ทำไมเยอรมันไม่เจอ "วิกฤติเงินออมเกินจำเป็น" เหมือนญี่ปุ่นครับ?

เยอรมันเองมีข้อได้เปรียบญี่ปุ่นหลายอย่างครับ     เอาแค่ภูมิศาสตร์นี่ก็เหนือกว่ามากแล้ว    ญี่ปุ่นเป็นประเทศเกาะ   การจะส่งออกสินค้าอะไรไปต่างประเทศต้องใช้เรือเป็นหลัก     ในขณะที่เยอรมันเป็นภาคพื้นทวีป      ขนส่งสินค้าไปขายในยุโรปได้ทั่ว

อีกประการคือนโยบาย     ญี่ปุ่นแทบจะไม่ยอมรับผู้อพยพเข้าประเทศตนเลย      ส่งผลให้เมื่อญี่ปุ่นมีเศรษฐกิจใหญ่โต    ค่าครองชีพสูงขึ้น    ก็หาคนญี่ปุ่นที่จะมาทำงานระดับล่างรวมไปถึงงานผลิตได้น้อยลง      ในขณะที่เยอรมันรับคนอพยพเข้าไปตลอด   แม้คนเยอรมันจะไม่ค่อยอยากทำงานระดับล่างๆเหมือนคนญี่ปุ่น      แต่คนอพยพเหล่านี้ไม่ได้รังเกียจที่จะเป็นแรงงานระดับล่างตามไปด้วย   แถมคนอพยพเหล่านี้ก็ไม่ได้มีค่านิยมการออมเงินเหมือนคนเยอรมันและญี่ปุ่น    ต่างก็ใช้เงินกันตามปกติไม่ได้ประหยัดอะไรมากมาย   ส่งผลให้การผลิตของเยอรมันดำเนินได้ไม่มีชะงัก     และการใช้จ่ายหมุนเวียนเศรษฐกิจของเยอรมันก็ดำเนินไปได้ตลอดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

นอกจากนี้การมีแรงงานก็ส่งผลต่อการลงทุน   ญี่ปุ่นประชากรลดลงและไม่อยากทำงานล่างๆ   การจะจ้างคนญี่ปุ่นผลิตต่อไปมันก็เท่ากับเพิ่มต้นทุนในการผลิตสินค้าไปด้วย    ทำให้หลังๆญี่ปุ่นต้องออกมาลงทุนนอกประเทศในประเทศที่ยากจนกว่าเป็นหลัก     เพราะค่าแรงถูกและมีแรงงานเหลือเฟือ      แม้ว่าดูๆอาจจะเป็นเรื่องดีที่ญี่ปุ่นสามารถนำเงินมาต่อเงิน     ใช้เงินทำงานหาเงินมาเพิ่มให้เรื่อยๆ      แต่รายได้ที่มาจากการลงทุนนอกประเทศนั้นก็ต้องแบ่งส่วนไปหลายฝ่าย     ทั้งแรงงานต่างประเทศ    ภาษีของประเทศที่ไปลงทุน     งบประมาณการขยายกิจการต่างๆ      ทำให้รายได้กำไรที่มาถึงประเทศแม่จริงๆไม่ได้มากมายอะไรเท่าใดนัก      ในขณะที่เยอรมันยังลงทุนสร้างโรงงานและผลิตสินค้าในประเทศตัวเองเป็นหลัก     ลงทุนในต่างประเทศน้อยกว่า     แต่รายได้ที่กลับคืนมาก็ได้สู่เยอรมันเองแทบจะทั้งหมด