ลาก่อน. ลาเต้

ลาเต้ เจ้าหมาลูกผสมโกลเด้น อายุสามขวบ. กำลังน่ารัก ซนตามประสา.  เริ่มป่วยไม่กินอะไรตั้งแต่วันพุธที่แล้ว. กลางวันแม่ไปทำงานคิดว่าลาเต้กินอาหารกลางวันอิ่ม. จนไม่อยากกินตอนเย็น. แต่ยังร่าเริงกระโดดวิ่งเล่นปกติ. วันเสาร์พาไปหาหมอที่คลีนิค. ตรวจเลือดและให้ยาฆ่าเชื้อ. และยาบำรุงเลือด. บอกว่าเป็นพยาธิในเลือด. ให้กินน้ำหวาน กลับมาผสมเฮลบลูบอย. แต่ต้องบังคับเอาใส่สลิงฉีดเข้าปาก. วันอาทิตย์รู้ผลตรวจเลือดแน่นอน. รับยาเพิ่มอีก.  ยังวิ่งเล่น. แต่จะนอนเป็นส่วนใหญ่. วันจันทร์เรากลับมาตอนเย็นเห็นอาการไม่ค่อยดี. ดูอ่อนระทดระทวย. แต่ยังเดินมาต้อนรับเหมือนทุกวัน. คืนนั้นเลยพาไปหาหมอ. แต่จะไปที่ไหนดี. เย็นแล้ว. คลีนิคปิด. คิดได้ว่า.  รพ.สัตว์เกษตรน่าเชื่อถือ ดูดีที่สุดในละแวกนี้. ถ้าจะต้องส่งรพ.น่าจะต้องพักค้าง. คงจะได้รับการดูแลอย่างดี เพราะดูพร้อมและเราก็ได้ข่าวสารที่ดีของโรงพยาบาลมาตลอด. พาไปรพ.เกษตรดีกว่า. (ไม่ได้ไปเอง. ลูกพาไป). ผ่านไปสักพัก. ลูกพาลาเต้กลับบ้าน. บอกว่าหมอเจาะเลือดแล้วใ้ห้กลับบ้าน. ฟังผลพรุ่งนี้. วันอังคาร. เอายาให้หมอดู. บอกว่าใช้ยานี้แหละ.ยังคงป้อนน้ำหวานทั้งวัน. จนตอนเย็น. ลาเต้ก็จากไป. มาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง. ให้เห็นถึงความร้ายกาจของพยาธิในเลือดของสุนัข. คิดเล่นๆ ตามประสาคนที่สูญเสียว่า. ถ้ารพ.รับลาเต้ไว้. ให้น้ำเกลือสักหน่อย. จะรอดมั้ย. เรื่องก็ผ่านไปแล้ว. ขอให้หนูไปสู่สุขคติ. แม่จะทำบุญไปให้นะจ๊ะ