คือ จขกท ตั้งแต่เด็กๆแล้ว แม่เลี้ยงมาแบบทำอะไรให้มาตลอด ไม่เคยปล่อยให้ทำอะไรเองเลย ป้อนข้าวให้จนถึง ป.1 เลิกขวดนมก็ ป.1 ผูกเชือกรองเท้าให้ กว่าจะยอมให้แปรงฟันเองก็ปาเข้าไปเกือบ ป.6 คือแทบไม่มีอะไรที่ทำด้วยตัวเองเลย ตอนเด็กๆก็ว่ามันดีหรอกที่คนทำให้ขนาดนี้ แต่พอโตขึ้นมาเเล้วรู้ซึ้งเลยค่ะว่ามันเป็นยังไง เพราะมันแทบจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย ตอน ป.4 มีเพื่อนอยู่คนนึง พ่อแม่ปล่อยให้ทำอะไรเองทุกอย่าง ไปกลับโรงเรียนเอง แถมยังมีน้อง ป.2 เล็กๆให้ดูแลอีก หนังสือก็ปล่อยให้ซื้อเอง ตอนแรกก็คิดทำไมพ่อแม่เขาปล่อยลูกขนาดนี้ พอโตขึ้นมาถึงได้รู้ว่าเขาเลี้ยงลูกถูกแล้ว
จขกท เริ่มมามีปัญหาตอนที่เริ่มโตขึ้นมานี่สิคะ เนื่องจากเราไม่เคยคิดไม่เคยทำ ไม่เคยตัดสินใจอะไรเองตั้งเเต่เด็ก พอเรียนจบมาทำงานก็ทำงานช้ามาก เรียนรู้แก้ปัญหาอะไรไม่เป็นเลย ทำที่ไหนก็มีปัญหาโดนให้ออกแทบจะทุกที่ กว่าจะหาที่ที่ลงตัวได้ก็ทำงานไปทั้งหมด 11 ที่ รวมระยะเวลา 3 ปีกว่าๆ ซึ่งแน่นอนว่าคงไม่มีใครจะผ่านการทำงานหลายที่ขนาดนี้ และแม่ก็ชอบบ่นว่า จขกท ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือแม่เวลาแม่ไม่พอใจหรือมีอะไรไม่ได้ดั่งใจ คือแม่จะชอบทุบตีซึ่งไม่ชอบเลย คือเราโตขนาดนี้แล้วมีอะไรก็อยากให้พูดคุยด้วยเหตุผลมากกว่า เขามีเหตุผลของเขา เราก็มีเหตุผลของเรา บางครั้งถ้าความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็อยากจะให้คนละครึ่งทางบ้าง แม่ไม่ยอมให้เราเก็บเงินเดือนไว้ที่ตัวเอง ทั้งสมุดบัญชีธนาคารกับบัตร ATM แม่เก็บไว้หมดเลย อันนี้ไม่ได้มีปัญหาที่จะไม่ให้เเม่นะคะ แต่บางทีเราโตจนทำงานขนาดนี้เเล้ว เราก็อยากมีเงินเก็บติดตัวไว้บ้าง อย่างน้อยเดือนนึงที่ได้มาเก็บกันคนละครึ่งกับเเม่ก็ยังดี ทุกวันนี้ขนาดจะเเต่งตัวออกไปทำงานแม่ยังต้องทำผมให้เลย ขอทำเองก็ไม่ยอมบอกไม่เรียบร้อย เป็นเรื่องเป็นราวถึงขั้นบ้านแตกขึ้นมาอีก ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน คือถ้าเขาไม่ยอมปล่อยแล้วเมื่อไหร่จะทำเป็น
จขกท อยากขอคำแนะนำว่าในกรณีนี้จะทำยังไงดีคะ ให้แม่ยอมปล่อยให้เราคิด ให้เราได้ตัดสินใจ ให้เราทำอะไรด้วยตัวเองเหมือนคนอื่นเขาบ้าง อะไรที่ยอมได้ก็ยอมนะคะ แต่อะไรบางอย่างที่ฝืนใจมากเกินไป บางครั้ง จขกท ก็จำเป็นต้องโกหกแม่เพราะมันเกินจะรับไหวจริงๆ อย่างเรื่องทำร้ายทุบตีเราก็อยากให้เขาหยุดซะที เพราะเราไม่ใช่เด็กๆแล้ว คือแม่เวลามีอะไรมาสะกิดใจหรือไม่ได้ดั่งใจนิดนึง เขาจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลยค่ะ ใครมีคำแนะนำดีๆ อยากขอคำปรึกษา ช่วยหน่อยนะคะ ตอนนี้กลุ้มใจมากมืดแปดด้าน ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ
มีปัญหากับเเม่บ่อยๆ แม่ไม่ยอมปล่อยให้โตสักที จะทำยังไงดี
จขกท เริ่มมามีปัญหาตอนที่เริ่มโตขึ้นมานี่สิคะ เนื่องจากเราไม่เคยคิดไม่เคยทำ ไม่เคยตัดสินใจอะไรเองตั้งเเต่เด็ก พอเรียนจบมาทำงานก็ทำงานช้ามาก เรียนรู้แก้ปัญหาอะไรไม่เป็นเลย ทำที่ไหนก็มีปัญหาโดนให้ออกแทบจะทุกที่ กว่าจะหาที่ที่ลงตัวได้ก็ทำงานไปทั้งหมด 11 ที่ รวมระยะเวลา 3 ปีกว่าๆ ซึ่งแน่นอนว่าคงไม่มีใครจะผ่านการทำงานหลายที่ขนาดนี้ และแม่ก็ชอบบ่นว่า จขกท ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือแม่เวลาแม่ไม่พอใจหรือมีอะไรไม่ได้ดั่งใจ คือแม่จะชอบทุบตีซึ่งไม่ชอบเลย คือเราโตขนาดนี้แล้วมีอะไรก็อยากให้พูดคุยด้วยเหตุผลมากกว่า เขามีเหตุผลของเขา เราก็มีเหตุผลของเรา บางครั้งถ้าความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็อยากจะให้คนละครึ่งทางบ้าง แม่ไม่ยอมให้เราเก็บเงินเดือนไว้ที่ตัวเอง ทั้งสมุดบัญชีธนาคารกับบัตร ATM แม่เก็บไว้หมดเลย อันนี้ไม่ได้มีปัญหาที่จะไม่ให้เเม่นะคะ แต่บางทีเราโตจนทำงานขนาดนี้เเล้ว เราก็อยากมีเงินเก็บติดตัวไว้บ้าง อย่างน้อยเดือนนึงที่ได้มาเก็บกันคนละครึ่งกับเเม่ก็ยังดี ทุกวันนี้ขนาดจะเเต่งตัวออกไปทำงานแม่ยังต้องทำผมให้เลย ขอทำเองก็ไม่ยอมบอกไม่เรียบร้อย เป็นเรื่องเป็นราวถึงขั้นบ้านแตกขึ้นมาอีก ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน คือถ้าเขาไม่ยอมปล่อยแล้วเมื่อไหร่จะทำเป็น
จขกท อยากขอคำแนะนำว่าในกรณีนี้จะทำยังไงดีคะ ให้แม่ยอมปล่อยให้เราคิด ให้เราได้ตัดสินใจ ให้เราทำอะไรด้วยตัวเองเหมือนคนอื่นเขาบ้าง อะไรที่ยอมได้ก็ยอมนะคะ แต่อะไรบางอย่างที่ฝืนใจมากเกินไป บางครั้ง จขกท ก็จำเป็นต้องโกหกแม่เพราะมันเกินจะรับไหวจริงๆ อย่างเรื่องทำร้ายทุบตีเราก็อยากให้เขาหยุดซะที เพราะเราไม่ใช่เด็กๆแล้ว คือแม่เวลามีอะไรมาสะกิดใจหรือไม่ได้ดั่งใจนิดนึง เขาจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลยค่ะ ใครมีคำแนะนำดีๆ อยากขอคำปรึกษา ช่วยหน่อยนะคะ ตอนนี้กลุ้มใจมากมืดแปดด้าน ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ