การเดินทางของพวกเราใน Sapa ได้เข้าสู่วันที่ 3 แล้วนะคะ จุดมุ่งหมายในวันนี้คือ หมู่บ้าน Tavan village พวกเราได้ซื้อทัวร์
กับทางโรงแรมคะประมาณ 25$ ในตอนแรกกะว่าจะเช่ามอเตอร์ไซด์คะ แต่สอบถามทางแล้วไม่สามารถไปเองได้ เป็นทางลงเขา
เดินเข้าหมู่บ้านต้องให้ไกด์นำทาง เราเลยตกลงคะ จากนั้นเราก็ทานอาหารเช้า
ทานเสร็จมานั่งรอไกด์มารับประมาณ 9 โมง พนักงานต้อนรับคนสวยก็เอาน้ำมาให้เรา คนละขวด เขาบอกเอาไว้ดื่มระหว่างทาง
ระยะทางทั้งหมดในวันนี้ 12 กม. มีชาวเยอรมนี 2 คน และ ชาวสิงคโปร์ 1 คน ร่วมทีมรวมเราอีก 4 คน ร่วมทีม Trekking ในวันนี่
ครบแล้วก็เริ่มออกเดินทางกันเลย
ตรงนี้จะเป็นแนวสวนผักที่ชาวบ้านปลูกไว้ขายกันคะ
ระหว่างการเดินทางก็จะมีชาวม้งเดินตามเป็นขบวนแต่ที่อ่านๆ เขาจะเดินขายของให้เราแต่เดินไปไม่เห็นเขาจะมีอะไรมีแต่ตระกร้าเปล่า
แถมชวนเราคุยหัวเราะกันตลอดทาง จะบอกว่าชาวม้งพูดภาษาอังกฤษเก่งมากคะ พูดได้ดีกว่าคนในเมืองเสียอีก พวกเราเดินไปถ่ายภาพไป
ถึงจุดไหนสวยๆไกด์ก็จะหยุดให้เราถ่ายรูป
****จุดนี้ขอเน้นคะ การเดินทางมาซาปาควรเดินทางมาในเดือน สิงหาคม - กันยายน ของทุกปีนะคะ ดพราะคุณจะได้เห็นนาข้าว
ที่เริ่มโตเต็มที่ หากมาช่วงเกี่ยวข้าวก็จะเห็นเป็นสีเหลืองทองสวยงามเหมือนภาพที่เราเห็นตาม Internet คะ
งานนี้พวกเราพลาดช้าไป 2 อาทิตย์คะ เลยเห็นแต่ขั้นบันไดของนา แต่ก็ไม่เลวร้ายซะทีเดียว ความสวยงามก็ยังมีอยู่
พวกเราเดินเพลินจนลืมเหนื่อยเลยก็ว่าได้ ทิวเขาสูงเรียงรายซ้อนกันเต็มไปหมด มีเสียงน้ำจากลำธาร ที่หล่อเลี้ยงคนในหมู่บ้าน
เดินไปก็ถ่ายรูปไป ชาวม้งก็ยังคงเดินตามมา เราเลยถามไกด์ว่าเขาเดินตามมาทำไม ไกด์บอกว่า เขาเดินกลับบ้านพร้อมพวกเรา
เผื่อมีไรขายได้เขาก็ขาย เขาพับใบเฟิร์นเป็นรูปหัวใจแจกนักท่องเที่ยวทุกคน
ม้งช่วยจับมือเวลาเราปีนเขาลงเขา ช่วยเราตลอดทาง (แต่งานนี้มันมีเงื่อนงำ รอแตกประเด็ยตอนท้ายนะคะ)
คุณยายม้ง อายุ 60 แข็งแรงมาก ดูไม่เหนื่อยเลยก้าวขา เชิ๊บๆ โอ้วววว เรายังวัยรุ่นอยู่จะยอมแพ้ได้ไง เดินต่อไปอย่าหยุด
พวกคนที่นี่ดูร่างกายแข็งแรง คงได้สูดอากาศดีๆ ของกินปลอดสารพิษ ส่วนใหญ่คนที่นี่จะกินผักที่ปลูกไว้หน้าบ้านตนเองคะ
(มุมส่วนตัว: สภาพคนเมืองมีพร้อมทุกอย่าง แต่ร่างกายทรุดโทรมอย่างรวดเร็ว กับบางคนที่ไม่มีอะไรแต่ดูชีวิตดี ภาษาอังกฤษก็ด้อยกว่า ม้ง
เอ๊ะต้องคิดใหม่ล่ะ 555 เพ้อเจ้อหาเรื่องเที่ยวต่อว่างั้น)
แต่ละบ้านจะมีข้าวโพดแขวนไว้เป้นอาหารสัตว์แล้วก็เอาไว้กิน คงเป็นแนวถนอมอาหารเหมือนบ้านเรา
ระยะทางเรายังอีกยาวไกล ที่ๆจะเดินไปก็มองไปสุดทางภาพนี้แหละคะ ฮ่าาาา
ตลอดทางก็สูดอากาศชื่นชมธรรมชาติเพลินๆไปคะ ทางเดินก็มีขึ้นๆลงๆบ้างแต่ไม่ถึงขั้นลำบากมากคะ
แล้วเราก็เดินมาถึงตัวหมู่บ้านพักทานอาหารกลางวันกัน หน้าตาอาหารกลางวันก็ตามที่เห็นคะแต่น้ำต้องเสียตังซื้อเองนะคะ
*** ช่วงแตกประเด็นม้งคะ จากที่เขาเดินตามเรามาตลอด 7 - 8 กิโล จากในเมือง เขาก็เริ่มออกปฏิบัติการขายของแบบเต็มตัว
จากคนที่ไม่ได้ถืออะไร กลับมีกระเป๋าใบเล็กใบน้อย มาห้อยคอเต็มไปหมด แล้วก็เดินมาบอกว่า " I help you ,You help me."
แปลเป็นไทย ฉันชวนคุย ฉันชวยจับมือ คุณช่วยซื้อของฉันหน่อย ตื้อมากคะ เข้ามาแบบโดนรุมประมาณนี้เลยคะ
(แต่รูปนี้เป็นรูปที่อยู่ในเมืองคะ ยกตัวอย่างให้ดู หากใครควักเงินซื้อ ม้งที่อยู่ในหมู่บ้านจะดิ่งมาหาคุณแบบนี้เลยคะ
หลังจากทานข้าวเสร็จ อุดหนุนกระเป๋าม้งมา 1 ใบ เราก็เตรียมตัวออกเดินทาง
มาถึงตรงนี้เราก็ถึงจุดสุดท้ายแต่เป้าหมายเราอยากไปสะพานไม้เก่าแก่ เลยถามไกด์ว่าเราจะไปสะพานนี้ได้อย่างไร
ไกด์บอกต้องเสียตังเพิ่ม 5,000 VND หรือประมาณ 8 บาทคะ เพราะสะพานนี้ไปอยู่ในที่ส่วนบุคคลแล้ว
หน้าตาบ้านที่เราขอเข้าไปคะ
เดินเล่นเสร็จเราก็รอรถมารับกลับไปยังตัวเมือง วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วคะเราเลยรีบเข้าไปโรงแรมอาบน้ำรอรถมารับ
ไปยัง Laocai เพื่อขึ้นรถไฟกลับ ฮานอย เสียดายมากที่ตั๋วเครื่องบินกลับมีแต่ไฟล์เช้า ไม่งั้นเราคิดว่าเราจะทิ้งตั๋วรถไฟแล้วอยู่
ที่ซาปาต่ออีกคืน แต่ทำไม่ได้ เพราะกลัวว่าถ้าเรากลับอีกวัน ด้วยความที่รถไฟมีการล่าช้า กลัวว่าจะไปสนามบินไม่ทัน
เพราะใช้เวลาเกือบ 1 ชม. เลยคะ
ส่วนวันที่ 4 เราก็คิดว่าจะไปฮาลองเบย์คะ แต่เปลี่ยนใจคะ เพราะมีคนที่ไปมาบอกเฉยๆไม่มีอะไรมากเรา บวกกับที่ไปเจอฝรั่ง
คุยไปคุยมาถามเราทำไมถึงไม่ไป เขาดูแปลกใจ
แล้วเขาก็บอกว่าก็อาจเป็นไปได้ที่ทะเลภาคใต้บ้านเราสวยกว่า ภูมิใจจังเลยคะ
เลยตัดสินใจใช้ชีวิตในฮานอยแนะนำร้านนี้คะอาหารอร่อยมากพอเรานั่งรถไฟมาถึงเดินผ่านดูน่ากินเลยแวะเข้าไป อร่อยมากคะ
สั่งไม่เป็นหรอกคะ แอบดูโต๊ะข้างๆ ถามราคาคนข้างว่าเท่าไหร่ หน้าตาอาหารก็ผ่านนะคะ
(ขอค้างกระทู้นี้ไว้เท่านี้ก่อนนะคะ จะมาใส่ข้อมูลต่อให้วันพรุ่งนี้คะ)
[CR] Hanoi - Sapa 5 วัน 4 คืน ด้วยตนเอง (Day 3)
กับทางโรงแรมคะประมาณ 25$ ในตอนแรกกะว่าจะเช่ามอเตอร์ไซด์คะ แต่สอบถามทางแล้วไม่สามารถไปเองได้ เป็นทางลงเขา
เดินเข้าหมู่บ้านต้องให้ไกด์นำทาง เราเลยตกลงคะ จากนั้นเราก็ทานอาหารเช้า
ทานเสร็จมานั่งรอไกด์มารับประมาณ 9 โมง พนักงานต้อนรับคนสวยก็เอาน้ำมาให้เรา คนละขวด เขาบอกเอาไว้ดื่มระหว่างทาง
ระยะทางทั้งหมดในวันนี้ 12 กม. มีชาวเยอรมนี 2 คน และ ชาวสิงคโปร์ 1 คน ร่วมทีมรวมเราอีก 4 คน ร่วมทีม Trekking ในวันนี่
ครบแล้วก็เริ่มออกเดินทางกันเลย
ตรงนี้จะเป็นแนวสวนผักที่ชาวบ้านปลูกไว้ขายกันคะ
ระหว่างการเดินทางก็จะมีชาวม้งเดินตามเป็นขบวนแต่ที่อ่านๆ เขาจะเดินขายของให้เราแต่เดินไปไม่เห็นเขาจะมีอะไรมีแต่ตระกร้าเปล่า
แถมชวนเราคุยหัวเราะกันตลอดทาง จะบอกว่าชาวม้งพูดภาษาอังกฤษเก่งมากคะ พูดได้ดีกว่าคนในเมืองเสียอีก พวกเราเดินไปถ่ายภาพไป
ถึงจุดไหนสวยๆไกด์ก็จะหยุดให้เราถ่ายรูป
****จุดนี้ขอเน้นคะ การเดินทางมาซาปาควรเดินทางมาในเดือน สิงหาคม - กันยายน ของทุกปีนะคะ ดพราะคุณจะได้เห็นนาข้าว
ที่เริ่มโตเต็มที่ หากมาช่วงเกี่ยวข้าวก็จะเห็นเป็นสีเหลืองทองสวยงามเหมือนภาพที่เราเห็นตาม Internet คะ
งานนี้พวกเราพลาดช้าไป 2 อาทิตย์คะ เลยเห็นแต่ขั้นบันไดของนา แต่ก็ไม่เลวร้ายซะทีเดียว ความสวยงามก็ยังมีอยู่
พวกเราเดินเพลินจนลืมเหนื่อยเลยก็ว่าได้ ทิวเขาสูงเรียงรายซ้อนกันเต็มไปหมด มีเสียงน้ำจากลำธาร ที่หล่อเลี้ยงคนในหมู่บ้าน
เดินไปก็ถ่ายรูปไป ชาวม้งก็ยังคงเดินตามมา เราเลยถามไกด์ว่าเขาเดินตามมาทำไม ไกด์บอกว่า เขาเดินกลับบ้านพร้อมพวกเรา
เผื่อมีไรขายได้เขาก็ขาย เขาพับใบเฟิร์นเป็นรูปหัวใจแจกนักท่องเที่ยวทุกคน
ม้งช่วยจับมือเวลาเราปีนเขาลงเขา ช่วยเราตลอดทาง (แต่งานนี้มันมีเงื่อนงำ รอแตกประเด็ยตอนท้ายนะคะ)
คุณยายม้ง อายุ 60 แข็งแรงมาก ดูไม่เหนื่อยเลยก้าวขา เชิ๊บๆ โอ้วววว เรายังวัยรุ่นอยู่จะยอมแพ้ได้ไง เดินต่อไปอย่าหยุด
พวกคนที่นี่ดูร่างกายแข็งแรง คงได้สูดอากาศดีๆ ของกินปลอดสารพิษ ส่วนใหญ่คนที่นี่จะกินผักที่ปลูกไว้หน้าบ้านตนเองคะ
(มุมส่วนตัว: สภาพคนเมืองมีพร้อมทุกอย่าง แต่ร่างกายทรุดโทรมอย่างรวดเร็ว กับบางคนที่ไม่มีอะไรแต่ดูชีวิตดี ภาษาอังกฤษก็ด้อยกว่า ม้ง
เอ๊ะต้องคิดใหม่ล่ะ 555 เพ้อเจ้อหาเรื่องเที่ยวต่อว่างั้น)
แต่ละบ้านจะมีข้าวโพดแขวนไว้เป้นอาหารสัตว์แล้วก็เอาไว้กิน คงเป็นแนวถนอมอาหารเหมือนบ้านเรา
ระยะทางเรายังอีกยาวไกล ที่ๆจะเดินไปก็มองไปสุดทางภาพนี้แหละคะ ฮ่าาาา
ตลอดทางก็สูดอากาศชื่นชมธรรมชาติเพลินๆไปคะ ทางเดินก็มีขึ้นๆลงๆบ้างแต่ไม่ถึงขั้นลำบากมากคะ
แล้วเราก็เดินมาถึงตัวหมู่บ้านพักทานอาหารกลางวันกัน หน้าตาอาหารกลางวันก็ตามที่เห็นคะแต่น้ำต้องเสียตังซื้อเองนะคะ
*** ช่วงแตกประเด็นม้งคะ จากที่เขาเดินตามเรามาตลอด 7 - 8 กิโล จากในเมือง เขาก็เริ่มออกปฏิบัติการขายของแบบเต็มตัว
จากคนที่ไม่ได้ถืออะไร กลับมีกระเป๋าใบเล็กใบน้อย มาห้อยคอเต็มไปหมด แล้วก็เดินมาบอกว่า " I help you ,You help me."
แปลเป็นไทย ฉันชวนคุย ฉันชวยจับมือ คุณช่วยซื้อของฉันหน่อย ตื้อมากคะ เข้ามาแบบโดนรุมประมาณนี้เลยคะ
(แต่รูปนี้เป็นรูปที่อยู่ในเมืองคะ ยกตัวอย่างให้ดู หากใครควักเงินซื้อ ม้งที่อยู่ในหมู่บ้านจะดิ่งมาหาคุณแบบนี้เลยคะ
หลังจากทานข้าวเสร็จ อุดหนุนกระเป๋าม้งมา 1 ใบ เราก็เตรียมตัวออกเดินทาง
มาถึงตรงนี้เราก็ถึงจุดสุดท้ายแต่เป้าหมายเราอยากไปสะพานไม้เก่าแก่ เลยถามไกด์ว่าเราจะไปสะพานนี้ได้อย่างไร
ไกด์บอกต้องเสียตังเพิ่ม 5,000 VND หรือประมาณ 8 บาทคะ เพราะสะพานนี้ไปอยู่ในที่ส่วนบุคคลแล้ว
หน้าตาบ้านที่เราขอเข้าไปคะ
เดินเล่นเสร็จเราก็รอรถมารับกลับไปยังตัวเมือง วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วคะเราเลยรีบเข้าไปโรงแรมอาบน้ำรอรถมารับ
ไปยัง Laocai เพื่อขึ้นรถไฟกลับ ฮานอย เสียดายมากที่ตั๋วเครื่องบินกลับมีแต่ไฟล์เช้า ไม่งั้นเราคิดว่าเราจะทิ้งตั๋วรถไฟแล้วอยู่
ที่ซาปาต่ออีกคืน แต่ทำไม่ได้ เพราะกลัวว่าถ้าเรากลับอีกวัน ด้วยความที่รถไฟมีการล่าช้า กลัวว่าจะไปสนามบินไม่ทัน
เพราะใช้เวลาเกือบ 1 ชม. เลยคะ
ส่วนวันที่ 4 เราก็คิดว่าจะไปฮาลองเบย์คะ แต่เปลี่ยนใจคะ เพราะมีคนที่ไปมาบอกเฉยๆไม่มีอะไรมากเรา บวกกับที่ไปเจอฝรั่ง
คุยไปคุยมาถามเราทำไมถึงไม่ไป เขาดูแปลกใจ แล้วเขาก็บอกว่าก็อาจเป็นไปได้ที่ทะเลภาคใต้บ้านเราสวยกว่า ภูมิใจจังเลยคะ
เลยตัดสินใจใช้ชีวิตในฮานอยแนะนำร้านนี้คะอาหารอร่อยมากพอเรานั่งรถไฟมาถึงเดินผ่านดูน่ากินเลยแวะเข้าไป อร่อยมากคะ
สั่งไม่เป็นหรอกคะ แอบดูโต๊ะข้างๆ ถามราคาคนข้างว่าเท่าไหร่ หน้าตาอาหารก็ผ่านนะคะ
(ขอค้างกระทู้นี้ไว้เท่านี้ก่อนนะคะ จะมาใส่ข้อมูลต่อให้วันพรุ่งนี้คะ)
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น