1........ขออนุญาติเล่าประสบการณ์ที่ตั้วได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่าเจดีย์เทวธรรม จ.ร้อยเอ็ด เป็นเวลา 19 วัน ( วันที่ื 25 พย. 55 - 13 ธค. 55) โดยมีท่านแม่ชีเกณฑ์ เป็นครูสอนวิปัสนาค่ะ ท่านสอนเรื่องการเจริญสติปัฎฐาน 4 ค่ะ ขอเล่าคร่าวๆนะคะ
ในวันแรกที่ไปถึง แม่ชีท่านก้อให้เราแต่งชุดขาว พากราบพระ สมาทานศีล ขอกรรมฐาน และแนะนำเกี่ยวกับการปฎิบัติเบื้องต้น ที่นี่ท่านจะให้เราอยู่แต่ในห้องพัก พูดเท่าที่จำเป็น มีของใช้ส่ว...นตัว มีห้องพักคนเดียว บางห้องมีห้องน้ำในตัว บางห้องไม่มีก็มาใช้ข้างนอกซึ่งก็สะดวก สงบ แบ่งโซนพักชาย-หญิงค่ะ และฝากมือถือไว้กับท่านค่ะ ใครจะเป็นห่วงโทรมาสอบถามเรา ท่านก็ให้โทรถามท่านได้เลยค่ะ ที่นี่ทานอาหารได้ถึงเที่ยงค่ะ ตอนเช้าแม่ชีท่านจะเตรียมอาหาร 1 ถาดใหญ่ ไว้ให้เราค่ะ มีครบของคาวของหวานขนมผลไม้ เราไปรับมาทานที่ห้อง ทานเสร็จเก็บล้างแล้วไปเก็บในครัว อ้อ งดกาแฟด้วยค่ะ เพราะท่านอยากให้เราเห็นความเป็นจริงของกายและใจค่ะ
ในระหว่างวัน ท่านจะสอนให้เราเดินจงกรมมีหลายจังหวะ เปลี่ยนไปเรื่อยๆค่ะ แต่เน้นให้เดินช้าก่อนเพื่อให้สติทันกับสิ่งที่ปรากฎทั้งทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ สัมผัส ร้อน เย็นต่างๆ รวมถึงการกินก็ให้กินแบบกำหนดรู้ไปด้วย ตอนแรกๆตั้วรู้สึกไม่ทันใจมากค่ะ ช้าแล้วขัดใจจริงๆ กินคำนึงนี่เหนื่อยจัง ก้อมีสติช้าได้ไม่นานก้อกินเร็ว กินเร็วรู้ก้อกินช้า ตามกำลังสติค่ะ รวมถึงการเดินด้วยค่ะ ยิ่งอยู่ในห้องไม่มีคนเห็น เดินยังไงก้อได้ จริงๆแล้วมันเดินตามสภาวะที่เราเป็นอยู่ขณะนั้นแหล่ะค่ะ แต่ตั้วเหลวไหลเยอะหน่อยกว่าจะรู้ทัน แล้วก้อมาเดินช้า ตอนเดินจงกรมในห้องคนเดียว แต่ความคิดเราจะเยอะมากเลยค่ะ ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเราสงบไม่จริง มีขยะความคิดที่เราเก็บสะสมมากมายทั้งที่ตั้งใจ ไม่ตั้งใจ เป็นเรื่องของเรากับเพื่อน กับที่ทำงาน กับข่าวที่เราอ่าน,ฟัง หนังที่เราดู สิ่งที่เราพบเจอแล้วมีความถูกใจ ไม่ถูกใจ รู้ตัวบ้างแต่ผ่านมันไปก่อน ไม่รู้ตัวบ้าง อะไรๆที่เราลืมไปแล้ว มันจะผุดขึ้นมา แรกๆรู้ไม่เท่าทันก้อเผลอปรุงแต่งต่อมีชอบ ไม่ชอบ ความคิดที่ผุดขึ้นมา คราวนี้ก้อ ทุกข์ อยากหาย แต่ทุกวันแม่ชีท่านจะมาหาเราเพื่อพูดคุยสภาวะ คุยทุกเรื่องที่เราพบเจอรู้สึก ท่านก้อจะแก้ข้อสงสัยให้ ชี้ให้เห็นความเป็นจริง ให้เห็นความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ ความไม่ใช่ตัวตน โดยเทียบเคียงกับประสบการณ์ของเราในการพบเจอในช่วงที่มาปฎิบัติค่ะ มันก้อเห็นง่ายขึ้นค่ะ ก้อเลยอยู่กับอกุศลที่ผุดขึ้นมาอย่างเข้าใจกันได้ค่ะ อะไรเกิดก้อดูอันนั้น อะไรก้อได้ขอให้เราเห็นตามความเป็นจริงไม่ปรุงแต่งค่ะ แล้วเราก้อจะได้พบของจริง คือธรรมมะของพระพุทธเจ้า เห็นอริยสัจ 4 ค่ะ
ในช่วงปฎิบัติ ท่านจะให้การบ้านเราด้วยค่ะ บางวันให้วันนี้ ปฎิบัติไป พรุ่งนี้รู้ตอบได้เลย บางวันก้อตอบผิด กลับไปดูใหม่ บางวันดูหลายวันกว่าจะรู้เห็นความเป็นจริง สนุกดีค่ะ วันๆค้นหาแต่ความเป็นจริงของกายและใจ ได้แค่ไหนก้อแค่นั้นค่ะ พอครบกำหนดกลับ ถ้าเราพบเจอหรือติดขัดอะไรก้อสามารถโทรปรึกษาแม่ชีท่านได้ค่ะ
ตอนออกจากกรรมฐาน พระอาจารย์พิชิตและพระ เณรท่านอื่นก้อได้เมตตาชี้แนะด้วยค่ะ โดยเฉพาะพระอาจารย์พิชิต พูดสั้นๆนะคะ ไม่กี่ประโยค แต่โดนจริงๆ (ไม่โดนไม่รู้ค่ะ) ส่วนแม่ชีเกณฑ์ ก้อเป็นครูที่เอาตั้วอยู่ค่ะ คือตั้วเป็นคนขี้สงสัย พอเจอใครที่ตอบเราได้เหมือนมี google นี่มันพอใจค่ะ อยากเชิญทุกท่านนะคะ ขอให้ลองมาปฎิบัติมาเรียนรู้ทุกข์ มาเรียนวิปัสนาหาหนทางดับทุกข์ ที่นี่ดูสักครั้ง สำหรับตั้ว ตั้วมั่นใจในครูบาอาจารย์ ในพระอาจารย์พิชิต และแม่ชีเกณฑ์ ในสถานที่ที่มีความศักดิ์สิทธิ์และอะไรหลายอย่างที่นี่ จะช่วยเกื้อหนุน ส่งเสริมให้เราได้เรียนรู้ธรรมมะของพระพุทธเจ้าได้ดีมากค่ะ ขอบพระคุณค่ะ สุหัทยา (ตั้ว) โชติมานุกูล
รวมเรื่องเล่าจากคุณตั้ว
ในวันแรกที่ไปถึง แม่ชีท่านก้อให้เราแต่งชุดขาว พากราบพระ สมาทานศีล ขอกรรมฐาน และแนะนำเกี่ยวกับการปฎิบัติเบื้องต้น ที่นี่ท่านจะให้เราอยู่แต่ในห้องพัก พูดเท่าที่จำเป็น มีของใช้ส่ว...นตัว มีห้องพักคนเดียว บางห้องมีห้องน้ำในตัว บางห้องไม่มีก็มาใช้ข้างนอกซึ่งก็สะดวก สงบ แบ่งโซนพักชาย-หญิงค่ะ และฝากมือถือไว้กับท่านค่ะ ใครจะเป็นห่วงโทรมาสอบถามเรา ท่านก็ให้โทรถามท่านได้เลยค่ะ ที่นี่ทานอาหารได้ถึงเที่ยงค่ะ ตอนเช้าแม่ชีท่านจะเตรียมอาหาร 1 ถาดใหญ่ ไว้ให้เราค่ะ มีครบของคาวของหวานขนมผลไม้ เราไปรับมาทานที่ห้อง ทานเสร็จเก็บล้างแล้วไปเก็บในครัว อ้อ งดกาแฟด้วยค่ะ เพราะท่านอยากให้เราเห็นความเป็นจริงของกายและใจค่ะ
ในระหว่างวัน ท่านจะสอนให้เราเดินจงกรมมีหลายจังหวะ เปลี่ยนไปเรื่อยๆค่ะ แต่เน้นให้เดินช้าก่อนเพื่อให้สติทันกับสิ่งที่ปรากฎทั้งทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ สัมผัส ร้อน เย็นต่างๆ รวมถึงการกินก็ให้กินแบบกำหนดรู้ไปด้วย ตอนแรกๆตั้วรู้สึกไม่ทันใจมากค่ะ ช้าแล้วขัดใจจริงๆ กินคำนึงนี่เหนื่อยจัง ก้อมีสติช้าได้ไม่นานก้อกินเร็ว กินเร็วรู้ก้อกินช้า ตามกำลังสติค่ะ รวมถึงการเดินด้วยค่ะ ยิ่งอยู่ในห้องไม่มีคนเห็น เดินยังไงก้อได้ จริงๆแล้วมันเดินตามสภาวะที่เราเป็นอยู่ขณะนั้นแหล่ะค่ะ แต่ตั้วเหลวไหลเยอะหน่อยกว่าจะรู้ทัน แล้วก้อมาเดินช้า ตอนเดินจงกรมในห้องคนเดียว แต่ความคิดเราจะเยอะมากเลยค่ะ ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเราสงบไม่จริง มีขยะความคิดที่เราเก็บสะสมมากมายทั้งที่ตั้งใจ ไม่ตั้งใจ เป็นเรื่องของเรากับเพื่อน กับที่ทำงาน กับข่าวที่เราอ่าน,ฟัง หนังที่เราดู สิ่งที่เราพบเจอแล้วมีความถูกใจ ไม่ถูกใจ รู้ตัวบ้างแต่ผ่านมันไปก่อน ไม่รู้ตัวบ้าง อะไรๆที่เราลืมไปแล้ว มันจะผุดขึ้นมา แรกๆรู้ไม่เท่าทันก้อเผลอปรุงแต่งต่อมีชอบ ไม่ชอบ ความคิดที่ผุดขึ้นมา คราวนี้ก้อ ทุกข์ อยากหาย แต่ทุกวันแม่ชีท่านจะมาหาเราเพื่อพูดคุยสภาวะ คุยทุกเรื่องที่เราพบเจอรู้สึก ท่านก้อจะแก้ข้อสงสัยให้ ชี้ให้เห็นความเป็นจริง ให้เห็นความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ ความไม่ใช่ตัวตน โดยเทียบเคียงกับประสบการณ์ของเราในการพบเจอในช่วงที่มาปฎิบัติค่ะ มันก้อเห็นง่ายขึ้นค่ะ ก้อเลยอยู่กับอกุศลที่ผุดขึ้นมาอย่างเข้าใจกันได้ค่ะ อะไรเกิดก้อดูอันนั้น อะไรก้อได้ขอให้เราเห็นตามความเป็นจริงไม่ปรุงแต่งค่ะ แล้วเราก้อจะได้พบของจริง คือธรรมมะของพระพุทธเจ้า เห็นอริยสัจ 4 ค่ะ
ในช่วงปฎิบัติ ท่านจะให้การบ้านเราด้วยค่ะ บางวันให้วันนี้ ปฎิบัติไป พรุ่งนี้รู้ตอบได้เลย บางวันก้อตอบผิด กลับไปดูใหม่ บางวันดูหลายวันกว่าจะรู้เห็นความเป็นจริง สนุกดีค่ะ วันๆค้นหาแต่ความเป็นจริงของกายและใจ ได้แค่ไหนก้อแค่นั้นค่ะ พอครบกำหนดกลับ ถ้าเราพบเจอหรือติดขัดอะไรก้อสามารถโทรปรึกษาแม่ชีท่านได้ค่ะ
ตอนออกจากกรรมฐาน พระอาจารย์พิชิตและพระ เณรท่านอื่นก้อได้เมตตาชี้แนะด้วยค่ะ โดยเฉพาะพระอาจารย์พิชิต พูดสั้นๆนะคะ ไม่กี่ประโยค แต่โดนจริงๆ (ไม่โดนไม่รู้ค่ะ) ส่วนแม่ชีเกณฑ์ ก้อเป็นครูที่เอาตั้วอยู่ค่ะ คือตั้วเป็นคนขี้สงสัย พอเจอใครที่ตอบเราได้เหมือนมี google นี่มันพอใจค่ะ อยากเชิญทุกท่านนะคะ ขอให้ลองมาปฎิบัติมาเรียนรู้ทุกข์ มาเรียนวิปัสนาหาหนทางดับทุกข์ ที่นี่ดูสักครั้ง สำหรับตั้ว ตั้วมั่นใจในครูบาอาจารย์ ในพระอาจารย์พิชิต และแม่ชีเกณฑ์ ในสถานที่ที่มีความศักดิ์สิทธิ์และอะไรหลายอย่างที่นี่ จะช่วยเกื้อหนุน ส่งเสริมให้เราได้เรียนรู้ธรรมมะของพระพุทธเจ้าได้ดีมากค่ะ ขอบพระคุณค่ะ สุหัทยา (ตั้ว) โชติมานุกูล