อยากจริงจังกับการภาวนามากขึ้น ควรทำยังไงบ้างคะ

คือเราก็มีพื้นฐานทางธรรมอยู่บ้างแล้ว ฟังธรรมทุกวันมาประมาณ 9 ปี ก็พอเข้าใจพื้นฐานการปฏิบัติธรรม เคยไปเข้าคอร์สภาวนาหลายครั้ง แต่รู้สึกว่าตัวเองยังมีการปฏิบัติที่ไม่เสถียร บางวันก็สวดมนต์ บางวันก็นั่งปฏิบัติในรูปแบบแค่ 30 นาที บางวันก็นาน แต่ตอนนี้รู้สึกเบื่อกับความทุกข์ เบื่อกับความโกรธความเกลียดของตัวเอง
เห็นความไม่เที่ยงที่เกิดขึ้นในกายในใจแล้ว อยากไปให้พ้นจากสภาวะทุกข์นี้ค่ะ

สิ่งที่เราอยากทำ
1.ตั้งใจถือศีล 5 ให้บริสุทธิ์ เคยมีช่วงนึงถือได้ แบบจริงจังมาก รู้สึกจิตมีกำลัง ช่วงนี้เหมือนกำลังใจอ่อนค่ะ บางทีก็อยากโกหกเล็กๆน้อยๆเพื่อเอาตัวรอดในที่ทำงาน ทำไงให้กลับไปถือศีล 5 ได้ดีเหมือนเดิม
2. อยากลด หรืองดโซเชียลค่ะ คือรู้สึกว่าแต่ละวันเสียเวลาไปกับการไถโทรศัพท์เยอะมาก และตอนทำก็ไม่ได้มีสติเลย ดูไปเรื่อยๆ เดี๋ยวชอบ เดี๋ยวชัง ไม่มีสติ เลยคิดว่าอยากเลิกเล่นเฟสบุ๊ก จะตึงไปไหมคะ สิ่งที่กลัวคือกลัวจะไม่รู้เรื่องชีวิตเพื่อนร่วมงาน ไม่มีอะไรคุยกับคนอื่น เพราะไม่รู้ข่าวสาร แต่ก็ไม่อยากเล่นแล้ว รู้สึกเสียเวลา และทำให้จิตปรุงแต่ง
3. อยากถือศีล 8 สักอาทิตย์ละครั้ง เห็นครูบาอาจารย์บอกว่าการถือศีล 8 ช่วยให้เราภาวนาได้ดีขึ้น
4.อยากกำหนดเวลาภาวนาให้เสถียรกว่านี้ เช่นทุกวันจะตื่นตีห้า มาสวดมนต์ ตอนเย็นนั่งสมาธิกี่ชั่วโมง เดินจงกรมกี่ชั่วโมง
5.อยากสร้างความรู้สึกตัวในชีวิตประจำวันให้มากขึ้น เช่นรู้ฝ่าเท้ากระทบขณะเดิน รู้สึกตัวขณะแปรงฟัน เป็นต้น

ขอคำแนะนำจากเพื่อนฆราวาสที่ปฏิบัติธรรมมาก่อนแล้วว่าควรลดควรเพิ่มตรงไหนบ้าง มีตรงไหนตึงหรือหย่อนเกินไปไหมคะ อยากได้ตัวอย่างฆราวาสที่ยังต้องทำงานหาเงิน ว่าภาวนายังไงกันบ้าง  หรือมีข้อแนะนำอะไรเพิ่มเติมไหมคะ

ถ้าเป็นไปได้ก็อยากถึงโสดาบันให้ได้ในชาตินี้

ปล.เราอายุ 27 ทำงานในองค์กร ยังต้องฟุ้งซ่านกับการทำหน้าที่การงาน และเราเป็นซึมเศร้ามา 11 ปีแล้ว ทั้งกินยาทั้งเจริญสติ แต่ก็ยังไม่หายขาด เวลาดิ่งมากจะนั่งภาวนาไม่ได้จะเศร้ากว่าเดิม ถ้าเศร้ามากจะสวดมนต์ หรือเดินจงกรมค่ะ

ขอความเมตตาด้วยค่ะ ไม่อยากทุกข์แล้ว