สวัสดีทุกท่านค่ะ
ดิฉันเป็นสมาชิกพันทิพย์มานานแล้ว
และชอบเข้ามาอ่านกระทู้ต่างๆแต่ไม่คอยได้ตั้งกระทู้เอง
ตอนนี้ดิฉันอยู่ในสถานภาพภรรยาเหมือนหลายๆท่านค่ะ
ได้อ่านเรื่องราวดีๆของแต่ละครอบครัวก็มีความสุขไปด้วย
แต่พอได้อ่านเรื่องแย่ๆเกี่ยวกับการใช้ชีวิตคู่ก็อดละเหี่ยใจไม่ได้
เพราะดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ทำหน้าที่ภรรยา
ซึ่งต้องตั้งรับกับความไม่ได้ดั่งใจของสามีเช่นกัน
จนบางครั้งก็อดน้อยใจในความเป็นเพศหญิงไมได้ว่า
ทำไมเราจะต้องเป็นฝ่าย"ทน"และ"ปล่อยวาง"
โดยที่ฝ่ายชายเขาไม่เห็นสนใจประเด็นนี้กันเลย
วัฒนธรรมเราสั่งสอนกันมาแบบนี้ เรามีศาสนาพุทธเป็นตัวยึดเหนี่ยวให้ทำใจ
แต่คุณภรรยาคะ รู้สึกว่ามันยุติธรรมไหมคะที่เราต้องทนเพื่อนรักษาอะไรหลายๆอย่างไว้
ทั้งๆที่บางครั้งเราก็ไม่เต็มใจเลย
อยากให้คุณสามี(ที่มีข้อเสียมากกว่าข้อดี)พึงรู้ไว้บ้างจังเลยค่ะว่า
เราต้องใช้ความอดทนและพยายามมากแค่ไหนในการปล่อยและทำใจ
นี่แหละหนอ กรรมของเพศแม่
......แค่อยากระบายค่ะ อย่าว่ากันนะคะถ้าความคิดของดิฉันอาจจะเวิ่นเว้อไปบ้าง
น้อมรับทุกคำติชมค่ะ สู้ๆนะคุณภรรยาทุกท่าน