ระบายความในใจ

อีกครั้งแล้วที่เราทะเลาะกัน ด้วยเรื่องที่เค้าบอกว่า"เราผิด"....

พยายามประคับประคองทุกอย่าง แต่บางครั้งก็"เหนื่อย"เกินกว่าจะพูดอะไร มันแทบไม่มีแรงเหลือจะทำอะไรแล้ว...

พยายามคิดถึงวันเวลาดีๆที่มี เพราะ"รัก" ยอมเอาทุกๆอย่างที่มีเข้าแลก เพื่อคนที่เรารักและความรักที่มี แต่ยิ่งนานวันมันยิ่งไม่มีค่าอะไร..

ทุกๆอย่างกำลังจะดี..เราควบคุมอารมณ์ตัวเองและหยุดร้องไห้ได้ แต่แล้ว..ก็ได้รับรู้ความจริงบางเรื่องที่เค้าไม่ได้บอกเรา...เรื่องที่เค้าไปกินข้าวกับแฟนเก่า นัดมาหากัน นับวันครบรอบกัน...โดยที่เราไม่รู้เรื่องเลย

รู้มาตลอดว่าทั้งสองคนยังติดต่อกัน แต่..เพราะเค้ายืนยันว่าแค่เพื่อน ยังรู้สึกดี แต่ก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้น เราพยายามเชื่อใจและไว้ใจ แต่..จะให้ไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงทำไม่ได้ ยอมรับว่าหลายครั้งที่หงุดหงิด งี่เง่า และไม่พอใจในเรื่องนี้...แต่สุดท้ายก็ยอมสะกดกลั้นระงับอารมณ์ตัวเอง เพราะไม่ว่าจะยังไงเราก็รักเค้าอยู่ดี....

ไม่รู้ว่าควรทำอะไรยังไง? ไม่รู้ว่าที่อยู่เค้ารักเราหรือเปล่า? คำว่ารักของเค้าที่บอกเราสามารถเชื่อมันได้ใช่ไหม? สับสนมาก และต้องกลับมานั่งเสียใจ ระงับความคิดของตัวเองคนเดียว...

อย่าไปใส่ใจการกระทำของเค้า
อย่าไปสนใจคำว่ารัก ความห่วงใย หรือการกระทำอะไรระหว่างเค้ากับแฟนเก่า
อย่าไปยึดติด พยายามปล่อยวาง
...พยายามห้ามตัวเองในหลายๆอย่าง แต่ก็ทำได้ไม่ตลอด...

อึดอัด..หวั่นไหว เสียใจและเจ็บปวดเหลือเกิน...

ขอพื้นที่นี้เพื่อระบายนะคะ..T^T