ผมเพิ่งกลับมาจากสนามกะเลยว่าคืนนี้จะไปนอนเอาเป็นว่ายาวววววววว
ซึ่งนั้นไม่ใช่ประเด็นครับสิ่งที่ผมจะบอกว่า
วันนี้ผมเห็นน้ำตาของลูกผู้ชายที่ไหลลงมาด้วยความสุดเกินจะทน
ผมเห็นพิชิตพงษ์ ร้องไห้นานมากจนตองต้องเข้าไปปลอบ
ผมเห็นเจ้าอุ้มร้องไห้เป็นคนแรกเลยละนานอยู่พอสมควรจนใหม่พ่อน้องวอร์มเข้าไปหาเพื่อให้กำลังใจ
ผมเห็นศุนย์หน้าตัวเก่งของเราอย่างธีรศิลป์ยืนร้องไห้ตรงกลางสนามก่อนที่ตัวเองจะไปรับเหรียญ
และหลายๆคนในทีมที่ผมไม่ได้สังเกตว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน
หลังจากนั้นผมเห็นนักเตะทุกคนใบหน้าบางคนฝืนยิ้มเพื่อรับกับความผิดหวัง
บางคนเดินหน้าเศร้าระหว่างเดินขอบคุณกองเชียร์ทุกโซน
บางคนโบกมือแม้สีหน้าจะบ่งบอกว่าวันนี้มันไม่ใช่วันที่ดีของเราเลย
........ทุกคนรวมทั้งสตาฟโค้ชและวินนี่ที่ยกมือและพนมมือไหว้ด้วย........
แต่สิ่งทีสำคัญที่สุดที่ผมเห็นและผมอยากให้นักเตะทุกคนเห็นมากๆ
คุณทุกคนแม่นทำเต็มที่วะ(ขอเซนเซอร์ตัวเอง) คุณรู้เปล่ากองเชียร์ในสนามเขาให้กำลังใจคุณอยู่อะ
คุณได้ยินปะตอนคุณร้องไห้อะพวกเราทุกคนแทบทุกโซนตะโกนไทยแลนด์
และขอให้คุณอย่ายอมแพ้กับสิ่งที่เกิดขึ้น
คุณได้ยินปะพวกเราในสนามตะโกนเรียกชื่อพวกคุณ ตอนที่คุณก้มหน้าห้มตาร้องไห้อยู่
ผมรู้ว่าพวกคุณกำลังจะขอโทษพวกเราอยู่ใช่ไหมที่เอาแชมป์มาไว้ไม่ได้
ผมรู้ ! คุณไม่ต้องขอโทษหรอกเพราะสิ่งที่คุณทำมันชนะใจพวกเราอยู่แล้ว
ผมรู้พวกคุณเต็มที่ พวกเราก็เต็มที่ แม้สิ่งที่คุณหวังจะได้คือแชมป์แต่ไม่ได้มันมา คุณก็เลยผิดหวังแต่คุณรู้ไหมว่าสิ่งที่คุณทำสำเร็จคืออะไรรู้ไหม
.................ศรัทธาไงครับศรัทธาของแฟนบอลที่ทีต่อพวกคุณ............
คุณรู้ใช่ไหมว่าก่อนเตะนัดนี้แฟนบอลจำนวนมากต้องการไปให้กำลังใจคุณ
จนต้องแย่งตั๋วกันมากมายเพื่อให้กำลังใจนักฟุตบอลผู้ที่เป็นตัวแทนของชาติ
ตอนนี้คุณเรียกศรัทธามาได้แล้วนะครับ ถึงแม้เกมส์จบหน้าสนามก็ยังร้องก็ยังเต้นตะโกนไทยแลนด์อยู่เพื่อเป็นการยืนยันว่าเรายังให้กำลังใจคุณ
สุดท้าย น้ำตาของคุณวันนี้ที่ไหลจำไว้ว่ามันมีค่ามากน้ำตาของลูกผู้ชายไม่ได้จะมาไหลกันง่ายๆผมเข้าใจว่ามันเกินกลั้นจริงๆ เมื่อคุณร้องไห้ แฟนบอลทั้งหลายจะซับน้ำตาคุณเอง เราจะเดินไปด้วยกัน ศรัทธากลับมาแล้วขอจงรักษามันไว้เถอะครับ
ปล.สารภาพมาซะว่าใครน้ำตาไหลหลังเกมส์จบบ้าง
วันนี้ผมเห็น.......
ซึ่งนั้นไม่ใช่ประเด็นครับสิ่งที่ผมจะบอกว่า
วันนี้ผมเห็นน้ำตาของลูกผู้ชายที่ไหลลงมาด้วยความสุดเกินจะทน
ผมเห็นพิชิตพงษ์ ร้องไห้นานมากจนตองต้องเข้าไปปลอบ
ผมเห็นเจ้าอุ้มร้องไห้เป็นคนแรกเลยละนานอยู่พอสมควรจนใหม่พ่อน้องวอร์มเข้าไปหาเพื่อให้กำลังใจ
ผมเห็นศุนย์หน้าตัวเก่งของเราอย่างธีรศิลป์ยืนร้องไห้ตรงกลางสนามก่อนที่ตัวเองจะไปรับเหรียญ
และหลายๆคนในทีมที่ผมไม่ได้สังเกตว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน
หลังจากนั้นผมเห็นนักเตะทุกคนใบหน้าบางคนฝืนยิ้มเพื่อรับกับความผิดหวัง
บางคนเดินหน้าเศร้าระหว่างเดินขอบคุณกองเชียร์ทุกโซน
บางคนโบกมือแม้สีหน้าจะบ่งบอกว่าวันนี้มันไม่ใช่วันที่ดีของเราเลย
........ทุกคนรวมทั้งสตาฟโค้ชและวินนี่ที่ยกมือและพนมมือไหว้ด้วย........
แต่สิ่งทีสำคัญที่สุดที่ผมเห็นและผมอยากให้นักเตะทุกคนเห็นมากๆ
คุณทุกคนแม่นทำเต็มที่วะ(ขอเซนเซอร์ตัวเอง) คุณรู้เปล่ากองเชียร์ในสนามเขาให้กำลังใจคุณอยู่อะ
คุณได้ยินปะตอนคุณร้องไห้อะพวกเราทุกคนแทบทุกโซนตะโกนไทยแลนด์
และขอให้คุณอย่ายอมแพ้กับสิ่งที่เกิดขึ้น
คุณได้ยินปะพวกเราในสนามตะโกนเรียกชื่อพวกคุณ ตอนที่คุณก้มหน้าห้มตาร้องไห้อยู่
ผมรู้ว่าพวกคุณกำลังจะขอโทษพวกเราอยู่ใช่ไหมที่เอาแชมป์มาไว้ไม่ได้
ผมรู้ ! คุณไม่ต้องขอโทษหรอกเพราะสิ่งที่คุณทำมันชนะใจพวกเราอยู่แล้ว
ผมรู้พวกคุณเต็มที่ พวกเราก็เต็มที่ แม้สิ่งที่คุณหวังจะได้คือแชมป์แต่ไม่ได้มันมา คุณก็เลยผิดหวังแต่คุณรู้ไหมว่าสิ่งที่คุณทำสำเร็จคืออะไรรู้ไหม
.................ศรัทธาไงครับศรัทธาของแฟนบอลที่ทีต่อพวกคุณ............
คุณรู้ใช่ไหมว่าก่อนเตะนัดนี้แฟนบอลจำนวนมากต้องการไปให้กำลังใจคุณ
จนต้องแย่งตั๋วกันมากมายเพื่อให้กำลังใจนักฟุตบอลผู้ที่เป็นตัวแทนของชาติ
ตอนนี้คุณเรียกศรัทธามาได้แล้วนะครับ ถึงแม้เกมส์จบหน้าสนามก็ยังร้องก็ยังเต้นตะโกนไทยแลนด์อยู่เพื่อเป็นการยืนยันว่าเรายังให้กำลังใจคุณ
สุดท้าย น้ำตาของคุณวันนี้ที่ไหลจำไว้ว่ามันมีค่ามากน้ำตาของลูกผู้ชายไม่ได้จะมาไหลกันง่ายๆผมเข้าใจว่ามันเกินกลั้นจริงๆ เมื่อคุณร้องไห้ แฟนบอลทั้งหลายจะซับน้ำตาคุณเอง เราจะเดินไปด้วยกัน ศรัทธากลับมาแล้วขอจงรักษามันไว้เถอะครับ
ปล.สารภาพมาซะว่าใครน้ำตาไหลหลังเกมส์จบบ้าง