[SR] Pantip in Kazakhstan by Singha ; รีวิวโดย totodkub ตอนที่ 1 "เส้นทางกว่าจะพบเธอ"



โดยการสนับสนุนจากบริษัท สิงห์ คอร์เปอเรชั่น จำกัด
ในการจัดกิจกรรมพิเศษให้สมาชิกใน pantip ได้ร่วมสนุกกัน เพื่อร่วมออกเดินทางไกลครั้งใหม่
เมื่อกิจกรรมดีดี เริ่มต้นขึ้น ผมเอง ก็โชคดี ที่จะได้เป็นหนึ่งในผู้ร่วมเดินทาง เปิดประสบการณ์ในครั้งนี้ไปพร้อมๆกัน
เก็บกระเป๋าเดินทาง เตรียมพร้อมออกเดินทาง เช็คความพร้อมทั้งร่างกาย และหัวใจ
ไปหา"เธอ" ( Sabina Altynbekova ) นักวอลเลย์บอลทีมชาติคาซัคสถาน
อีกไม่นานคงพบกัน...ยิ้มยิ้มยิ้มยิ้ม



เช้าตรู่วันอังคารที่ 7 ตุลาคม 2557 ออกเดินทางไป สนามบินสุวรรณภูมิ  
เพื่อพบเจอกับทีมนักเดินทางทั้งหมด 6 คน เมื่อทุกอย่างพร้อม  
สายๆ ก็เครื่องบินของสายการบิน  Air Astana (อัสตานาแอร์ไลน์) สายการบินประจำชาติของประเทศคาซัคสถาน  ทะยานขึ้นฟ้าพาพวกเราทุกคนไปหาเธอ ทันที



สำหรับผมการเดินทางแบบ "ชั้นธุรกิจ"  ถือเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่หลายคนเรียกว่า (Business class)  
ที่นั่งกว้างๆ บริการสุดแสนประทับใจชนิด ใครจะนอนก็ปรับที่นั่งให้นอนราบลงไปสุดๆ เมนูอาหาร เครื่องดื่ม มีให้เลือกมากมาย
***ในรูป ที่นั่งด้านซ้ายบน - คุณ ว่านน้ำ ; ผู้นำทริปการเดินทางในครั้งนี้  //  
             ที่นั่งด้านบนขวา - คุณอ๊อก(เฟซโซ่) ; ทีมงานจาก pantip.com
            ส่วนด้านล่างที่กำลังพักหลับสบายคือ คุณต้า คุณนุ  สองนักเดินทางจาก Fanpage "สองเท้าชาวท่องโลก" ที่นอนหลับพักเอาแรงตั้งแต่หัววัน




  นอกจากนี้ ผมยังได้ร่วมเดินทางกับ พี่หาว หนุ่มหล่อรุ่นใหญ่  สารภาพเคยเจอ แค่ใน web ในรีวิว ครั้งนี้ถือโอกาสได้ออกร่วมเดินทาง (ขนาดกำลังเดินทาง พี่หาวยังให้คำแนะนำ รีวิวฉบับการใช้อุปกรณ์ถ่ายภาพในแบบนักเดินทาง ให้ คุณว่านน้ำ ได้รู้จัก และคุ้นเคยกับ อุปกรณ์ถ่ายภาพที่คุณว่านน้ำ เตรียมเอาไปใช้งานเลย )  
แบะมันก็กว้าง  ระหว่างที่นั่งมันก้ไกล  ระหว่างที่ทั้งสองคนสนทนา  ผมก็ยังแอบเงี่ยหูฟัง
เฮ้ย!!!!  ตัวจริงเสียงจริง  เสียงและภาพที่เห็นและได้ยิน  เหมือนใน CLIP ที่เคยดูเลย
หลังจากพี่หาวแนะนำคุณว่านเสร็จ ผมขอใช้โอกาสเดินเข้าไป สมัครเรียนซักคอร์สหนึ่งในทริปนี้เลย....ผลว่าเป็นอย่างไร ต้องติดตามชม


พี่ครับ ผมชอบภาพถ่าย // ครับ
ดีใจที่ได้พบกันนะครับ // ครับ
พี่พอจะมีคำแนะนำไหมการถ่ายภาพไหมครับ  // ครับ
สำหรับพี่ การถ่ายภาพก็เหมือนกับการฝึกเขียนตัวหนังสือ ฝึกฝนบ่อยๆ  ทำบ่อยๆ มันก็จะสวยงามเอง  ทุกอย่างอยู่ที่การ "ฝึกฝน" ยะย้อง
ฯลฯ
โดนเข้าแล้ว  พี่หาวนิ  นอกจากหน้าตาดี ยังน่ารักกับน้องอีก (แอบชมในใจ ไม่กล้าออกเสียงให้ได้ยิน)



ส่วนสมาชิกท่านอื่นที่ร่วมเดินทาง หันซ้าย หันขวาไป ณเวลานี้  ทุกๆคนก็หลับกันไปหมดแล้ว  


ซ้ายก็หลับ ขวาก็ยังไม่ตื่น จนตรอกไม่รู้จะทำอะไร
ผมเลยต้องหยิบกล้องมาฝึกฝนวิชา ตามคำแนะนำของพี่หาวทันที
เคยอ่านบทความหนึ่งที่พูดถึงการนั่งเครื่องบิน  ให้ลองมองลอดกระจกริมหน้าต่าง บรรยากาศข้างล่างก็สวยงามไม่แพ้กัน
เห็นพี่หาวส่องกล้องไปด้านล่าง พอเลยขอฝึกวิชาบ้าง
นอกจากได้เห็น ก็ได้ถ่ายบรรยากาศที่แตกต่างออกไปจากการตอนเดินทางภาคพื้นดิน
ที่เห็นด้านล่าง คือบรรยากาศเมืองโฮจิมินต์ซิตี้ ตอนที่เครื่องบินกำลังทะยานขึ้นท้องฟ้า
หลังจาก(เที่ยวบินวันนี้ )จอดแวะพักรับผู้โดยสารที่ประเทศเวียดนาม แห่งนี้  
(เทคนิคภายถ่าพที่ผมก็เพิ่งจะรู้ว่า  ให้เอาเลนส์แนบชิดกับกระจก แต่ระวังมันจะกระแทก  // หามุมให้ดี รอจังหวะ แล้วกดชัตเตอร์ )


แดดเริ่มแรง กลั้นใจปิดกระจก  จะล้มตัวลงนอน สาวๆแอร์โฮสเตส
เดินมาทักทาย พร้อมกับนำอะไรต่อมิอะไรมาให้ทั้งกิน ทั้งชิม ทั้งชม
เมื่อไม่รู้จะทำอะไร สมาชิกแต่ละคนก็เริ่มหลับ  ก็เลยหยิบกล้องมาขออนุญาตถ่ายภาพพวกเธอในขณะที่ทำงาน
ถือว่า เป็นการเริ่มต้นทำความรู้จัก "คาซัคสถาน" ผ่านสาวๆ แอร์โฮสเตส กัน...ว่าแล้วก็ลุย

แค่เธอยิ้ม โลกก็ฟรุ้งฟริ้งแล้วประหลาดใจประหลาดใจประหลาดใจประหลาดใจ

ต้นทางของเสียงใสๆ เคยสงสัยไหมทำไมไม่ใช่ ไมโครโฟน ไม่กล้าถามเดี๋ยวโดนตีหัว
ดูเธอมุ่งมั่นตั้งใจทำงาน เลยถามว่าแล้วเวลาอยู่บนเครื่อง มีเวลาพักไหม
ไม่รู้ผมสื่อภาษาอังกฤษถูกหรือผิด เพราะคำตอบที่ได้ เห็นมีแค่รอยยิ้มกับมา...

หกชั่วโมงผ่านไป สมาชิกทุกท่านยังคงหลับ เห็นมีแค่พี่หาวถ่ายภาพก้อนเมฆอยู่เป็นระยะ
อยากเข้าห้องน้ำก็เลยเดินไปด้านหลัง เข้าไปเนียนๆ ขอน้ำเปล่าแก้วหนึ่ง
คราวนี้ สาวแอร์คงจำได้ ว่าเดินไปวุ่นวายแถวหน้า  คราวนี้เลยอนุญาตให้เราถ่ายภาพเป็นทีม
ตอนแรกๆก็นั่งนิ่งๆ เริ่มยิ้ม เริ่มสนุก แล้วก็จบที่ท่านี้ บ้ายบาย....ขอให้สนุกกับการเดินทาง


กำลังเดินกลับไปที่นั่ง สาวแอร์โฮสเตสคนนี้ทัก ว่าไม่ถ่ายรูปฉันหรอ...
เอ้า..ไหนๆ ก็ไหนแล้ว โพสท่าถ่ายไว้ขณะนี้แล้ว  ผมเปลี่ยนเลนส์ช่วง 200 MM ที่เตรียมมาถอยห่างไปเกือบสุดทาง
มือสั่นเล็กน้อย กลั้นหายใจ ประคองกระบอกเลนส์ แล้วกดชัตเตอร์ ลืมขอ e-mail หรือเบอร์โทร  ใครเจอเธอในไฟล์บินต่อไป ฝากส่งภาพนี้ให้เธอที


เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ความสุขมักจะติดปีกอยู่เสมอ  ยิ่งเวลาอยู่บนเครื่องบิน ยิ่งฟิน โผล่หน้าไปดูที่กระจก...โอ้
พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า  มันงามมาก  (จริงๆ มันสวยกว่านี้ แต่ ภาพนี้สุดๆแล้ว )  


ที่สุด เครื่องบินโดยสารลำใหญ่พาผู้โดยสารมาถึงที่ Almaty International Airport  ลงจอดสนิท  อย่างปลอดภัย
ผมและสมาชิกร่วมเดินทางเดินออกจากเครื่องบินเพื่อผ่านขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมือง  
( ภายในสนามบิน // และสถานที่ราชการส่วนใหญ่ไม่อนุญาติให้ถ่ายภาพ เลยได้แค่เล่าให้ฟัง )


เสร็จสิ้นพิธีการตรวจคนเข้าเมือง รับกระเป๋าเดินทาง เดินออกมา   "Dina Sher"ไกด์สาวท้องถิ่น ยืนรอต้อนรับ หลังจากแนะนำตัวกันเรียบร้อย
ก็พาพวกเราขึ้นรถตู้ เดินทางเข้าไปในเมือง เพื่อนอนพักเอาแรง ที่โรงแรม IRIS HOTEL ใจกลางมหานครเมือง “อัลมาตี”  เมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศคาซัคสถาน แม้ปัจจุบันจะเป็นเพียงแค่อดีตเมืองหลวงของประเทศ แต่ก็ยังคงเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของประเทศ  สายฝนยังคงโปรยปราย อากาศด้านนอกเย็นต่ำกว่าแอร์ที่เปิดในบ้านเรา ลมพัดมาเป็นระยะ แม้ไม่กระโชกโฮกฮาก  แต่ก็เอามนุษย์เมืองร้อนอย่างเรา  หนาวเอาการ ประหลาดใจประหลาดใจประหลาดใจประหลาดใจประหลาดใจ



แผนการที่จะเดินทางไปกินข้าวเย็น ปรับไปตามความเหมาะสม เลือกลงมาเติมพลังกันด้านล่างร้านอาหารด้านล่างโรงแรม
ไอ้เราก็นึกว่า เป็นแบบอาหารตามสั่ง "จานเดียวจบ" พนักงานเสิร์ฟมาเป็นสลัด เอาแล้วไง สภาพตอนนี้ท้องไส้หิวจัด( ทั้งๆที่เพิ่งกินไปเมื่อเย็น)
สารภาพเลยครับฟาดเรียบ แถมแอบจกกินของเพื่อนร่วมโต๊ะ อีกหลายมุม สุดท้าย ไปๆมาๆ อิ่มก่อนใคร  นึกในใจทำไมเค้ากินกันแค่นี้
เอ้าเพิ่งมารู้ทีหลังว่า เป็นแค่ "ออเดิร์ฟ" เพราะพนักงานในร้านรอเสิร์ฟ จากต่อไป
คราวนี้มาอีกหลายจาน ทั้งที่อยากกิน ทั้งที่อยากชิม ของคาวหน้าตาดี ของหวานที่แต่ละกินแล้วอมยิ้มกันใหญ่
ไอ้เราที่ท้องอิ่มแต่ใจอยาก ก็ได้แค่นั่งมอง  นึกในใจ ไม่น่าวู่วามเอาเสียเลย
ไม่เป็นไร ทุกอย่างเป็นการเรียนรู้แม้แต่เรื่องของ เมนูอาหาร การกิน มันก็สอนเราได้เหมือนกัน  พรุ่งนี้เอาใหม่
(เป็นการรีวิวเรื่องอาหารที่ไม่ได้มีรูปมาให้ชมเอาเสียเลย...สารภาพผิดจริงๆ)
มีแค่ภาพน้องสาวที่เดินมาเสิร์ฟอาหารให้ดูทดแทนก็แล้วกัน  
คืนแรกที่ อัลมาตี ราตรีสวัสดิ์ ขอทุกท่านที่กำลังอ่านรีวิว โปรดให้อภัย
พรุ่งนี้ จะได้เจอเธอแน่นอน  "ซาบิน่า อัลตินเบโคว่า"
นึกแล้วใจเต้นรัว กลัวเวลาเจอเธอแล้วไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร...
พระจันทร์พระจันทร์พระจันทร์



ใครคิดเหมือนผมไหม ปกติเวลาออกเดินทางไปต่างที่ต่างถิ่น
มักจะต้องพยายามตื่นนอนตั้งแต่เช้า(ตรู่) รีบออกมาดูโลกภายนอกที่ไม่คุ้นชิน
เพราะคิดว่าไหนๆมาแล้ว ก็ต้องเอาให้คุ้ม กับบรรยากาศ กับความแตกต่างที่ได้มีโอกาสไปสัมผัส ยิ่งมาคราวนี้
เหนื่อยเท่าไหร่ไม่ว่า ขอให้ข้าได้ตื่นมาก่อน  ผมตื่นมาเกือบสิบนาที กว่าจะลืมตาจะก้าวขาลุกจากที่นอน มาเปิดหน้าต่างดูบรรยากาศอย่างรวดเร็ว  แต่ก็เกรงอกเกรงใจ   (พี่หาว)เพื่อนร่วมห้อง ที่กำลังนอนหลับพักเอาแรง ....ใจนึกก็อยากสุดๆ ใจนึกก็เกรงใจ ทำไงได้เมื่อใจมันสั่งมา ลุกจากที่นอนช้าๆ เปิดม่านและหน้าต่างอย่างเงียบๆ แล้วรีบกระโจนออกไปด้านนอก ยืนรับลม(โครตเย็น) อย่างเงียบที่สุด ยืนถ่ายรูปวิวด้านนอกแม้ฟ้าจะมืด ได้วิชามาว่า ตั้งสปีดต่ำๆ บนขาตั้งกล้องที่มั่นคง  ยืนสั่น เก็บบรรยากาศ  คิดเสียว่าให้ภาพมันเล่าเรื่อง  
ภาพไม่ได้สวยอะไรมากมาย  ยืนดูหลังกล้องยิ้มหน่อยยิ้มใหญ่ที่อย่างน้อยก็ไม่ทำให้เพื่อนร่วมห้องอย่างพี่หาวต้องตื่นเพราะความอยากรู้อยากเห็นโลกภายนอกของเรา
แต่แล้วเมื่อกลับเข้ามาในห้อง  เห็นไฟในห้องสว่างทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้เปิด  
"พี่ตื่นตั้งแต่ที่เราลุกจากที่นอนแล้ว" เสียงจากเพื่อนร่วมห้องบอกมา
หน้าที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เจื่อนขึ้นมาทันที
" อิอิ ปกติพี่ตื่นเช้าหรอครับ  ขอโทษครับ"  ถามไปอย่างเขินๆ
ไม่รู้จะเริ่มต้นบนสนทนาอย่างไรทำไง  ก็เพิ่งได้เจอกัน
ว่าแล้วผมก็รีบ ไปอาบน้ำ แต่งตัว สะพายกล้อง แบกขาตั้ง หาร่มกันฝน แล้วรีบเดินลงไปข้างล่าง  
กะว่าเป็นการสารภาพผิดที่ทำให้เพื่อนร่วมห้องต้องตื่นมาก่อนเวลาอันควร
" ฟ้ายังมืด ตั้งใจจะไปถ่ายอะไรหรอน้อง" พี่หาวถาม
  อ้ำอึ้ง อยู่พักใหญ่ ไม่รู้จะตอบอย่างไร "บรรยากาศมันน่าจะสวยดีครับ"



แสงในยามเช้าปรากฎตัวขึ้น แม้จะยังไม่เห็นพระอาทิตย์ เพราะฝนยังตกพร่ำ ฟ้ายังไม่เปิด
บรรยากาศรอบๆกายที่ปรากฎเหมือนกับที่เราเคยเห็นในหนังจริงๆ เดินเล่นอยู่บริเวณถนนด้านหน้าโรงแรมอยู่พักใหญ่
ก็ตัดสินใจ เดินกลับไปกินข้าวเช้าที่ห้องอาหารด้านล่างที่โรงแรม เสร็จแล้วเก็บกระเป๋า ขึ้นรถออกเดินทางไปพบแจกคนสำคัญของเรา




ใช่เธอจริงๆ ตัวจริง ยิ่งกว่าในภาพที่เคยเห็นเสียอีกประหลาดใจยิ้มจุ๊บๆจุ๊บๆจุ๊บๆจุ๊บๆ
ตัวอักษรใกล้ครบ 10000 แล้ว
ขอโพสก่อน  เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังต่อ ว่าผมโชคดีอย่างไร..*-*
ชื่อสินค้า:   Pantip in kazakshan
คะแนน:     
**SR - Sponsored Review : ผู้เขียนรีวิวนี้ไม่ได้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง แต่มีผู้สนับสนุนสินค้าหรือบริการนี้ให้แก่ผู้เขียนรีวิว โดยที่ผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนอื่นใดในการเขียนรีวิว
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่