20 กว่าปีก่อน เด็กหญิงบ้านนอกชาวอีสาน ถูกพรากออกจากอกพ่อแม่ มาอยู่กับป้าที่ไม่เคยมีลูกมีผัว ด้วยเหตุผลที่ว่า “ พวกแกเลี้ยงลูกไม่เป็นหรอก เอามันไปอยู่กรุงเทพดีกว่าอยู่บ้านนอก ”
ฉันถูกเลี้ยงแบบคนงาน แม้ไม่ต้องทำงานทุกอย่างเหมือนคนงาน แต่ก็ไม่ต่างกัน ต้องอดมื้อกินมื้อ เพราะผู้ใหญ่คิดว่าเงิน 30 บาท มากพอที่จะกินสามมื้อ พร้อมค่ารถเมล์ไปโรงเรียน วันไหนไม่เหลือเงินกลับบ้าน ต้องถูกทำโทษ ทั้งที่อยู่กับพ่อแม่ได้อยู่ดีกินดี เนื้อนมไม่เคยขาด อยู่กรุงเทพ อาหารหลักคือมาม่า ฉันต้องทนอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กเก็บกด
จนวันนึง ฉันเรียนชั้นม.5 ได้พบกับผู้ชายกลุ่มนึง พวกเขาเป็นคนใต้ ย้ายมาเช่าบ้านอยู่ตรงข้ามบ้านฉัน ด้วยความที่ฉันเหงา เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน พวกเขาก็คงเหงาเลยคุยกันได้ถูกคอกลายเป็นสนิทสนมกัน
ไม่นานนักฉันก็รู้สึกดีกับผู้ชายคนนึง ในกลุ่มนั้น เขาไม่หล่อ ผิวเข้ม ( มืดเลยล่ะ ) ฉันรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนใคร เขาค่อนข้างขี้อาย ไม่แสดงท่าทางหลีผู้หญิงเหมือนคนอื่น
เขาเรียนราม ปี1ส่วนชั้นก็ม.6 เราตัดสินใจคบกัน ป้าฉันรู้ก็คัดค้าน แต่ฉันก็ไม่ยอมดื้อดึงจะคบกันต่อไป จนสุดท้ายป้าฉันก็เบื่อที่จะคัดค้าน ปล่อยชีวิตฉันให้เป็นอิสระ ( ตัดหางปล่อยวัดน่ะแหล่ะ )
คบกันได้ไม่นานฉันก็ยอมเป็นของเขา (ไม่รักนวลสงวนตัวเล๊ย) แต่ไม่นานเราก็เลิกกันเพราะ ความงี่เง่าของฉันเอง เขาเป็นคนใจร้อน
ฉันคงไปแหย่เขาถูกจุด เขาเลยทำร้ายร่างกายฉัน
16 ปีของความรัก มันคงเนิ่นนานจนหมดรักกัน
ฉันถูกเลี้ยงแบบคนงาน แม้ไม่ต้องทำงานทุกอย่างเหมือนคนงาน แต่ก็ไม่ต่างกัน ต้องอดมื้อกินมื้อ เพราะผู้ใหญ่คิดว่าเงิน 30 บาท มากพอที่จะกินสามมื้อ พร้อมค่ารถเมล์ไปโรงเรียน วันไหนไม่เหลือเงินกลับบ้าน ต้องถูกทำโทษ ทั้งที่อยู่กับพ่อแม่ได้อยู่ดีกินดี เนื้อนมไม่เคยขาด อยู่กรุงเทพ อาหารหลักคือมาม่า ฉันต้องทนอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กเก็บกด
จนวันนึง ฉันเรียนชั้นม.5 ได้พบกับผู้ชายกลุ่มนึง พวกเขาเป็นคนใต้ ย้ายมาเช่าบ้านอยู่ตรงข้ามบ้านฉัน ด้วยความที่ฉันเหงา เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน พวกเขาก็คงเหงาเลยคุยกันได้ถูกคอกลายเป็นสนิทสนมกัน
ไม่นานนักฉันก็รู้สึกดีกับผู้ชายคนนึง ในกลุ่มนั้น เขาไม่หล่อ ผิวเข้ม ( มืดเลยล่ะ ) ฉันรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนใคร เขาค่อนข้างขี้อาย ไม่แสดงท่าทางหลีผู้หญิงเหมือนคนอื่น
เขาเรียนราม ปี1ส่วนชั้นก็ม.6 เราตัดสินใจคบกัน ป้าฉันรู้ก็คัดค้าน แต่ฉันก็ไม่ยอมดื้อดึงจะคบกันต่อไป จนสุดท้ายป้าฉันก็เบื่อที่จะคัดค้าน ปล่อยชีวิตฉันให้เป็นอิสระ ( ตัดหางปล่อยวัดน่ะแหล่ะ )
คบกันได้ไม่นานฉันก็ยอมเป็นของเขา (ไม่รักนวลสงวนตัวเล๊ย) แต่ไม่นานเราก็เลิกกันเพราะ ความงี่เง่าของฉันเอง เขาเป็นคนใจร้อน
ฉันคงไปแหย่เขาถูกจุด เขาเลยทำร้ายร่างกายฉัน