ชีวิตกำลังเข้าสู่ช่วงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ตกงาน ศูนย์เสียเงินเก็บเกือบหมด (ขอปักหมุดชีวิตใว้ตรงนี้หนึงกระทู้)

ตอนนี้ชีวิตกำลังประสบปัญหาครั้งใหญ่ที่สุด ต้องใช้ระยะเวลาในการปรับสภาพ และจิตใจพอสมควร
ปัญหาเรื่องอะไรนั้นไม่ขอเอ่ยถึง ขอให้มันผ่านไป ให้เป็นประสบการณชีวิตว่า "กาลครั้งหนึง"
มีแค่ภรรยาและลูกน้อยวัยกำลังเกือบ 2 เดือน คือกำลังใจที่สำคัญที่สุด
โทรไปเสียน้ำตากับพ่อเพื่อปรับทุกข์ที่เกิดขึ้น มีแม่ยายและพี่สาวแฟนคอยให้กำลังใจ
พร้อมกับคำพูดที่บอกว่า "ไม่เป็นไรลูก เรายังมีที่ดินทำกิน" กลับมาทำมาหากินที่บ้านเราเถิด
ในยามที่เราทุกข์ คนรักและครอบครัวคือสิ่งที่ไม่เคยทิ้งเราไปไหนเลย สำคัญที่สุด
ก้อเลยคุยปรึกษากับแฟน ว่าพอกันที่กับชีวิตมนุษย์เงินเดือน! ขอกลับไปลุยงานที่บ้านนอกดีกว่า

11 ปี กับชีวิตใน กทม คงต้องหยุดแค่ 11 ปี เรียนมา 4 ปี ทำงานอีก 7 ปี
ตอนนี้ออกจากงานแล้ว กำลังดำเนินการทยอยเก็บของ ณ  ห้องพัก  มา 2 วันแล้ว
พรุ่งนี้จะเดินทางออกจาก กทม ช่วงเย็นๆ ถึงแม้ว่าไปแล้วอาจไม่ใช่ไปลับ จะไปๆ กลับๆ เข้ามาแวะเยี่ยมเยียน กทม บ้างเป็นครั้งคราว
เป้าหมายแรกคือบ้านแฟนที่พิดโลก ไปเพื่อพักฟื้น พักผ่อน ปรับสภาพจิตใจให้กลับมาก่อน
เป้าหมายหลักในช่วงปีใหม่ คือลงใต้กลับบ้านเกิดไปสตูล ไปลุยงานที่ได้คุยกับพ่อใว้ ให้พ่อเตรียมใว้ให้

ตอนนี้ผมขอปักหมุดกระทู้นี้ใว้ว่าช่วงนี้ของชีวิตเจอมรสุมครั้งใหญ่ที่สุด
หากวันข้างหน้าผมสามารถกลับมายืนได้อีกครั้งนั้น ผมจะมาถอนหมุดนี้คืน และขอแบ่งปั้นประสบการณ์ชีวิตให้เพื่อนๆ ได้เรียนรู้และต่อสู้ต่อไป

ลาก่อน กทม!