ของเก่าเล่าใหม่ คุณแม่ชีเกณฑ์ วัดป่าเจดีย์เทวธรรม จ.ร้อยเอ็ด ส.ค. 57

"เมื่อใจหวั่นไหว"

ทุกๆครั้ง ที่หวั่นไหวไปกับคำพูดของคน คุณแม่ท่านว่า.... ทำไมลูกไม่ทำใจให้เหมือนแผ่นดิน ที่หนักแน่นและไม่หวั่นไหว ทำไมลูกไม่ทำใจให้เหมือนคลื่นกระทบฝั่งที่เกิดแล้วก็ดับ ไม่มีอะไรเหลืออยู่ 

ทำไมลูกไม่ทำใจให้เหมือนเพิงที่ไม่มีฝากั้น ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีอะไรถูกขังไว้ ทำไมลูกไม่ทำใจให้เหมือนใบมะขาม เมื่อฝนตกน้ำก็มีแต่ไหลผ่าน ไม่ซึมลงไปในเนื้อใบมะขาม 

ทำไมลูกไม่ทำใจให้เหมือนขอนไม้ ที่ลอยอยู่กลางทะล คลื่นมากระทบมันก็ไม่หวั่นไหว ไม่งอกรากแตกกิ่งออกใบมาได้อีก เหมือนกับใจของเรา เมื่อมีอารมณ์มากระทบ ถ้าเราไม่หวั่นไหว เราก็ไม่แตกภพแตกชาติออกมาได้อีกฉันนั้นแล