สิบปีที่แล้วเคยอยากจะสัก แต่พ่อแม่พ่นไฟใส่ เราก็งอน ง้องแง้งไปตามระเบียบ (อาไรเนี่ย ทีตอนซอยผมไม่เห็นว่าเลย ผิดระเบียบโรงเรียนแม่ยังพาไปซอยเลย ทำไมสักไม่ได้อ่ะ) มีการเดินเข้าไปบอกแม่ แม่คะ งอน งอนมาก และก็โกรธมากด้วย เข้าใจไหมคะแม่ แม่บอก...อืมรู้ แต่ฉันไม่ให้สัก เธอจะทำไม ไปเอาเข็มมาสิ ไปให้คนอื่นจิ้ม แม่จิ้มเองดีกว่า คลอดออกมา ไม่เคยให้เจ็บเลย อยากเจ็บนักไปเอาเข็มมา จะจิ้มให้ (จบ~ เลิกคุย)

ทุกวันนี้ดีใจที่ไม่สัก พอโตขึ้นมาแล้ว feeling มันเปลี่ยนนะ ขอบคุณแม่ตลอดเวลาเดินผ่านร้านที่เขารับสัก แต่เราก็อยากลองนะ แม่ก็เลยพาไปร้านที่เขาเพ้นส์ลายสวยๆ เลือกลายให้ด้วย 555+ เราว่าไปเพนส์ดีกว่า ขอบคุณแม่จริงเรื่องนี้ ต้องยอมรับจริงๆว่าคนอื่นมองไม่ดี และเราก็ต้องอยู่ในสังคม คือเราก็รู้ตัวว่าเราต้องแคร์สังคมรอบตัว เพราะไม่ใช่แค่เรา แต่พ่อแม่เราด้วยค่ะ เลยดีแล้วที่ไม่สัก

ปล. ความเห็นส่วนตัวนะคะ