ตอนที่ 1
http://pantip.com/topic/34805318
ตอนที่ 2
http://pantip.com/topic/34809700
ตอนที่ 3
http://pantip.com/topic/34816764
“แสดงว่าคุณไม่รู้ว่าอินตราฆ่าตัวตายหรือถูกฆ่า” ถึงแม้จะรู้ความเป็นมาของอินตราก่อนที่จะถูกฆ่า แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรในรายละเอียดพวกนั้น
“ใช่ ก็ผมหนีออกมาก่อน ใช่ผมอาจจะดูเห็นแก่ตัวไปนิดนึง แต่สัญชาตญานของมนุษย์คือ ต้องเอาตัวเองให้รอดก่อนไม่ใช่หรอ แล้วอีกอย่างอินตราเขาเป็นคนที่เก่ง ไม่นึกว่าเขาจะมาจบชีวิตเร็วแบบนี้” กิตติอ้าง แต่ผมก็ไม่เห็นด้วย เพราะหมอนี่ดูเหมือนเป็นคนไม่ค่อยสนใจคนอื่น
“แล้วคุณมาเล่าเรื่องนี้ให้ผมทำไม ถ้าคุณหนีจากพวกมันได้มาแล้ว ก็น่าจะหนีไปให้ไกลจากที่นี่นะ” ผมถามเพราะสงสัยในตัวมัน
“จริง ๆ ผมก็ผิดเอง แต่ตอนก่อนที่ผมจะหนีออกมา ผมก็ได้บอกอินตราแล้ว ว่าพวกมันจะสงสัย แต่อินตราก็ไม่ฟัง แล้วตอนนี้ผมก็ถูกพวกมันตามล่าอยู่นี่ไง ผมถึงอยากให้คุณมาช่วยผม” กิตติพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก
“ช่วย คุณจะให้ผมช่วยคุณหรอ ตลกแล้ว ผมไม่มีทางยุ่งกับเรื่องพวกนี้เด็ดขาด ต่อให้ผีอินตราจะมาหลอกทุกวันทุกคืน ผมไม่อยากเอาชีวิตไปเสี่ยง น้องของผมทั้งสองคนยังเรียนไม่จบเลย” ผมรีบค้าน
“ถ้าคุณเป็นแฟนอินตราจริง คุณต้องมีหลักฐาน เพราะอินตราเขาบอกกับผมเสมอว่า หลักฐานทั้งหมดเขาส่งให้คุณ” กิตติดูเหมือนจะมั่นใจมาก
“หลักฐานอะไร ผมไม่เคยได้อะไรจากอินตราเลย นอกจากได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอทุกวัน และความฝันเห็นแต่ภาพเรือนบ้านนั้น” ผม
“ว่ายังไงนะ” กิตติหน้าเหวอ
“ผมยังไม่เล่าเรื่องนี้ให้คุณสินะ ตั้งแต่อินตราตาย เธอก็เข้าฝันทุกวันทุกคืน ฝันให้ผมเห็นบ้านเรือนนี้ แล้วเธอยังมาร้องไห้ข้างหูผม ให้ฟังทุกวัน จนจะบ้าตายอยู่แล้ว” ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่เครียด
“อินตรา วิญญาณอินตราสื่อสารกับคุณได้งั้นหรอ ” แววตากิตติดูเปล่งประกายขึ้นมาทันที
“ใช่ครับ ผมไม่รู้ว่าเธอต้องการให้ผมช่วยอะไรเธอ ทีแรกผมก็แค่อยากรู้ว่าเธอฆ่าตัวตายจริงๆหรือว่ายังไง พอมาฟังเรื่องที่คุณพูด ผมว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่มาก และขอบอกตรงๆ ว่าผมกลัว”
กิตติได้ฟังที่ผมพูดเขาก็พยักหน้า แล้วบอกผม
“ผมเข้าใจคุณนะ ผมก็กลัว ทุกวันนี้ผมต้องปิดบังตัวเอง ออกไปไหนสบายๆไม่ได้ เพราะมีคนตามจับผมอยู่ เราถึงต้องช่วยกันไงแต่คุณคือคนเดียวที่มีหลักฐาน นึกดูให้ดีว่า อินตราให้อะไรกับคุณบ้าง”
“ไม่มีจริงๆครับ แล้วทำไมคุณถึงไม่ไปแจ้งตำรวจละครับ พวกเขาน่าจะช่วยคุณได้มากกว่า”
“นี่คุณไม่รู้หรอ ว่าเสี่ยชาติมันหลุดคดีทุกครั้ง เพราะใคร”
“หา ตำรวจเป็นหนอนหรอครับ แล้วผู้หมวดนนท์ของคุณละ เขาอยู่ไหน” ผมตกใจมาก ถึงว่าทำไมคนชั่วถึงเต็มบ้านเต็มเมือง
“ผู้หมวดนนท์ คนเดียวก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกครับ เพราะสิ่งที่จะจับมันได้จริงๆ คือ หลักฐานที่อินตราได้มา”
“หลักฐานอะไร ผมนึกไม่ออกจริงๆว่า อินตราให้อะไรผม เพราะเราก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย”ผมกุมหัวตัวเองพลางสบถออกมา
“แล้วอินตราสื่อสารกับคุณ เขาบอกแค่ บ้านของเขา แล้วก็เสียงร้องไห้แค่นั้นเองหรอ” กิตติถาม
“จริง ๆ ก็มีแค่นี้นะ ที่ผมพอจะนึกออกได้ แต่ทุกครั้งที่ผมนอนหลับ ผมมักจะฝันถึงเรื่องของอินตรา และผมก็ไม่ค่อยได้จดจำอะไร เพราะก็คิดว่าแค่ความฝัน มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”
“อินตรากำลังจะบอกอะไรคุณแน่ๆ คุณต้องนึกมันให้ออก เอาเป็นว่าตอนนี้เรามาร่วมมือกันดีกว่า หาหลักฐานนั้นมาให้ได้ เดี๋ยวผมจะขอความช่วยเหลือจากหมวดนนท์อีกที น่าจะเป็นอีกแรงที่พอจะคลี่คลายอะไรได้”กิตติเสนอ
“นี่ผมต้องยุ่งกับเรื่องพวกนี้จริงๆสินะ เฮ้อ” ผมปลงในชะตากรรมตัวเองที่ต้องมาพัวพันกับเรื่องพวกนี้
“เอาน่า ช่วยๆกัน คุณก็แค่หาหลักฐานมาแค่นั้นเอง ถ้ามีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวเราจะมาคุยกัน”
“โอเคครับ เดี๋ยวผมจะลองค้นในบ้านอีกที ในบ้านของอินตราน่าจะมีอะไรให้ผมค้นอีกแน่ๆ”
ผมตอบตกลง ทั้งๆที่ข้างในยังหวั่นๆ กับเรื่องพวกนี้
หลังจากที่ผมทำงานเสร็จในวันนั้น ผมก็ขับรถไปรับน้องทั้งสองกลับบ้าน ระหว่างเดินทางผมจึงถามยัยพิ้งค์
“ยัยพิ้งค์ ขวดยาในห้องเธอนั้น ไปเอามาจากไหน”
“อ๋อ ขวดยาอันนั้นอ่ะหรอ น้องเห็นมันตกอยู่ที่พื้น ตอนเอาของเข้าห้องอะคะ น่าจะเป็นของคนก่อนมั้ง”ยัยพิ้งค์ตอบ
“อ๋อ แล้วก่อนหน้านั้น มีของอะไรที่มันอยู่ในห้องตั้งแต่แรกไหม”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ น้องก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไรมากนะ ก็แค่ไปจัดเก็บข้าวของตัวเองอ่ะ พี่มีอะไรกับห้องนั้นหรอ”ยัยพิ้งค์ถาม
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็แค่ถามเฉยๆ”ผมปกปิดเรื่องนี้ไว้ เพราะกลัวน้องจะกลัว
------------
คืนนั้น หลังจากที่น้องทั้งสองของผมได้นอนหลับในห้องตรงข้ามของอินตรา ผมซึ่งนอนรอวิญญาณอินตราอยู่ เผื่อจะมีอะไรคืบหน้าบ้าง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
มาแล้วเสียงเคาะประตู เสียงเดิม ผมรีบลุกออกจากที่นอน ทิ้งน้องทั้งสองนอนไว้อยู่ในห้อง แล้วเปิดประตูบานนั้น
ครั้งนี้ผมเปิดมาก็ไม่มีอะไร ในห้องนั้นก็มีแต่ข้าวของเครื่องใช้ของยัยพิ้งค์ บางทีผมต้องสืบหาจริงๆจังๆมากกว่านี้
“ฮ่อง ฮ่อง บรู๊วววววววว” เสียงหมาหอนขึ้นมาทันทีทันใด ที่ผมเข้ามาในห้องนี้
“หมามันจะหอนอะไรตอนนี้วะ”ผมที่กำลังรื้อข้าวของในห้องนั้นอย่างหวาดกลัว ในใจก็แต่ภาวนาว่าคืนนี้ขออย่าให้เจออะไรที่ไม่อยากเจอเถอะ !!
ภวังค์ร้าย เรือนรัก ตอนที่ 4
ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/34809700
ตอนที่ 3 http://pantip.com/topic/34816764
“แสดงว่าคุณไม่รู้ว่าอินตราฆ่าตัวตายหรือถูกฆ่า” ถึงแม้จะรู้ความเป็นมาของอินตราก่อนที่จะถูกฆ่า แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรในรายละเอียดพวกนั้น
“ใช่ ก็ผมหนีออกมาก่อน ใช่ผมอาจจะดูเห็นแก่ตัวไปนิดนึง แต่สัญชาตญานของมนุษย์คือ ต้องเอาตัวเองให้รอดก่อนไม่ใช่หรอ แล้วอีกอย่างอินตราเขาเป็นคนที่เก่ง ไม่นึกว่าเขาจะมาจบชีวิตเร็วแบบนี้” กิตติอ้าง แต่ผมก็ไม่เห็นด้วย เพราะหมอนี่ดูเหมือนเป็นคนไม่ค่อยสนใจคนอื่น
“แล้วคุณมาเล่าเรื่องนี้ให้ผมทำไม ถ้าคุณหนีจากพวกมันได้มาแล้ว ก็น่าจะหนีไปให้ไกลจากที่นี่นะ” ผมถามเพราะสงสัยในตัวมัน
“จริง ๆ ผมก็ผิดเอง แต่ตอนก่อนที่ผมจะหนีออกมา ผมก็ได้บอกอินตราแล้ว ว่าพวกมันจะสงสัย แต่อินตราก็ไม่ฟัง แล้วตอนนี้ผมก็ถูกพวกมันตามล่าอยู่นี่ไง ผมถึงอยากให้คุณมาช่วยผม” กิตติพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก
“ช่วย คุณจะให้ผมช่วยคุณหรอ ตลกแล้ว ผมไม่มีทางยุ่งกับเรื่องพวกนี้เด็ดขาด ต่อให้ผีอินตราจะมาหลอกทุกวันทุกคืน ผมไม่อยากเอาชีวิตไปเสี่ยง น้องของผมทั้งสองคนยังเรียนไม่จบเลย” ผมรีบค้าน
“ถ้าคุณเป็นแฟนอินตราจริง คุณต้องมีหลักฐาน เพราะอินตราเขาบอกกับผมเสมอว่า หลักฐานทั้งหมดเขาส่งให้คุณ” กิตติดูเหมือนจะมั่นใจมาก
“หลักฐานอะไร ผมไม่เคยได้อะไรจากอินตราเลย นอกจากได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอทุกวัน และความฝันเห็นแต่ภาพเรือนบ้านนั้น” ผม
“ว่ายังไงนะ” กิตติหน้าเหวอ
“ผมยังไม่เล่าเรื่องนี้ให้คุณสินะ ตั้งแต่อินตราตาย เธอก็เข้าฝันทุกวันทุกคืน ฝันให้ผมเห็นบ้านเรือนนี้ แล้วเธอยังมาร้องไห้ข้างหูผม ให้ฟังทุกวัน จนจะบ้าตายอยู่แล้ว” ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่เครียด
“อินตรา วิญญาณอินตราสื่อสารกับคุณได้งั้นหรอ ” แววตากิตติดูเปล่งประกายขึ้นมาทันที
“ใช่ครับ ผมไม่รู้ว่าเธอต้องการให้ผมช่วยอะไรเธอ ทีแรกผมก็แค่อยากรู้ว่าเธอฆ่าตัวตายจริงๆหรือว่ายังไง พอมาฟังเรื่องที่คุณพูด ผมว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่มาก และขอบอกตรงๆ ว่าผมกลัว”
กิตติได้ฟังที่ผมพูดเขาก็พยักหน้า แล้วบอกผม
“ผมเข้าใจคุณนะ ผมก็กลัว ทุกวันนี้ผมต้องปิดบังตัวเอง ออกไปไหนสบายๆไม่ได้ เพราะมีคนตามจับผมอยู่ เราถึงต้องช่วยกันไงแต่คุณคือคนเดียวที่มีหลักฐาน นึกดูให้ดีว่า อินตราให้อะไรกับคุณบ้าง”
“ไม่มีจริงๆครับ แล้วทำไมคุณถึงไม่ไปแจ้งตำรวจละครับ พวกเขาน่าจะช่วยคุณได้มากกว่า”
“นี่คุณไม่รู้หรอ ว่าเสี่ยชาติมันหลุดคดีทุกครั้ง เพราะใคร”
“หา ตำรวจเป็นหนอนหรอครับ แล้วผู้หมวดนนท์ของคุณละ เขาอยู่ไหน” ผมตกใจมาก ถึงว่าทำไมคนชั่วถึงเต็มบ้านเต็มเมือง
“ผู้หมวดนนท์ คนเดียวก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกครับ เพราะสิ่งที่จะจับมันได้จริงๆ คือ หลักฐานที่อินตราได้มา”
“หลักฐานอะไร ผมนึกไม่ออกจริงๆว่า อินตราให้อะไรผม เพราะเราก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย”ผมกุมหัวตัวเองพลางสบถออกมา
“แล้วอินตราสื่อสารกับคุณ เขาบอกแค่ บ้านของเขา แล้วก็เสียงร้องไห้แค่นั้นเองหรอ” กิตติถาม
“จริง ๆ ก็มีแค่นี้นะ ที่ผมพอจะนึกออกได้ แต่ทุกครั้งที่ผมนอนหลับ ผมมักจะฝันถึงเรื่องของอินตรา และผมก็ไม่ค่อยได้จดจำอะไร เพราะก็คิดว่าแค่ความฝัน มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”
“อินตรากำลังจะบอกอะไรคุณแน่ๆ คุณต้องนึกมันให้ออก เอาเป็นว่าตอนนี้เรามาร่วมมือกันดีกว่า หาหลักฐานนั้นมาให้ได้ เดี๋ยวผมจะขอความช่วยเหลือจากหมวดนนท์อีกที น่าจะเป็นอีกแรงที่พอจะคลี่คลายอะไรได้”กิตติเสนอ
“นี่ผมต้องยุ่งกับเรื่องพวกนี้จริงๆสินะ เฮ้อ” ผมปลงในชะตากรรมตัวเองที่ต้องมาพัวพันกับเรื่องพวกนี้
“เอาน่า ช่วยๆกัน คุณก็แค่หาหลักฐานมาแค่นั้นเอง ถ้ามีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวเราจะมาคุยกัน”
“โอเคครับ เดี๋ยวผมจะลองค้นในบ้านอีกที ในบ้านของอินตราน่าจะมีอะไรให้ผมค้นอีกแน่ๆ”
ผมตอบตกลง ทั้งๆที่ข้างในยังหวั่นๆ กับเรื่องพวกนี้
หลังจากที่ผมทำงานเสร็จในวันนั้น ผมก็ขับรถไปรับน้องทั้งสองกลับบ้าน ระหว่างเดินทางผมจึงถามยัยพิ้งค์
“ยัยพิ้งค์ ขวดยาในห้องเธอนั้น ไปเอามาจากไหน”
“อ๋อ ขวดยาอันนั้นอ่ะหรอ น้องเห็นมันตกอยู่ที่พื้น ตอนเอาของเข้าห้องอะคะ น่าจะเป็นของคนก่อนมั้ง”ยัยพิ้งค์ตอบ
“อ๋อ แล้วก่อนหน้านั้น มีของอะไรที่มันอยู่ในห้องตั้งแต่แรกไหม”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ น้องก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไรมากนะ ก็แค่ไปจัดเก็บข้าวของตัวเองอ่ะ พี่มีอะไรกับห้องนั้นหรอ”ยัยพิ้งค์ถาม
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็แค่ถามเฉยๆ”ผมปกปิดเรื่องนี้ไว้ เพราะกลัวน้องจะกลัว
------------
คืนนั้น หลังจากที่น้องทั้งสองของผมได้นอนหลับในห้องตรงข้ามของอินตรา ผมซึ่งนอนรอวิญญาณอินตราอยู่ เผื่อจะมีอะไรคืบหน้าบ้าง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
มาแล้วเสียงเคาะประตู เสียงเดิม ผมรีบลุกออกจากที่นอน ทิ้งน้องทั้งสองนอนไว้อยู่ในห้อง แล้วเปิดประตูบานนั้น
ครั้งนี้ผมเปิดมาก็ไม่มีอะไร ในห้องนั้นก็มีแต่ข้าวของเครื่องใช้ของยัยพิ้งค์ บางทีผมต้องสืบหาจริงๆจังๆมากกว่านี้
“ฮ่อง ฮ่อง บรู๊วววววววว” เสียงหมาหอนขึ้นมาทันทีทันใด ที่ผมเข้ามาในห้องนี้
“หมามันจะหอนอะไรตอนนี้วะ”ผมที่กำลังรื้อข้าวของในห้องนั้นอย่างหวาดกลัว ในใจก็แต่ภาวนาว่าคืนนี้ขออย่าให้เจออะไรที่ไม่อยากเจอเถอะ !!