เราคบกันมาหกปีค่ะ จดทะเบียนแล้วแต่ยังไม่ได้จัดงานแต่ง เนื่องจากแม่เราไม่ชอบสามีเราอย่างมาก เค้ามีประวัติเจ้าชู้ การศึกษาน้อยกว่าเราและฐานะน้อยกว่าค่ะรวมถึงหน้าที่การงาน เงินเดือน เรียกได้ว่าเราเป็นหัวหน้าครอบครัวไม่ใช่เค้า

      ตอนที่คบกันปีที่สี่ แม่สามีเป็นหนี้สามแสนจนต้องขายบ้านหลังเดียวที่มีอยู่ ขายแบบร้อนเงินก็ได้แค่สามแสนเพื่อใช้หนี้ สามีร้องไห้แทบบ้าเลยค่ะ เพราะบ้านหลังนี้แม่เค้าเคยเอาเข้าธนาคาร จนสามียอมจบแค่มอหกเพื่อออกมาหาเงินใช้หนี้เอาบ้านออกมาเหมือนเดิม โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่า แม่สามีไปทำอะไรมาถึงเป็นหนี้ พอถามก็ได้แต่ตอบว่าโดนเพื่อนโกง ช่วงก่อนหน้านั้นแกโทรมาขอเงินบ่อยมาก เดือนละห้าพันนอกเหนือจากที่สามีโอนให้ใช้เดือนละสี่พัน

      แม่สามีอายุ 48 ค่ะ ยังแข็งแรงดีทุกอย่าง รับจ้างเลี้ยงเด็กได้วันละสามร้อย จนพอเกิดเรื่องขายบ้านไปแกต้องไปเช่าบ้านอยู่ เรากับสามีทำเรื่องซื้อบ้านต่างจังหวัดที่ไปทำงานและชวนแม่สามีมาอยู่ด้วย แต่แกก็ไม่มา ยังคงอยู่ที่เดิมแต่เช่าบ้านอยู่และรับจ้างเลี้ยงเด็กต่อไป

      สองเดือนต่อมา แกโทรมาขอเงินสามหมื่น เนื่องจากยังใช้หนี้ไม่หมด เรางงกันมาก แต่ก็ให้ไป จากนั้นก็มียิบย่อย หมื่นนึงบ้าง ห้าพันบ้าง บอกว่าเข้า รพ ต้องใช้เงิน เราก็ต้องให้ไป

    เดือนถัดมา แกขึ้นรถมาหาบอกว่าจะมาอยู่ด้วย เราจึงให้สามีถามว่าเกิดอะไรขึ้น สรุปคือแกเป็นหนี้อีกสามหมื่นตั้งใจจะหนีมาอยู่กะเรา เราเลยตัดใจให้เงินไปเพื่อให้แกใช้หนี้ เรารับไม่ได้ถ้าวันนึงเรากลับไปบ้านแล้วแล้วโดนด่าว่าแม่สามีหนีหนี้ไป

     วันแรกที่แกมาเราก็อึดอัด เพราะเราไม่สนิทกับแกเลย แกเคยหนีหนี้ไป ทิ้งให้สามีเราต้องอยู่บ้านกับน้องสาวสองคน โดยส่งเงินมาให้ใช้บ้าง สามีเลยไม่สนิทกับแม่ตัวเองเช่นกัน แกนั่งร้องห่มร้องไห้ เล่าว่าลูกสาวไม่มีเงินช่วยแก เลยต้องมาขอเรา หลังจากได้เงินแกก็กลับไป และผลัดไปเรื่อยไม่ยอมมาอยู่สักที

     น้องสาวสามีเรียนจบปริญญาตรีค่ะแต่ท้องตั้งแต่จบใหม่ๆ แม่สามีเลี้ยงลูกให้จนสี่ขวบ นั่นอาจเป็นสาเหตุที่แกไม่มีรายได้ เพราะลูกสาวก็ให้ได้เพียงเล็กน้อยพอเลี้ยงหลานเท่านั้น

    เข้าเรื่องแฟนเก่าสามี นางเป็นลูกคนรวยในระแวกบ้านค่ะ มีที่ดินมากมายหลายไร่ แต่สามีดันมาเลือกเรา แม่แกคงเสียดายสมบัติเค้ามาก ถึงขั้นพูดกับเราว่า ถ้าสามีเราได้กับแฟนเก่าเค้าคงสบายไปนานแล้ว และยังเล่าอีกว่า ไปเจอแฟนเก่าสามีก็ไปแซวว่ามีแฟนยัง เค้าตอบยังไม่มี แม่แกเลยพูดว่าสงสัยจะรอสามีเรากลับไปหา คือเราฟังแล้วเสียใจมากๆค่ะ จุกจนพูดไม่ออกเลย

          เราและสามีเริ่มทะเลาะกันบ่อยเพราะเครียดเรื่องเงิน และอนาคตของบ้านที่จะมีแม่มาอยู่ด้วย ช่วงที่แกมาขอเงิน แกเปิดค้นลิ้นชักในบ้านเราทุกบานเลยค่ะ เรารู้เพราะเราทำแว่นตาหาย แล้วแกพูดว่า แกเห็นแว่นอันนึงในลิ้นชักนี้ใช่อันที่เราหาไหม ซึ่งลิ้นชักตรงนั้นไม่ได้อยู่ในห้องที่เราจัดเตรียมให้แกเลย เราเลยรู้สึกไม่สบายใจ กับการที่คนๆนี้ที่เราแทบไว้ใจไม่ได้จะมาอยู่ด้วย เราเคยซื้อเสื้อผ้าและโทรศัพท์ใหม่ให้ แกก็เอาไปให้ลูกสาวใช้ เราถามว่าที่แกมาขอเงิน เอาไปให้ลูกสาวหรือเปล่าแกก็ว่าไม่ใช่ ตอบแต่เป็นหนี้ๆค่ะ ตอนนี้เรากับสามีเริ่มมีรอยร้าวเล็กๆในใจ เพราะเรายื่นคำขาดว่าบ้านนี้ไม่ต้อนรับน้องสาวเค้า ที่ไม่เคยสนใจแม่เลย ถ้าแม่มาอยู่แล้วคิดถึงลูกสาวให้นั่งรถไปหา แต่ไม่ให้พามาที่บ้านเราเด็ดขาด อีกอย่างเราไม่ชอบเค้าด้วยค่ะ เค้าไม่เคยขอบคุณเราสักคำ กับทุกสิ่งที่เราเคยซื้อให้หลาน คงเห็นเราเด็กกว่าเค้า และเป็นหน้าที่พี่ชายเค้าที่ต้องทำหน้าที่ลุง แม่แต่ค่าเทอมก็มาขอ

    เราระบายมาเยอะมากๆ ใครอ่านถึงตรงนี้ก็ขอบคุณมากๆนะคะ เราไม่สามารถเรียบเรียงคำถามให้ดีกว่านี้ได้ มันจุกในอก แอบคิดถึงคำแม่ที่ไม่ให้คบสามี แต่คิดดีๆ สามีเราปฏิบัติหน้าที่ได้ดีมาก เพียงแต่ปัญหารอบตัวเค้ามันเริ่มมาแทรกชีวิตคู่ของเรา เรามองอนาคตชีวิตคู่เราไม่สดใสเลยค่ะ เราจะทำยังงัยดีคะ เราทำงานเยอะแทบบ้า แต่เงินเรากลับไปเทให้คนๆหนึ่งที่ชีวิตติดลบลงทุกวัน จากขายบ้าน จนเป็นหนี้นอกระบบ เราก็อยากดูแลแกเป็นลูกสะใภ้ที่ดีนะคะ แต่ก็วางใจแกไม่ได้เลยจริงๆ