ผมทำงานในบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ในเครือปูนซีเมนต์ ที่อมตะนคร ในตำแหน่ง S/L หรือเทียบเท่ากับตำแหน่ง senior engineer ในบริษัทอื่นๆ มา 3 ปีแล้ว ตั้งแต่ ม.ค 2010 จนถึงปัจจุบัน
ตามปกติแล้วถ้าทำงานครบ 2-3 ปี จะเข้าเกณฑ์ปรับระดับ ซึ่งปีที่แล้วผมเองก็เข้าข่ายที่จะได้รับการปรับระดับเช่นกัน แต่จากการประเมินการทำงานจากหัวหน้าให้ผมแค่เกรด B ทำให้ผมพลาดการปรับระดับไปอย่างน่าเสียดาย และที่เจ็บใจก็คือคนที่เข้าข่ายจะได้ปรับมีทั้งหมด 4 คน แต่มีผมเพียงคนเดียวที่พลาดหวัง ทำให้รู้สึกท้อแท้กับชีวิตการทำงานที่นี่มากๆ
ทั้งๆที่ปีที่แล้วผมก็ทำผลงานได้ดีในระดับหนึ่งเลยทีเดียว เช่น ไปแข่ง present กิจกรรมของลูกค้าในระดับประเทศ ผมก็สามารถคว้ารางวัลที่ 2 เป็นหน้าเป็นตาให้กับบริษัทและเมื่อย้อนกลับไป 3 ปีที่ผมเข้าทำงานที่นี่ก็ไปคว้ารางวัลกลับมาทุกปี โดยปี 2010 คว้าอันดับที่2 ปี 2011 คว้าอันดับ 3 ทั้งๆที่ก่อนหน้าที่ผมจะเข้ามาทำงานที่นี่ บริษัทส่งแข่ง present กิจกรรมของลูกค้าในระดับประเทศ ตั้งแต่ปี 2004-2009 บริษัทไม่เคยได้รางวัลเลย แถมเมื่อปี 2009 คะแนนการทำกิจกรรมของบริษัทตกต่ำอย่างหนัก ทาง Plant Manager โดนลูกค้าเรียกไปตักเตือนด้วยซ้ำ ถ้วยรางวัลที่ผมไปคว้ามาตั้งไว้ที่ชั้นวางของบริษัทเต็มไปหมด สงสัยหัวหน้ามองว่ามันเป็นเพียงถ้วยน้ำพริกล่ะมั้ง 555…
เลยกลับมาพิจารณาข้อเสียที่มีอยู่ในตัวเรา มีอะไรบ้างหว่า ก็พบว่า ผมเป็นคนค่อนข้างเงียบ ทำงานไม่ค่อยเอาใจนาย ไม่ค่อยสนิทกับหัวหน้า แต่งานที่หัวหน้าสั่ง ผมก็ทำเสร็จตามกำหนดทุกงานนะครับ ไม่มีค้างคา เสร็จก่อนกำหนดซะด้วย
และอีกอย่างหนึ่งปีที่แล้วเดือนมิถุนายนผมเรียนจบโท (ช่วงเวลาเรียนไม่กระทบกับเวลางาน) ช่วงเดือนกันยายนมีบริษัทนิสสันโทรมาเพื่อนัดสัมภาษณ์งาน แต่ผมก็ปฏิเสธไป เพราะไม่คิดจะย้ายออกเนื่องจากรู้สึกชอบบรรยากาศการทำงานและศรัทธาในองค์กร แต่มาถึงตอนนี้แล้ว รู้สึกอยากออกมากๆ เริ่มรู้สึกไม่อยากอยู่แล้ว หัวหน้ามองไม่เห็นผลงานของเราเลย ถ้าขืนยังทำงานอยู่ที่นี่อีก 10 ปีก็อยู่ที่เดิม ไม่โตแน่นอน สงสัยเราคงจะได้ออกจริงๆล่ะทีนี่ อยากได้กำลังใจจากเพื่อนๆ อ่ะครับ จะได้มีแรงไปสัมภาษณ์งานใหม่ เพื่ออนาคตที่ดีกว่านี้
หมายเหตุ ; ต้องขออภัยด้วยนะครับ ผมเรียบเรียงข้อความไม่ค่อยเก่ง หวังว่าคงจะพออ่านเข้าใจนะครับ
ผิดหวังไม่ได้ปรับตำแหน่ง ขอกำลังใจเพื่อหางานใหม่หน่อยนะครับ
ตามปกติแล้วถ้าทำงานครบ 2-3 ปี จะเข้าเกณฑ์ปรับระดับ ซึ่งปีที่แล้วผมเองก็เข้าข่ายที่จะได้รับการปรับระดับเช่นกัน แต่จากการประเมินการทำงานจากหัวหน้าให้ผมแค่เกรด B ทำให้ผมพลาดการปรับระดับไปอย่างน่าเสียดาย และที่เจ็บใจก็คือคนที่เข้าข่ายจะได้ปรับมีทั้งหมด 4 คน แต่มีผมเพียงคนเดียวที่พลาดหวัง ทำให้รู้สึกท้อแท้กับชีวิตการทำงานที่นี่มากๆ
ทั้งๆที่ปีที่แล้วผมก็ทำผลงานได้ดีในระดับหนึ่งเลยทีเดียว เช่น ไปแข่ง present กิจกรรมของลูกค้าในระดับประเทศ ผมก็สามารถคว้ารางวัลที่ 2 เป็นหน้าเป็นตาให้กับบริษัทและเมื่อย้อนกลับไป 3 ปีที่ผมเข้าทำงานที่นี่ก็ไปคว้ารางวัลกลับมาทุกปี โดยปี 2010 คว้าอันดับที่2 ปี 2011 คว้าอันดับ 3 ทั้งๆที่ก่อนหน้าที่ผมจะเข้ามาทำงานที่นี่ บริษัทส่งแข่ง present กิจกรรมของลูกค้าในระดับประเทศ ตั้งแต่ปี 2004-2009 บริษัทไม่เคยได้รางวัลเลย แถมเมื่อปี 2009 คะแนนการทำกิจกรรมของบริษัทตกต่ำอย่างหนัก ทาง Plant Manager โดนลูกค้าเรียกไปตักเตือนด้วยซ้ำ ถ้วยรางวัลที่ผมไปคว้ามาตั้งไว้ที่ชั้นวางของบริษัทเต็มไปหมด สงสัยหัวหน้ามองว่ามันเป็นเพียงถ้วยน้ำพริกล่ะมั้ง 555…
เลยกลับมาพิจารณาข้อเสียที่มีอยู่ในตัวเรา มีอะไรบ้างหว่า ก็พบว่า ผมเป็นคนค่อนข้างเงียบ ทำงานไม่ค่อยเอาใจนาย ไม่ค่อยสนิทกับหัวหน้า แต่งานที่หัวหน้าสั่ง ผมก็ทำเสร็จตามกำหนดทุกงานนะครับ ไม่มีค้างคา เสร็จก่อนกำหนดซะด้วย
และอีกอย่างหนึ่งปีที่แล้วเดือนมิถุนายนผมเรียนจบโท (ช่วงเวลาเรียนไม่กระทบกับเวลางาน) ช่วงเดือนกันยายนมีบริษัทนิสสันโทรมาเพื่อนัดสัมภาษณ์งาน แต่ผมก็ปฏิเสธไป เพราะไม่คิดจะย้ายออกเนื่องจากรู้สึกชอบบรรยากาศการทำงานและศรัทธาในองค์กร แต่มาถึงตอนนี้แล้ว รู้สึกอยากออกมากๆ เริ่มรู้สึกไม่อยากอยู่แล้ว หัวหน้ามองไม่เห็นผลงานของเราเลย ถ้าขืนยังทำงานอยู่ที่นี่อีก 10 ปีก็อยู่ที่เดิม ไม่โตแน่นอน สงสัยเราคงจะได้ออกจริงๆล่ะทีนี่ อยากได้กำลังใจจากเพื่อนๆ อ่ะครับ จะได้มีแรงไปสัมภาษณ์งานใหม่ เพื่ออนาคตที่ดีกว่านี้
หมายเหตุ ; ต้องขออภัยด้วยนะครับ ผมเรียบเรียงข้อความไม่ค่อยเก่ง หวังว่าคงจะพออ่านเข้าใจนะครับ