ไทย เน้นคุมโซน เวลาตัดบอลได้ก็ให้เล่นสั้นเคาะบอลให้เร็วเน้นความแน่นอน เน้นครองบอล คือไทยวางเกมมาอย่างนี้
ญี่ปุ่น เวลาได้บอลไม่ต้องเน้นครองบอล เมื่อมีตัววิ่งสอดแนวไลน์ก็ให้ชิปข้ามแนวไลน์ไปเลย ถ้ายิงได้ยิง ถ้ายิงไม่ได้ก็เปิดเข้ากลางเน้นลูกกลางอากาศ ทำบ่อย ๆ และเวลาเสียบอลจากการรุกให้เพรสซิ่งเร็วทันที ถ้าหลุดก็ให้หยุดเกมด้วยการทำฟาวล์ ไม่ให้ไทยได้ครองบอล ทำลายความมั่นใจไทยแต่ต้นเกม พอนำแล้วจึงผ่อนการโยนข้ามไลน์ เปลี่ยนมาครองบอลมากขึ้น เพื่อลดความเสี่ยงในการเสียบอล
ความเป็นจริง เริ่มเกมญี่ปุ่นโจมตีด้วยลูกโยนชัดเจนและทุกครั้ง เวลาญี่ปุ่นโยนข้ามไลน์มา ไม่ว่าจะจากด้านข้างหรือจากกลางสนาม ไทยลงไปกองคุมโซน เสียคนไป 8 คน 2 คนตรงกลาง(ซับปุย ปกเกล้า)ไม่มีหน้าที่ที่ต้องติดตัวไหน แค่โซนนิ่งไว้บอลข้ามหัวไป(ก็เลยเสียคนไล่บอลไป2คน) เซนเตอร์เราไม่หนา ไม่สูงพอที่จะเบียดชนะกองหน้า เมื่อเบียดแพ้ก็เก็บบอลแทบไม่ได้ เคลียร์บอลก็ไม่ขาดเพราะหลักไม่ดี ทำให้เราเสียเปรียบตั้งแต่เริ่มเกม แต่ ๆ ไม่มีการเปลี่ยนเกมใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่มีการเพรสสูงเพื่อทำลายการส่ง ให้เขาส่งได้ยาก ๆแม้กองหลังเราจะต้องเล่นแบบ 1/1 มากกว่าคุมโซนแต่ก็น่าลอง นี่เล่นตั้งรับต่ำแบบเดิม ๆ ซ้อนกันสองชั้น แต่กองกลางเขาไม่ชนด้วย เขาถอยออกไปรับบอลแล้วเราไม่ตาม
ทำไมซิโก้ไม่เปลี่ยนเกมบ้าง ไม่มีเพรสสูงเลย เสียเปรียบตั้งแต่แรกให้ลูกเฉี่ยวไปเฉี่ยวมา แต่ละลูกคลุกคลิกเพราะเคลียร์ไม่ขาด ญี่ปุ่นน่าได้หลายลูก โค้ชก็ปล่อยให้เกมเป็นไปอย่างนั้น ต่อไปจนเสียประตู เสียประตูแล้วก็ยังเล่นแบบเดิมอีกนะ...
ยกตัวอย่าง แมนยู ครอสบอล 80 กว่าครั้งในเกม ไม่ได้ประตู เพราะกองหลังทุกทีมต้องตัวใหญ่ และหนากว่ากองหน้า อาจจะไม่เร็วเท่า เพราะยังไงกองหน้าก็ต้องวิ่งเข้ามาหาอยู่ดี แต่กองหลังไทยไม่ใช่อย่างนั้น ,ญี่ปุ่นเติมมาในกรอบ 3-4 คน ต่างจากซาอุ ที่ไม่ค่อยโยน ไม่เติมด้านข้าง เน้นปลอดภัยมากกว่า ซึ่งคงเพราะเป็นนัดแรก
วันนี้ผิดหวัง เกมที่ฝีเท้าใกล้เคียงกันพอออกได้3หน้า วัดที่เทคติก และจิตใจ ... ซึ่งวันนี้เรารู้สึกว่าจะแย่ทั้งสองอย่างเลย เทคติกจิตใจมาอย่างนี้มองยังไงก็ออกได้หน้าเดียว อยู่ที่ว่ากี่ลูกเท่านั้นตั้งแต่ต้น
เดือนหน้าเอาใหม่ เราต้องหลากหลายมากกว่านี้ ไม่ใช่เล่นไม่ดีก็ไม่เปลี่ยนแปลงอะไร
คือ ไม่ยอมเปลี่ยนรูปแบบการเล่น
ญี่ปุ่น เวลาได้บอลไม่ต้องเน้นครองบอล เมื่อมีตัววิ่งสอดแนวไลน์ก็ให้ชิปข้ามแนวไลน์ไปเลย ถ้ายิงได้ยิง ถ้ายิงไม่ได้ก็เปิดเข้ากลางเน้นลูกกลางอากาศ ทำบ่อย ๆ และเวลาเสียบอลจากการรุกให้เพรสซิ่งเร็วทันที ถ้าหลุดก็ให้หยุดเกมด้วยการทำฟาวล์ ไม่ให้ไทยได้ครองบอล ทำลายความมั่นใจไทยแต่ต้นเกม พอนำแล้วจึงผ่อนการโยนข้ามไลน์ เปลี่ยนมาครองบอลมากขึ้น เพื่อลดความเสี่ยงในการเสียบอล
ความเป็นจริง เริ่มเกมญี่ปุ่นโจมตีด้วยลูกโยนชัดเจนและทุกครั้ง เวลาญี่ปุ่นโยนข้ามไลน์มา ไม่ว่าจะจากด้านข้างหรือจากกลางสนาม ไทยลงไปกองคุมโซน เสียคนไป 8 คน 2 คนตรงกลาง(ซับปุย ปกเกล้า)ไม่มีหน้าที่ที่ต้องติดตัวไหน แค่โซนนิ่งไว้บอลข้ามหัวไป(ก็เลยเสียคนไล่บอลไป2คน) เซนเตอร์เราไม่หนา ไม่สูงพอที่จะเบียดชนะกองหน้า เมื่อเบียดแพ้ก็เก็บบอลแทบไม่ได้ เคลียร์บอลก็ไม่ขาดเพราะหลักไม่ดี ทำให้เราเสียเปรียบตั้งแต่เริ่มเกม แต่ ๆ ไม่มีการเปลี่ยนเกมใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่มีการเพรสสูงเพื่อทำลายการส่ง ให้เขาส่งได้ยาก ๆแม้กองหลังเราจะต้องเล่นแบบ 1/1 มากกว่าคุมโซนแต่ก็น่าลอง นี่เล่นตั้งรับต่ำแบบเดิม ๆ ซ้อนกันสองชั้น แต่กองกลางเขาไม่ชนด้วย เขาถอยออกไปรับบอลแล้วเราไม่ตาม
ทำไมซิโก้ไม่เปลี่ยนเกมบ้าง ไม่มีเพรสสูงเลย เสียเปรียบตั้งแต่แรกให้ลูกเฉี่ยวไปเฉี่ยวมา แต่ละลูกคลุกคลิกเพราะเคลียร์ไม่ขาด ญี่ปุ่นน่าได้หลายลูก โค้ชก็ปล่อยให้เกมเป็นไปอย่างนั้น ต่อไปจนเสียประตู เสียประตูแล้วก็ยังเล่นแบบเดิมอีกนะ...
ยกตัวอย่าง แมนยู ครอสบอล 80 กว่าครั้งในเกม ไม่ได้ประตู เพราะกองหลังทุกทีมต้องตัวใหญ่ และหนากว่ากองหน้า อาจจะไม่เร็วเท่า เพราะยังไงกองหน้าก็ต้องวิ่งเข้ามาหาอยู่ดี แต่กองหลังไทยไม่ใช่อย่างนั้น ,ญี่ปุ่นเติมมาในกรอบ 3-4 คน ต่างจากซาอุ ที่ไม่ค่อยโยน ไม่เติมด้านข้าง เน้นปลอดภัยมากกว่า ซึ่งคงเพราะเป็นนัดแรก
วันนี้ผิดหวัง เกมที่ฝีเท้าใกล้เคียงกันพอออกได้3หน้า วัดที่เทคติก และจิตใจ ... ซึ่งวันนี้เรารู้สึกว่าจะแย่ทั้งสองอย่างเลย เทคติกจิตใจมาอย่างนี้มองยังไงก็ออกได้หน้าเดียว อยู่ที่ว่ากี่ลูกเท่านั้นตั้งแต่ต้น
เดือนหน้าเอาใหม่ เราต้องหลากหลายมากกว่านี้ ไม่ใช่เล่นไม่ดีก็ไม่เปลี่ยนแปลงอะไร