ก่อนอื่นต้องอธิบายว่าผมจะเป็นเเพนิคหรือเครียดเวลาที่อยู่ที่บ้าน อาจจะเป็นเพราะครอบครัวด้วยพ่อผมเป็นคนติดเหล้าเเต่พ่อก็ทำงานหนักขยันไม่เคยทุบตีเเม่หรือผมเคยมีบ่นบ้างตามภาษาคนเมา เเต่ที่ผมเครียดจนกลายเป็นเเพนิควิตกกังวล เพราะเเม่ผมเป็นคนติดการพนันมากติดถึงขั้นเล่นจนหมดตัวทุกครั้ง บางครั้งค่าไปโรงเรียนค่าใช้ต่างๆไม่พอจ่ายเป็นเพราะเเม่ผมเล่นจนหมดเเม่เล่นการพนันมาตั้งเเต่ผมจำความได้มีอยู่ครั้งนึงตอนผมเด็กๆ เเม่ผมเเยกทางกับพ่อผมตัดสินใจอยู่กับเเม่เพราะส่งสารเเม่ตอนนั้นผมลำบากมากกินข้าวกับนํ้าปลาไฟโดนตัดตู้เย็นขายเเต่ด้วยความที่ยังเด็กครับไม่คิดมากอะไรขึ้นโรงเรียนอยู่ป1 พักหลังมาพ่อก็กลับมาคบกับเเม่เพราะสงสารผมกับพี่ชาย เเต่ตั้งเเต่เล็กจนโตผมก็ผ่านความลำบากมาเลื่อยเพราะเเม่ผมก็ยังไม่เลิกนิสัยเล่นการพนันเล่นไพ่ยังไม่ทิ้งนิสัยนี้เล่นจนไม่มีตังเสียค่าไฟไม่มีเงินให้ผมไปโรงเรียนทั้งๆที่พ่อก็ทำงานหนักตลอด เเต่เเทบจะไม่เห็นเงินสักบาทเพราะการพนันพอโตมาก็เป็นเเบบนี้มาเลื่อยๆอดๆยากๆวันไหนเเม่เล่นหมดตัวก็อดพอเงินหมดก็มาทะเลาะกับพ่อมันสร้างปมในใจผมมากผมกลายเป็นคนที่เกลียดเสียงทะเลาะไปเลยจนผมเข้าเรียนวิทยาลัยเเม่ก็ยังไม่เลิกนิสัยนี้ไปผมก็เริ่มทะเลาะกับเเม่เเล้วพอโตมาพูดเท่าไหร่ก็ไม่ฟังเอาความถูกต้องมาพูดก็ไม่ฟังผมเกือบเรียนไม่จบก็เพราะการพนันที่เเม่เล่นนี่เเหละโชคดีที่ตอนนั้นผมมีเเฟน เเฟนก็คอยช่วยเหลือผมตอนที่ลำบากจริงๆจนผมเรียนจบปวช3เเหละปวส2จนตอนนี้เเม่ผมก็ยังไม่เลิกผมกลัวเหมือนกันน่ะครับบ้างครั้งที่พูดเเรงๆกับเเม่ไปกลัวบาปกลัวตกนรกเเต่สิ่งที่เเม่ทำกับผมเเละพ่อมันสร้างความเจ็บปวดให้ผมทางจิตใจมากครับเเม่ไม่เคยรับฟังเหตุผลของคนอื่นเลยครับเอาเเต่เหตุผลตัวเองผมสงสารพ่อมากที่พ่อกินเหล้าหนักเพราะเครียดถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช้เเม่ผมเขาคงรวยไปเเล้วเพราะเงินที่พ่อผมทำงานได้มันเยอะมากเหนื่อยมากเเต่ก็เอาไปละลายกับการเล่นการพนันหมด