ค ว า ม บั ง เ อิ ญ ... ที่ ..

ย้อนไปเมื่อ ๓ ปี ก่อน... เราได้รู้จักกับผู้ชายคนนึงทางโซเชียล..

จำได้เลยว่าคุยกันใน msn .. เขาเป็นผู้ชายที่อัธยาศัยดี  คุยแล้วรู้สึกได้เลย

ว่าเข้ากันได้ดี.. ,, แต่ความจำหลังจากนั้นตัวเราเองค่อนข้างเลือนลาง ..

เราจำไม่ได้ว่าสุดท้ายเราห่างหายกันไป...ตั้งแต่ตอนไหน

..

..

..  แต่น่าแปลกที่เรามีความรู้สึกว่าคุยกับเขาในตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร

คิดแค่ว่าเขาเป็นคนคุยเก่ง หน้าตาดี.. คนนึงเลย


..  จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว .. เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ( 555 ดูใช้คำจริงจังไปไม๊)

เราได้เจอเขา ..ในกลุ่มของเฟสบุคเปิดกลุ่มนึง  ซึ่งเป็นกลุ่มที่เกี่ยวกับการถ่ายรูป

เราเข้าไปโพสต์รูป .. เขาเข้ามาเม้นใต้ภาพ ว่า ..  " เห้ยยยย !! อ. ใช่ไม๊.. ? "

จังหวะนั้น เราตกใจมาก .. ยังพอจำหน้าเขาได้ .. แต่ในหัวมีแต่คำว่า อึ้ง !!!

..
.. เราตอบกลับไปเพียงว่า .. " นั่น ฟ. ใช่ไม๊ " ..

แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับจากใต้ภาพนั้นอีก

แต่เวลาผ่านไปไม่นาน เขาก็เข้ามาทักในข้อความ..


เราถามไถ่สารทุกข์สุขดิบเขา ปกติ .. ,, แต่ในใจยังคงอึ้งอยู่..

น่าแปลกที่บทสนทนาเริ่มตั้งแต่ ตี ๕ ยาวไปจนเกือบๆ ๙ โมง .. จากการคุยในแชทบล็อค

และ.. น่าแปลก ที่การคุยเหมือนกับการที่เรารู้จักกันมานาน ..,, หรือเหมือนสนิทกันมากกว่าเมื่อก่อน


..เราบอกเขาไปตรงๆ ว่า เราจำอะไรกับเขาในตอน ๓ ปีก่อนได้น้อยมากๆ

แต่เขากลับจำเรื่องของเราได้ทั้งหมด .,, เขาบอกว่าดีใจที่ได้เจอเรา ..

เราก็บอกว่าดีที่ได้เจอเขาเหมือนกัน ..,,  


การสนทนาของวันนั้นจบลง ,, แต่...


วันใหม่ก็ยังมีการทักทาย เหมือนเดิม ไม่รู้ว่าสรรหาเรื่องไรอะมาคุยกันได้มากมาย

แต่หลักๆ คงเป็นเรื่องความรัก


การสนทนาเปลี่ยนจากการแชทบล็อค มาเป็นคุยโทรศัพท์..,,

การสนทนายาวว เป็นกว่า เกือบ ๕ ชม . เอิบ ..,, โทรศัพท์อย่างร้อน ,

ประมาณ ๒ วันติดๆ..,,


เขาถามไถ่เรื่องความรักของเรา.. เราบอกว่าตอนนี้เรามีแฟนอยู่นะ..

เขาทำเสียงตกใจ และ อึ้งๆไป ,,

เขาบอกเขามีบางอย่างที่อยากจะบอก .. ว่า ..


จริงๆ ตอนนั้นเขาอยากรู้จักเรามากกว่านี้.. แต่ตอนนั้นเขามีแฟน ,, อยู่แล้ว

ก็เลยไม่กล้าที่จะได้ความรู้จักอะไรเรามากมายเท่าไหร่..,,

..  วันต่อมาหลังจากนั้น เขาหายไป

.. ไม่ทักมาเหมือนวันก่อนๆ เรารู้สึกแปลกใจ ..

ก็เลยลองทักเขาไป ..แต่ละคำถาม นาน กว่าเขาจะตอบ เราเลยคิดว่าเขาคงยังไม่สะดวก

ที่จะคุยในตอนนี้ .. แต่สักพักเขาก็พิมพ์ตอบกลับมา " เราโทรมาหาได้ไม๊ "

.. ส่วนเราก็ บอกว่า " ได้สิ "

เขาบอกว่าเขามีบางอย่างจะบอก..

บทสนทนาเริ่มต้นขึ้น ..,,

เรา : ไหนละที่ว่ามีอะไรจะบอก

เขา : เอ่อ.. เราไม่รู้ว่าควรจะพูดออกไปดีไม๊.. มันเหมือนตอนนี้ยังไม่ควร

เรา : โหว่ ..,, แกพูดมาซะขนาดนี้ชั้นก็อยากรู้อะดิ บอกมาเถอะ

เขา : อ้ำๆ อึ้งๆ พูดตะกุกตะกัก .. ,, แล้ว ประโยคสุดท้ายที่พอจับใจความได้

ก็คือ .. ชั้นรู้สึกดีดีกับแกว่ะ

เรา : อึ้ง ..


เขาพูดแต่คำว่าขอโทษ ..,, ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมากๆ ,, จนเราเองก็ตั้งตัวไม่ทัน

ถ้าถามว่ารู้สึกดีกับเขาไม๊ รู้สึกดีเลยแหละ,, แต่หลายๆ อย่างมันยังไม่ตรงจังหวะ ,,

เราก็ยังมีแฟนของเรา .. ,,, เขา บอกเพียงแต่ เขาไม่ได้ตั้งใจ ,,

เราบอกเขาได้เพียงแค่ อย่าไปคิดไรมาก  ไม่เห็นต้องขอโทษเลย ,, เราให้เกียรติเทอในการตัดสินใจ

เพื่อปกป้องความรู้สึกของเทอ ,, เทออยากจะคุยต่อแบบมิตรภาพของเรา,, รึไม่อยากคุยแล้วก็ได้,,

ดูแล้วใจจริงๆ เขาก็ เหมือนอยากจะเลือกที่จะเดินออกไปจากชีวิตเรา ..

แต่มาจนถึงวันนี้เราก็ยังคุยกันอยู่..

..

เหตุผลที่เรายังคุย .. เราบอกเขาได้เพียงว่าเราคุยได้ในแบบมิตรภาพ  เรามีจุดยืน ของเรา

มีขอบเขต .. มีเรามั่นใจว่า จะยับยั้งความรู้สึกตัวเองได้..


แต่ตอนนี้เราเริ่ม ไม่แน่ใจ ว่า ทุกอย่างในตอนนี้ มันล้ำเส้นไปรึยัง ..,, ><",,

.. ก็คงยังต้องดูกันยาวๆ ,, มีหลายเหตุผลที่คิดว่า มันเป็นไปไม่ได้

ที่เราพยายามตอบตัวเอง ..,,


สุดท้ายเราก็ยังพยายามพูดติดตลกกับเขา .. ว่า .. น่าจะรอ มี เดจาวู ,, รอบที่ สาม เนอะ

ที่ต่างคนต่างมาเจอกัน ทั้งที่เรายังไม่มีใคร ..