นิวตรอน : โลกที่ไม่มีอยู่กับศัตรูที่ไม่มีเงา ตอนที่ 25

ซันมาที่เนฟพาร์อีกครั้ง เพราะหลายคนยังอยู่ที่นี่
เขาขอให้รอนกับราอูลมาพบกับเขาที่ห้องรับรองที่ราชินีโรสเตรียมไว้ให้
ตอนนั่งอยู่ข้างหน้าซัน รอนกับราอูลดูเกรงกลัวเขามาก
ทั้งคู่นั่งก้มหน้า ไม่กล้าสบตาซันแม้แต่นิดเดียว

ถึงแม้ซันจะอายุ 15 ปี และรอนกับราอูลอายุประมาณ 11 ปี
แต่ท่าทางพวกเขาตอนนี้เหมือนพ่อที่กำลังจะอบรมลูก
ใครๆก็คงคิดอย่างนั้นจนกระทั่งซันเอ่ยออกมา
“ขอบใจมากที่พวกนายช่วยกันปกป้องเนฟพาร์ไว้”

รอนกับราอูลเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้ม รอนพูดขึ้นว่า
“พี่ซันไม่โกรธพวกเราเหรอครับ”
ซันยิ้ม “จะโกรธได้ยังไงล่ะ สร้างวีรกรรมไว้เยี่ยมซะขนาดนี้”
รอนกับราอูลยิ้มแก้มแทบปริ

รอนพูดขึ้นว่า “งั้นพวกเราขอไปเล่นเกมที่ห้องที่ราชินีโรสจัดไว้ให้นะครับ”
“ได้ ตามสบายเลย” ซันยิ้มให้พวกเขาอย่างจริงใจ
รอนกับราอูลวิ่งออกไปด้วยความปิติยินดี

พวกเขาสวนกับพลอยที่กำลังเดินเข้ามา
เมื่อเห็นพลอยเดินมาใกล้ๆ เขารีบพูดออกไปทันที
“ผมเป็นห่วงพลอยแทบแย่”
พลอยยิ้มให้เขา “พลอยทำทุกอย่างเท่าที่จะนึกออก”
“แล้วทำไมพลอยถึงตัดสินใจทำแบบนั้นล่ะ”

พลอยนิ่งไปนิดก่อนจะตอบว่า “ราชินีโรสเห็นว่าวิธีนี้ก็น่าจะใช้ได้อยู่
พระองค์รู้ดีว่าจอมพลโตนอสกับราชาเพรัสเป็นคนยังไง”
“แต่มันเสี่ยงมากนะ ผมเป็นห่วงพลอยมาก”
พลอยอมยิ้มให้กับคิ้วของซันที่ขมวดเหนือกรอบแว่นเชยๆ

พลอยถามซันว่า “เหตุการณ์ตรึงเครียดขนาดนี้ ทำไมซันยังยิ้มได้”
“ยังไงซะผมก็น่าจะรู้ความลับของจักรวาลในท้ายที่สุด
ถึงจะเสี่ยงอันตราย แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีชีวิต”
พลอยสงสัยบางอย่างจึงถามซันว่า “ที่ M40 ไม่มีชีวิตให้เหรอ”

ซันเดินตรงไปที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่ของพระราชวังเพริส
“มันแล้วแต่คนจะมอง แล้วแต่คนจะชอบ แต่ผมไม่เลย”
พลอยเดินตามเขาไปติดๆ “แล้วชีวิตที่ซันชอบมันคืออะไร”
ซันหันมามองหน้าพลอย “มันต้องเป็นชีวิตที่มีชีวิต ไม่ใช่ชีวิตที่เป็นแค่เกม”

พลอยอมยิ้มแล้วเดินเข้าไปใกล้ซันพร้อมกับถามว่า
“แล้วเราจะทำยังไงกันต่อไป” ซันหันไปยิ้ม “ผมบอกอุรุเวลาไปแล้วให้เชิญคนสำคัญมาประชุมที่นี่
ส่วนที่วิเวียนให้เฉินรักษาการต่อไป”

พอถึงช่วงบ่ายๆ ทุกคนพร้อมกันที่ห้องประชุม คนสำคัญที่ซันบอกประกอบไปด้วย
อุรุเวลา จอห์น จอม เรน เชน นนท์ อังตวน ราชินีโรสและโจชัว พลอยขอตัวกลับไปที่พระราชวังวิเวียน
ส่วนคิมกับหญิงมีธุระต้องกลับไปทำที่โลก

อุรุเวลาเอ่ยขึ้ก่อน
“ผมได้ติดต่อเฉินไว้แล้ว ตามที่มหาเทพโอซิริสได้สั่งการให้ปรับเปลี่ยนระบบการ์ดของโพซิตรอนใหม่
และให้เก็บความลับนี้ไว้ตลอดกาล ผมได้จ่ายแจกไปบ้างแล้ว ส่วนนี้ได้นำมาให้พวกท่าน”
ซันยิ้ม “ดีแล้วล่ะท่านอุรุเวลา โพซิตรอนจะได้ปลอดภัยมากขึ้น”
พูดจบซันหันไปมองเรน หนุ่มจอมเจ้าชู้แห่งจักรวาล ผู้เรียกระบบพวกนี้ว่าโพซิตรอน

เรนทำท่าไม่สนใจ ทำให้ซันอดอมยิ้มไม่ได้
“เนี่ยนะ องครักษ์ของกู เวร” ซันคิดในใจ แล้วรีบหันมาพูดในที่ประชุมในมาดที่เป็นผู้ใหญ่
“ผมว่าสิ่งที่เร่งด่วนที่สุดคือการปกป้องเนฟพาร์ ไม่ให้โตนอสกับเพรัสมารุกรานได้อีก”
“พวกมันมาได้เพราะรูหนอนที่พวกมันสร้างขึ้นในอวกาศ เพราะฉะนั้นเราต้องทำลายรูหนอนของมัน”
จอมพูดขึ้นอย่างเป็นเหตุเป็นผล

จอห์นกล่าวบ้าง “ผมเห็นด้วยนะ แต่เราจะจัดการรูหนอนบ้าๆนั่นได้ยังไง”
ทุกคนในห้องเงียบกริบ
โจชัวทำลายความเงียบขึ้น
“ทางนิวตรอนจะทำลายรูหนอนนั้นให้เอง”

หลังจากปิดประชุม ซันมานั่งพักผ่อนในห้องที่ราชินีโรสจัดไว้ให้
ซันคิดในใจว่า “มันบ้าอะไรกันเนี่ย นิวตรอนก้าวหน้าถึงขั้นที่ทำลายรูหนอนนั้นได้
แล้วจะจ้างกูมาสืบหาพวกจ้องทำลายนิวตรอนทำไมวะ
ทำไมไม่ตามเองล่ะ มันเรื่องขี้ผงมาก ทำไมต้องให้กูมานั่งสร้างทีม
แล้วก็ยกย่องให้เป็นถึงราชาแห่งโพซิตรอน”

ซันคิดในใจอีกว่า “ที่นิวตรอนทำแบบนี้ มันมีแค่สามสมมติฐานเท่านั้น
ไม่น่าที่จะเป็นแบบอื่นไปได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นสมมติฐานข้อไหน มันก็น่ากลัวไม่ต่างกัน
นิวตรอนคงแค่รอเวลาที่จะแน่ใจอะไรบางอย่าง
เขาต้องนึกว่ามันต้องคุ้มค่าแน่ๆจึงได้ทำแบบนี้”

ซันได้เขียนสมมติฐานทั้งสามของเขาลงไปในกระดาษ
ปิดผนึกจนแน่น แล้วใส่ไว้ในลิ้นชักโต๊ะที่ห้องรับรองนั้น
เขาไม่ลืมที่จะเขียนไว้ที่หน้าซองว่า
“เอกสารลับฉบับที่ 1 ลงชื่อ โอซิริส ราชาแห่งโพซิตรอน”

ก่อนจะจากเนฟพาร์ไป ซันขอให้เฉินส่งทหารแอนดรอยด์มารักษาการณ์ที่พระราชวังเพริสจำนวนหนึ่ง
และบอกให้กลุ่มผู้มีอภิญญาได้ฝึกการสร้างเกราะกันต่อไป