แก้ไขกระทู้อีกครั้ง เนื้อเรื่องเพียวๆตามหัวกระทู้ จขกท เอาไปตั้งใหม่ ที่หว้ากอแล้วค่ะ ตามนี้
http://pantip.com/topic/33626782
ส่วนหลังจากนี้ คืออันเดิมก่อนแก้ไขกระทู้ค่ะ
สิ่งที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นอารมณ์มุ้งมิ้งๆฟรุ้งฟริ้งของเราล้วนๆ คนโสดโปรดกดปิดหากมิอยากอ่าน
เริ่มแรก เรากะแฟนเจอกันโดย เราไปเที่ยวเกาะเสม็ด !! เดี๋ยวก่อนนะ
ไม่ใช่เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย
แต่เป็นจุดเริ่มต้นของความรักตะหาก
เพื่อนในกลุ่มเรา ลงรูปพวกเรา เขาเห็นรูปแล้วเตะตาที่เรา เลยแอ๊ด facebook มาทำความรู้จัก
ปกติเราจะไม่รับคนไม่รู้จักมาก่อน แต่ !! ที่รับเพราะ เห็นมาจาก "ตรัง" น่าจะพูดภาษาเดียวกัน
น่าจะเก็บไว้เป็นกิ๊กซักคน (จขกทคิดชั่วๆแบบนี้เจรงๆ)
หลังจากนั้นก็คุยก็จีบกันเรื่อยมาก จะเล่าแต่ช็อตเด็ดๆน้า เดี๋ยวยาว
ช็อตแรก เจอกันวันที่ 31 ธันวาคม หลังจากคุยกันมาหลายอาทิตย์ ผู้ชายคนแรกที่จับมือกันผ่านข้ามปีด้วยกัน งุงิ ครุคริ
ช็อตสอง เจอกันอีกวันที่ 1 มกราคม ไหว้พระที่ภูเขาทอง กินหนม และจบลงนอนดูวิวสะพานพระรามแปดก่อนแยกย้ายกลับบ้าน สวยเว่อๆๆๆๆ
ช็อตสาม เราทำกับข้าวพร้อมแพนเค้กไปเยี่ยมเขาที่โรงเรียน (เพราะเข้าอยู่เวรนักเรียนปกครอง) แบบไม่บอกล่วงหน้า
ช็อตสี่ เราทำกับข้าวพร้อมเยลลี่ไปดักรอที่ห้างใกล้ๆหอเขา โดยการโกหกว่ามีงานที่มหาลัยจนถึงสี่ทุ่ม
เริ่มลืม !
ข้ามไปช็อต เจ็ดแปดเก้าา......
เขาไปช่วยเราสอนพิเศษที่บ้านของน้องนักเรียน เราแอบมองสายตาอันอ่อนโยนคู่นั้น อร๊ายยย
เขาพาเราไปกินข้าวที่ตึกใบหยก และคุกเข่าขอเราเป็นแฟนในเย็นวันนั้น
กรี้ดดดดดดดด
ช็อตถัดมาา เจอคุณแม่ของคุณแฟนในงานรับปริญญาของคุณพี่แฟน คุยกันไปมาถึงรู้ว่า ป้าสะใภ้ของเราเป็นเพื่อนสนิทกับคุณแม่แฟนค่ะ
ต่อมาอีก เรากลับบ้านช่วงสงกรานต์ เราคิดละล่ะว่าถึงเวลาที่พ่อเราน่าจะรับรู้การคบกันของเรากับเขา คือแบบบริสุทธิ์ใจอะเนอะะะ
ประโยคสนทนาเป็นดังนี้
ลูกสาวสุดสวย : พ่อขาา คือว่า คือว่าลูกกกกก มีแฟนแล้วนะ
คุณพ่อสุดแมน : เห้อะเห้อะ พ่อไม่รับรู้ พ่อไม่สนใจหรอก
ลูกสาวสุดสวย : ใจแป้ววว แง่ววว แต่เขากำลังจะบวชนะ
คุณพ่อสุดแมน : บวชที่ไหนล่ะ
ลูกสาวสุดสวย : ที่วัดที่ใกล้ๆบ้านอาค่ะพ่อ ที่ตรังอะ
คุณพ่อสุดแมน : คนตรังเหรอ อ้าว..... ทำไมรีบบวช ทำไมไม่บวชเข้าพรรษาล่ะ
ลูกสาวสุดสวย : เขารีบทำงานค่ะพ่อ ต้องติดยศแล้วเดือนหน้า
คุณพ่อสุดแมน : ทำงานอะไรนิ !??!
ลูกสาวสุดสวย : ทหารอากาศค่าาาา
คุณพ่อสุดแมน : เอาแล้วง้ายยยยยยยยยยยย มันไปเจอกันตอนโน้นอีกอะดิ (เราเคยเรียนพยาบาลทหารอากาศค่ะ ลาออกมาแล้ว)
งี้ต้องไปน่ะสิ บวชวันไหน เดี๋ยวให้แม่โทรบอกอาด้วยนะว่าจะไปนอน บ้านอยู่ตรงไหนล่ะ
แล้ววันสืบญาติก็มาถึง
เมื่อเราไปถึงบ้านแฟน โดยที่พ่อแม่เราพาไป พ่อแม่ก็คุยกันนะคะ เรื่องต้นไม้เรื่องบ้าน บลาๆๆ
วันบวชพระ พอทำพิธีออกจากโบสถ์เสร็จ เอาละค่าาาา เจอวงศาคณาญาติของตัวเองอยู่ในศาลา ซักพักก็ไปรดน้ำบัวกัน (วันสงกรานต์อะค่ะ)
พวกเราก็ถ่ายรูปอะไรกัน เสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
เรื่องมันมีอยู่ต่อว่า
เราเอารูปในกล้องเรา คืองานบวชพระ ไปอัดแล้วใส่เล่มให้บ้านเขา แล้วติดรูปญาติๆเราไปด้วย ไม่ได้เอาออก
เกิดการสืบกันเลยค่ะ
อาเขยบอกว่า อาเขยเคยเรียนกับลุงของเขา สมัยมัธยม
ลูกอาบอกว่า รู้จักพี่ชายแฟน เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน รู้จักบ้านด้วย
ป้าสะใภ้เรา เป็นเพื่อนสนิทกับแม่เขา
ป้าอีกคนเป็นญาติฝั่งย่าเรา เป็นญาติทางฝั่งยายเขา
ตาของเขา เคยเป็นเพื่อนสมัยร่วมปฏิวัติด้วยกันกับปู่เรา (ปู่เราเป็นหัวหน้าคอมมิวนิสต์ค่ะ)
แล้วรูปที่ถ่ายกับบัวบรรพบุรุษที่ติดไปทางเขา ทำให้เขาไปสืบมาบอกว่า
ยายของยายเขา คือ ยายทวด กับ ย่าของย่าเรา คือย่าทวด เป็นพี่น้องกันค่ะ
ที่เล่ามาทั้งหมด คือมันเป็นเรื่องบังเอิญของคนสองคน ที่เจอกันผ่านโลกโซเชียล แต่กลับใกล้ชิดกันในชีวิตจริง
ช็อตล่าสุด ครบรอบสามเดือนเมื่อวาน เราไปนั่งกินร้านที่มีความทรงจำครั้งแรกๆ เขาให้เราไปเข้าห้องน้ำ
พอเราออกมาเท่านั้นล่ะ ของขวัญวันครบรอบคือแหวนรูปเกลียวที่เราอยากได้ค่ะ อยู่ในแก้วน้ำดื่มของเรา
เมื่อความรักนั้น ไม่ใช่ภูผา เป็นเพียงแววตาที่จริงใจ
เมื่อความรักนั้น เป็นแค่ต้นไม้ มันจะยืนยงสักเท่าไร ก็คงอยู่ที่เรา ทั้งสองคน
ตัวเอง....ตอนนี้ ความรักของเรามันเพิ่งเริ่มต้น อาจจะล้มลุกคลุกคลาน มีอุปสรรคไปบ้าง อารมณ์เค้าบ้าง อารมณ์ตัวบ้าง แต่เค้าว่า มันผ่านเรื่องราวมาเยอะเลยนะ เค้าก็ไม่มีอะไรจะมารับประกัน ว่ารักของเราจะมั่นคงยืนยงตราบเท่าที่เราวางแผนกันไว้มั๊ย แต่เส้นทางความรักของเราที่มันดีแล้ว แล้วดีมาตลอดจนถึงวันนี้ เค้าอยากจะขอบคุณ ที่มีตัวอยู่เคียงข้าง เค้าขอให้เราหมั่นดูแลรดน้ำพรวนดินต้นแห่งความรักต้นนี้อย่างเอาใจใส่และอดทน เค้าเชื่อมั่นว่ามันจะเติบโตไปเป็นต้นรักที่แข็งแรงในอนาคต จับมือกันไว้นะคะ อย่าปล่อยกันไปไหนนะคะ รักตัวเองนะ.....
เค้าไปอ่านหนังสือต่อก่อนนะ จะรีบเรียนให้จบ แม่จะได้อนุญาตให้มาขอ คิคิ
ยายทวดของเรากับแฟน เป็นพี่น้องกัน !!!
ส่วนหลังจากนี้ คืออันเดิมก่อนแก้ไขกระทู้ค่ะ
สิ่งที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นอารมณ์มุ้งมิ้งๆฟรุ้งฟริ้งของเราล้วนๆ คนโสดโปรดกดปิดหากมิอยากอ่าน
เริ่มแรก เรากะแฟนเจอกันโดย เราไปเที่ยวเกาะเสม็ด !! เดี๋ยวก่อนนะ
แต่เป็นจุดเริ่มต้นของความรักตะหาก
เพื่อนในกลุ่มเรา ลงรูปพวกเรา เขาเห็นรูปแล้วเตะตาที่เรา เลยแอ๊ด facebook มาทำความรู้จัก
ปกติเราจะไม่รับคนไม่รู้จักมาก่อน แต่ !! ที่รับเพราะ เห็นมาจาก "ตรัง" น่าจะพูดภาษาเดียวกัน
หลังจากนั้นก็คุยก็จีบกันเรื่อยมาก จะเล่าแต่ช็อตเด็ดๆน้า เดี๋ยวยาว
ช็อตแรก เจอกันวันที่ 31 ธันวาคม หลังจากคุยกันมาหลายอาทิตย์ ผู้ชายคนแรกที่จับมือกันผ่านข้ามปีด้วยกัน งุงิ ครุคริ
ช็อตสอง เจอกันอีกวันที่ 1 มกราคม ไหว้พระที่ภูเขาทอง กินหนม และจบลงนอนดูวิวสะพานพระรามแปดก่อนแยกย้ายกลับบ้าน สวยเว่อๆๆๆๆ
ช็อตสาม เราทำกับข้าวพร้อมแพนเค้กไปเยี่ยมเขาที่โรงเรียน (เพราะเข้าอยู่เวรนักเรียนปกครอง) แบบไม่บอกล่วงหน้า
ช็อตสี่ เราทำกับข้าวพร้อมเยลลี่ไปดักรอที่ห้างใกล้ๆหอเขา โดยการโกหกว่ามีงานที่มหาลัยจนถึงสี่ทุ่ม
เริ่มลืม !
ข้ามไปช็อต เจ็ดแปดเก้าา......
เขาไปช่วยเราสอนพิเศษที่บ้านของน้องนักเรียน เราแอบมองสายตาอันอ่อนโยนคู่นั้น อร๊ายยย
เขาพาเราไปกินข้าวที่ตึกใบหยก และคุกเข่าขอเราเป็นแฟนในเย็นวันนั้น
ช็อตถัดมาา เจอคุณแม่ของคุณแฟนในงานรับปริญญาของคุณพี่แฟน คุยกันไปมาถึงรู้ว่า ป้าสะใภ้ของเราเป็นเพื่อนสนิทกับคุณแม่แฟนค่ะ
ต่อมาอีก เรากลับบ้านช่วงสงกรานต์ เราคิดละล่ะว่าถึงเวลาที่พ่อเราน่าจะรับรู้การคบกันของเรากับเขา คือแบบบริสุทธิ์ใจอะเนอะะะ
ประโยคสนทนาเป็นดังนี้
ลูกสาวสุดสวย : พ่อขาา คือว่า คือว่าลูกกกกก มีแฟนแล้วนะ
คุณพ่อสุดแมน : เห้อะเห้อะ พ่อไม่รับรู้ พ่อไม่สนใจหรอก
ลูกสาวสุดสวย : ใจแป้ววว แง่ววว แต่เขากำลังจะบวชนะ
คุณพ่อสุดแมน : บวชที่ไหนล่ะ
ลูกสาวสุดสวย : ที่วัดที่ใกล้ๆบ้านอาค่ะพ่อ ที่ตรังอะ
คุณพ่อสุดแมน : คนตรังเหรอ อ้าว..... ทำไมรีบบวช ทำไมไม่บวชเข้าพรรษาล่ะ
ลูกสาวสุดสวย : เขารีบทำงานค่ะพ่อ ต้องติดยศแล้วเดือนหน้า
คุณพ่อสุดแมน : ทำงานอะไรนิ !??!
ลูกสาวสุดสวย : ทหารอากาศค่าาาา
คุณพ่อสุดแมน : เอาแล้วง้ายยยยยยยยยยยย มันไปเจอกันตอนโน้นอีกอะดิ (เราเคยเรียนพยาบาลทหารอากาศค่ะ ลาออกมาแล้ว)
งี้ต้องไปน่ะสิ บวชวันไหน เดี๋ยวให้แม่โทรบอกอาด้วยนะว่าจะไปนอน บ้านอยู่ตรงไหนล่ะ
แล้ววันสืบญาติก็มาถึง
เมื่อเราไปถึงบ้านแฟน โดยที่พ่อแม่เราพาไป พ่อแม่ก็คุยกันนะคะ เรื่องต้นไม้เรื่องบ้าน บลาๆๆ
วันบวชพระ พอทำพิธีออกจากโบสถ์เสร็จ เอาละค่าาาา เจอวงศาคณาญาติของตัวเองอยู่ในศาลา ซักพักก็ไปรดน้ำบัวกัน (วันสงกรานต์อะค่ะ)
พวกเราก็ถ่ายรูปอะไรกัน เสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
เรื่องมันมีอยู่ต่อว่า
เราเอารูปในกล้องเรา คืองานบวชพระ ไปอัดแล้วใส่เล่มให้บ้านเขา แล้วติดรูปญาติๆเราไปด้วย ไม่ได้เอาออก
เกิดการสืบกันเลยค่ะ
อาเขยบอกว่า อาเขยเคยเรียนกับลุงของเขา สมัยมัธยม
ลูกอาบอกว่า รู้จักพี่ชายแฟน เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน รู้จักบ้านด้วย
ป้าสะใภ้เรา เป็นเพื่อนสนิทกับแม่เขา
ป้าอีกคนเป็นญาติฝั่งย่าเรา เป็นญาติทางฝั่งยายเขา
ตาของเขา เคยเป็นเพื่อนสมัยร่วมปฏิวัติด้วยกันกับปู่เรา (ปู่เราเป็นหัวหน้าคอมมิวนิสต์ค่ะ)
แล้วรูปที่ถ่ายกับบัวบรรพบุรุษที่ติดไปทางเขา ทำให้เขาไปสืบมาบอกว่า
ยายของยายเขา คือ ยายทวด กับ ย่าของย่าเรา คือย่าทวด เป็นพี่น้องกันค่ะ
ที่เล่ามาทั้งหมด คือมันเป็นเรื่องบังเอิญของคนสองคน ที่เจอกันผ่านโลกโซเชียล แต่กลับใกล้ชิดกันในชีวิตจริง
ช็อตล่าสุด ครบรอบสามเดือนเมื่อวาน เราไปนั่งกินร้านที่มีความทรงจำครั้งแรกๆ เขาให้เราไปเข้าห้องน้ำ
พอเราออกมาเท่านั้นล่ะ ของขวัญวันครบรอบคือแหวนรูปเกลียวที่เราอยากได้ค่ะ อยู่ในแก้วน้ำดื่มของเรา
เมื่อความรักนั้น ไม่ใช่ภูผา เป็นเพียงแววตาที่จริงใจ
เมื่อความรักนั้น เป็นแค่ต้นไม้ มันจะยืนยงสักเท่าไร ก็คงอยู่ที่เรา ทั้งสองคน
ตัวเอง....ตอนนี้ ความรักของเรามันเพิ่งเริ่มต้น อาจจะล้มลุกคลุกคลาน มีอุปสรรคไปบ้าง อารมณ์เค้าบ้าง อารมณ์ตัวบ้าง แต่เค้าว่า มันผ่านเรื่องราวมาเยอะเลยนะ เค้าก็ไม่มีอะไรจะมารับประกัน ว่ารักของเราจะมั่นคงยืนยงตราบเท่าที่เราวางแผนกันไว้มั๊ย แต่เส้นทางความรักของเราที่มันดีแล้ว แล้วดีมาตลอดจนถึงวันนี้ เค้าอยากจะขอบคุณ ที่มีตัวอยู่เคียงข้าง เค้าขอให้เราหมั่นดูแลรดน้ำพรวนดินต้นแห่งความรักต้นนี้อย่างเอาใจใส่และอดทน เค้าเชื่อมั่นว่ามันจะเติบโตไปเป็นต้นรักที่แข็งแรงในอนาคต จับมือกันไว้นะคะ อย่าปล่อยกันไปไหนนะคะ รักตัวเองนะ.....
เค้าไปอ่านหนังสือต่อก่อนนะ จะรีบเรียนให้จบ แม่จะได้อนุญาตให้มาขอ คิคิ