***ต่อตอนที่ 2 ได้ที่นี่ค่ะ
http://pantip.com/topic/33587728 ***
เคยตั้งกระทู้มาบ้างแล้ว แต่นี่เป็นรีวิวแรกที่เราจะลงแบบเต็มๆค่ะ ติชมได้นะคะ มือใหม่ค่ะ
ขอเกริ่นเกี่ยวกับตัวเองนิดนึงนะคะ คือเราเป็นผู้หญิงธรรมดาที่รักการเดินทางเป็นชีวิตจิตใจมาตั้งแต่เด็กแล้ว อาจจะติสเล็กน้อย (ในแง่ของอารมณ์นะคะ ไม่ใช่สไตล์) เราเรียนจบภูมิสถาปัตยกรรมมาค่ะ อาจจะอินตึก เมืองเก่าๆ ธรรมชาติสายลมและแสงแดดมากหน่อย แต่ก็เป็นคนเที่ยวหลายแนวเพราะเราจะมีทั้งเที่ยวกับเพื่อน ครอบครัว และคนเดียว เราถ่ายรูปไม่เก่ง และไม่อยากจะลงทุนอุปกรณ์มาก (คือไม่ได้เล่นกล้อง) ภาพที่ลงอาจจะไม่สวย คือมันเป็นภาพประก๊อบประกอบจริงๆเลย เราอยากลงทริปที่เราเที่ยวคนเดียวก่อนเพราะมีรูปที่เคยลงใน facebook อยู่แล้ว และเราเห็นคนในห้องนี้หลายคน โดยเฉพาะสาวๆ คิดจะเที่ยวคนเดียว บางคนมีปัญหาเรื่องหาเพื่อนร่วมทาง เวลาไม่ตรงกัน บางคนอยากจะลองทำอะไรใหม่ๆ แต่ก็ไม่กล้า เราเลยอยากให้ทริปของเราเป็นแรงบัลดาลใจให้ลองดูค่ะ เพราะเราก็เป็นเค่ผู้หญฺิงตัวเล็กๆ (เตี้ยๆ) ที่อยากอยากกลิ้ง (เอ้ย) วิ่งเล่นคนเดียวเป็นบางที เราเสพติดการท่องเที่ยวมากและจะไม่ยอมให้คำว่า "ไม่มีใครไปด้วย" มาเป็นอุปสรรคของเรา
กาญจนบุรี .. ทริปนี้เราไปตอนเรียนจบ (กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว) ตอนแรกคือจะไปกะเพื่อนสาว 2 คนค่ะ อยากจะนั่งรถไฟไป แต่สุดท้ายก็ไม่ได้นั่ง (แง) จริงๆคือคิดกันไว้คร่าวๆว่าอยากจะเที่ยวแบบไม่ต้องวางแผนมาก ไม่ต้องคิดเยอะ (คือมันเป็นยุคที่เรากับเพื่อนยังไม่มี smart phone ไม่มี 3g อินเตอร์เนตยังไม่ทั่วถึง) เล็งไว้ 2 ที่คือกาญฯ กับเชียงคาน ออกจากบ้านมาเที่ยงๆ ยังติดต่อเพื่อนไม่ได้ เริ่มใจเสีย แต่มันเป็นอารมณ์พึ่งส่งทีสิสและฟื้นจากการพักตัว คือ อยากเที่ยวที่สุดในโลก เราเช็คเรื่องที่พัก คือจดเบอร์กับที่พักไว้ก่อน เชียงคานคือเราถามเพื่อนมา มันบอกเดินหาเอาได้ ไม่ต้องเตรียม แต่ก็จดๆที่ที่มันแนะนำมา ส่วนกาญฯเราเล็งบ้านกลางทุ่งของป้าแอ๊ดเอาไว้ เพราะว่าไม่ได้อยากเน้นเที่ยวในเมืองมาก กะว่าวันเดียวพอ อยากจะใช้ชีวิตชิวๆ ทำกิจกรรมที่ที่พักจัด ดูชีวิตคนท้องถิ่น ถีบจักรยาน รวมๆคงไปซักสี่วัน (โอ้โห ชิวไปมั้ย)
http://www.bansansuk.com/hotel/Organic_Home%20/
อันนี้ Link ที่พักค่ะ ป้าแอ๊ดใจดีมากรู้สึกเหมือนมาพักบ้านญาติผู้ใหญ่ ตอนนั้นรู้สึกจะคิดคนละ 900 รวมอาหาร 3 มื้อ ตอนนี้เหลือ 800 มีกิจกรรมให้ทำพวกบาติก วาดภาพ แต่ต้องเสียเงินเพิ่มค่ะ
ทีนี้มาเล่าเหตุการณ์วันนั้น ทำไมเราถึงไปเที่ยวคนเดียว เราติดต่อเพื่อนไม่ได้ (ต่อไปนี้ขอเรียกว่าอีนางนามสมมตินะคะ) จนเราเดินออกมาถึงพี่วิน เราเริ่มลังเล แต่ก็ เอาวะ!! อยากเที่ยว พยายามติดต่อเรื่อยๆว่าจะเอายังไง เพราะสนิทกันมากขนาดไม่ได้นัดแนะอะไรเลย 555 จนอีนางเธอโทรมาบอกว่าไข้ขึ้น เรานี่ฟังเสียงแล้วด่าไม่ลงเลยค่ะ ก็มาคิดว่าบ่ายแก่ๆละ จะเอาไงดี ออกจากบ้านมาแล้ว (ไม่อยากกลับ 55) เลยแบบเอาไงเอากัน แต่ทีนี้รถไปเชียงคานมันมีตอน 1 ทุ่ม (อีนางบอกมา) เราเลยตัดสินใจเอาของยากก่อน ถามกะพี่วินนี่แหละ คุ้นเคยกัน “พี่พี่ รถไฟไปกาญฯนี่ขึ้นที่ไหน” พี่วินถามกันไปมา ถึงแม้ค้าข้าวแกงยันแม่ค้าขายลาบได้ความว่าต้องไปขึ้นฝั่งธนฯแต่รอบสุดท้ายบ่าย 3 ไม่ทันแล้ว > < แอ๊!!! เดชะบุญ มีคุณพี่คนนึงผ่านมาบอกว่าไปขึ้นรถตู้สะดวกกว่า แยกบางนาโลดดดดด !! เราเลยจัดพี่วิน 40 บาทเลยค่ะ ไปถึงรถตู้ กลายเป็นว่าไม่มีรถไปกาญแล้ว อ้าวกำ เครียดอีก แต่เค้าบอกให้เรานั่งรถตู้ไปลงมหาชัย แล้วนั่งรถเมล์ไปลงนครประฐม รุ้สึกจะหน้าศิลปากร(ไม่แน่ใจ นานแล้ว) แล้วต่อรถตู้ไปกาญฯ มีรถถึงดึกเพราะรับเด็ดมหาลัยไม่ต้องห่วง (มาคิดตอนนี้คือพี่รถตู้แกข้อมูลแน่นราวกับ GPRS ยุคนี้เลยทีเดียว รู้ไปถึงนู่น อย่างอ้อม) ตอนนั้นเราเริ่มคิดละค่ะว่าเฮ้ย นี่มันเกินไปรึเปล่า เราเป็นผู้หญิงนะ เฮ้ย มันจะโอเคหรอ แต่ด้วยความอยาก และคะนอง (สาวๆอย่าเลียนแบบเลยค่ะเราเป็นห่วง ถ้าพ่อแม่เรารู้ต้องชอร์กมากแน่ๆ ส่วนหนุ่มๆเราแนะนำค่ะ ความรุ้สึกมันแบบเป็นประสบการณ์มากๆ) ตามนั้นค่ะ เราตัดสินใจ ไป !! พอขึ้นรถเราก็โทรหาป้าแอ๊ดทันทีเรื่องจองที่พักและการเดินทางไปที่พัก (ไม่ได้เตรียมมา 555) เลยพึ่งมารู้ว่าหนทางไปสู่บ้านกลางทุ่งแม้จะเดินทางเองได้แต่ไม่ได้ชิวสบาย 24 อาวเวอร์อย่างที่คิด ป้าแอ๊ดแนะนำให้เราไปพักกับลูกศิษป้าแอ๊ดที่เปิดรีสอร์ทอยู่ที่กาญฯ (ป้าแอ๊ดแกเคยเป็นครูค่ะแล้วมาเปิดบ้านเป็น Homestay วัยเกษียร)
ภาพนี้ถ่ายที่มหาชัยค่ะ ตอนลงรถตู้ ข้ามฝั่งนี้ไปต้องต่อรถเมล์ไปนครปฐม เพื่อหารถตู้ไปกาญฯ อีกที
ต่อไปต่อมาจนถึงกาญฯก็มืดแล้วค่ะ ตอนนั้นนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่กลางวัน แหมก็รถตู้มาลงตลาดโต้รุ่งพอดีเลยค่ะ เลยจัดไปเต็มๆ จำได้ว่าอาหารอร่อยน่ากินเยอะมาก ไม่เกี่ยวกับหิวด้วย จริงจริ๊งงงง แต่ต้องเอาตัวรอดหาที่ซุกหัวนอนก่อน หลังจากที่เดินสอบถามพบว่าไม่น่าจะหาที่พักใกล้ๆง่ายๆก็เลยตัดสินใจโทรไปหาพี่แอร์ ที่ป้าแอ๊ดแห่งบ้านกลางทุ่งแนะนำมา พี่แอร์บอกว่าจะให้เด็กที่รีสอร์ทมารับ เย้!!! แต่เราขออนุญาตทานข้าวก่อนเข้าที่พักค่ะ
จัดขนมจีนน้ำพริกก่อนเลย ของโปรด ร้านนี้มีมะระตุ๋นร้อนๆและอาหารอย่างอื่นขายด้วย อยู่ตรงสถานีขนส่งเลย
ตามด้วยก๋วยเตี๋ยวเนื้อค่ะ ดูใสๆแต่จริงๆน้ำซุปหอมมากก (คือยังจำได้ขนาดนั้น 55)
จากนั้นพี่แอร์ก็ส่งพี่สาวคนนึงบิดมอเตอร์ไซด์มารับค่ะ อัธยาศัยดีมากเช่นกัน ระหว่างทางพี่แกยังชวนคุยถามนู่นนี่ รวมถึงเล่าให้ฟังว่าตรงไหรเป็นอะไรคะ บอกตรงๆว่ารู้สึกผิดมาที่จำชื่อที่พักไม่ได้ อยากจะเอามาบอกต่อมาก เพราะทุกคนใจดีกับเรามากจริงๆและดูแลดีมากจริงๆ แถมค่าที่พักไม่แพงเลย (จำราคาไม่ได้เช่นกัน แต่จำได้ว่าถูก เราเอาเงินติดตัวไป 4,000 เหลือค่ะ)
ปล. ขอ tag backpack นะคะ จริงๆเราไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่า backpack ได้รึเปล่า มันเป็นแค่ทริปสั้นๆ
[CR] [CR] ผู้หญิงคนเดียว ก็เที่ยวได้ [Alone but not Lonely] ตอน 1 ... กาญน๊ะจ๊ะบุรี สุพรรณบุรี 4 วัน 3 คืน
เคยตั้งกระทู้มาบ้างแล้ว แต่นี่เป็นรีวิวแรกที่เราจะลงแบบเต็มๆค่ะ ติชมได้นะคะ มือใหม่ค่ะ
ขอเกริ่นเกี่ยวกับตัวเองนิดนึงนะคะ คือเราเป็นผู้หญิงธรรมดาที่รักการเดินทางเป็นชีวิตจิตใจมาตั้งแต่เด็กแล้ว อาจจะติสเล็กน้อย (ในแง่ของอารมณ์นะคะ ไม่ใช่สไตล์) เราเรียนจบภูมิสถาปัตยกรรมมาค่ะ อาจจะอินตึก เมืองเก่าๆ ธรรมชาติสายลมและแสงแดดมากหน่อย แต่ก็เป็นคนเที่ยวหลายแนวเพราะเราจะมีทั้งเที่ยวกับเพื่อน ครอบครัว และคนเดียว เราถ่ายรูปไม่เก่ง และไม่อยากจะลงทุนอุปกรณ์มาก (คือไม่ได้เล่นกล้อง) ภาพที่ลงอาจจะไม่สวย คือมันเป็นภาพประก๊อบประกอบจริงๆเลย เราอยากลงทริปที่เราเที่ยวคนเดียวก่อนเพราะมีรูปที่เคยลงใน facebook อยู่แล้ว และเราเห็นคนในห้องนี้หลายคน โดยเฉพาะสาวๆ คิดจะเที่ยวคนเดียว บางคนมีปัญหาเรื่องหาเพื่อนร่วมทาง เวลาไม่ตรงกัน บางคนอยากจะลองทำอะไรใหม่ๆ แต่ก็ไม่กล้า เราเลยอยากให้ทริปของเราเป็นแรงบัลดาลใจให้ลองดูค่ะ เพราะเราก็เป็นเค่ผู้หญฺิงตัวเล็กๆ (เตี้ยๆ) ที่อยากอยากกลิ้ง (เอ้ย) วิ่งเล่นคนเดียวเป็นบางที เราเสพติดการท่องเที่ยวมากและจะไม่ยอมให้คำว่า "ไม่มีใครไปด้วย" มาเป็นอุปสรรคของเรา
กาญจนบุรี .. ทริปนี้เราไปตอนเรียนจบ (กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว) ตอนแรกคือจะไปกะเพื่อนสาว 2 คนค่ะ อยากจะนั่งรถไฟไป แต่สุดท้ายก็ไม่ได้นั่ง (แง) จริงๆคือคิดกันไว้คร่าวๆว่าอยากจะเที่ยวแบบไม่ต้องวางแผนมาก ไม่ต้องคิดเยอะ (คือมันเป็นยุคที่เรากับเพื่อนยังไม่มี smart phone ไม่มี 3g อินเตอร์เนตยังไม่ทั่วถึง) เล็งไว้ 2 ที่คือกาญฯ กับเชียงคาน ออกจากบ้านมาเที่ยงๆ ยังติดต่อเพื่อนไม่ได้ เริ่มใจเสีย แต่มันเป็นอารมณ์พึ่งส่งทีสิสและฟื้นจากการพักตัว คือ อยากเที่ยวที่สุดในโลก เราเช็คเรื่องที่พัก คือจดเบอร์กับที่พักไว้ก่อน เชียงคานคือเราถามเพื่อนมา มันบอกเดินหาเอาได้ ไม่ต้องเตรียม แต่ก็จดๆที่ที่มันแนะนำมา ส่วนกาญฯเราเล็งบ้านกลางทุ่งของป้าแอ๊ดเอาไว้ เพราะว่าไม่ได้อยากเน้นเที่ยวในเมืองมาก กะว่าวันเดียวพอ อยากจะใช้ชีวิตชิวๆ ทำกิจกรรมที่ที่พักจัด ดูชีวิตคนท้องถิ่น ถีบจักรยาน รวมๆคงไปซักสี่วัน (โอ้โห ชิวไปมั้ย)
http://www.bansansuk.com/hotel/Organic_Home%20/
อันนี้ Link ที่พักค่ะ ป้าแอ๊ดใจดีมากรู้สึกเหมือนมาพักบ้านญาติผู้ใหญ่ ตอนนั้นรู้สึกจะคิดคนละ 900 รวมอาหาร 3 มื้อ ตอนนี้เหลือ 800 มีกิจกรรมให้ทำพวกบาติก วาดภาพ แต่ต้องเสียเงินเพิ่มค่ะ
ทีนี้มาเล่าเหตุการณ์วันนั้น ทำไมเราถึงไปเที่ยวคนเดียว เราติดต่อเพื่อนไม่ได้ (ต่อไปนี้ขอเรียกว่าอีนางนามสมมตินะคะ) จนเราเดินออกมาถึงพี่วิน เราเริ่มลังเล แต่ก็ เอาวะ!! อยากเที่ยว พยายามติดต่อเรื่อยๆว่าจะเอายังไง เพราะสนิทกันมากขนาดไม่ได้นัดแนะอะไรเลย 555 จนอีนางเธอโทรมาบอกว่าไข้ขึ้น เรานี่ฟังเสียงแล้วด่าไม่ลงเลยค่ะ ก็มาคิดว่าบ่ายแก่ๆละ จะเอาไงดี ออกจากบ้านมาแล้ว (ไม่อยากกลับ 55) เลยแบบเอาไงเอากัน แต่ทีนี้รถไปเชียงคานมันมีตอน 1 ทุ่ม (อีนางบอกมา) เราเลยตัดสินใจเอาของยากก่อน ถามกะพี่วินนี่แหละ คุ้นเคยกัน “พี่พี่ รถไฟไปกาญฯนี่ขึ้นที่ไหน” พี่วินถามกันไปมา ถึงแม้ค้าข้าวแกงยันแม่ค้าขายลาบได้ความว่าต้องไปขึ้นฝั่งธนฯแต่รอบสุดท้ายบ่าย 3 ไม่ทันแล้ว > < แอ๊!!! เดชะบุญ มีคุณพี่คนนึงผ่านมาบอกว่าไปขึ้นรถตู้สะดวกกว่า แยกบางนาโลดดดดด !! เราเลยจัดพี่วิน 40 บาทเลยค่ะ ไปถึงรถตู้ กลายเป็นว่าไม่มีรถไปกาญแล้ว อ้าวกำ เครียดอีก แต่เค้าบอกให้เรานั่งรถตู้ไปลงมหาชัย แล้วนั่งรถเมล์ไปลงนครประฐม รุ้สึกจะหน้าศิลปากร(ไม่แน่ใจ นานแล้ว) แล้วต่อรถตู้ไปกาญฯ มีรถถึงดึกเพราะรับเด็ดมหาลัยไม่ต้องห่วง (มาคิดตอนนี้คือพี่รถตู้แกข้อมูลแน่นราวกับ GPRS ยุคนี้เลยทีเดียว รู้ไปถึงนู่น อย่างอ้อม) ตอนนั้นเราเริ่มคิดละค่ะว่าเฮ้ย นี่มันเกินไปรึเปล่า เราเป็นผู้หญิงนะ เฮ้ย มันจะโอเคหรอ แต่ด้วยความอยาก และคะนอง (สาวๆอย่าเลียนแบบเลยค่ะเราเป็นห่วง ถ้าพ่อแม่เรารู้ต้องชอร์กมากแน่ๆ ส่วนหนุ่มๆเราแนะนำค่ะ ความรุ้สึกมันแบบเป็นประสบการณ์มากๆ) ตามนั้นค่ะ เราตัดสินใจ ไป !! พอขึ้นรถเราก็โทรหาป้าแอ๊ดทันทีเรื่องจองที่พักและการเดินทางไปที่พัก (ไม่ได้เตรียมมา 555) เลยพึ่งมารู้ว่าหนทางไปสู่บ้านกลางทุ่งแม้จะเดินทางเองได้แต่ไม่ได้ชิวสบาย 24 อาวเวอร์อย่างที่คิด ป้าแอ๊ดแนะนำให้เราไปพักกับลูกศิษป้าแอ๊ดที่เปิดรีสอร์ทอยู่ที่กาญฯ (ป้าแอ๊ดแกเคยเป็นครูค่ะแล้วมาเปิดบ้านเป็น Homestay วัยเกษียร)
ภาพนี้ถ่ายที่มหาชัยค่ะ ตอนลงรถตู้ ข้ามฝั่งนี้ไปต้องต่อรถเมล์ไปนครปฐม เพื่อหารถตู้ไปกาญฯ อีกที
ต่อไปต่อมาจนถึงกาญฯก็มืดแล้วค่ะ ตอนนั้นนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่กลางวัน แหมก็รถตู้มาลงตลาดโต้รุ่งพอดีเลยค่ะ เลยจัดไปเต็มๆ จำได้ว่าอาหารอร่อยน่ากินเยอะมาก ไม่เกี่ยวกับหิวด้วย จริงจริ๊งงงง แต่ต้องเอาตัวรอดหาที่ซุกหัวนอนก่อน หลังจากที่เดินสอบถามพบว่าไม่น่าจะหาที่พักใกล้ๆง่ายๆก็เลยตัดสินใจโทรไปหาพี่แอร์ ที่ป้าแอ๊ดแห่งบ้านกลางทุ่งแนะนำมา พี่แอร์บอกว่าจะให้เด็กที่รีสอร์ทมารับ เย้!!! แต่เราขออนุญาตทานข้าวก่อนเข้าที่พักค่ะ
จัดขนมจีนน้ำพริกก่อนเลย ของโปรด ร้านนี้มีมะระตุ๋นร้อนๆและอาหารอย่างอื่นขายด้วย อยู่ตรงสถานีขนส่งเลย
ตามด้วยก๋วยเตี๋ยวเนื้อค่ะ ดูใสๆแต่จริงๆน้ำซุปหอมมากก (คือยังจำได้ขนาดนั้น 55)
จากนั้นพี่แอร์ก็ส่งพี่สาวคนนึงบิดมอเตอร์ไซด์มารับค่ะ อัธยาศัยดีมากเช่นกัน ระหว่างทางพี่แกยังชวนคุยถามนู่นนี่ รวมถึงเล่าให้ฟังว่าตรงไหรเป็นอะไรคะ บอกตรงๆว่ารู้สึกผิดมาที่จำชื่อที่พักไม่ได้ อยากจะเอามาบอกต่อมาก เพราะทุกคนใจดีกับเรามากจริงๆและดูแลดีมากจริงๆ แถมค่าที่พักไม่แพงเลย (จำราคาไม่ได้เช่นกัน แต่จำได้ว่าถูก เราเอาเงินติดตัวไป 4,000 เหลือค่ะ)
ปล. ขอ tag backpack นะคะ จริงๆเราไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่า backpack ได้รึเปล่า มันเป็นแค่ทริปสั้นๆ