รู้มั้ยว่าทำไมเค้าถึงเรียกว่า "ขนมถั่วแปป"...
เรื่องมันก็นานมาแล้วอ่ะนะ..
สมัยก่อนมีชาวบ้านทำขนมไทยขาย แล้วไปๆ มาๆ ขนมที่ใช้ถั่วทำ กลับขายดีมาก ลูกค้าต่างรอคิวกันยาวเหยียด ด้วยความที่เข็มขัดสั้นของแม่ค้า (คาดไม่ถึง) ทำให้จำนวนถั่วที่เตรียมมาไม่พอ
แต่พอหันไปมองหน้าลูกค้าแต่ละคนที่ต่อคิวรอมาตั้งนาน ก็ไม่อยากให้ผิดหวัง แม่ค้าเลยใช้สามีให้ไปซื้อถั่วมาเพิ่ม ส่วนตัวแม่ค้าจะคอยรับหน้าลูกค้าเอง ด้านสามีก็กุลีกุจอขึ้นรถเทียมม้า ไป 7-11 หน้าปากซอย โดยไม่ลืมที่จะหันไปบอกลูกค้าที่กำลังรออยู่ว่า "ใครซื้อขนมถั่วรอแป๊บนะขอรับ"
แต่ไม่ว่าจะซื้อเพิ่มมาเท่าไหร่ ก็ยังไม่เคยเพียงพอต่อจำนวนของลูกค้าที่เพิ่มขึ้น ทำให้สามีต้องไปซื้อถั่วเพิ่มวันละหลายรอบ จากที่เคยพูดว่า "ใครซื้อขนมถั่วรอแป๊บนะขอรับ" สามีแม่ค้าค่อยๆ ตัดคำทีละน้อยเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา มาเป็น "ซื้อขนมถั่วรอแป๊บ" และ "ขนมถั่วรอแป๊บ"
จนอยู่มาวันนึง เป็นช่วงสงคราม ทหารจากญี่ปุ่นเริ่มเข้ามาตั้งค่ายในไทย ระหว่างทางได้เห็นชาวบ้านยืนมุงเป็นกลุ่มก้อนอยู่หน้าบ้านหลังนึงอย่างล้นหลาม ยังความสงสัยมาให้ท่านแม่ทัพทาเคชิ ว่าพวกชาวบ้านมายืนทำอะไรกัน ท่านแม่ทัพจึงใช้ทหารหนุ่มคนสนิทนามว่า ชินเอมอนซัง เข้าไปสืบดูว่าเกิดอะไรขึ้น
ชินเอมอนซัง สืบมาได้ว่า พวกชาวบ้านกำลังต่อคิวซื้อขนมอยู่ ชินเอมอนซัง ต้องการนำขนมไปให้ท่านแม่ทัพได้ลองชิม แต่บังเอิญเป็นจังหวะที่ขนมหมดพอดี จะอยู่ที่ร้านนานก็ไม่ได้ เดี๋ยวท่านแม่ทัพจะรอ ชินเอมอนซัง จึงตัดสินใจเข้าไปถามสามีแม่ค้า ว่าขนมชื่ออะไร เดี๋ยวคราวหลังค่อยมาหาซื้อไปให้ท่านแม่ทัพชิมก็ได้
แต่ยังไม่ทันที่จะได้เอื้อนเอ่ย สามีแม่ค้าก็ตะโกนสวนมาเสียก่อน ด้วยถ้อยคำที่คุ้นเคย "ขนมถั่วรอแป๊บบบ" อ้า..ชินเอมอนซัง ได้ยินดังนั้นก็รีบควบม้ากลับไปบอกท่านแม่ทัพ แต่ด้วยความที่ภาษาไทยยังไม่แข็งแรงพอ จึงรายงานท่านแม่ทัพตามความเข้าใจไปว่า "พวกเขามายืนรอซื้อ "ขนมถั่วแปป" ขอรับ"
จากนั้นเป็นต้นมา "ขนมถั่วแปป" จึงเป็นหนึ่งในขนมยอดฮิตที่ชาววัง ใช้ทำต้อนรับแขกบ้านแขกเรือน และภายหลังถึงเริ่มรู้จักกันอย่างแพร่หลายมาจนถึงกาลปัจจุบัน..
#เรียงความเรื่องที่มาของขนมถั่วแปป
ใครอยากรู้ประวัติโกยซีหมี่ตามดูที่ลิ๊งนี้จ้า
http://pantip.com/topic/35679608/desktop
ลูกชุบก็มี
http://pantip.com/topic/34212166/comment10
ทำไมเรียกว่าขนมถั่วแปป
เรื่องมันก็นานมาแล้วอ่ะนะ..
สมัยก่อนมีชาวบ้านทำขนมไทยขาย แล้วไปๆ มาๆ ขนมที่ใช้ถั่วทำ กลับขายดีมาก ลูกค้าต่างรอคิวกันยาวเหยียด ด้วยความที่เข็มขัดสั้นของแม่ค้า (คาดไม่ถึง) ทำให้จำนวนถั่วที่เตรียมมาไม่พอ
แต่พอหันไปมองหน้าลูกค้าแต่ละคนที่ต่อคิวรอมาตั้งนาน ก็ไม่อยากให้ผิดหวัง แม่ค้าเลยใช้สามีให้ไปซื้อถั่วมาเพิ่ม ส่วนตัวแม่ค้าจะคอยรับหน้าลูกค้าเอง ด้านสามีก็กุลีกุจอขึ้นรถเทียมม้า ไป 7-11 หน้าปากซอย โดยไม่ลืมที่จะหันไปบอกลูกค้าที่กำลังรออยู่ว่า "ใครซื้อขนมถั่วรอแป๊บนะขอรับ"
แต่ไม่ว่าจะซื้อเพิ่มมาเท่าไหร่ ก็ยังไม่เคยเพียงพอต่อจำนวนของลูกค้าที่เพิ่มขึ้น ทำให้สามีต้องไปซื้อถั่วเพิ่มวันละหลายรอบ จากที่เคยพูดว่า "ใครซื้อขนมถั่วรอแป๊บนะขอรับ" สามีแม่ค้าค่อยๆ ตัดคำทีละน้อยเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา มาเป็น "ซื้อขนมถั่วรอแป๊บ" และ "ขนมถั่วรอแป๊บ"
จนอยู่มาวันนึง เป็นช่วงสงคราม ทหารจากญี่ปุ่นเริ่มเข้ามาตั้งค่ายในไทย ระหว่างทางได้เห็นชาวบ้านยืนมุงเป็นกลุ่มก้อนอยู่หน้าบ้านหลังนึงอย่างล้นหลาม ยังความสงสัยมาให้ท่านแม่ทัพทาเคชิ ว่าพวกชาวบ้านมายืนทำอะไรกัน ท่านแม่ทัพจึงใช้ทหารหนุ่มคนสนิทนามว่า ชินเอมอนซัง เข้าไปสืบดูว่าเกิดอะไรขึ้น
ชินเอมอนซัง สืบมาได้ว่า พวกชาวบ้านกำลังต่อคิวซื้อขนมอยู่ ชินเอมอนซัง ต้องการนำขนมไปให้ท่านแม่ทัพได้ลองชิม แต่บังเอิญเป็นจังหวะที่ขนมหมดพอดี จะอยู่ที่ร้านนานก็ไม่ได้ เดี๋ยวท่านแม่ทัพจะรอ ชินเอมอนซัง จึงตัดสินใจเข้าไปถามสามีแม่ค้า ว่าขนมชื่ออะไร เดี๋ยวคราวหลังค่อยมาหาซื้อไปให้ท่านแม่ทัพชิมก็ได้
แต่ยังไม่ทันที่จะได้เอื้อนเอ่ย สามีแม่ค้าก็ตะโกนสวนมาเสียก่อน ด้วยถ้อยคำที่คุ้นเคย "ขนมถั่วรอแป๊บบบ" อ้า..ชินเอมอนซัง ได้ยินดังนั้นก็รีบควบม้ากลับไปบอกท่านแม่ทัพ แต่ด้วยความที่ภาษาไทยยังไม่แข็งแรงพอ จึงรายงานท่านแม่ทัพตามความเข้าใจไปว่า "พวกเขามายืนรอซื้อ "ขนมถั่วแปป" ขอรับ"
จากนั้นเป็นต้นมา "ขนมถั่วแปป" จึงเป็นหนึ่งในขนมยอดฮิตที่ชาววัง ใช้ทำต้อนรับแขกบ้านแขกเรือน และภายหลังถึงเริ่มรู้จักกันอย่างแพร่หลายมาจนถึงกาลปัจจุบัน..
#เรียงความเรื่องที่มาของขนมถั่วแปป
ใครอยากรู้ประวัติโกยซีหมี่ตามดูที่ลิ๊งนี้จ้า
http://pantip.com/topic/35679608/desktop
ลูกชุบก็มี
http://pantip.com/topic/34212166/comment10