เราไม่ได้อยากตาย แต่เราคิดมากจนเหนื่อยเจ็บปวดใจเหลือเกิน
เรื่องนี้มันสะสมมากนานตั้งแต่เราเรียนอยู่ปีสองเทอมสอง จนตอนนี้เราอยู่ปีสี่เทอม สองแล้ว
มันมีปัญหาเรื่องเพื่อน เค้าชอบพูดส่อเสียด กระแหนะกระแหน่ เป็นเพื่อนในกลุ่มที่พูดจาทำร้ายใจเราทุกครั้งที่มีโอกาส ที่เจ็บและน้อยใจคือเพื่อนอีกห้าคนในกลุ่ม ชอบคล้อยตามและว่าเราด้วย
มันเสียใจมานานเป็นสองปี เราเริ่มร้องไห้ทุกวันเวลากลับห้อง เราเป็นซึมเศร้า เราเคยวางแผนจะตาย แต่พอจะโทรลาแม่ เราก็ทำไม่ลง
เรากลัวเพื่อนคนนี้ รู้สึกว่าคำพูดของเค้ามีอิทธิพลกับเรามากจนผิดปกติ
เราแคร์เค้าจนเจ็บไปหมด
เราเกลียดตัวเอง ที่โง่งมและร้องไห้ทุกวัน
เมื่อเดือนก่อนเราตัดสินใจจะไม่อยู่ในกลุ่ม เราออกมาเราไปไหนมาไหนคนเดียว เราทำงานกลุ่มกับเพื่อนคนอื่น
แต่ถ้าเพื่อนคนนี้เดินผ่าน ทุกครั้งทั้งสายตาและคำพูดด่าทอ ทำไมเราถึงเจ็บปวด เราบอกตัวเองทุกวันว่าจะไม่สนใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆทำไมเราถึงกลับมาร้องไห้ทุกวัน เมื่อกี้เราก็ร้องไห้โทรหาแม่ แม่ไม่อยากให้เราเรียนแล้ว เพราะเราร้องไห้บ่อยมาก แม่สงสารเรา แม่อยากให้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด แต่เราอยากเรียนจบ อยากทำให้แม่ภูมิ อีกสองปีเราจะจบ แม่เราจะภูมิใจมากเรารู้ เรารักแม่ อยากอยู่เพื่อแม่ เราไม่ได้อยากตาย
อาจจะดูเด็กแต่ในความรู้สึกของเรามันยิ่งใหญ่และตอนนี้มันเป็นเรื่องที่แก้ไม่ได้มันเหนื่อย มันเจ็บปวด เหลีอเกิน
เมื่อไหร่มันจะจบ เราอยากตาย เราอยากหายไปเฉยๆ แต่เราไม่อยากให้แม่เสียใจ เรารักแม่มากที่สุดในโลก ถ้าเราตาย แม่ต้องร้องไห้ เสียใจแน่นอน
เราไม่ได้อยากตายแต่เราเจ็บปวด และเหนื่อยเกินไปแล้ว เราอยากหายไป ทำยังไงดี
พอมาอ่านปัยหาของคนอื่น เรารู้ว่าเรื่องของเรามันช่างดุเล้กน้อย
แต่เราเกลียดใจตัวเองที่ยังแครืและเจ็บปวดกับคำพูดของเพื่อนกลุ่มนั้น
เรารักเพื่อนมากแต่พวกมันดูไม่แครืเราเลย(เพื่อนห้าคนในกลุ่มเป็นเด็กซิ่วมา อายุเยอะกว่าเรา เขาจะกดขี่ พูดจาท้าร้ายและไม่แคร์เรา แต่เราก้อทน มานาน)
เราไม่ได้อยากจะตายเพราะเราคิดว่าชีวิตเรายังมีค่า เรายังมีแม่ที่รักเราที่สุด ที่ส่งเสียเราเรียน อีกสองปีเราจะจบในคณะที่ดี แม่เราจะภูมิใจ
นอกจากเรื่องเพื่อน ชีวิตเรามีพร้อมทุกอย่าง
สุดท้าย เราอยากรู้วิธีเผชิญหน้ากับเพื่อนกลุ่มเดิม (เจอกันในคนะที่เรียนในบางครั้ง) แม้เค้าจะว่าเรา เราก้อไม่อยากคิดมาก กับสายตาและคำพูด เราจะทำยังไง(ตอนนี้เราพยายามหลบหน้าทุกวิถีทาง)
เราเกลียดที่เราเป็นคนคิดมาก ไม่อยากเก็บคำพูดใครมาใส่ใจ เรารู้แต่ทำไม่ได้ซักที T T เราอยากหายควรทำไงดี(เราพบจิตแพทยื หนึ่งปีแล้วรักษาอาการซึมเศร้า ซึ่งตอนแรกดีขึ้นมาก)
อีกคำถาม ใครเคยอยากฆ่าตัวตายหรือเคยพยายาม แต่ผ่านจุดนั้นมาแล้ว อะไรมันทำให้คุณเปลี่ยนใจได้ ทำยังไงจะหายเจ็บสะที
จากคุณ wwwwwwwww ( Ticket ID : 323860)
มีคนที่เคยอยากฆ่าตัวตายหรือเคยทำแล้วผ่านมันมาได้บ้างคะ ทำอะไร คิดยังไง ช่วยเราด้วย
เรื่องนี้มันสะสมมากนานตั้งแต่เราเรียนอยู่ปีสองเทอมสอง จนตอนนี้เราอยู่ปีสี่เทอม สองแล้ว
มันมีปัญหาเรื่องเพื่อน เค้าชอบพูดส่อเสียด กระแหนะกระแหน่ เป็นเพื่อนในกลุ่มที่พูดจาทำร้ายใจเราทุกครั้งที่มีโอกาส ที่เจ็บและน้อยใจคือเพื่อนอีกห้าคนในกลุ่ม ชอบคล้อยตามและว่าเราด้วย
มันเสียใจมานานเป็นสองปี เราเริ่มร้องไห้ทุกวันเวลากลับห้อง เราเป็นซึมเศร้า เราเคยวางแผนจะตาย แต่พอจะโทรลาแม่ เราก็ทำไม่ลง
เรากลัวเพื่อนคนนี้ รู้สึกว่าคำพูดของเค้ามีอิทธิพลกับเรามากจนผิดปกติ
เราแคร์เค้าจนเจ็บไปหมด
เราเกลียดตัวเอง ที่โง่งมและร้องไห้ทุกวัน
เมื่อเดือนก่อนเราตัดสินใจจะไม่อยู่ในกลุ่ม เราออกมาเราไปไหนมาไหนคนเดียว เราทำงานกลุ่มกับเพื่อนคนอื่น
แต่ถ้าเพื่อนคนนี้เดินผ่าน ทุกครั้งทั้งสายตาและคำพูดด่าทอ ทำไมเราถึงเจ็บปวด เราบอกตัวเองทุกวันว่าจะไม่สนใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆทำไมเราถึงกลับมาร้องไห้ทุกวัน เมื่อกี้เราก็ร้องไห้โทรหาแม่ แม่ไม่อยากให้เราเรียนแล้ว เพราะเราร้องไห้บ่อยมาก แม่สงสารเรา แม่อยากให้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด แต่เราอยากเรียนจบ อยากทำให้แม่ภูมิ อีกสองปีเราจะจบ แม่เราจะภูมิใจมากเรารู้ เรารักแม่ อยากอยู่เพื่อแม่ เราไม่ได้อยากตาย
อาจจะดูเด็กแต่ในความรู้สึกของเรามันยิ่งใหญ่และตอนนี้มันเป็นเรื่องที่แก้ไม่ได้มันเหนื่อย มันเจ็บปวด เหลีอเกิน
เมื่อไหร่มันจะจบ เราอยากตาย เราอยากหายไปเฉยๆ แต่เราไม่อยากให้แม่เสียใจ เรารักแม่มากที่สุดในโลก ถ้าเราตาย แม่ต้องร้องไห้ เสียใจแน่นอน
เราไม่ได้อยากตายแต่เราเจ็บปวด และเหนื่อยเกินไปแล้ว เราอยากหายไป ทำยังไงดี
พอมาอ่านปัยหาของคนอื่น เรารู้ว่าเรื่องของเรามันช่างดุเล้กน้อย
แต่เราเกลียดใจตัวเองที่ยังแครืและเจ็บปวดกับคำพูดของเพื่อนกลุ่มนั้น
เรารักเพื่อนมากแต่พวกมันดูไม่แครืเราเลย(เพื่อนห้าคนในกลุ่มเป็นเด็กซิ่วมา อายุเยอะกว่าเรา เขาจะกดขี่ พูดจาท้าร้ายและไม่แคร์เรา แต่เราก้อทน มานาน)
เราไม่ได้อยากจะตายเพราะเราคิดว่าชีวิตเรายังมีค่า เรายังมีแม่ที่รักเราที่สุด ที่ส่งเสียเราเรียน อีกสองปีเราจะจบในคณะที่ดี แม่เราจะภูมิใจ
นอกจากเรื่องเพื่อน ชีวิตเรามีพร้อมทุกอย่าง
สุดท้าย เราอยากรู้วิธีเผชิญหน้ากับเพื่อนกลุ่มเดิม (เจอกันในคนะที่เรียนในบางครั้ง) แม้เค้าจะว่าเรา เราก้อไม่อยากคิดมาก กับสายตาและคำพูด เราจะทำยังไง(ตอนนี้เราพยายามหลบหน้าทุกวิถีทาง)
เราเกลียดที่เราเป็นคนคิดมาก ไม่อยากเก็บคำพูดใครมาใส่ใจ เรารู้แต่ทำไม่ได้ซักที T T เราอยากหายควรทำไงดี(เราพบจิตแพทยื หนึ่งปีแล้วรักษาอาการซึมเศร้า ซึ่งตอนแรกดีขึ้นมาก)
อีกคำถาม ใครเคยอยากฆ่าตัวตายหรือเคยพยายาม แต่ผ่านจุดนั้นมาแล้ว อะไรมันทำให้คุณเปลี่ยนใจได้ ทำยังไงจะหายเจ็บสะที
จากคุณ wwwwwwwww ( Ticket ID : 323860)