แต่ทันใดนั้นก็มีคนปรากฏตัวขึ้น การปรากฏตัวของเขาเหมือนกับผีเลยคืออยู่ๆก็ปรากฏตัวออกมา
คนที่มายืนข้างๆเจ้าหญิงคนนั้นก็คือชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของร้านแปลกประหลาดที่ซันเคยเจอกับเขาแล้ว
“สวัสดีครับท่าน”
ซันยังงงอยู่เลยไม่รู้จะพูดอะไรออกไป
ตอนนั้น บรรยากาศเย็นยะเยือกไปหมด เย็นจนซันแทบจะลืมหายใจ
“เมิงเป็นไรไป”
ภาพของเจ้าของร้านและเจ้าหญิงได้หายไปกลายเป็นภาพของเชนกับพลอยเข้ามาแทน
“เมิงไม่สบายรึเปล่าเนี่ย” เชนถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก”
“เดี๋ยวกูไปซื้อยาให้เมิงดีกว่า” พูดจบเชนก็เดินออกไปจากโฟตอน คิมกับหญิงก็ยังไม่เข้ามา
รอนก็เล่นเกม ไม่สนใจใคร ซันกับพลอยเหมือนจะอยู่กันแค่สองคน
พลอยทักขึ้นก่อน
“ดูซันเครียดๆนะ”
ซันยิ้มให้พลอย “ผมหายเครียดแล้วละเมื่อเห็นหน้าผู้หญิงสวยๆอย่างพลอย”
พลอยยิ้ม “ถ้าซันมองโลกแบบจวงจื่อ ซันจะรู้ว่าผู้หญิงทั้งโลกไมได้ต่างกันเลย”
“แต่วันนี้ผมไม่ใช่จวงจื่อนี่ วันนี้ผมเป็นซัน”
พลอยยิ้มให้ซันอีกรอบ
“ซันเครียดเรื่องงานพิเศษเนี่ยเหรอ”
ซันมองพลอยแบบดูจริงจังมากขึ้น
“งานที่รับจ้างเขาก็คือตามหาพวกผู้ก่อการร้ายที่ต้องการทำลายนิวตรอน ส่วนงานส่วนตัวของผมก็คือการตามหาสิ่งที่อยู่เบื้องหลังกฎแห่งกรรม”
พลอยดูมีสีหน้าที่จริงจังมากขึ้น
“อัลแบร์ กามูส์เคยพูดไว้ว่าปัญหาทางปรัชญาที่แท้จริงมีอยู่เพียงหนึ่งเดียวคือการฆ่าตัวตาย ส่วนคำถามว่าโลกนี้เป็นอย่างไรเป็นคำถามที่ตามมาภายหลัง”
ซันรู้สึกทึ่งกับสติปัญญาของผู้หญิงที่สวยมากๆอย่างพลอย ซันเข้าใจดี พลอยกำลังจะบอกว่าคุณค่าและความหมายของชีวิตสำคัญกว่าการหาความจริงของจักรวาล
“แต่สำหรับผม การจะหาความจริงของจักรวาลจะทำให้เราเข้าใจความหมายของชีวิต”
พลอยไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่อยากค้านในตอนนี้
“แต่มันก็จะทำให้ซันเหน็ดเหนื่อยเกินความจำเป็น”
“การใช้ปัญญาย่อมเหนื่อยเป็นธรรมดา” ซันตอบพลอยออกไป
พลอยนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า
“เราต้องทำให้ศรัทธากับปัญญามีความสมดุลกัน ถ้าเราให้ศรัทธามีพลังมากกว่า อาจทำให้เราเชื่อทุกอย่างที่เราได้ยินและได้ฟัง แต่ถ้าเราให้ปัญญามีพลังมากกว่า จะทำให้เรามีข้อสงสัยไปหมดจนหยิบจับอะไรได้ยาก”
ซันทึ่งกับสิ่งที่ได้ยินมาจากปากของพลอย
“เย็นแล้ว พลอยกลับก่อนนะ แล้วเราค่อยว่ากันใหม่”
ซันมองพลอยจนลับตาไป เขารู้สึกดีกับผู้หญิงคนนี้มาก ซันรู้อย่างเต็มหัวใจว่าสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกดีกับพลอยไม่ใช่รูปกายภายนอก แต่เป็นสิ่งที่อยู่ในความคิดของพลอย
***********************************************************
พอถึงปลายเดือนสิงหา ซันต้องรายงานผลเดือนแรกให้จีโอดีทราบ เขาตัดสินใจว่าคนที่จะอยู่ในโฟตอนจะมีแค่เขา เชน คิมและรอน พลอยกับหญิงยังใหม่เกินไปที่จะเข้ามาร่วมประชุมด้วย
มาครั้งนี้ จอทางฝั่งของจีโอดีมีสามจอแบบจัดเต็ม ฝั่งซ้ายของเขา เขาเรียกว่าต้นแบบของมนุษย์ผู้ชาย นั่นคือหุ่นแอนดรอยด์ที่ชื่อว่าอดัม
ส่วนฝั่งขวาคือต้นแบบของมนุษย์ผู้หญิง ซึ่งก็คือหุ่นแอนดรอยด์ที่ชื่อว่าเอวา
ซันสงสัยในสิ่งที่จีโอดีพูดออกมา แต่เขาก็ยังไม่ถามอะไร เขารายงานถึงเบาะแสที่พวกเขาสงสัย เขาพูดถึงเพียว ครูพละลึกลับ และการได้มาซึ่งสมาชิกใหม่ที่เป็นผู้หญิงถึงสองคนคือพลอยกับหญิง ซึ่งเขาบอกว่าจะให้พลอยกับหญิงมารายงานภารกิจช่วงสิ้นเดือนกันยา
จีโอดีไม่ได้ข้องใจอะไร เขาแนะนำให้ซันเกาะติดในสิ่งที่เขากำลังดำเนินการต่อไป
****************************************************
หลังจากผ่านพ้นเรื่องเครียดๆ ซันชวนเชนไปเที่ยวป่าด้วยกัน ส่วนคิมกับหญิงขอไปกันสองคนตามประสา ส่วนพลอยติดธุระ ซันกับเชนเลยหนีบรอนไปด้วย
พวกเขาไปเที่ยวป่ากันแถบชายแดนด้านหนึ่ง ขณะกำลังเที่ยวกันอย่างเพลิดเพลิน
พวกเขาเดินกันไปถึงชายแดน จนไปเจอค่ายผู้ลี้ภัยเถื่อน และพบว่ามีผู้ลี้ภัยนานาชาติที่กำลังนอนรอความตายอยู่ถึง 135 คน
พวกเขานึกไม่ถึงว่าจะเจออะไรแบบนี้ เชนพูดขึ้นว่า
“ไม่เห็นมีใครมาดูแลคนพวกนี้เลย ไม่นานพวกเขาต้องตายแน่ๆ”
ซันหันไปหารอน
“เรามีทางที่จะนำคนพวกนี้ไปอยู่ในโฟตอนไหม”
เชนขัดคอขึ้นก่อน “ไร้สาระน่ะซัน เราทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก”
แต่รอนพูดขึ้นว่า “จริงๆก็พอมีทางอยู่ครับ”
ซันยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น จะมัวรออะไรอยู่ล่ะ”
รอนหยิบนิวตริโน่สีแปลกออกมาจากเป้ 4 อัน เขานำไปวาง 4 มุมที่คอรบคลุมคนทั้ง 135 คน
แล้วกลับมาบอกซันกับเชนว่า “เราต้องใช้การ์ดแดงกลับโฟตอนของเราด่วนเลยครับ”
พอกลับถึงโฟตอน รอนได้ทำอะไรบ้างอย่างแบบเยอะมากๆ ถอดสมการนั้น กดปุ่มนั้นปุ่มนี้
“เสร็จแล้วครับ”
ซันกับเชนงง เชนทักขึ้น “กูไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย”
รอนยิ้ม “เปิดประตูกลางออกไปสิฮับ”
พอซันกับเชนเปิดประตูกลางของห้องออฟฟิศโฟตอนปกติ ปรากฏว่าห้องข้างนอกกลายเป็นพระราชวังใหญ่โตที่หรูหรา และพอเดินไปถึงสุดขอบพระราชวัง พวกเขาจะเห็นคนทั้ง 135 คนนอนอยู่ไกลๆ ริมฝั่งแม่น้ำ
ซันกับเชนรีบวิ่งไปที่ห้องควบคุม ซันกล่าวขึ้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะรอน”
รอนยิ้ม “จากการใช้นิวตริโนแบบพิเศษเพื่อช่วยคน 135 คนนั้น โฟตอนของเราได้กลายเป็นโฟตอนขนาดใหญ่ไปแล้ว”
ซันกับเชนตกใจกับคำพูดของรอนมาก
“ใหญ่ขนาดไหนวะไอ้รอน” เชนถามด้วยความร้อนรน
รอนตอบอย่างไม่ตกใจสักเท่าไหร่
“ใหญ่เท่ากับจักรวาลที่โลกเราอยู่อ่ะครับ”
“อะไรนะ” ซันกับเชนอุทานขึ้นพร้อมกัน รอนยังกล่าวต่ออีกว่า
“ตอนนี้เราอยู่ในห้องควบคุมที่อยู่ชั้นบนสุดของพระราชวังของเรา ห้องนี้จะทำให้เราสามารถมองเห็นอะไรได้หลายอย่าง ผมพบสิ่งที่ต่างจากโลกของเราแล้วครับ”
รอนชี้ให้ดูอะไรบ้างอย่างที่หน้าจอ
“จอนี้แสดงให้เห็นว่าแผ่นดินของทุกทวีปมันยังต่อกันเป็นแผ่นดินผืนเดียวกันครับ”
เชนสบถออกมา “แพงกีอา”
เชนกับซันรู้สึกขนลุกไปทั่ว มีแต่รอนเท่านั้นที่เฉยๆ
เชนไปกว้านซื้ออาหารและผลไม้จำนวนมหาศาล พร้อมกับน้ำดื่มด้วย แล้วให้รอนนำสิ่งเหล่านี้ไปใกล้ๆกลุ่มคนจำนวน 135 คนนั้น
ทันใดนั้น เจ้าของร้านค้าแปลกๆเข้ามาทางประตูสีขาว
“สวัสดีครับท่าน”
ทุกคนต่างตกใจมาก
“ท่านมาได้อย่างไร” ซันถามเขาด้วยความตกใจ
“เดี๋ยวผมจะตอบทีเดียวครับ ขอผมทำไรบางอย่างก่อน”
เจ้าของร้านเดินไปที่แผงควบคุม
“ท่านรอนเก่งมาก ท่านปลดล็อคได้ทุกอย่าง”
พอเจ้าของร้านค้าแปลกๆกดปุ่มขาว ทำให้มีกองทหารออกมาจากห้องของพระราชวังชั้นล่าง แล้ววิ่งอย่างเร็วไปป้อนอาหารและน้ำให้กับคนทั้ง 135 คนนั้น
“พวกเขาคือหุ่นแอนดรอยด์ที่จะเป็นทหารของท่าน”
พวกเขายังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เจ้าของร้านจึงพูดต่อว่า
“โปรดตามคิม พลอยและหญิงมาที่พระราชวังแห่งนี้ด้วย เราคงต้องคุยกันยาว ตอนนี้ท่านรอนคงหาปุ่มหยุดเวลาบนโลกเจอแล้ว”
โปรดติดตามตอนต่อไป
นิวตรอน : โลกที่ไม่มีอยู่กับศัตรูที่ไม่มีเงา ตอนที่ 17
คนที่มายืนข้างๆเจ้าหญิงคนนั้นก็คือชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของร้านแปลกประหลาดที่ซันเคยเจอกับเขาแล้ว
“สวัสดีครับท่าน”
ซันยังงงอยู่เลยไม่รู้จะพูดอะไรออกไป
ตอนนั้น บรรยากาศเย็นยะเยือกไปหมด เย็นจนซันแทบจะลืมหายใจ
“เมิงเป็นไรไป”
ภาพของเจ้าของร้านและเจ้าหญิงได้หายไปกลายเป็นภาพของเชนกับพลอยเข้ามาแทน
“เมิงไม่สบายรึเปล่าเนี่ย” เชนถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก”
“เดี๋ยวกูไปซื้อยาให้เมิงดีกว่า” พูดจบเชนก็เดินออกไปจากโฟตอน คิมกับหญิงก็ยังไม่เข้ามา
รอนก็เล่นเกม ไม่สนใจใคร ซันกับพลอยเหมือนจะอยู่กันแค่สองคน
พลอยทักขึ้นก่อน
“ดูซันเครียดๆนะ”
ซันยิ้มให้พลอย “ผมหายเครียดแล้วละเมื่อเห็นหน้าผู้หญิงสวยๆอย่างพลอย”
พลอยยิ้ม “ถ้าซันมองโลกแบบจวงจื่อ ซันจะรู้ว่าผู้หญิงทั้งโลกไมได้ต่างกันเลย”
“แต่วันนี้ผมไม่ใช่จวงจื่อนี่ วันนี้ผมเป็นซัน”
พลอยยิ้มให้ซันอีกรอบ
“ซันเครียดเรื่องงานพิเศษเนี่ยเหรอ”
ซันมองพลอยแบบดูจริงจังมากขึ้น
“งานที่รับจ้างเขาก็คือตามหาพวกผู้ก่อการร้ายที่ต้องการทำลายนิวตรอน ส่วนงานส่วนตัวของผมก็คือการตามหาสิ่งที่อยู่เบื้องหลังกฎแห่งกรรม”
พลอยดูมีสีหน้าที่จริงจังมากขึ้น
“อัลแบร์ กามูส์เคยพูดไว้ว่าปัญหาทางปรัชญาที่แท้จริงมีอยู่เพียงหนึ่งเดียวคือการฆ่าตัวตาย ส่วนคำถามว่าโลกนี้เป็นอย่างไรเป็นคำถามที่ตามมาภายหลัง”
ซันรู้สึกทึ่งกับสติปัญญาของผู้หญิงที่สวยมากๆอย่างพลอย ซันเข้าใจดี พลอยกำลังจะบอกว่าคุณค่าและความหมายของชีวิตสำคัญกว่าการหาความจริงของจักรวาล
“แต่สำหรับผม การจะหาความจริงของจักรวาลจะทำให้เราเข้าใจความหมายของชีวิต”
พลอยไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่อยากค้านในตอนนี้
“แต่มันก็จะทำให้ซันเหน็ดเหนื่อยเกินความจำเป็น”
“การใช้ปัญญาย่อมเหนื่อยเป็นธรรมดา” ซันตอบพลอยออกไป
พลอยนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า
“เราต้องทำให้ศรัทธากับปัญญามีความสมดุลกัน ถ้าเราให้ศรัทธามีพลังมากกว่า อาจทำให้เราเชื่อทุกอย่างที่เราได้ยินและได้ฟัง แต่ถ้าเราให้ปัญญามีพลังมากกว่า จะทำให้เรามีข้อสงสัยไปหมดจนหยิบจับอะไรได้ยาก”
ซันทึ่งกับสิ่งที่ได้ยินมาจากปากของพลอย
“เย็นแล้ว พลอยกลับก่อนนะ แล้วเราค่อยว่ากันใหม่”
ซันมองพลอยจนลับตาไป เขารู้สึกดีกับผู้หญิงคนนี้มาก ซันรู้อย่างเต็มหัวใจว่าสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกดีกับพลอยไม่ใช่รูปกายภายนอก แต่เป็นสิ่งที่อยู่ในความคิดของพลอย
***********************************************************
พอถึงปลายเดือนสิงหา ซันต้องรายงานผลเดือนแรกให้จีโอดีทราบ เขาตัดสินใจว่าคนที่จะอยู่ในโฟตอนจะมีแค่เขา เชน คิมและรอน พลอยกับหญิงยังใหม่เกินไปที่จะเข้ามาร่วมประชุมด้วย
มาครั้งนี้ จอทางฝั่งของจีโอดีมีสามจอแบบจัดเต็ม ฝั่งซ้ายของเขา เขาเรียกว่าต้นแบบของมนุษย์ผู้ชาย นั่นคือหุ่นแอนดรอยด์ที่ชื่อว่าอดัม
ส่วนฝั่งขวาคือต้นแบบของมนุษย์ผู้หญิง ซึ่งก็คือหุ่นแอนดรอยด์ที่ชื่อว่าเอวา
ซันสงสัยในสิ่งที่จีโอดีพูดออกมา แต่เขาก็ยังไม่ถามอะไร เขารายงานถึงเบาะแสที่พวกเขาสงสัย เขาพูดถึงเพียว ครูพละลึกลับ และการได้มาซึ่งสมาชิกใหม่ที่เป็นผู้หญิงถึงสองคนคือพลอยกับหญิง ซึ่งเขาบอกว่าจะให้พลอยกับหญิงมารายงานภารกิจช่วงสิ้นเดือนกันยา
จีโอดีไม่ได้ข้องใจอะไร เขาแนะนำให้ซันเกาะติดในสิ่งที่เขากำลังดำเนินการต่อไป
****************************************************
หลังจากผ่านพ้นเรื่องเครียดๆ ซันชวนเชนไปเที่ยวป่าด้วยกัน ส่วนคิมกับหญิงขอไปกันสองคนตามประสา ส่วนพลอยติดธุระ ซันกับเชนเลยหนีบรอนไปด้วย
พวกเขาไปเที่ยวป่ากันแถบชายแดนด้านหนึ่ง ขณะกำลังเที่ยวกันอย่างเพลิดเพลิน
พวกเขาเดินกันไปถึงชายแดน จนไปเจอค่ายผู้ลี้ภัยเถื่อน และพบว่ามีผู้ลี้ภัยนานาชาติที่กำลังนอนรอความตายอยู่ถึง 135 คน
พวกเขานึกไม่ถึงว่าจะเจออะไรแบบนี้ เชนพูดขึ้นว่า
“ไม่เห็นมีใครมาดูแลคนพวกนี้เลย ไม่นานพวกเขาต้องตายแน่ๆ”
ซันหันไปหารอน
“เรามีทางที่จะนำคนพวกนี้ไปอยู่ในโฟตอนไหม”
เชนขัดคอขึ้นก่อน “ไร้สาระน่ะซัน เราทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก”
แต่รอนพูดขึ้นว่า “จริงๆก็พอมีทางอยู่ครับ”
ซันยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น จะมัวรออะไรอยู่ล่ะ”
รอนหยิบนิวตริโน่สีแปลกออกมาจากเป้ 4 อัน เขานำไปวาง 4 มุมที่คอรบคลุมคนทั้ง 135 คน
แล้วกลับมาบอกซันกับเชนว่า “เราต้องใช้การ์ดแดงกลับโฟตอนของเราด่วนเลยครับ”
พอกลับถึงโฟตอน รอนได้ทำอะไรบ้างอย่างแบบเยอะมากๆ ถอดสมการนั้น กดปุ่มนั้นปุ่มนี้
“เสร็จแล้วครับ”
ซันกับเชนงง เชนทักขึ้น “กูไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย”
รอนยิ้ม “เปิดประตูกลางออกไปสิฮับ”
พอซันกับเชนเปิดประตูกลางของห้องออฟฟิศโฟตอนปกติ ปรากฏว่าห้องข้างนอกกลายเป็นพระราชวังใหญ่โตที่หรูหรา และพอเดินไปถึงสุดขอบพระราชวัง พวกเขาจะเห็นคนทั้ง 135 คนนอนอยู่ไกลๆ ริมฝั่งแม่น้ำ
ซันกับเชนรีบวิ่งไปที่ห้องควบคุม ซันกล่าวขึ้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะรอน”
รอนยิ้ม “จากการใช้นิวตริโนแบบพิเศษเพื่อช่วยคน 135 คนนั้น โฟตอนของเราได้กลายเป็นโฟตอนขนาดใหญ่ไปแล้ว”
ซันกับเชนตกใจกับคำพูดของรอนมาก
“ใหญ่ขนาดไหนวะไอ้รอน” เชนถามด้วยความร้อนรน
รอนตอบอย่างไม่ตกใจสักเท่าไหร่
“ใหญ่เท่ากับจักรวาลที่โลกเราอยู่อ่ะครับ”
“อะไรนะ” ซันกับเชนอุทานขึ้นพร้อมกัน รอนยังกล่าวต่ออีกว่า
“ตอนนี้เราอยู่ในห้องควบคุมที่อยู่ชั้นบนสุดของพระราชวังของเรา ห้องนี้จะทำให้เราสามารถมองเห็นอะไรได้หลายอย่าง ผมพบสิ่งที่ต่างจากโลกของเราแล้วครับ”
รอนชี้ให้ดูอะไรบ้างอย่างที่หน้าจอ
“จอนี้แสดงให้เห็นว่าแผ่นดินของทุกทวีปมันยังต่อกันเป็นแผ่นดินผืนเดียวกันครับ”
เชนสบถออกมา “แพงกีอา”
เชนกับซันรู้สึกขนลุกไปทั่ว มีแต่รอนเท่านั้นที่เฉยๆ
เชนไปกว้านซื้ออาหารและผลไม้จำนวนมหาศาล พร้อมกับน้ำดื่มด้วย แล้วให้รอนนำสิ่งเหล่านี้ไปใกล้ๆกลุ่มคนจำนวน 135 คนนั้น
ทันใดนั้น เจ้าของร้านค้าแปลกๆเข้ามาทางประตูสีขาว
“สวัสดีครับท่าน”
ทุกคนต่างตกใจมาก
“ท่านมาได้อย่างไร” ซันถามเขาด้วยความตกใจ
“เดี๋ยวผมจะตอบทีเดียวครับ ขอผมทำไรบางอย่างก่อน”
เจ้าของร้านเดินไปที่แผงควบคุม
“ท่านรอนเก่งมาก ท่านปลดล็อคได้ทุกอย่าง”
พอเจ้าของร้านค้าแปลกๆกดปุ่มขาว ทำให้มีกองทหารออกมาจากห้องของพระราชวังชั้นล่าง แล้ววิ่งอย่างเร็วไปป้อนอาหารและน้ำให้กับคนทั้ง 135 คนนั้น
“พวกเขาคือหุ่นแอนดรอยด์ที่จะเป็นทหารของท่าน”
พวกเขายังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เจ้าของร้านจึงพูดต่อว่า
“โปรดตามคิม พลอยและหญิงมาที่พระราชวังแห่งนี้ด้วย เราคงต้องคุยกันยาว ตอนนี้ท่านรอนคงหาปุ่มหยุดเวลาบนโลกเจอแล้ว”
โปรดติดตามตอนต่อไป