เมื่อวันหนึ่งสามีเดินมาบอกเราว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว

เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นไม่ถึงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาค่ะ เรานั่งคุยกันเนื่องจากอาทิตย์ก่อนสามีเราพูดขึ้นมาว่าเขาคงขอเลิกทางกับเราซักวันหนึ่ง คำพูดนี้ค้างคาอยู่ในใจเราเป็นอาทิตย์ เพราะอะไร ทำไม เราทำอะไรผิด เราสองคนก่อนหน้านี้เคยรักกันดี (หรือเราเข้าใจไปเองก็ไม่รู้) ปัจจุบันเรามีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคน เพิ่งจะ 8 เดือนครึ่งกำลังน่ารักและพ่อเขาก็รักลูกเรามาก แต่มาวันนี้เขาบอกว่าเขาจะขอแยกทางกับเรา โดยเขารู้ว่าเรารักลูกมากเหมือนกันเพราะฉะนั้นเขาจะไม่แย่งลูกไปจากเรา แต่ขอให้เราอยู่ที่นี้เพราะที่เขาจะได้อยู่กับลูกนานอีกซักหน่อย และเมื่อถึงเวลาที่ลูกเข้าโรงเรียนหรือโตพอจึงจะขอหย่า

อาทิตย์ที่ผ่านมาเราเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าเลย นั่งคิดนั่งเสียใจ แต่เรายังทำตัวปกติอยู่คือเลี้ยงลูก ทำงานนอกบ้าน แล้วก็คุยกับเขาตามปกติ จนวันนี้เราถาม เขาบอกเราว่าความรักที่มีให้เรามันจางไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ อาจเพราะทัศนะคติการเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน มุมมองการเลี้ยงลูกก็ไม่เหมือนกัน อาจมีบางอย่างเช่นรสนิยมเหมือนกันก็จริงแต่เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์มันมีแต่ลดลง หากวันไหนที่มันเป็นศูนย์หรือติดลบเขากลัวว่าเราจะเกลียดกัน ไม่มองหน้ากัน เขาเลยตั้งใจจะแยกทางกับเราจนกว่าจะถึงวันนั้นแต่ขอให้เรายังคงอยู่ในบ้านของเขาเพราะเขาก็ยังทำใจจากลูกไปไม่ได้เหมือนกัน

เราถามว่าเราทำอะไรผิด สิ่งที่ได้คือเขาตอบว่าไม่ผิด แค่ความรู้สึกมันลดลงทุกวันนี้อยู่ด้วยกันแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น บอกตามตรงเลยค่ะว่าเสียใจเพราะความรู้สึกของเรายังเหมือนเดิมแต่เขาไม่โดยที่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร คำว่ารักก็ดี อุปสรรค ความผูกพันมันไม่มีค่าเลยเมื่อความรักของเขามันหายไปแล้ว เราอยากกลับบ้านไปอยู่กับแม่อยากกลับไปหาคนที่เขารักเรา ไม่อยากทำตามคำขอของเขาเราผิดไหมคะ ที่ผ่านมาเขาขอให้เรารักเขา อยู่กับเขา เขาเคยสัญญาว่าเราสามคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไปและมีมากมายที่เขาเคยสัญญาไว้ ตอนนี้เขาผิดคำพูดทุกอย่างแล้ว ซึ่งเราคงห้ามและให้เขากลับมารักเราไม่ได้ เราจะอดทนไปเพื่ออะไรกันในเมื่อปลายทางสุดท้ายเราก็ต้องจบกันอยู่ดี เรื่องผู้หญิงอื่นเราไม่รู้ว่าเขาจะมีไหมแต่เราเชื่อใจเขาค่ะ ไม่สงสัยเลยด้วยเพราะที่ผ่านมาเขาก็ให้เวลากับลูกและครอบครัวเขาเยอะ เงินทองก็ไม่มีหล่นหาย

บอกตามตรงว่าใจเราไปแล้วค่ะ เราไม่อยากอยู่กับคนที่ไม่ได้รักเราอีกต่อไป เขาไม่ใช่คนรักคนเดิมที่เคยรักเรา ปลายทางคือการแยกทางเราควรจะอดทนต่อไปไหม เพื่อลูกสุดท้ายแล้วต้องทนอยู่มันดีกว่าจริงๆเหรอ ความรู้สึกเราความรักของเรายังเหมือนเดิมค่ะแต่เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว เราเจ็บหากเรายังอยู่กับเขาต่อไป อยากระบายอยากคุยกับใครซักคนแต่ว่าไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร เราไม่อยากให้คนที่เขารักเราต้องเป็นห่วง แม่เราคงเป็นห่วงจนนอนไม่หลับแน่ ส่วนเพื่อนเราก็เป็นเพื่อนของเขาด้วย อยากได้กำลังใจจังเลยค่ะ รักของเรามีแต่จะเพิ่มขึ้นยิ่งมีลูกด้วยกันมันไม่เคยลดลงเลยจริงๆ เราอยากตัดใจและเดินออกมาจากชีวิตเขาเพราะคำว่าไม่รักของเขามันเจ็บจังเลยค่ะ ห่วงแต่ลูกแค่นั้น เห็นแก่ตัวไปไหมถ้าจะไม่อยู่ เอาลูกไปด้วยให้เขามาเจอกันวันหยุดหรือเมื่อเขาคิดถึงกัน จะขอให้เขากลับมารักเราเหมือนเดิมคงเป็นไปไม่ได้แล้วค่ะแล้วความรู้สึกของเราก็ไม่อาจย้อนกลับคืนมาได้แล้ว