กากๆสไตล์ เรื่องเล่าของเจ้าของกิจการ ที่ปรึกษาธุรกิจ นักเขียน คนนึง

เราจ๊าบกว่ากังนัม  ฟันธง555


เรื่องนี้มันเกิดจากความอยากจะเขียนตอนที่ผมคุยกับน้องชายสุดที่รักที่ชื่อเคเสร็จ  ผมเล่ากับเคถึงงานทีทำถกถึงเรื่องธุรกิจและความฝัน  พอสุท้ายเคถามว่าพี่จะนอนยัง  ผมตอบเคว่ายังพี่ขอหาไรกินก่อน แล้วพี่อยากเขียนอะไรด้วยนิดนึง แต่เคบอกไม่ไหวแล้วเคจึงขอตัวไปนอนเสร็จแล้วผมเลยไปหาอะไรกินพร้อมๆกับที่มานั่งเขียนไรให้ทุกคนอ่านกันก่อนจะไปนอนนี่แหล่ะครับ


กล้ามองตัวเองไหมครับ  ทุกวันนี้คุณกล้ามองไม๊ประเมินตัวเองว่าจาก10รึ100ตอนนี้คุณให้คะแนนตัวเองที่เท่าไหร่ กล้ายอมรับความจริงแล้วพูดกับตัวเองรึเปล่า  ถ้าถามผมนะครับ  ผมกล้า ทุกวันนี้คำสอนข้อนึงของพี่สาวยังติดอยู่ในหัวผม  คืออย่าคิดอย่าเหลิงว่าตัวเองเก่ง  ผมเลยตั้งใจอยากจะมาเขียนประเมินตัวเองดู  ตามฝัน3ด้านในชีวิตผม


ด้านเจ้าของกิจการ

ด้านเจ้าของกิจการอาชีพที่เปนความรักความตั้งใจของผมกับการปลุกปั้นฝันมาตลอด5ปี  จากไฟล์แผ่นกระดาษในเวิด  ตอนนี้กลาย  รูปร่างธุรกิจที่จับต้องทำกำไรได้จริงแล้ว ถึงแม้ว่าทุกวันนี้มันกำลังไต่ระดับให้มัไหอยู่ในจุดที่เปนกำไรเลี้ยงตัวเองได้อย่างมั่นคง ตอนนี้ผมยังต้องดิ้นรนกับมันอยู่  แต่น่าดีใจที่ในวันที่16  มกราคมนี้ กิจการผมจะมีอายุ1ปีแล้ว  กิจการที่ธุรกิจส่วนตัวที่เกิดขึ้นมาด้วยเงินเหลือก้นกระเป๋ฤาที่ใช้รักษาตัวจากอาการป่วย ธุรกิจที่ผ่านมรสุมาลูกแล้วลูกเล่า  ธุรกิจที่เกิดขึ้นมา  ท่ามกลางคำดูถูกของกิ๊กเก่าและเพื่อนฝรั่งของเธอ  ขายแบบนี้เมื่อไหร่จะรวยจะได้กำไรสักกี่บาท  คนไทยนี่จนใช่ไหมบ้านยูอยู่กระต๊อบรึเปล่า เจอวิกฤตไม่มีสินค้าจะขาย  เพราะโดนยกเลิกการจำหน่ายแบบดื้อๆ  ยอดสั่งซื้อครั้งแรกลูกค้าขอคืนของเพราะสินค้าผิดแบบ อื่นๆอีกสารพัด กว่าสินค้าแต่ละตัวจะมียอด ผมเหงื่อตกกีบทั้งนั้น แต่ก้อเข้าใจดีว่าสินค้าเรามันเยอะแผนกและราคาค่อนข้างแพง  ไหนจะการทำความเข้าใจในเรื่องตลาดเฉพาะทางอีกจับลูกค้ากลุ่มนี้ที่ใครๆมองว่าจะไปรอดเหรอ  แต่ผมมั่นใจแค่ว่าเราก้อมีความรู้ในวงการนี้มีระดับคนนึง น่าจะไปได้เรารู้มากกว่าคนอื่น  ถามว่าทุกวันนี้สิ่งที่ผมมองกับตัวคือ ด้านตัวแทนจำหน่ายที่ผมยังตีไข่ไม่แตก  มีแต่คนมาคุยแต่ยังไม่ลงลอคสักที กับอีกฝันนึง ฝันที่จะมีแฟลกชิฟสโตร์ให้สังคมเฉพาะทางของเราพูดกันแบบนี้ว่า  ไม่ต้องบินไปถึงไต้หวันแล้วดีจัง  มีห้างแบบนี้เปิดที่เมืองไทยแล้ว  ทุกวันนี้ผมประเมินมองตัวเองว่าผมขาดอะไร  ที่ทำให้แฟลกชิฟสโตร์ยังเปิดไม่ได้ คำตอบก้อคือผมมองออก ว่าตัวเองขาดเงินก้อนระดับเปนแสน  ถามโจทย์ต่อมาผมมองออกอีกว่าผมกู้เงินไม่ได้  ผมไม่สามารถกู้เงินได้  เพราะผมไม่มีสินทรัพย์ทรัพย์สินมาค้ำ เพราะทรัพย์สินที่มีก้อเปนของที่บ้าน ถามว่าผมมองเห็นทางแก้ตัวผมเอง เพียงทางเดียวคือ หานายทุนสักคนที่มองเห็นความตั้งใจของผม แล้วคุยกันแบบใจๆ  ว่าผมลงแรงบริหารนะแต่คุณออกทุนได้ไหมคับ แบ่งกำไรกัน  เพราะตอนนี้สิ่งผมมองเห็นกับตัวเองก้อคือ  ผมมีความคิดเหนือกว้างไกลกว่าคู่แข่งทุกเจ้า  แต่ในขณะเดียวกัน  ผมก้อมีเงินน้อยกว่าคู่แข่งทุกเจ้าด้วย  จึงทำให้เราไล่ตามหลังเขาแทนที่จะอยู่ในระดับเดียวรึเหนือกว่าเขา ผมรู้ว่าถ้าเราได้ทุนมาอัดฉีดกิจการ เราจะเดินหน้าฟู่ฟ่าได้ทันที  ผมรู้อยู่ว่าจุดอ่อนของเราคือขาดทุนที่จะเดินหน้าในขณะที่มีของพร้อม  ในขณะที่คู่แข่งเราเปนลูกเศรษฐีอาศัยเงินหว่านจึงก้าวได้ไว  อีกกด้านนึงที่ผมมองเห็นตอนนี้คือ  การขายของแบบนี้มาถึงขนาดนี้มันทำให้ผมเริ่มจะเปนแล้วตัดได้แล้วล่ะว่าอันไหนขายดีไม่ดี อะไรควรขายไม่ควรขาย



ด้านที่ปรึกษาธุรกิจ

อาชีพนี้  จะว่าไปมันก้อเปนความฝันของผมอีกอย่างนึงเลยนะครับ ผมอ่านโจ วิทเทล แจ็ค แคนฟิล  แล้วใจผมก้อคิดว่าผมอยากจะเปนผมทำแบบนี้ได้  เพราะผมเริ่มลงมือทำกับการเปนที่ปรึกษาแบบนี้มานานแล้วหลายปี  เพียงแต่ว่าเปนการช่วยคนทางเนตฟรีๆไม่ได้ยึดเปนอาชีพ  และมันก้อไม่ใช่ที่ปรึกษาด้านธุรกิจ  แต่ใจผมคิดมาตลอดว่าผมโค้ชผมสอนทุกคนได้  ในแบบที่ว่าไม่ใช่นักโมติเวทเลอะเทอะ  เพราะผมไม่เคยโมติเวทใคร  ผมเฝ้าคิดแล้วเก็บมันไว้กับตัวเองเคยฝันมันลมแล้งๆในใจ  แต่ผมไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง  ทำไมน่ะเหรอ  ก้อกระแสคนรอบข้างผมตอนนั้นมีแต่คนเยาะเย้ยถากถางทับถมไม่เชื่อมือ  จนกระทั่งพันทิพห้องสีลมมาจุดประกายให้ผมกล้าทำในสิ่งที่ผมฝันและแอบมันไว้  ทุกวันนี้ผมได้เริ่มต้น เปนที่ปรึกษาธุรกิจแล้ว  และถึงแม้ตอนนี้จะมีแต่งานทีปรึกษาฟรี ยังมีไม่มีงานจ้างรับจ๊อบเซ็นต์สัญญาจริงจังสักราย  แต่ทุกงานฟรีเข้ามาผมก้อสนุกและตื่นเต้นนะที่ได้เรียนรู้จากมัน ผมนั่งอ่านทุกปัญหาทางอัเมลแล้วนั่งคิดดุว่าถ้าเราเปนเจ้าของเอง หลายครั้งผมไม่รู้จักอะไรใหม่ๆ ผมก้อเปิดอากู๋ช่วยส่อง  อีกข้อนึงที่ทำใผมรู้สึกดีมากๆเลย คือ  มีเคสนึง  ที่ผู้หญิงคนนึงมาปรึกษาเรื่องติดสตอคสินค้าเด็ก3แสน โดยเธอเอาเงินค่าเทอมลูกมาลุยไฟด้วย   ผมตัดสินใจให้คำปรึกษาตอบเมลยาวเปนหน้าโดยไม่คิดเงินอะไรสักนิดเดียว ที่ผมบอกว่าผมรู้สึกดีมากก้อคือ ถ้าผมช่วยเค้าแก้ไขปัญหานี้ได้  นั่นหมายถึงอนาคตเด็กคนนึงด้วย ผมกำลังทำบุญช่วยเค้าอยู่  ด้วยแบบนี้ ผมจึงบอกเคน้องชายผมว่า งานนี้พี่เรียกรับเงินไม่ลงว่ะเค บาปกรรมจริงๆ คนเขาเดือดร้อนไม่มี  แล้วอีกเรื่องนึงที่ผมนึกถึงและมีความสุขทุกครั้งและอยากจะกลับไปถามข่าวคราวเขาอีก  อยากจะไปช่วยแนะนำเพิ่ม ก้อคือเจ้าของร้านขายสลัด  ที่ มหาลัยรังสิต  ที่เปนเคสแรกของผมทางจดหมายที่เปนจุดเริ่มต้นของการตอบฟรี  ยอมรับว่าพอมีเคสจริงมาให้ผมทีแรก  ผมอ่านแล้วนึกในใจหินว่ะกุ  แต่งานนี้ก้อลองอ่านรายละเอียดทุกอย่าง เปิดกูเกิ้ลดูรายละเอียดสิ่งที่สนใจแล้วตอบเลย  แน่นอนว่า คำตอบของผมตรงใจเจ้าของกิจการเค้าบอกผมว่า ผมทำให้เค้ากระตุกคิดในมุมที่เขามองไม่เห็น  เขามุ่งแต่การสร้างยอดขายจนลืมสร้างแบรนด์ทั้งที่เขามีของพร้อมอยู่แล้ว  ถามว่าทุกวันนี้ผมยังทำงานที่ปรึกษาฟรี  แต่ผมก้อยังทำตรงนี้ทุกวัน  และคิดว่าสักวันนึงเราต้องได้ทำงานจริงแบรนด์จริง  ผมให้คำตอบรู้มาในใจกับตัวเองมาตลอด  ถ้าผมได้ทำงานให้แบรนด์รึบริษัทไหนสักอันแล้วผมทำสำเร็จ  ผมจะพาสชั้น จบ ปตรี ทันที  เพราะตรงนี้มันคือเครื่องมือการันตีในเวทีสนามจริงมาแล้ว  อีกข้องนึงที่ผมฝันไว้แล้วคิดว่าจะหาช่องทางทำมันให้เปนจริงให้ได้คือการจัดสัมมนา อบรมโค้ชคน รึสอนหนังสืออนไลน์



ด้านนักเขียน

ผมเขียนอะไรมาก้อเยอะแยะ  บทความธุรกิจผมก้อเคยเขียนนะ แต่ให้ถึงขั้นมเปนคอลัมม์จริงจังแบบนี้  ผมยอมรับว่าผมไม่เคยแล้วก้อไม่กล้าเขียนด้วย  เพราะกลัวคนหัวเราะเยาะแล้วถามว่าเปนใคร แต่พอผมเริ่มต้นยอมปล่อยให้คำว่ากล้าในตัวผมมันทำงาน  ตอนนี้มันเลยเหมือนกับว่า ความกดล้าของผมมันติดใจที่จะทำงานต่อซะแล้ว  และผมก้อรู้สึกเมีความสุข ได้ปลดปล่อยกับสิ่งที่ผมอยากจะทำแต่ไม่กล้ามาตลอด  ผมมีความสุขทุกครั้งยามที่อ่านอีเมล  แล้วปลื้มใจ  เมื่อมีผู้คนเขียนมาให้กำลังใจไต่ถามปรึกษา  บางคนเขียนมาบอกผมว่า เพราะกระทู้เรื่องคุณทำให้ผมกล้ามีกำลังใจจะก้าวมาในชีวิต  เรื่องผมทำให้วิศวะกรสาวอายุ27กล้าจะก้าวตามฝันหาตัวเองเจอ  ทำให้ผู้ชายคนนึงลุกขึ้นมาทำอะเไรให้พ้นจากคำว่าไอ้ไม่เอาไหนของพี่  มันทำให้ผู้หญิงผู้ชายหลายคนซูซ่าและจ๊าบกับชีวิตที่ได้อ่าน  ผลตอบรับมันเกินกว่าอะไรจะบรรยายมันมากมายมาก  ผมมาเกินจุดที่ผมตั้งไว้มาก ผมคงไม่มีปัญญาไปเกณฑ์ไปจ้างใครมาโหวตอวยให้ตัวเองติดกระทู้แนะนำได้ทุกสัปดาห์หรอก ตอนนี้ ตัวหนังสือพาผมเดินทางมาไกล มันพาผมมาสูงมากมาย มีโอกาสอะไรผ่านเข้ามาในชีวิตให้ผมติดและเลือกท้าทายด้วย ทุกวันนี้ผมถามตัวเองอย่าวนึงบอกไว้ว่า ถ้าผมเขียนสำนวนแนวๆตลกสนุกอย่างไร  แต่สิ่งที่ผมต้องทำการบ้านและไม่ลืมในทุกครั้งก้อคือการใส่สาระที่จับต้องได้จริงและทำตามได้อย่างบ้านๆ รวมทั้งแง่คิด แล้วอีกข้อสำคัญเลยก้อคือ  อย่าคิดว่า ผมเปนซุปตาร์ทางเนต คนดังเท้าไม่ติดพื้น ใครห้ามแตะแล้วในใจผมคิดเรื่องอีบุคอีกครั้ง  ก่อนหน้านี้ผมเคยเขียนอีบุคแต่ไม่จบ  ผมมารู้สึกตอนนี้ว่าผมอยากเขียนอีบุคแนวธุรกิจให้ได้อ่านกันฟรีๆ ผมเริ่มรวบรวมข้อมูล  และติดต่อหาคนสัมภาษณ์  ตอนนี้กำลังรอการตอบรับ  และผมก้อได้มีโอกาสคุยกับกูรูที่ผมชอบและเปนแนวคิดให้ผมคนนึงอย่าง เดวิด บุญทวี  แน่นอนมันเหมือนฝันเลย  ผมยังเปนแค่คนโนมเนมคนนึงแต่ผมได้รับน้ำใจความเอื้ออาทรจากูรูดังในการสัมภาษณ์  แน่นอนมันเปนกำลังใจให้ผมอีกอักโข ตอนนี้อีกจุดนึงที่ผมยังอยูในทางแยกที่ผมต้องคิดคือ  ตอนนี้ชื่อ ชาวนาเจ้าของหมากากๆ มันเริ่มกลายเปนเครื่องหมายการค้าติดตัวประจำตัวผมไปแล้ว  ผมจะใช้ชื่อนี้ตลอดไปดีไหม  แล้วมันจะแปลกๆๆรึเปล่า  "ขอเชิญพบกับวิทยากรดัง  คุณชาวนาเจ้าของหมากากๆแห่งเวบพันทิพ555"  แล้วผู้คนในห้องจะมองหน้ากันงงๆป่าว555  และอีกข้อนึงที่ผมกำลังคิดเลยก้อคือมันมาถึงทางแยกแล้วผมควรตัดสินใจะทำเฟสบุค  เปนทางการเลยจะดีไหม


ตอนนี้ถ้าให้ผมมองสรุปตัวเองผมก้อต้องยอมรับว่าผมดีขึ้นมากกว่าแต่ก่อนเยอะ  หลายเรื่องในชีวิตผมกล้ามากขึ้น  รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่ามากขึ้น ผมดีขึ้นก้อจริงแต่ผมยังไม่ดีที่สุด ผมยังต้องปรับอีกเยอะ แล้วข้อสำคัญเลยก้อคือความฝันผมมาได้ครึ่งทางแล้ว  แต่ยังไม่ทำได้สมบูรณ์ร้อยเต็ม  แต่มันก้อทำให้ผมมีความสุขมาก ผมลบภาพตัวเองจากไอ้เด็กขี้แหยคนเก่าที่มีแต่ฝันแต่ไม่กล้าทำไปข้างหน้าเพราะกลัวแพงไม่รู้จะทำไงดี เอาแต่ก่ายหน้าผากว่ากุคงจะมีปัญญาแล้วก้อผลัดวันประกันพรุ่งมาเรื่อย ออกไปจากใจผมหมดแล้ว  ตอนนี้ถึงแม้มันจะเปนการดิ้นรนอยู่แต่มันก้อเปนการดิ้นรนที่ผมมีความสุขเพราะมันเปนสิ่งเปนอาชีพที่ผมฝันครับ


ขอบคุณเพื่อนๆในพันทิพและมิตรักแฟนคลับไร้ลอคอินทุกคนที่ติดตามอ่านตัวหนังสือผมด้วยดีเสมอมา
ขอบคุณทุกคนเพื่อนวงบอยแบนด์และหลานรักพี่น้องคู่ค้าธุรกิจที่คอยยืนอยู่ข้างกันยามที่ผมลำบากช่วยเหลือกัน
ขอบคุณพ่อขอบคุณพี่สาว ที่คอยช่วยผมทุกอย่าง ด่าก่อนแล้วช่วยทีหลัง555
สุดท้ายที่สุด ผมขอบคุณตัวเอง  ที่ผมยังอดทนฝ่าฝันมาได้จนจะครบ1ปีในการทำธุรกิจ โดยที่ผมไม่ตายจากอาการป่วยและกิจการเจ๊ง


เรื่องตอนนี้ผมอาจจะไม่ได้ให้สาระอะไรมากมายนะครับ  แต่ผมอยากจะถ่ายทอดระบายให้ทุกคนอ่าน
กว่าจะก้าวมาถึงวันนี้ได้ผมเคยทั้งหัวเราะและร้องไห้ไปกับมัน เปนแค่เรื่องเล็กๆจากคนๆนึงที่อยากจะถ่ายทอดให้ทุกคนอ่าน


p241022@hotmail.com  อีเมลรึหลังไมค์มาได้นะครับ  ไม่คุยเเอ็ม
ชาวนาเจ้าของหมากากๆ

ฝากตอนล่าสุดนะครับ เรื่องของการเริ่มต้นจาก0ถึง100 V6 พลิกมุมคิดพลิกชีวิต กับ เดวิด บุญทวี อ่านฟรีไม่มีชารจ์
http://pantip.com/topic/30021248