เรื่องเกิดเมื่อวานค่ะ พอดีเราขึ้นรถตู้มีนบุรี-รังสิต แล้วได้นั่งแถวหลังสุดเจอกับผู้ชายคนนึง
ตอนแรกๆเขาดูท่าทีเหมือนคนโรคจิต เหมือนจะพยายามมองมาทางเราตลอด
พอใกล้จะถึงมีนบุรี เขาหันมาถามเราว่า "มีนบุรีอีกไกลไหม" เราตอบไปว่า ไม่ไกลค่ะใกล้ถึงแล้ว
ช่วงนั้นทำให้เรามองเห็นหน้าเขาชัดขึ้น เขาหน้าตาใสดี ดูดีในระดับนึง
แล้วเขาก็ถามเราต่อว่า "จะรังเกียจไหมถ้าผมจะขอเบอร์" เราช็อค - -" ทำตัวไม่ถูกเลย
มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่สิ่งหนึ่งที่เราคิดอยู่ในใจคือ เราหน้าตาไม่ดีไม่คู่ควรกับเขา
เราเลยได้แต่ยิ้ม พอดีคนขับบอกถึงป้ายพอดีเราก็เดินไปจ่ายเงินและเปิดประตูเดินลงจากรถมา
แล้วเราก็ไม่ได้หันไปมองเขาีอีกเลย.....เรารู้สึกว่านี่เราเป็นอะไรทำไมถึงไม่ให้เบอร์เขาไป
แต่คำตอบที่มีอยู่ในใจเราก็คือเพราะเราหน้าตาดีไม่พอ.....TT
ทุกคนว่าเราทำแบบนี้ถูกไหมค่ะ?
เรื่องเกิดที่รถตู้รังสิต-มีนบุรี
ตอนแรกๆเขาดูท่าทีเหมือนคนโรคจิต เหมือนจะพยายามมองมาทางเราตลอด
พอใกล้จะถึงมีนบุรี เขาหันมาถามเราว่า "มีนบุรีอีกไกลไหม" เราตอบไปว่า ไม่ไกลค่ะใกล้ถึงแล้ว
ช่วงนั้นทำให้เรามองเห็นหน้าเขาชัดขึ้น เขาหน้าตาใสดี ดูดีในระดับนึง
แล้วเขาก็ถามเราต่อว่า "จะรังเกียจไหมถ้าผมจะขอเบอร์" เราช็อค - -" ทำตัวไม่ถูกเลย
มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่สิ่งหนึ่งที่เราคิดอยู่ในใจคือ เราหน้าตาไม่ดีไม่คู่ควรกับเขา
เราเลยได้แต่ยิ้ม พอดีคนขับบอกถึงป้ายพอดีเราก็เดินไปจ่ายเงินและเปิดประตูเดินลงจากรถมา
แล้วเราก็ไม่ได้หันไปมองเขาีอีกเลย.....เรารู้สึกว่านี่เราเป็นอะไรทำไมถึงไม่ให้เบอร์เขาไป
แต่คำตอบที่มีอยู่ในใจเราก็คือเพราะเราหน้าตาดีไม่พอ.....TT
ทุกคนว่าเราทำแบบนี้ถูกไหมค่ะ?