โกส ฮันเตอร์ ตอน สมุดบันทึกของคนตาย (๑. ฆาตกรรม)
เขียน : อัศวิน
๑. ฆาตกรรม
ถึงแม้จะเป็นวันอากาศดี นิพัทธ์ก็ยังคงนั่งอยู่ในห้องสมุดเช่นเคย เขาเป็นเด็กนักเรียนที่ค่อนข้างเก็บตัวและมีโลกส่วนตัวสูง เพื่อนวัยเดียวกันก็ไม่ค่อยมายุ่งวุ่นวายกับเขามากนัก แม้เขาจะจบการศึกษาในปีนี้ แต่เขาก็ไม่เคยมีเพื่อนเลย นิพัทธ์พลิกหน้ากระดาษไปอย่างเลื่อนลอย โดนไม่ใส่ใจสมการเคมีในหนังสือ
“ไม่.. อย่า... ขอร้อง อย่าทำ....”เสียงกรีดร้องดังขึ้น นิพัทธ์สะดุ้ง นัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความหวาดหวั่น เขาหันซ้ายหันขวาเพื่อหาต้นตอของเสียง แต่ก็ไม่พบใคร นอกจากนักเรียนคนอื่นๆที่มาใช้ห้องสมุด แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครได้ยินเสียงเมื่อสักครู่นี้เลย มีเพียงนิพัทธ์เท่านั้นที่ได้ยิน และเขารู้จักเจ้าของเสียงนั้นดี
นิพัทธ์ลุกขึ้น แล้วยัดหนังสือคืนชั้นวางอย่างลวกๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องสมุด แล้วเขาก็พบว่ามีคนรอเข้าอยู่ที่หน้าประตู
“อาจารย์สุทัศน์”
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“ครับ ผมก็กำลังจะไปหาอาจารย์เหมือนกัน แล้วอาจารย์อดิศักดิ์ละครับ วันนี้เขาอยู่หรือเปล่า ผมไม่เห็นเขาตั้งแต่เช้าแล้ว” นิพัทธ์พูด แล้วเดินตามอาจารย์สุทัศน์ไปที่ห้องวิทยาศาสตร์ที่อยู่ใกล้ๆ
“ปิดประตูก่อน” อาจารย์สุทัศน์สั่ง นิพัทธ์ทำตามแล้วเดินมานั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ “วันนี้ศักดิ์เขาไม่อยู่ ฉันไม่แน่ใจว่าเขาไปไหน และหวังว่าไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด เอาล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า เธอรู้ใช่ไหมว่าอรนุชหายไป”
“ทราบครับอาจารย์” นิพัทธ์พูดเสียงแหบ
“ฉันไม่น่าถามอย่างนั้นเลย ในเมื่อทุกคนก็รู้” เขาหยุดครุ่นคิด “แต่เธอรู้ใช่ไหม ว่าทำไมเขาหายไป”
“ผมไม่แน่ใจครับอาจารย์ ผมแค่สงสัยว่ามันจะเป็นเรื่องเดียวกันกับที่พวกเราทำอยู่หรือเปล่า”
“มันเป็นเรื่องเดียวกัน และตอนนี้อรนุชกำลังอยู่ในอันตราย”
“หมายความว่าไงครับอาจารย์ นุชเธออยู่ไหน เธอยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหมครับ” นิพัทธ์มองหน้าเขาอย่างมีความหวัง
“เธอรู้ใช่ไหมว่าอดิศักดิ์เขาเคยพูดถึงวันแรมที่มีผลต่อไสยศาสตร์ และเขาเคยพูดเปรยๆว่าเขาอาจจะหาชายหญิงมาสังเวยเพื่อให้อำนาจของเขาแข็งแกร่งขึ้น”
“ใช่ครับ แต่มันเกี่ยวอะไร..” นิพัทธ์หยุดพูด แล้วจู่ๆเขาก็นึกขึ้นได้ “ไม่นะครับอาจารย์ผมต้องหยุดเขา เพราะอย่างนี้ใช่ไหมครับ ที่เขาไม่มาสอนเพราะนุช”
“เข้าใจสักทีนะ คืนนี้พระจันทร์ข้างแรมจะมีผลต่อไสยศาสตร์ ฉันจะมาที่นี่เพื่อหยุดเขา แม้เขาจะมีเพียงหญิงสาวคนเดียว แต่หากเขาทำมันสำเร็จ พลังอำนาจของเขาก็จะเพิ่มขึ้นมาก ถึงตอนนั้นคงจะไม่มีใครหยุดเขาได้อีก”
“ผมจะไปด้วยครับ ผมจะต้องมาช่วยนุชให้ได้”
“มันอันตรายมากนะ ฉันแค่ต้องการให้เธอค่อยฟังข่าวจากฉันเท่านั้น เพราะหากฉันเป็นอะไรไป อย่างน้อยเธอจะได้หาทางหยุดเขาได้”
“ไม่ครับอาจารย์ ผมขอไปด้วย ยังไงเขาคงไม่ปล่อยผมไว้แน่ๆ ไม่ว่าผมจะไปหรือไม่ไป”
“แต่...”
“อย่าห้ามผมเลยครับอาจารย์”
“ก็ได้ วันนี้ก่อนหกโมงเย็น เธอมาหาฉันที่หน้าโรงเรียน เราจะเข้าไปช่วยอรนุชด้วยกัน” อาจารย์สุทัศน์บอกนิพัทธ์ เขาพยักหน้าแล้วขอตัวเดินออกจากห้องไป อาจารย์สุทัศน์มองตามหลังเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยจนเกือบจะเย็นชา
โกส ฮันเตอร์ ตอน สมุดบันทึกของคนตาย (๑. ฆาตกรรม)
๒. ชมรม http://pantip.com/topic/34272775
๓. เงาสะท้อนในกระจก http://pantip.com/topic/34277076
๔. เรื่องเล่าของโรงเรียน http://pantip.com/topic/34291238
เขียน : อัศวิน
๑. ฆาตกรรม
ถึงแม้จะเป็นวันอากาศดี นิพัทธ์ก็ยังคงนั่งอยู่ในห้องสมุดเช่นเคย เขาเป็นเด็กนักเรียนที่ค่อนข้างเก็บตัวและมีโลกส่วนตัวสูง เพื่อนวัยเดียวกันก็ไม่ค่อยมายุ่งวุ่นวายกับเขามากนัก แม้เขาจะจบการศึกษาในปีนี้ แต่เขาก็ไม่เคยมีเพื่อนเลย นิพัทธ์พลิกหน้ากระดาษไปอย่างเลื่อนลอย โดนไม่ใส่ใจสมการเคมีในหนังสือ
“ไม่.. อย่า... ขอร้อง อย่าทำ....”เสียงกรีดร้องดังขึ้น นิพัทธ์สะดุ้ง นัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความหวาดหวั่น เขาหันซ้ายหันขวาเพื่อหาต้นตอของเสียง แต่ก็ไม่พบใคร นอกจากนักเรียนคนอื่นๆที่มาใช้ห้องสมุด แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครได้ยินเสียงเมื่อสักครู่นี้เลย มีเพียงนิพัทธ์เท่านั้นที่ได้ยิน และเขารู้จักเจ้าของเสียงนั้นดี
นิพัทธ์ลุกขึ้น แล้วยัดหนังสือคืนชั้นวางอย่างลวกๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องสมุด แล้วเขาก็พบว่ามีคนรอเข้าอยู่ที่หน้าประตู
“อาจารย์สุทัศน์”
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“ครับ ผมก็กำลังจะไปหาอาจารย์เหมือนกัน แล้วอาจารย์อดิศักดิ์ละครับ วันนี้เขาอยู่หรือเปล่า ผมไม่เห็นเขาตั้งแต่เช้าแล้ว” นิพัทธ์พูด แล้วเดินตามอาจารย์สุทัศน์ไปที่ห้องวิทยาศาสตร์ที่อยู่ใกล้ๆ
“ปิดประตูก่อน” อาจารย์สุทัศน์สั่ง นิพัทธ์ทำตามแล้วเดินมานั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ “วันนี้ศักดิ์เขาไม่อยู่ ฉันไม่แน่ใจว่าเขาไปไหน และหวังว่าไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด เอาล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า เธอรู้ใช่ไหมว่าอรนุชหายไป”
“ทราบครับอาจารย์” นิพัทธ์พูดเสียงแหบ
“ฉันไม่น่าถามอย่างนั้นเลย ในเมื่อทุกคนก็รู้” เขาหยุดครุ่นคิด “แต่เธอรู้ใช่ไหม ว่าทำไมเขาหายไป”
“ผมไม่แน่ใจครับอาจารย์ ผมแค่สงสัยว่ามันจะเป็นเรื่องเดียวกันกับที่พวกเราทำอยู่หรือเปล่า”
“มันเป็นเรื่องเดียวกัน และตอนนี้อรนุชกำลังอยู่ในอันตราย”
“หมายความว่าไงครับอาจารย์ นุชเธออยู่ไหน เธอยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหมครับ” นิพัทธ์มองหน้าเขาอย่างมีความหวัง
“เธอรู้ใช่ไหมว่าอดิศักดิ์เขาเคยพูดถึงวันแรมที่มีผลต่อไสยศาสตร์ และเขาเคยพูดเปรยๆว่าเขาอาจจะหาชายหญิงมาสังเวยเพื่อให้อำนาจของเขาแข็งแกร่งขึ้น”
“ใช่ครับ แต่มันเกี่ยวอะไร..” นิพัทธ์หยุดพูด แล้วจู่ๆเขาก็นึกขึ้นได้ “ไม่นะครับอาจารย์ผมต้องหยุดเขา เพราะอย่างนี้ใช่ไหมครับ ที่เขาไม่มาสอนเพราะนุช”
“เข้าใจสักทีนะ คืนนี้พระจันทร์ข้างแรมจะมีผลต่อไสยศาสตร์ ฉันจะมาที่นี่เพื่อหยุดเขา แม้เขาจะมีเพียงหญิงสาวคนเดียว แต่หากเขาทำมันสำเร็จ พลังอำนาจของเขาก็จะเพิ่มขึ้นมาก ถึงตอนนั้นคงจะไม่มีใครหยุดเขาได้อีก”
“ผมจะไปด้วยครับ ผมจะต้องมาช่วยนุชให้ได้”
“มันอันตรายมากนะ ฉันแค่ต้องการให้เธอค่อยฟังข่าวจากฉันเท่านั้น เพราะหากฉันเป็นอะไรไป อย่างน้อยเธอจะได้หาทางหยุดเขาได้”
“ไม่ครับอาจารย์ ผมขอไปด้วย ยังไงเขาคงไม่ปล่อยผมไว้แน่ๆ ไม่ว่าผมจะไปหรือไม่ไป”
“แต่...”
“อย่าห้ามผมเลยครับอาจารย์”
“ก็ได้ วันนี้ก่อนหกโมงเย็น เธอมาหาฉันที่หน้าโรงเรียน เราจะเข้าไปช่วยอรนุชด้วยกัน” อาจารย์สุทัศน์บอกนิพัทธ์ เขาพยักหน้าแล้วขอตัวเดินออกจากห้องไป อาจารย์สุทัศน์มองตามหลังเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยจนเกือบจะเย็นชา