล้วนิ เมดากะยอมรับเลยบอกเพราะงั้นเธอจะไม่ใช่คุโรคามิแฟนท่อมแล้ว แต่จะใช้การโจมตี "สดชื่น" อิอิฮิโกะก็งงกับความหมาย
แต่ชิรานุอิบอกให้เมดากะพอเถอะ อย่าสู้เพื่อเธออีกเลย บอกเธออดทนได้ไม่เป็นไร เมดากะบอกชิรานุอิอย่าเข้าใจผิด การต่อสู้นี้ไม่ใช่สำหรับชิรานุอิแต่เป็นการต่อสู้ของเธอ บอกเลยว่าตัวเธอเองต่างหากที่จะรับไม่ได้ เพราะเธออยากจะเป็นเพื่อนกับชิรานุอิ แล้วเมดากะก็ใช้ท่าเตรียมวิ่ง คาโมเมะคิดเลยว่าเมดากะจะทำอะไร จะว่าเหมือนที่เคยใช้กับเขาก็ไม่น่าใช่
แล้วทันทีนั้นเมดากะก็ใช้โหมดใหม่ทำเอาผมที่สั้นกลับมายาวอีกครั้ง เมดากะบอกเลย เลือดของเธอ ร่างกายเธอ หัวใจเธอ ความมืดของเธอ เธอขอมอบให้ทั้งหมด บอกเลยว่ารับเอาไว้ให้ดีนี่คือ "โหมดเทพสิ้นสุด"
จบตอน
[Spoil] Medaka Box - 179
อิอิฮิโกะ: บางทีเธอคงได้หลับอย่างสงบ
อิอิฮิโกะ: ภูมิใจเถอะ
อิอิฮิโกะ: เธอสู้ได้ดีแล้ว
ในตอนนั้นเมดากะรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ในห้องเรียนแล้ว
เมดากะคิดเลยว่าที่นี่มันที่ไหน พอดูๆก็เหมือนห้องเรียนตอนม.ต้น พอดูร่างกายก็เห็นว่าบาดแผลจากอิอิฮิโกะถูกรักษาแล้วแม้แต่เสื้อผ้าทำเอาเมดากะคิดว่านี่เป็นความฝันรึเปล่า แต่เธอก็รู้เลยว่าไม่ใช่ รู้ว่าตัวเองพึ่งสู้มาแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเธอถึงมาอยู่ที่นี่และที่นี่ที่ไหน ตอนนั้นก็มีเสียงคนๆหนึ่งบอกเมดากะว่าที่นี่เป็นช่องว่างที่อันชินอินสร้างเอาไว้ให้กับเมดากะ แต่อันชินอินตายไปแล้วตอนนี้ก็เลยเป็นเพียงห้องที่ว่างเปล่า และเพราะงั้นตัวเธอก็เลย "สร้างการใช้" โดยไม่ได้รับอนุญาตแต่ก็คิดว่าอันชินอินคงให้อภัยแน่
คนๆนั้นคือ ฮาโตะ แม่ของเมดากะ พอเมดากะเจอแม่ก็งง ฮาโตะบอกเมดากะพยายามอย่างดีแล้ว ถึงแม้จะถึงกับใช้ชีวิตของตัวเองแต่เมดากะก็ทำได้ดีจริงๆ
ฮาโตะบอกยินดีด้วยกับเมดากะที่เมดากะไม่ต้องสู้อีกต่อไปแล้ว แต่เมดากะยอมรับไม่ได้บอกเลยเธอจะขอกลับไปสู้ต่อ บอกเซ็นคิจิ ชิรานุอิ คุมางาวะ และคาโมเมะยังรอเธออยู่ ฮาโตะบอกพอนึกถึงความทรงจำมันก็น่าเศร้า คิดว่าตอนที่เธอยังมีชีวิตเธอก็ต่อสู้อย่างเมดากะตอนนี้
ฮาโตะบอกเลยว่าตัวเธอนั้นตลอดมาจะยืนเป็นผู้นำและเข้าชนก่อนใคร เคยเชื่อว่าถ้าตัวเองนำคนอื่นๆก็จะตามเธอ แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น คนเรามักจะทำสวนทางเสมอ ในความเป็นจริงฮาโตะรู้ว่าตัวเธอได้รับบทบาทฉายานางมารผู้ช่วยทั้งๆที่จริงๆเธอเองก็ไม่ได้เห็นว่าน่าจะเป็นนางมารอะไรแบบนั้นเลย ไม่มีใครสนใจจะรักษาตามความคิดที่เธอยึดถือ นั้นเลยทำให้เมดากะนึกถึงข้อมูลในอดีตของตัวเอง ฮาโตะบอกอีกในทางตรงกันข้ามเธอกลับได้เป็นผู้ที่เป็นศูนย์กลางแห่งความหยิ่งที่มุ่งร้ายที่คิดจะช่วยและพัฒนามนุษย์
เป็นความคิดสุดขั้วและพูดยกตัวอย่างให้ฟังอย่างสงครามที่จะมีคนตายไม่น้อย เช่นเดียวกับสงครามชีวิตเศรษฐกิจ การจ้างงานและความสำคัญของการช่วยเหลือทางวิทยาศาสตร์และการแพทย์ กลายเป็นว่าความจริงดูเหมือนการทำให้มนุษย์เจ็บปวดเป็นกรรมดีและการช่วยมนุษย์เป็นกรรมชั่ว ชวนให้หักล้างกับที่เชื่อเลยใช่มั้ย ฮาโตะบอกเธอไม่ได้พูดเรื่องประวัติศาสตร์แต่เป็นเรื่องประสบการณ์ของตัวเอง ยกตัวอย่างที่ไม่ว่าจะขยะแขยงหรือวิปริตขนาดไหนของน้องชายของเธอ(ฟุคุโร่) แต่ถึงวิปริตแบบนั้นเธอเองก็ยังรักน้อง แม้ตั้งแต่เล็กตัวเธอจะถูกมองเหมือนนางมารแม้จะครอบครัวตัวเอง แต่ก็ยังมาเป็นมนุษย์ได้กับฟุคุโร่ ความจริงที่ไม่สำคัญว่าจะคงความอุดมคติสักกี่ครั้งมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีอะไรเปลี่ยน คนที่เมดากะช่วยนั้นอาจจะเป็นฆาตกรในอนาคตก็ได้ คนที่เมดากะฆ่าอาจเป็นฆาตกรในอนาคตก็ได้เหมือนกัน
ฮาโตะจึงบอกเมดากะให้เรียนรู้หนทางของเมดากะให้ยืดหยุ่นบ้าง ถ้าไม่ได้ในสักวันหนึ่งเมดากะคงจะถูกขยี้ พัง และศูนย์เสียจิตวิญญาณไปเหมือนกันเธอ ฮาโตะรู้ว่าเพื่อนของเมดากะ ชิรานุอิ คือผู้ที่กำลังจะได้เป็นผู้สืบทอดอิอิฮิโกะ แต่แบบนั้นก็เหมือนเด็กที่กำลังปฎิเสธจะสืบทอดกิจการต่อของครอบครัว 4 ปีหลังจากนี้ชิรานุอิอาจเปลี่ยนความคิดและค้นพบความจริงที่มีความหมายของการสืบทอดก็ได้ ชิรานุอิอาจจะดีใจและอยากจะเป็นผู้สืบทอด สักวันอาจจะขอบคุณในวันนี้และอาจจะเกลียดเมดากะในอนาคตก็ได้ ฮาโตะบอกเลยว่านั้นแหละคือโลกที่มุ่งไป นั้นแหละความเป็นจริง เมดากะฟังเงียบๆมาตลอดก็พูดบ้างว่าเธอนั้นอิจฉาที่ฮาโตะได้สู้อย่างเพียงพอแล้วในโลกนี้ถึงได้พูดแบบนั้นได้
และบอกว่าเธอยังไม่รู้จักโลกมากนักที่จะพูดแบบนั้น เธอเลยจำเป็นต้องพยายามต่อ เมดากะบอกในอดีตเธอเชื่อในตัวเองว่าเหตุผลเดียวที่เธอเกิดมาก็เพื่อช่วยคนอื่นๆ ถึงขนาดเคยยอมรับฟังปัญหาตลอด 24 ชั่วโมงต่อวัน 365 วันต่อปี แต่แล้วความทะเยอทะยานนั้นก็พังทลาย ทำให้ไม่รู้ถึงเหตุผลที่ตัวเองเกิดมา แต่แม้ความทะเยอทะยานและศรัทธาจะร่วงหล่น แต่สิ่งหนึ่งก็ไม่เคยเป็น
เมดากะ: ทุกครั้งที่ฉันเห็นผู้คน รู้จักผู้คน
เมดากะ: ฉันก็ได้เติบโตโดยที่จะยอมรับผู้คน
เมดากะ: ฉันรักผู้คน
เมดากะบอกเลยตราบใดที่ความรู้สึกนี้ยังอยู่กับเธอ แทนที่ไปตามโลกที่จะก้าวไป เธออยากจะถามโลกที่จะก้าวไป แต่ฮาโตะบอกเลยว่าแบบนั้นเหมือนฆ่าตัวตาย เมดากะจะต้องตายจริงๆแน่ในครั้งหน้า เมดากะบอกแน่นอนว่าเธอเองก็กลัวตาย แต่สิ่งที่เธอกลัวจริงๆคือการตายโดยที่เป็นสัตว์ประหลาด เธออาจจะทำหน้าน่ากลัวตอนตาย นัยน์ตาขาว ปากเปิดน่าเกลียด ยอมรับเลยว่าเธอเองก็ไม่อยากให้เพื่อนได้เห็นตัวเองสภาพนั้น รู้ว่าถ้าไปตัวเองคงจะตาย แต่เธอก็อยากจะตายอย่างมนุษย์ ไม่ใช่สัตว์ประหลาด
เมดากะ: เห็นแก่ตัวสุดๆเลยนะเนี้ย ที่อยากจะตายด้วยรอยยิ้มน่ารัก
เมดากะ: ก็หนูเองก็เป็นผู้หญิงนิเนอะ
แล้วเมดากะก็ไป ฮาโตะพูดเลยว่าขอถอนคำพูดถึงเรื่องความทรงจำของเธอหรือแบบนั้นควรจะเสียใจดี ตัวเธอนั้นไม่ได้มีไฟแรงที่จะกลับมาต่อสู้เมื่อหลังจากตายไปแล้วเลย แต่ก็คิดว่าแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ไม่มีความสงสัย ไม่มีการเสียใจ ความรู้สึกที่กำลังรู้สึกนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เธอรู้สึกดีใจและยินดีจริงๆที่ให้กำเนิดเมดากะมา และแล้วเมดากะก็คืนชีพกลับมาได้แม้ร่างกายจะโทรมไปหมดแล้ว
พวกเซ็นคิจิตะลึงมากกว่าที่จะดีใจด้วยความคิดที่ไม่น่าเชื่อ เช่นเดียวกับอิอิฮิโกะที่ยังพูดเลยว่าเป็นไปไม่ได้ หัวใจของเมดากะหยุดเต้นไปแล้วแน่ๆ เมดากะก็เริ่มจะขยับตัวแต่เซ็นคิจิก็บอกเมดากะอย่าขยับตัวทั้งๆที่...
แต่พอยื่นมือเข้าไปหาเซ็นคิจิก็รู้สึกเหมือนโดนผลักออกมามากกว่าจะเหมือนถูกออกห่าง ผิวหนังของเมดากะเหมือนกำลังสั่น ตอนนั้นคาเคกาเอะที่แบกโจโทมาด้วยนั้นก็บอกว่ามันเป็นวิชา ใช้"เสียง(คำพูด)"สั่นกระตุ้นกล้ามเนื้อ เมดากะกำลังใช้การสั่นเพื่อปั๊มการไหลเวียนเลือดของตัวเอง คาเคกาเอะบอกเลยว่าการทำแบบนั้นถึงหัวใจจะหยุดไปแล้วก็เป็นไปได้ที่เลือดจะยังไหลเวียนทั่วทั้งร่างกายได้ เหมือนเมื่อตอนเกะเฮียวไคเคยแทงหัวใจของฟุคุโร่ไปแล้วแต่ฟุคุโร่ก็ยังเคลื่อนไหวได้ทั้งๆที่น่าจะตายไปสามปีแล้ว ฟุคุโร่ยังมีชีวิตอยู่ได้แม้หัวใจจะหยุดเต้นไปแล้ว ไคไรถึงกับตกใจที่พึ่งรู้ว่าฟุคุโร่ยังอยู่รอดได้แม้จะเคยตายไปแล้ว
แต่คาเคกาเอะบอกเลยว่านี้เป็นที่พึ่งสุดท้ายอย่างแน่นอนแล้ว วิชาแบบนั้นมันก็แค่ใช้ได้ชั่วคราว จะเป็นอันตรายจริงๆถ้าฟื้นกลับมาได้โดยไม่รักษาตัว มั่นใจเลยว่าตอนนี้แค่ยืนก็คงเต็มที่สุดๆแล้วสำหรับเมดากะ แล้วเมดากะก็พูดขอโทษอิอิฮิโกะบอกดูเหมือนเธอจะเผลอหลับไป ก็บอกมาต่อกัน บอกเมื่อครู่ก็แค่ซ้อมๆ อิอิฮิโกะพูดเลยถึงงั้นชกซ้อมแบบนั้นก็ไม่ได้ผลแล้วนิ เมดากะยอมรับเลยบอกเพราะงั้นเธอจะไม่ใช่คุโรคามิแฟนท่อมแล้ว แต่จะใช้การโจมตี "สดชื่น" อิอิฮิโกะก็งงกับความหมาย
แต่ชิรานุอิบอกให้เมดากะพอเถอะ อย่าสู้เพื่อเธออีกเลย บอกเธออดทนได้ไม่เป็นไร เมดากะบอกชิรานุอิอย่าเข้าใจผิด การต่อสู้นี้ไม่ใช่สำหรับชิรานุอิแต่เป็นการต่อสู้ของเธอ บอกเลยว่าตัวเธอเองต่างหากที่จะรับไม่ได้ เพราะเธออยากจะเป็นเพื่อนกับชิรานุอิ แล้วเมดากะก็ใช้ท่าเตรียมวิ่ง คาโมเมะคิดเลยว่าเมดากะจะทำอะไร จะว่าเหมือนที่เคยใช้กับเขาก็ไม่น่าใช่
แล้วทันทีนั้นเมดากะก็ใช้โหมดใหม่ทำเอาผมที่สั้นกลับมายาวอีกครั้ง เมดากะบอกเลย เลือดของเธอ ร่างกายเธอ หัวใจเธอ ความมืดของเธอ เธอขอมอบให้ทั้งหมด บอกเลยว่ารับเอาไว้ให้ดีนี่คือ "โหมดเทพสิ้นสุด"
จบตอน